Alþýðublaðið - 25.11.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
V
K
Réttar vörur. Rétt verö.
Verðlækkun.
Frá og með deginum í dag lækkar verðið á eftirtöldum vöruteg. þannig:
Mikið af Kjólatauum, misi. Dömuklæðum, Oheviot og Enskum vaðmáium um 20%.
Öll Silkl um 25°/o. — Ermafóður, Verkamannaskyrtutau, Blússuflúnnel um 20%.
Regnkápur karla um 20%. — Flauil sem kostaðl kr. 9,50, nú kr. 7,60. —
Flauil sem kostaði kr. 6,65, nú kr. 5,35. — Nankín brúnt, áður 3,30, nú 2,60.
Rifflað moleskinn, prima tegund, áður kr, 9,00, nu 7,20. — Dömuklæði svart,
áður 24,30, nú 21,00. Alt gegn grelðslu út I hönd. — Rvík 25. nóv. 1920.
Verzlunin Björn Kristjánsson
1 . f. £\MSK1PA£V££ j
^ • ÍSLAMDS /v V
E.s. GuIIÍosb
fer héðan til ísaýjarðar og Stykk-
ishólms á mánudag 29 nóv siðd.
Vörur afhendist á laugard 27 nóv.
^ljðgarandxnn,
Amerisk /andnemasaga.
(Framh.)
Það var ógurleg sjón; en þó það
væri voðalegt, höfðu augu mín
þó séð annað enn þá ógurlegra;
þú getur ekki gert þér í hugar-
lund. hvað menn geta ratað í,
sem heima eiga í nánd við rauð
skinna. En«, hélt sögumaður á■
fram, eftir þessa athugasemd,
„meðan þeir drápu þau sterkari,
sá eg þann veikbygðasta af þeim
öllum, ömmu gömlu, flýja með
yngsta barnið á handlegg sér f
maísinn, og var rétt komin að
tréinu, sem við sáum áðan faila
um koli, þegar rauðskinni hió
hana banahöggið. Eg sá þetta
við bjarmann af eldinum, því eg
var mjög aálægt, og nú þreif
hann veslings sakleysingjann úr
örmum deyjandi ömmu sinnar og
hjó það með sömu exinni —“
„Og þúl" hrópaði Roland, um
leið og hann hallaði sér áfram á
hesti sfnum og greip í axlir sögu-
mannsins, fokvondur yfir rag-
mensku hans. „Þú auma bleyða,
þá varst viðstaddur og lést myrða
barnið'*.
„Vinur minn“, sagði Nathan
auðmjúkur, og undrandi yfir þess-
ari óvæntu árás, ,þú hefir mig
fyrir jáfn rangri sök og allir aðrir.
Byssan mfn hafði verið tekin aí
mér, og eg átti ekkert vopn; eg
gleymdi nefnilega að segja, að
þegar eg sagði Bruce sögu mfna
tók hann byssuna af mér. Hann
sagði, að fyrst eg væri ekki mað-
ur til þess, að nota hana, skyldi
eg ekki fá að bera hana, og rak
mig á dyr. Vafalaust var það
rangt af honum að taka hana,
því þegar eg sá rauðskinnan reiða
exi sína að höfði hvítvoðungsins,
hefði eg v&falaust hindrað hann í
að framkvæma ódæðið, hefði eg
haft byssu".
„Mér datt það f hug!“ mælti
Roland, sem dregið hafði að
sér hendina. „Að eins hin aum
asta raggeit hefði á slíku augna-
bliki getað með vopn í höndum
horft á þetta. Vonandi hefir þú
þó gert eitthvað, Nathan?"
„Eg gerði það sem eg gat“,
sagði Nathan, „Gagntekinn áf
þessu þreyf eg barnið af þorpar-
anum og fiýði með það inn i
skóginn f von um að eg gæti
bjargað þvf, þó það væri mjög
sært. En, eg var ekki kominffi
milu f burtu, þegar það dó i
örmum mér. Eg var Iöðrandi i
blóði þessl Það var sorgleg sjón
fyrir Bruce, sem skundaði til
vaðsins með menn sína, er hon*
um hafði dottið í hug á eftir, að
skeð gæti að eitthvað væri satt í
sögu minni, Hann reið beint til
bústaðar Ashburns, og fann þar
ekkert annað, en lík fólksins Og
húsið hálfbrunnið; það var smfð*
að úr nýjurt* viði og gat því ekki
brunnið til ösku. Engum af fjöl-
skyldunni hafði verið þyrmti“
„Og hefir þeirra verið hefnt?"
spurði hermaðurinn þungbrýnn.
Prímusao og allskonar fleiri
Btviög’eröir’ fljótt og vel af
hendi leystar. — Hvergi eins
ódýrt. — Veitt móttaka í Þiffig'
holtsstræti 28, (< kjallaranum).
Ritstjóri og ábyrgðarmaSar:
Ólafar Friðriktson.
Prentsmiðj&n Gutenbsrg