Morgunblaðið - 19.05.1995, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 19. MAÍ 1995 B 3
HM í HANDKNATTLEIK
Hlutverk þjáHarans að
hjálpa einstaklingunum
að þróa eiginleika sína
Fylgdist með
úr heiðurs-
stúkunni
ARNO Ehret í óvenjulegri
stöðu í helðursstúkunni í
Laugardalshöll í fyrra-
kvöld. Þangað var hann
sendur í leiknum gegn
Rússum; fékk rautt spjald
hjá dómurunum eftlr að-
eins um þrettán mínútur
og varð að fylgjast með
lelk sinna manna þaðan.
Morgunblaðið/Gunnlaugur
Þýski þjálfarinn Arno
Ehret er ánægður með
gengi Þjóðverja og
Svisslendinga á HM.
Hann er þó jarðbundinn
í viðtali við Skúla Unn-
ar Sveinsson og segir
að framtíðin sé óraðin
hjá liði Þjóðverja.
Arno Ehret, þjálfari Þýskalands,
yrði trúlega ofarlega á lista
í kjöri á manni heimsmeistaramóts-
ins, ef slíkt kjör færi fram. Hann
tók við þýska landsliðinu eftir HM
í Svíþjóð 1993 eftir að hafa verið
landsliðsþjálfari Sviss í sjö ár. Hann
gerði Svisslendinga að góðum hand-
boltamönnum og nú er hann að
endurvekja handboltastórveldið
Þýskaland. Hann sagðist að sjálf-
sögðu vera ánægður með árangur
Þjóðveija í keppninni og einnig
Sviss, en telur þó að lið Sviss hefði
átt að ná lengra, miðað við hversu
góðir einstaklingar eru í liðinu.
„Markmið okkar fyrir keppnina var
að tryggja sæti á Ólympíuleikunum
í Atlanta og það hefur tekist og við
erum mjög ánægðir með það því
Þýskaland hefur ekki páð svona
langt í heimsmeistarakeppni í ein
16 ár. Við höfum náð sjötta sæti
en ekki komist svona langt hin síð-
ari ár. Sviss átti möguleika á að
tryggja sér farmiðann ti) Atlanta,
og hefur raunar enn því liðið leikur
um fímmta til áttunda sætið.
Reyndar eiga þeir erfiða leiki, fyrst
gegn Rússum og síðan Egyptum
eða Tékkum. Vonandi komast þeir
til Atlanta, það væri mjög skemmti-
legt fyrir mig.“
Já, það væri örugglega ekki leið-
inlegt fyrir þennan frábæra þjálfara
ef bæði liðin „hans“ næðu að
tryggja sér sæti á Ólympíuleikun-
um. Hann kom Sviss á landakort
alþjóða handknattleiks og nú virðist
hann á góðri leið með að gera
Þýskaland að stórveldi á nýjan leik.
Hvernig fer hann að þessu? Er hann
með einhveija töfrafingur?
„Nei, alls ekki,“ segir Ehret og
hlær. „Þegar ég tók við landsliðs-
þjálfarastarfinu í Sviss árið 1986
voru margir ungir og efnilegir leik-
menn að koma fram. Þetta er strák-
arnir sem nú eru í liðinu og nú eru
margir góðir leikmenn í Sviss. Mitt
hlutverk sem þjálfara var að hjálpa
þeim til að þróa eiginleika sína,
segja þeim hvað þarf til að sigra,
en hæfileikana skapar þjálfarinn
ekki, þá verða leikmenn að hafa
ætli þeir sér að verða góðir. Ég
segi líka oft að það er liðið sem
leikur hverju sinni sem sigrar —
ekki þjálfarinn."
Vestur-Þýskaland hafði sterku
landsliði á að skipa í mörg ár, en
gekk samt erfiðlega að ná langt á
stórmótum. Talað var um að leik-
menn væru of miklir „kóngar" og
það væri ómögulegt að fá þá til að
leika sem liðsheild. Austur-Þýska-
land hafði hins vegar verið með
sterkt lið og náð langt og á árunum
1964 til 1986 hafði önnur hvorþjóð-
in ávallt orðið í einu af sex efstu
sætum HM og oft voru þær báðar
í toppbaráttunni. Eftir sameining-
una fór að halla undan fæti og úr
varð eitt meðallið. Svo virðist sem
Ehret sé að takast að snúa þessari
þróun við og hann er á góðri leið
með að skapa g'ríðarlega sterkt
landslið í Þýskalandi á nýjan leik.
Þegar hann tók við liðinu eftir HM
í Svíþjóð 1993 voru uppi efasemdar-
raddir sem sögðu að hann væri
ekki maður til að búa til sterkt lið
og menn voru ekki á eitt sáttir með
val hans á liðinu fyrir keppnina
hér. Þær raddir eru nú flestar þagn-
aðar.
Stjörnur veröa að vita að
handbolti er hópíþrótt
„Leikmenn mínir vita að til að
ná langt verða menn að vinna sam-
an. Það er gott að hafa stjörnur í
handboltaliði, en þær verða þá að
gera sér grein fyrir því að þeir eru
að taka þátt i hópíþrótt, ekki ein-
staklingsíþrótt. Það er ekki hægt
að ná langt nema menn vinni sam-
an og þetta vita strákarnir. Það eru
góðir leikmenn í þýska liðinu, en
þeir hafa allir sínar takmarkanir.
Sumt geta þeir gert vel en á öðrum
sviðum þurfa þeir hjálp frá samheij-
um sínum. Það er af hinu góða ef
leikmenn vita hvað þeir geta gert
vel og vita einnig af því að til að
geta náð langt sem einstaklingar
þurfa þeir aðstoð félaga sinna, til
að vinna upp veikleika sína. Það
er mikilvægt að hafa leikmenn sem
eru tilbúnir að hjálpa hveijir öðrum,
beijast saman og vinna saman.
Mínir leikmenn hafa gott sjálfs-
traust en vita samt af því að þeir
þurfa aðstoð frá félögum sínum."
En hvernig fer Ehret að þessu?
Notar hann sömu aðferðir og hann
notaði þegar hann var að koma
Sviss á landakortið? „Nei, ekki al-
veg eins, en aðferðimar eru svipað-
ar. Það er erfitt að bera þessi tvö
lið saman því leikmenn liðanna eru
mismunandi. Mitt hlutverk er að
leggja línurnar fyrir hvern og einn
þannig að bestu eiginleikar hans fái
notið sín til fulls í leiknum. Ég hef
verið £vo heppinn að landsliðin sem
ég hef þjálfað hafa náð þessu og
staðið sig vel á alþjóðlegum mót-
um.“
Man enn eftir úrslitaleiknum
gegn Sovétríkunum 1978
Árið 1978 urðu fjóðvejrar síðast
heimsmeistarar í handknattleik.
Keppnin fór þá fram i Danmörku
og léku Þjóðveijar til úrslita við
Sovétmenn. Fyrirliði þeirra var
Vladímír Maxímov, núverandi þjálf-
ari Rússa. Ehret var einn lykil-
manna Þjóðvetja og hann man enn
eftir þessum leik. „Já, ég gleymi
honum aldrei. Ég gerði þijú mörk
í leiknum, sem var æsispennandi
og ég gæti lýst fyrir þér hvernig
þessi mörk voru.“ Ehret þótti fjöl-
hæfur leikmaður — lék mest í
vinstra horninu, en brá sér stundum
á línuna og oft var hann í hlutverki
leikstjórnanda. En livernig lýsir
þjálfarinn sér sem leikmanni? „Ég
held að aðalkostir mínir hafi verið
tæknin og hraðinn. Ég hef alltaf
haft gott vald á bolta og verið fljót-
ur að hlaupa og svo held ég mér
sé óhætt að segja að ég hafi haft
nokkuð gott auga fyrir leiknum.“
Ehret lék 121 landsleik og gerði
468 mörk í þeim. Hann er þriðji
markahæsti leikmaður úrvalsdeild-
arinnar í Þýskalandi, gerði alls
1.275 mörk í þeim 195 leikjum sem
hann lék, þar af 539 úr vítaköstum.
Markahæstu leikmenn allra tíma í
deildinni eru Jochen Fraatz og
Andreas Ejörhöfer.
„En það hefur mikið vatn runnið
til sjávar síðan ég var að leika.
Hraðinn hefur aukist og tækni leik-
manna hefur aukist mjög mikið.
Hér á árum áður, þegar ég var að
spila, gátu hornamenn til dæmis
ekki skorað með svona snúningum
eins og þeir gera mikið núna. Ann-
að sem er að áberandi í þróun hand-
boltans er leikmenn eru orðnir meiri
alhliða leikmenn, hver og einn er
sterkari á fleiri sviðum en áður.“
Of margar þjóðir
Mikið hefur verið rætt um hugs-
anlegar breytingar á reglum í hand-
knattleik. Þýski þjálfarinn er ekki
hlynntur of miklum breytingum.
„Ég held að það sé ekki þörf fyrir
stórvægilegar breytingar, og alls
ekki grundvallarbreytingar. Það er
allt í lagi að gera minni háttar
breytingar, en ég held að handbolt-
inn þurfi ekki á miklum breytingum
að halda. Það eru það margir mögu-
leikar á þróun án þess að breyta
reglunum. Það væri allt í lagi að
setja skýrari reglur þannig að dóm-
gæslan verði auðveldari og betri og
einnig má gera leikinn einfaldari
fyrir áhorfendur. Við sjáum leikina
hér á íslandi, flestir þeirra hafa
verið góðir og skemmtilegir fyrir
áhorfendur.
Mér finnst þetta nýja kerfí á HM
ekki nógu gott. Það eru of margar
þjóðri að keppa hér. Ég tel líka
mjög slæmt að hafa útsláttarkeppn-
ina eftir riðlakeppnina og fyrir því
eru nokkrar ástæður. í fyrsta lagi
er ekki rétt að ákveða með einum
leik hvort lið kemst á næstu Ólym-
píuleika. í öðru lagi er það mjög
slæmt fyrir kynningu á íþróttinni
að mörg lið þurfi að fara heim eft-
ir 16-liða úrslitin og átta liða úrslit-
in. Ef við tökum keppnina hér þá
hættir spænska sjónvarpið að senda
héðan þegar Spánn dettur út. Dan-
ir féllu úr keppni, danska sjónvarp-
ið hættir að sýna héðan. Þetta er
auðvitað ekki gott fyrir útbreiðslu
handboltans. Það er líka ósann-
gjarnt að lið sem eiga einn slakan
leik þurfi að falla úr keppni. í þriðja
lagi er hægt að reyna að velja sér
mótheija í útsláttakeppninni með
því að tapa leik eða leikjum í riðla-
keppninni. Slíkt á ekki að vera
hægt. Lið eiga alltaf að leika til
sigurs, í hveijum einasta leik.“
Þetta svar kallar fram spurning-
una um það hvort Ehret hafi vilj-
andi látið reka sig útaf í leiknum
gegn Rússum á miðvikudaginn.
„Nei, það var alls ekki viljandi gert.
Málið var bara að ég var of tauga-
trekktur í leiknum og því fór sem
fór. Dómararnir aðvöruðu mig ekki,
ég fékk gult strax og svo rautt í
næsta tilviki. Svona á þjálfari ekki
að láta koma fyrir sig.“
íslendingar vel liðnlr
íslenskir handboltamenn héldu
margir í víking til Þýskalands fyrir
noukrum árum og gerðu garðinn
frægan þar. „Ég spilaði á móti
Sigga Sveins á sínum tíma, hann
var með Lemgo og ég með Hof-
weier. Ég man líka eftir Atla Hilm-
arssyni og fleiri leikmönnum. ís-
lendingar voru vel liðnir í Þýska-
landi. Þeir komu vel fyrir, voni
þægilegir að umgangast og sam-
viskusamir og umfram allt stóðu
þessir strákar sig vel í handboltan-
um.“
Þegar íslendingarnir voru upp á
sitt besta í Þýskalandi máttu tveir
erlendir leikmenn leika með hveiju
liði, núna er aðeins heimilt að hafa
einn erlendan leikmann. „Ég held
að það sé best fyrir þróun handbolt-
ans heima að hafa bara einn erlend-
an leikmann í liði. Þá komast yngri
leikmennirnir frekar að og verða
betri fyrir vikið.“
Framtíðin virðist björt í þýskum
handknattleik en Ehret vill hafa
allan varann á. „Við skulum fara
varlega í að spá fyrir um framtíð-
ina. Við höfum náð langt núna,
lengra en venjulega og erum mjög
ánægðir með það en ég vil biðja
menn að fara varlega í að tala um
bjarta framtíð. Þó svo þetta virðist
vera á réttri leið þá er elcki hægt
að bóka okkur í fremstu röð næstu
áratugina. Við tökum einn leik fyr-
ir í einu, eins og venjulega," sagði
Ehret.
Morgunblaðið/Gunnlaugur
Tveir góðir og reyndir
ANDREAS Thiel, markvörður
og fyrirliði Þjóðveija, sem er
til vinstri á myndinni hér að
ofan, er leikreyndasti maður
liðsins, hefur leikið liátt í 230
landsleiki og fjórum sinnum
tekið þátt í heimsmeistar-
keppni. Thiel tók fyrst þátt í
HM árið 1982 í Vestur-Þýska-
landi, síðan varði hann mark
Þjóðverja í Sviss 1986 en næstu
keppni sleppti hann þar sem
Þjóðverjar náðu ekki að
tryggja sér þáttöku í þeirri
keppni. Árið 1993 var hann í
markinu í Svíþjóð og núna ver
hann mark lands síns í Laugar-
dalshöll. Hann leikur nú með
Dormagen undir stjórn Krist-
jáns Arasonar en i landsliðinu
er hann undir stjórn Arno
Ehrets, sem lék 121 landsleik
fyrir Þýskaland, þann fyrsta
árið 1975. Þess má geta til gam-
ans að þegar Ehret lék sinn
síðasta landsleik var ungur og
upprennandi markvörður með
honum í liðinu — Andreas Thi-
el, sem þá var einmitt að leika
sinn fyrsta landsleik.