Alþýðublaðið - 30.11.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Manntali
Samkvæmt lögum nr. 4 18. maí 1920, fer fram al-
ment manntal hér í bænum 1. des. næstkomandi
og eru allir skyldir að gefa teljurum nauðsynlegar
upplýsÍDgar og þeir sem verða fjarverandi frá
heimilum sinum þennan dag, ámintir um að
skilja teljurum eftir heima allar nauðsynlegar upp-
lýsingar að viðlögðum sektum ef út af er brugðið.
Manntalsskrifstofan.
ykur
<
með mikið niðursettu verði, ef keypt er minst 5 kg. í senn £
Verzluninni „Skógaf oss“,
Aðalstræti 8. Taísími 353.
t27efnaðarvörur
til sölu með heildsöluyerði .
á Grundarstíg 12.
svo sem: Lakaléreft á 5,55 pr. m. Óbleiað léreft á
2,05. Flónel (m. teg.) á 2,50—3,15. Blússutau (4
litir) á 5,35. Shirting (mjög sterkt) á 3,65. Fiðurhelt
lóreft á 7,00. Tvististau (m. teg.) á 2,36—3,10. Flau-
el (2 litir) á 10,35. Borðdúkadregill á 8,60, o. fl. teg.
c9Hoíié fœMi/œrið. Stunnar úénsaon.
andínn,
Amensk /andnemasaga.
(Framh)
„Eg heyri bara vælið í uglun-
um', svaraði Roland, en hann
lauk ekki setningunni. Pétur litli
rak upp hærra væl, og Nathan
sagði: .Leiddu konurnar héðan
og komdu á eftir mér".
Að svo mæltu stökk Nathan
til dyranna, en hróp frá Roland
stöðvaði hann. Hann leit i kring
um sig og sá þá, að Edith hafði
iiðið í ómegin í fangi bróður síns.
,Eg skal bjargja henni, hjálpaðu
hinurn! “ hrópaði Nathan, tók
Edith í fang sér, eins og hún
væri dúnhnoðri, og skundaði aft-
ur til útgöngunnar, þegar nýr at-
burður stöðvaði hann,
Telie Doe rak upp óp, sem
var svarað frá innganginum með
undarlega korrandi hlátri og æð
isgengnum, sem lýsti í einu sigur-
gleði og hæðni. Nathan og Ro-
land sáu stórann nakinn rauð-
skinna málaðann herrósum allskon-
ar og með byssu í hendi. Hæðnis-
hláturinn lék enn um varir hans.
,Góðan daginn. bróðir, rauð-
skinni góður vinur!" hrópaði
rauður og kinkaði hæðnislega
kolli, um leið og hann gekk rösk-
Iega inn í kofann. Að baki hans
heyrðist djöfullegur hlátur þriggja
eða fjögra jafn blóðþyrstra þræl-
beina og hann var.
„Að innganginum, ef þú ert
nokkur maðurl" hrópaði Nathan
til Rolands, sem vissi ekkert
hvað til bragðs skyldi taka.
Röddin var ákveðin og kallið
eins og stríðsóp, og átti það illa
við þennan iriðarins mann Hann
slepti Edith niður á gólfið og
réðist á rauðskinnann. Báðir duttu
um þrepskjöldinn, og Roland,
sem í ofboði örvæntingarinnar fór
eftir skipuninni, datt um þá. Við
það komst hann hjá bráðum bana,
því á sama augnabliki, var skotið
á hann af þremur byssum, í fárra
skrefa fjarlægð.
„Ráðstu á þá, ef samvizka þín
leyfir þér þaðl“ heyrði hann Nat-
han hrópa og um leið kvað við
skot úr innri enda hússins.
„Aldrei á æfi miuni gert rauð-
um manni nokkuðl" mælti surtur
með skjálfandi röddu.
Kúlan reif exina úr sundur-
tættri hendi óvinarins, sem var í
þann veginn að greiða Roland
banahöggið, þegar hann sá hann
detta. Hinn særði hermaður rak
upp óp af sársauka og reiði,
stökk yfir bjálkabrotin í dyrunum
og losnaði þar með við högg það,
er Roland reiddi að honum með
byssuskeftinu, því skotið haíði
hlaupið úr byssunni er hann datt.
Ópi þess særða var svarað, að
þvf er Roland fanst, af að minsta
kosti fimmtíu stalibræðrum hans,
og sá hann tvo þeirra í fárra feta
fjarlægð. Þeir sveifluðu exum sín-
um og hugðust að búa honum
bráðan bana, þegar honum kom
hjálp úr óvæntum stað.
Ritstjóri eg áhyrgðum&ðnr:
Ólafar Fríðriksson.
Prentsmlöfan Gutenbarg,