Alþýðublaðið - 30.11.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Jafriaðarmaririafélaiið
heldur fund í dag kl. 872. síðd.
í Good-templarahúsinu.
Nteínuskrármáliö o. fl. á dagskrá.
30. nóvember 1920.
S t j ó r n i n.
Aígreidsla
blaðsias er í Aiþýðuhúsinu við
lagólfsstræti og Hverfisgötu.
8ími 988.
Auglýsiugum sé skilað þacgað
eða i Gutenberg í síðasta lagi kl.
10 árdegis, þann dag, sem þær
eiga að koma í blaðið.
Áskriftargjaid ein kr. á
xnánuði.
Auglýsingayerð kr. 1,50 cm.
eindálkuð.
Utsölumerm beðnir að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
Það er kunnugra en frá þurfi að
segja, að skilningur manna á upp-
eldi barna hefir til skamms tíma
verið mjög af skornum skamti hér
á landi, engu síður enn annars-
staðar. Og svo er að sjá, að
meirihluta bæjarstjórnar sé enn
mjög ábótavant í þessu efni. Engu
er líkara en hann haldi að nóg
sé að troða bóklegum fræðum í
börnin og iáta þau svo eiga sig.
Ekkert geri til þó líkami þeirra
sé vanhirtur. En það eru ekki
einungis þeir, sem nú ráða í bæj-
arstjórn, sem sparnaðarsýkin star-
blindar í þessu máli; fyrirrennarar
þeirra hafa sízt verið betri.
Eins og bent var á hér í blað-
inu fyrir siðustu borgarstjórakosn.
ingu, er eitt af því sem miklu
skiftir það, að baðhús verði reist
i sambandi við barnaskólann
»Benno« hefir lika rætt um þetta
fyrir nokkru í einu dagblaðanna.
Skólanefndin hefir líka séð þörf-
ina fyrir baðhús, og ieggur til að
bærinn leggi fram fé til þess á
næsta ári. En hvað skeður? Fjár-
hagsnefndin sér enga leið til þess
að veita þessar 25 þús. kr. sem
tii baðhússins þsrf, og leggur til
að fjárveitingin sé Iögð niður. Og
svo er að sjá sem Sjáifstjórnarlið-
ið í bæjarstjórn sé á sama máli,
því það þurfi að .spara".
En er það þá sparnaður að
draga það lengur að reisa baðhús
í sambandi við barnaskólann ? Er
það sparnaður að trassa líkama
barnanna — þess hluta þjóðarinn-
ar, sem er undirstaða undir fram
tíð landsins? Nei, þvert á móti.
Framtíð þjóðarinnar er undir því
komin, að lögð sé rækt við upp-
vaxandi kynslóðir, eigi að eins
andlegan þroska, haldur líka líkam■
legan þroska þeirra. Veikiaðir
líkamar ala veiklaðar sálir, og þar
með veiklunda og táplausar þjóðir.
Hraust sál í hraustum líkama,
ætti að vera kjörorð allra þeirra,
er við uppeldismái fást, og þeir
eru ekki stöðu sinni vsxnir, fyr
en þeir skilja það, að því að eins
getur barnið melt »andlega fæðu«,
að líkami þess sé fullkomlega heil-
brigður. En eitt helsta skilyrðið
til þess, að það geti orðið, er
einmitt bað, oft og iðulega.
Líkamsæfingar hafa verið við
barnaskólann um nokkurt slceið,
og má furðu gegna að slíkt skuli
hafa átt sér stað, án þess að bað
fylgdi. Mér er nær að halda, að
Ifkamsæfingar án þess séu til Iítils
gagns, eða að minsta kosti koma
þær ekki að hálfum notum. Þegar
líkaminn er orðinn þvaiur af svita,
er mjög óholt að hann þorni aft-
ur inn í líkamann, en það hlýtur
hann að gera þegar ekkert bað
fylgir. Það er þvf í sjálfu sér eins
gott að hætta þegar fimieikum
við barnaskólann (spara þál) eins
og að draga lengur að lcoma upp
baðhúsi f sambandi við leikfimis-
húsið. Að notast megi við baðhús
bæjarins, er slíkjjfjarstæða, að hún
gat ekki komið nema frá Sjálf-
stjórnarliða, og er vonandi að al-
menningur muni Sjáifstjórn það,
ef hún kemur því tii leiðar, að
þetta mái kafni.
/. y.
Bíóin. Gamla Bíó sýnir „Tígul-
ás“, Nýja Bíó sýnir „í rökkr-
inu."
Blindingar.
Á bæjarstjórnarfundi í gærkvölá
bar Sig. jonsson móti þeim um-
mælum Gunnlaugs Ciasens, að'
salerni barnaskólans hefðu verið
í argasta ólagi og ætíð meira og
minna óhrein, kvaðst hann aldret
hafa séð það.
Kemur þar fram Iík gjörhyggl!
og glöggskyggni og þegar fræðslu-
málastjóri var hér um árið látinr.
spyrjast fyrir um, hve mikil brögð
væri að tóbaksnautn barnaskóia-
barna. Þá svöruðu þeir skólastjóri
— og Sigurður? — að hér í
Reykjavík ætti það sér ekki stað.
En einmitt þá vissu þeir, sem
því höfðu ’veitt athygli, að að
minsta kosti fullur V5 hluti drengja
í skólanurn gerði meira og minna
að því auk þó nokkurra stúlkna.
Og það hvernig þessi börn öfluðu
sér þessa eiturs eða peninganna til
að fá það, er nú smátt og smátt
að koma í ljós hvað sum þeirra
snertir með opinberu áframhaldi
þeirra á sömu braut. Því skyldí
varlega trúa, þótt svona fólk seg-
ist ekki hafa séð þetta eða hitt.
Og „ekki er kyn þótt keraldið
leki"; þótt framfarirnar séu engar*
þegar starfsmenn lands og þjóðar,
trúnaðarmennirnir, einmitt þeir,
er finna œttu hvar skórinn kreppir,
hanga sem dauðifli við störfln og
sjá ekki lengra fram en nef þeirra
nær eða þeir fyrirhafnarlaust geta
tungu teygt.
26. nóv. 1920.
Kunnugur.
Kveihja ber á hjólreiða- og
bifreiðaljóskerum eigi síðar en kl,
3'/4 í kvöld.