Morgunblaðið - 09.02.1996, Blaðsíða 4

4 B FÖSTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1996 B 5
-F
DAGLEGT LIF
Dómgreind
brigðul í dagsins
önn - hvað er til ráða?
THOMAS GILOVICH, höfundur bók-
arinnar Ertu viss? - Brigðul dóm-
greind í dagsins önn, skrifar: „Aðals-
merki menntaðs manns er skilningur
á því hvenær sé rétt að spyija spum-
inga og hvað þurfí til þess að vita
eitthvað með vissu,“ og „Þetta krefst
þess síðan að við hugsum skýrt um
reynslu okkar, efumst um forsendur
okkar og lítum gagnrýnum augum á
það sem við höldum að við vitum.“
Gilovich er prófessor í sálfræði við
Comell-háskóla í Bandaríkjunum og
hefur gert margar rannsóknir á álykt-
unarhæfni fólks og skynsemi í dag-
legu lífi. Það er með ólíkindum hversu
margar gryfjur hægt er að falla í.
Hér verða nokkur dæmi skoðuð.
Eru fljúgandi furðuhlutlr tll?
Fylgismenn tilgátunnar um fljúg-
andi furðuhluti eru gjarnir á að nefna
gögn frá bandaríska flughemum um
fyrirbærin fullyrðingum sínum til
stuðnings. Einu sinni útvarpaði NBC-
sjónvarpsstöðin þáttaröð um frá-
sagnir fólks af fljúgandi furðuhlut-
um. í þáttunum var reynt að gera
innihaldið trúverðugra með því að
lýsa því yfir að tilefni þáttagerðar-
innar væri sérstök rannsókn banda-
ríska flughersins á fljúgandi furðu-
hlutum.
Látið var eins og rannsóknin
styddi tilgátuna, en í raun var niður-
staða hersins að engin gögn bentu
til þess að sýnir sem ekki hefur feng-
ist skýring á séu loftför frá öðrum
hnöttum.
Eykur ættleiðing f rjósemi?
Algeng skoðun er að ófijó pör sem
ættleiða bam verði eftir það líklegri
en önnur sambærileg pör til að geta
barn. Skýringin er sögð sú að hjónin
sem ættleiða, hætti að einblína á
vangetu sína og verði loks fijó.
Þetta er í raun rangt, en fólk veit-
ir einfaldlega mesta athygli pörum
sem geta bam eftir að hafa ættleitt
annað. Þau pör eru vissulega athygl-
isverð og sagan af þeim er góð, en
fólk virðist halda að úr því að nokkr-
um siíkum tilvikum sé til að dreifa
þá hljóti sambandið að vera raun-
verulegt.
Rangar ályktanir hljótast af því
að fólk skoðar aðeins hluta af upplýs-
ingunum þegar ályktanir eru dregnar
og sá hluti er ófullkominn og ekki
dæmigerður. Þannig er trú á það sem
á sér engan stað.
Er sannleikurínn leiðinlegur?
Þegar fólk kannar rök fyrir máli
sínu, hefur það tiihneigingu til að sjá
það sem það býst við og kemst að
fyrirfram ákveðinni niðurstöðu. Upp-
lýsingar í samræmi við málið eru
teknar gildar gagnrýnisiaust, en upp-
lýsingar sem ganga í berhögg við það
eru látlaust gagnrýndar og dregið
úr mikilvægi þeirra.
Hversu margir hafa ekki lent í
árangurslausum rökræðum og upp-
götvað að aldrei muni takast að sann-
færa viðmælandann? Hann hefur ekki
áhuga á mótrökunum, hann heyrir
þau ekki og hefur mál sitt alltaf upp
á nýtt án þess að taka tillit til þeirra.
Sannleikurinn eða hið rétta er ekki
markmiðið heldur að gefast aldrei
upp, hversu sterk rök blási á móti.
Fólk kýs nefnilega að trúa því sem
það vill helst að sé satt.
„Mannlegur skilningur gerir ráð
fyrir meiri röð og reglu á hlutunum
en reynd er á,“ sagði Francis Bacon.
„Og þó að mörg náttúrufyrirbæri eigi
sér enga hliðstæðu og séu afar
óreglubundin, finnur mannshugurinn
samt upp samsvaranir, skyldleika og

- * T
m'
ÞEIR sem trúa á tilvist fljúgandi furðuhluta nefna oft
rannsóknir bandaríska flughersins máli sínu til stuðnings.
sambönd þar sem engu slíku er til
að dreifa."
Mannshugurinn hefur tilhneigingu
til að flokka og finna öllu stað og
það er eins og tilviljunarkennd röðun
fari í taugamar á honum. Maðurinn
getur fundið reglu úr nánast hvaða
ringulreið sem er, og hún verður sem
haldreipi.
„Það sem hijáir sannleikann er að
hann er í meginatriðum óþægilegur
og oft leiðinlegur. Mannshugurinn
sækir í það sem er skemmtilegra og
þægilegra," sagði H.L. Mencken. Sí-
gildar sálfræðirannsóknir sýna að
þegar fólk er beðið að koma boðum
áleiðis skilar það boðunum sjaldan
orðrétt. Hið sama á við um frásögn
af atburðum, fólk bætir við og ýkir
til að auka skemmtigildið.
Er vlt í kjaftasögum?
Sögur sem sagðar eru af öðrum
eru iðulega færðar í stílinn og líka
sögur sem fólk segir af sjálfu sér,
ákveðnum upplýsingum er sleppt,
stundum til að koma betur út og
stundum til að sagan verði betri.
Rannsóknir hafa líka sýnt að
minnið fyllir ósjálfrátt upp í eyðurnar
með áiyktunum og þegar frá líður,
getur fólk ekki lengur greint á milli
hvað voru upplýsingar og hvað eigin
ályktanir. Dæmi: Maður stendur á
hleri, hann heyrir setningu og setn-
ingu en ekki heilsteypt samtal. Hann
ályktar um hvað samtalið er og getur
í eyðurnar.
Algengustu hugarvillur fólks eru
að búa til eitthvað úr engu og of
mikið úr of litlu, að sjá það sem
vænst er og sjá það sem maður vill
sjá og trúa því sem manni er sagt.
En hvað er til ráða til að fækka öllum
hinu röngu skoðunum sem fólk burð-
ast með?
Hvað er til ráða?
Tileinka sér
ný vinnubrögð
hugans, nýj-
ar hugsun-
arvenjur
til að forð-
ast vill-
urnar, að
mati
Gilovich.
Hann telur
brýnt að
menn rækti með
sér skilning á hví-
lík glópska það er að
reyna að draga ályktan-
MANNSHEILINN er
ekki alveg laus við að fella
dóma of fljótt og út frá
of litlum upplýsingum.

-

Leikmenn ur
Chicago Bulls og
Philadelphia
76ers.
DAGLEGT LIF
ræður oftar en
margur maðurinn hyggur
ir af gögnum sem hvorki
eru fullnægjandi né dæmi-
gerð, og spyija: „Hvaða
upplýsingar hefur mér yfir-
sést, hveijar eru mér fald-
ar?“
Markmiðið er að forðast
að sannfærast ótímabært
um vafasamar fullyrðingar.
Eða hvaða líkur eru til að
mynda á að saga um ná-
ungann sem gengur manna
á milli og enginn veit upp-
runa hennar, sé sönn?
Gilovich nefnir að lokum
að félagsvísindamenn hafí
sérstöku hlutverki að gegna
til að kenna fólki að vinna
úr óljósum gögnum í dags-
ins önn. Sigurður J. Grét-
arsson sálfræðingur og
þýðandi bókarinnar útskýr-
ir hér á síðunni hvers vegna.
■
Gunnar Hersveinn
OFTLEGA heyrist að loks þegar hjón hætti
að hugsa um vangetu sína verði getnaður.
SIGURÐUR J. Grétars-
son, dósent í sálfræði
við Háskóla íslands,
þýðir bókina Ertu viss?
eftir Gilovich. Hann rifj-
ar upp hádegisfrétt í
Ríkisútvarpinu. Ýtubíl-
stjóri hætti störfum í
grennd við hól vegna
þess að ýtan bilaði.
Skyggn kona var kölluð
á vettvang og staðfesti
að álfar væru í hólnum.
Ákveðið var að hætta
að moka mold að hóln-
um.
Sigurður spyr:
„Hvers vegna var
skyggn kona kölluð til?
Og hvers vegna var flutt af atburð-
inum alvarleg frétt í aðalfréttatíma
útvarpsins? Hvers vegna var ekki
nærtækari skýringa leitað í mengi
allra mögulegra atburða? Var ekki
líklegra að það hafi verið tilviljun
að ýtan bilaði við „álfhólinn"?
Hvernig fara álfar að því að láta
ýtur bila?“
Sambandið milli tilhugsunar
og dauðaf regnar kunningja
Ef ég færi í leikhús í London og
hitti í salnum mótleikara minn í
Herranótt Menntaskólans í Reykja-
vík. Væri það ekki tilviljun? Það er
eins og margir taki tilviljunina ekki
með í dæmið og finnist líklegra að
það sé undir æðri handleiðslu. Til-
viljun sé merkingarlaus og finni því
upp alls konar hugtök til að útskýra
það sem gerðist af tilviljun.
Margar tilviljanir sem virðast al-
veg einstæðar eru í raun fremur
algengar. Sigurður nefnir dæmi úr
bókinni um Luis Alvarez, eðlisfræð-
ing sem sat í hægindastólnum heima
hjá sér og fletti dagblaði, en smá
grein í blaðinu kom af stað hugsan-
akeðju sem endaði ,í hugsun um
löngu gleymdan kunningja sinn í
háskóla. Svo fletti eðlisfræðingurinn
SIGURÐUR J.
Grétarsson,
yfir á næstu síðu og
honum til furðu var
þar fregn um andlát
þessa gamla kunn-
ingja.
Eðlisfræðingurinn
var ekki ginkeyptur
fyrir yfirskilvitlegum
skýringum og ákvað
að reikna gróflega út
hveijar væru líkurnar
á slíkri tilviljun og út-
koman var að búast
mætti við 3.000 slíkum
tilvikum í Bandaríkj-
unum einum á ári
hveiju, það eru næst-
um lO tilvik á dag.
Útkomuna fékk
hann með því að leggja mat á hve
margt fólk venjuleg manneskja
þekkir og hve oft hún hugsar svona
um einhveija gamla kunningja. Síð-
an reiknaði hann það út að líkurnar
á að hugsa um kunningja sinn fimm
mínútum áður en maður fréttir af
andláti hans.
Þjálfun og leikni teflt á móti
hugtaklnu „að vera í stuði“
Gilovich sýnir í bók sinni með töl-
fræði að hugtakið stuð á körfubolta-
mönnum í leik sé merkingarlaust
og gangi ekki sem skýring á
frammistöðu þeirra. Leikmenn og
þjálfarar eins og Red Auerbach og
Bobby Knight hafna niðurstöðum
Gilovich og nú er spurningin: „Getur
verið að tölfræðin sýni hið rétta,
jafnvel þó bæði unnendur körfu-
knattsleiks og atvinnumenn í íþrótt-
inni séu á öndverðum meiði og segi
að það skipti höfuðmáli hvort leik-
maður sé í stuði eða ekki?
„Höfnun þeirra kemur mér ekk-
ert á óvart,“ svarar Sigurður,
„gögnin ganga nefnilega þvert á það
sem mönnum finnst vera.“
— Verðum við þá að lúta tölfræð-
inni og skipta um skoðun?
„Það getur að vísu verið að gögn-
ANNAR kafli bókar Thomasar
Gilovich fjallar um tilhneiginguna
að búa til eitthvað úr engu með
því að mistúlka tilviljanir. Tekið
er dæmi úr atvinnumennsku í
körfubolta og því sem kallað er
að vera i stuði: „Þegar leikmanni
tekst vel upp í einu eða tveimur
skotum er talið að hann slaki á,
öðlist sjálfstraust, „komist í gang“
eða „samband" þannig að líklegra
verði en ella að næstu skot hans
heppnist. Hið gagnstæða á svo við
um slæmt gengi. Gilovich spyr
hvort það gildi í körfuknattleik
að velgengni vindi upp á sig.
Ekki samband mllli stuðs og
hittnl leikmanna
Hann og samstarfsmenn
gerðu röð rannsókna til
að kanna hvort „stuð“
ætti sér stað og
hefði áhrif. En
ef leikmaður er
í stuði, er lík-
legri en ella
að hann
skori ef
hann hefur
skorað rétt
áður úr
tveimur eða
þremur skot-
um. Gilovich
ræddi bæði við
áhorfendur og
leikmenn og voru
þeir í flestum tilfellum
Er stuð til
eða hefur sjálfstraust
og trú engin áhrif á getuna?
sammála þessari hugmynd um
stuð.
Síðan útveguðu rannsóknar-
menn sér skrá yfir skot og hittni
leikmanna í atvinnumannaliði
sem heitir Philadelphia 76ers eða
sjötíu-og-sexararnir frá Fíladelf-
íu. Niðurstaðan var öfug miðað
við það sem almennt er talið.
Það var ekki líklegra að leik-
maður skoraði þegar hann hafði
skorað úr einu, tveimur eða
þremur næstu skotum á undan
en þegar hann hafði ekki skorað
úr einu, tveimur eða þremur
næstu skotum á undan. Það var
reyndar, ef eitthvað var, dálítil
tilhneiging til hins gagnstæða,
að skora frekar eftir að hafa
brennt af síðasta skoti.
Þessi niðurstaða gengur þvert
á viðteknar skoðanir um „stuð“
eða „óstuð“ leikmanna, sem leiði
til þess að skot heppnist eða mis-
heppnist í hrinum. Tölfræðin sýn-
ir að „stuð“ er ekki til og að
ekkert líklegra sé að leikmaður
skori í hrinum en að sama hlið
komi upp nokkrum sinnum i röð
þegar peningi er kastað upp hvað
eftir annað. Með öðrum orðum:
Hvort Ieikmaður skorar úr til-
teknu skoti er óháð því hvort
hann hefur skorað úr næstu skot-
um á undan.
Hittni í vítaskotum óháð gengi
Gilovich kannaði einnig víta-
hittni leikmanna, en ef það er
rétt að hittni geti af sér meiri
hittni ætti leikmaður sem skorar
úr fyrra vítaskoti að vera líklegri
til að skora úr seinna skotinu en
sá sem hefur ekki skorað úr fyrra
skotinu. Það væri í samræmi við
tilgátuna um stuðið, en svo reynd-
ist ekki vera. Nákvæm athugun
á upplýsingum um vítaskot körfu-
knattleiksliðsins Bolton Celtics
tvö leiktimabil leiddi í ljós að
hittni í seinna vítaskoti er óháð
því hvort leikmaður hafi skorað
úr því fyrra.
Rannsóknarmennirnir reyndu
að kanna samband hittni og stuðs
á alla kanta en niðurstaðan var
ávallt sú sama. Það var ekkert
samband, útkoman var alltaf: Það
skiptir engu máli hvort leikmanni
hafi tekist að skora úr síðustu
tilraun, hvort honum tekst það í
þeirri næstu. Stuð er með öðrum
orðum ekki til.
Hvers vegna heldur fólk aö
sjálfstraust hafi áhrif?
En hvers vegna heldur fólk
það? Gilovich nefnir tvennt því
til skýringar: 1) Fólk hefur til-
hneigingu til að leyfa hugmynd-
um sem það gefur sér fyrirfram
að móta skilning sinn á því sem
það sér. Fólk hefur hugmyndir
um það hvernig sjálfstraust hefur
áhrif á frammistöðu og býst því
gjarnan við að sjá leikmenn hitta
í hrinum. Þessar hugmyndir hafa
áhrif á túlkun fólks á atburðum
á leikvellinum og hvað það man
af þeim eftir á.
2) Vegna þess að venju-
legur körfuknattleikmað-
ur sem hittir í um það bil
50% skota sinna á góða _________
möguleika á því að virð-
ast í stuði með því að hitta fjór-
um, fimm eða sex sinnum í röð
ef hann skýtur um það bil 20 sinn-
um í leik eins og algengt er.
En hvers vegna gerir fólk
þetta? Vegna ósjálfráðrar til-
hneigingar til að líta
aðeins á fremur áber-
andi einkenni fyrir-
bæra og nota síðan
þetta yfirborðskennda
mat til að draga al-
menna ályktun. Eins er
með mannsminnið, við
munum það sem sker
sig úr en gleymum
hinu.
Landsliðsþjálfarinn
ósammála
nióurstöðum Gilovich
Gilovich nefnir að
bæði leikmenn, þjálfar-
ar og áhorfendur hafi
neitað að horfast í
augu við tölfræðina og hafnað
niðurstöðum hans. Morgunblaðið
lagði niðurstöður hans fyrir Jón
Kr. Gíslason landsliðsþjálfara í
körfubolta, hann sagði:
„Rannsóknarmennirnir ræddu
við hundrað áhugasama körfu-
knattsleiksunnendur
og báðu þá um að út-
lista hvað það væri
þegar körfuknatt-
leiksmaður væri í
stuði. Níutíu og einn
sögðu að leikmaður sé
líklegri til að skora ef hann hefur
rétt áður skorað úr tveimur eða
þremur skotum en ef hann hefur
ekki gert það. Ég hefði sagt hið
sama. Ef maður hittir þá telur
maður meiri líkur á að maður
JÓN Kr. Gíslason
Tölfræöin sýnir
nö stuö er
ekkitil
hitti næst. En það
kemur annað í ljós í
þessari könnun.
Ég hef verið að
velta því fyrir mér
hvað þetta í raun-
inni er, því það er
þekkt fyrirbæri hjá
okkur leikmönnum
og þjálfurum að
menn séu í stuði.
Segjum til dæmis
að leikmaður hitti
úr þriggja stiga
skoti tvær sóknir í
röð, og að tölfræði-
lega séu ekki meiri
líkur á að hann hitti
í næsta, en þessi
leikmaður öðlast gífurlegt sjálfs-
traust, og ég held að í heildina
auki þetta umtalaða stuð líkurnar
á því að leikmaðurinn hitti vegna
þess að hann hefur meiri trú á því
Þannig skilgreinum við stuð.
Gilovich fullyrðir að stuð sé ekki
til, en ég held að það verði erfitt
að fá okkur körfuboltamenn til
að samþykkja það. Við höfum
allir fundið fyrir því á ferlinum
að vera í stuði, en þá er einbeit-
ingin meiri og líkurnar á góðum
leik hljóta að aukast.“
Líðan leikmanns ræður því
hvernig honum gengur
„Nefna má annað dæmi: Einn
góðan veðurdag mætirleikmaður
á æf ingu eða leik og finnst sem
SPURNINGIN er hvort nemendur ættu ekki að glíma meira við
vísindi byggð á líkindum eins og sálfræði og hagfræði.
in sem sýna að stuð sé hugtak yfir
eitthvað sem ekki er til, séu ekki
dæmigerð. En þá er næsta skref
að gera fleiri rannsóknir á öðrum
körfuknattleiksliðum en Philadelp-
hia 76ers og Bolton Celtics og kanna
hver útkoman verður.“
Sigurður segir að fólki þyki það
sem er tilviljunarkennt oft ekki vera
það, og vera tamt að finna merk-
ingu og skýringar. Körfuboltamenn
þurfa fyrst og fremst þjálfun, tækni
og leikni og hugsanlega snefil af
sjálfstrausti, að minnsta kosti að
vera ekki niðurdrepandi taugaveikl-
aðir, en hugtakið „að vera í stuði“
er tómt og gagnslaust til að spá
fyrir um hvort leikmaður hitti í körf-
una eða ekki.
„Þetta eru í raun góðar
fréttir fyrir körfubolta-
menn og aðra íþróttamenn,
því þótt þeir hitti ekki tvö
skot í röð, er dagurinn
ekki ónýtur og mestu'
skiptir að vera með vak-
andi einbeitingu,1
Sigurður og um leið hring-
ir síminn á skrifstofunni
hans. Það er þaulreyndur
körfuboltamaður í símanum. „Þetta
er handleiðsla að ofan,“ segir Sig-
urður og spyr hann um stuð.
Minni stærðfræði í skólum f
samanburði við aðrar greinar
— Samkvæmt bók Gilovich eru
grillurnar og ranghugmyndirnar
margar, en stafa þær af ósjálfráðri
starfsemi hugans eða eru þær
menntuninni að kenna?
„Gilovich telur að um hvort
tveggja sé að ræða. Það er upplagið
og ákvörðunarhæfnin sem hefur
leitt manninn á ótrúlega framfara-
braut. En hugsunin ruglast stundum
og þannig verður það alltaf.
Hins vegar er hægt að þjálfa og
efla þennan hæfileika mannsins til
að glíma við flókin gögn og óljósar
upplýsingar. Gilovich telur að að-
ferðarfræði félagsvísindanna sem
fæst við flókin og margbrotin gögn
henti vel til að þjálfa þennan hæfi-
leika, en áherslan hefur verið á
raunvísindi og efnafræði til að efla
rökhugsun.
Bandaríkjamenn könnuðu það
upp úr aldamótum hvort nám í lat-
ínu efldi rökhugsun og niðurstaðan
var að svo væri ekki. Sennilega er
aðferðarfræði annarra vísinda sem
þurfa að taka tölfræðina inn í mynd-
ina eins og sálfræði, læknisfræði
og hagfræði, jafnhentug
og hentugri sem undirbún-
ingur fyrir dómgreindina í
dagsins önn.“
— Er það ef til vill bara
grilla að stærðfræði efli
» rökhugsun og þvi þurfi að
00 kenna svona mikil ósköp
af henni í skólum?
„Ég efast um að stærð-
fræði skerpi sérstaklega
rökhugsun. Ég hef ekki
orðið var við að stærðfræðingar séu
betri í rökræðum en aðrir menn.
Flest vísindi fjalla um eitthvað og
glíman við það viðfangsefni eflir rök-
hugsun, en ekki abstrakt dæmi úr
stærðfræði.
Það var eðlisfræðingur sem tók
einu sinni eftir því að svörtum
mönnum fjölgaði meira en hvítum,
en hann taldi svarta heimskari en
hvíta, og hafði miklar áhyggjur af
því að meðalgreindarvístala jarð-
arbúa færi þar af leiðandi lækk-
andi. Þetta finnst mér ekki mjög
skarplega athugað hjá þessum
greinda vísindamanni. ■
Stærófræði
skerpir ekki
rökhugsun
nemenda
meira en
segir greinar innan
vísindanna
hann geti hitt úr öllu. Honum líð-
ur einfaldlega líkamlega þannig
að öll hreyfingin er eðlileg. En
næsta dag líður honum eins og
hann sé að kasta múrsteinum i
vegg.
Skyttur sem ekkert láta á sig
fá eru líka þekktar, þær hafa
alltaf trú á sér. Þótt þær klikki
tíu skot í röð, trúa þær að ellefta
skotið fari ofan í. En svo eru
fjöldamargir leikmenn þannig
gerðir að ef þeir hitta ekki í
tveimur skotum í röð, glata þeir
trúnni og segja siðan við sig
sjálfa: „Ég hitti ekki neitt“ og
það leiðir til þess að líkurnar á
að þeir hitti minnka, og eins
öfugt. Ég er með öðrum orðum
alveg sannfærður um að það er
til eitthvað sem heitir stuð.“
- En getur verið að leikmaður
sem hittir ekki, eflist við mótlæt-
ið og hugsi „Eg skal hitta næst?“
„Það er mikið til í því, sérstak-
lega ef um eitt til tvö skot er að
ræða, og leikmaðurinn _
segi með sjálfum sér: „Ég
skal gera betur næst“ og
einbeitir sér betur. En ef
átt er við leikmann sem
er hittinn að eðlisfari, en
klikkar ef til vill í fimm
skotum í röð, fer hann að bölva
sjálfum sér og segir: „Mikið djö-
full er ég lélegur." Annars er
þetta svo ofboðslega einstaklings-
bundið.“
- En hverju finnstþérað
Gilovich flaskiá?
„Ég get alveg verið sammála
honum, að ef maður lítur á þetta
út frá tölfræðinni, aukast líkurn-
ar ekki á því að maður hitti, ef
maður hefur hitt í skotinu á und-
an. En ég held að sjálfstraustið
spili svo sterkt inn í dæmið.
Ef leikmaður hefur trúna, eyk-
ur það líkurnar á hittni. Ef leik-
maður hittir, eykst trúin á að
hann hitti í næsta og ef hann
hittir í því, hefur hann ennþá
meiri trú á að hann hitti í því
þriðja. Það er engin spurning í
mínum huga.
Ég get nefnt dæmi. Larry Bird
gerði einu sinni uppundir 70 stig
í leik og honum fannst þegar
hann var í þessu stuði, að nóg
væri að sleppa boltanum. Þegar
memi eru komnir í slíkan ham
og hafa svona rosalega trú á sjálf-
um sér og góða tilfinningu, en
hún er mikilvæg því skot í körfu
krefst mýktar, einbeitingar og
nákvæmni, það þýðir
ekki að þruma eins og
í handbolta, og finnst
mönnum nóg að
sleppa boltanum.
Hann færi einfaldlega
ofan í.
Leikmaður með sjálfstraust er
ekki að velta tölfræðinni um að
helmings líkur séu á að hann
klikki fyrir sér þegar hann ætlar
að skora. Hann veit bara að bolt-
inn fer alltaf ofan í.“ ■
Stuó þekkt hjó
þjálfurum og
leikmönnum