Morgunblaðið - 02.03.1996, Blaðsíða 2

2 D LAUGARDAGUR 2. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
ÍÞRÓTTIR
Gæti varia
betra verið
Geir Sveinsson, landsliðsfyrirliði íslendinga í
handknattleik, leiknr í vetur með Frakklands-
meisturunum í Montpellier, sem er 250.000
manna borg skammt frá Miðjarðarhafsströnd-
inni. Karl Pétur Jónsson heimsótti Geir og
fjölskyldu hans og átti við þau spjall undir
heiðum febrúarhimni Suður-Frakklands.
Geir Sveinsson og Guðrún Helga
Arnarsdóttir búa ásamt syni
sínum, Arnari Sveini, í rúmgóðu
raðhúsi í Clapiers, litlum og sólbök-
uðum svefnbæ rétt utan við Mont-
pellier. Er blaðamann bar að garði
rétt fyrir hádegi sóluðu mæðginin,
Guðrún og Arnar Sveinn, sig saman
úti á veröndinni, Guðrún með
Moggann en krónprinsinn, fjögurra
ára, málaði vatnslitamynd af ógn-
vænlegu sjóræningjaskipi. Sólin
þurrkaði vatnslitina um leið og þeir
voru komnir á blaðið og hitastigið
minnti Frónbúana á allt annað en
febrúarbyrjun.
„Það væri hreinlega dónaskapur
að kvarta undan atlætinu hér. Fé-
lagið sá um allt umstang fyrir okk-
ur, flutti búslóðina okkar hingað,
fann fyrir okkur hús, leggur okkur
til bíl og málakennslu og sér að
auki um allt sem varðar landvistar-
leyfi, sjúkratryggingar og þess
háttar," segir Geir, aðspurður um
hvernig gangi að aðlagast frönsku
líferni.
„Hins vegar ætlar franskan að
reynast okkur þyngri í skauti en
spænskan á sínum tíma, enda er
franska mun erfiðara tungumál en
spænska. Ég var tiltölulega fljótur
að ná samtalshæfni í spænsku, enda
er hún öll meira og minna borin
fram eins og hún er skrifuð, en í
frönsku fer maður út og suður í
framburðinum, yfirleitt í allt aðra
átt en manni virðist af því hvernig
orð eru skrifuð. Ég var hins vegar
enga stund að ná handboltafrönsk-
unni, hún kom öll á fyrstu æfingun-
um.“
Hvernig gengur dæmigerður
dagur fyrir sig hjá fjölskyldunni?
„Við vöknum um níu og æfing
byijar klukkan tíu. í hádeginu hitt-
umst við hér heima og borðum
stærstu máltíð dagsins. Klukkan
tvö fer drengurinn í leikskóla og
við fáum heim til okkar frönsku-
kennara. Sum kvöld eru æfingar
hjá mér, en flestum kvöldum eyðir
fjölskyldan saman hér heima. Við
förum ekki mikið út, það eru ekki
jafn margar barnapíur hérna og
heima, engin systkin, ömmur eða
afar. Við vorum reyndar með heim-
ilishjálp fyrir jól en ákváðum að
setja strákinn í heilsdagsskóla eftir
áramót. Hann var hins vegar ekk-
ert sérlega ánægður þar svo við
ákváðum að hafa hann hálfan dag-
inn. Það er líka mjög mikils virði
að eiga tíma með stráknum hér
heima.“
Valur yröi í fremstu röð
Er meira æft hér en t.d. hjá
Valsliðinu?
„Það er æft helmingi meira hérna
en heima. Ég hef reyndar sjaldan
æft jafn mikið og hér, átta til níu
sinnum í viku. Þjálfarinn lætur okk-
ur jafnvel æfa að morgpi leikdags
fimm tímum fyrir leik! Ég reiknaði
það saman um daginn hve mikið
af tíma mínum fer í handbolta og
það er nálægt fjörutíu tímum á viku
hverri með ferðum. Ef íslendingar
ætla að komast framar í alþjóðleg-
um handbolta þarf að æfa mun
meira. Þó ekki endilega liðin, heldur
einstaklingar hver fyrir sig. Það er
lágmarkskrafa til allra landsliðs-
manna að þeir æfi meira en 4-5
sinnum í viku. Sá leikmaður sem
ætlar sér eitthvað í íþróttinni, með
landsliðinu eða í atvinnumennsku,
verður. að æfa allt að 7-8 sinnum
í viku. Þetta skilar sér meðal ann-
ars í því að menn hér eru „teknísk-
ari“. Handboltinn heima er að
mörgu leyti .ekkert síðri og menn
leggja sig alla í leikinn ólíkt því sem
hér gerist. Ef Valsliðið fengi þá
aðstöðu, tíma og þann pening sem
hér er, léki enginn vafi á því að lið-
ið yrði meðai þeirra fremstu í Evr-
ópu. Valsmenn hafa það umfram
þessa frönsku leiknienn að leggja
sig alltaf alla fram og þar er efnivið-
urinn einnig meiri.“
Vantar sigurhefðina
Eftir sigurinn í deildarkeppninni
síðasta vetur var mikill hugur í
Montpelliermönnum og voru bundn-
ar nokkrar vonir við að liðið myndi
vetja titilinn sem nú er fremur ólík-
legt að takist. Gengi liðsins í vetur
hefur valdið nokkrum vonbrigðum,
þrátt fyrir að liðið sitji í þriðja sæti
deildarinnar. Ekki ætti að vanta
mannskap; í liðinu eru þrír úr
heimsmeistaraliði Frakka og þrír
til viðbótar sem verið hafa viðloð-
andi landsliðið. Hvað veldur því að
ekki hefur gengið betur í vetur?
„Við höfum ekki náð því besta
út úr liðinu. Við gerðum okkur von-
ir um að verja titilinn, en nú er
útséð með það. Við höfðum vænt-
ingar um að ná lengra í Evrópu-
keppninni. Það voru því mikil von-
brigði að falla út í 16 liða úrslitum,
ekki síst fyrir klúbbinn, sem hafði
bundið miklar fjárhagslegar vonir
við keppnina. Ástæður slæms geng-
is eru fyrst og fremst blóðtaka
vegna meiðsla og annarra mála en
allt upp í átta leikmenn af sautján
manna hópi hafa verið fjarverandi
í einu. Þetta er líka mjög ungur
klúbbur og hér vantar alla sigur-
hefð. Lið heima eins og Valur, Vík-
ingur og FH kunna að taka vel-
gengninni. Löng hefð er fyrir því
að vinna alla titla og taka afleiðing-
unum. Menn hér, sérstaklega marg-
ir leikmenn, áttuðu sig ekki á því
að hjá meisturum verður allt miklu
erfiðara en veturinn áður. Það koma
helmingi fleiri áhorfendur á alla
leiki, bæði heima og úti, allir vilja
sjá þá bestu. Andstæðingurinn
leggur sig líka miklu meira fram,
því ekkert er jafn sætt og að vinna
meistarana.“
Þrír leikmenn Montpellier hafa
þegar þetta er ritað ekki leikið með
frá því í desember. Einn liðsmanna
greindist í lyfjaprófi með kannabis-
efni í blóðinu og á fundi með leik-
mönnum gáfu tveir hassreykinga-
menn sig fram og hafa verið utan
vallar síðan. „Lengi hefur verið vit-
að að neysla kannabisefna er nokk-
uð mikil í íþróttum í Frakklandi og
þrátt fyrir að hún sé samkvæmt
reglum bönnuð hefur hún fram að
þessu verið látin liggja á milli hluta.
Ég veit að margir leikmenn, þar á
meðal landsliðsmenn, hafa reykt
hass svo árum skiptir. Hingað til
hefur ekki verið sagt neítt við þessu.
í lyíjaprófum hefur aðallega verið
leitað efna sem talið er að geti hjálp-
að mönnum i íþróttinni. Svo hefur
verið ákveðið að taka harðar á þess-
ari neyslu, sem er hið besta mál.“
Annað hugarfar
Svo virðist sem hugarfar íþrótta-
manna í Frakklandi til vímuefna-
neyslu og skemmtana sé ólíkt við_-
horfi íslenskra íþróttamanna. „Á
meðan á HM 95 stóð var mikið
talað um að franska liðið væri dug-
legt að skemmta sér, færi jafnvel
út á lífið kvöldin fyrir leiki. Ég
varð ekkert var við það sjálfur og
trúði þessu varla. Ég áttaði mig á
því hingað^ kominn að þetta var al-
veg satt. Á keppnisferðum eiga fé-
lagar mínir það til að fara á
skemmtistaði kvöldið fyrir leik og
skreiðast inn á hótel síðla nætur,
sem er að mínu viti ekki vænlegt
til árangurs.“ Að lokum segir Geir
um skemmtanir og handknattleiks-
menn: „Frakkarnir voru mjög
ánægðir með flest sem gerðist á
Islandi. I hvert sinn sem minnst er
á snjó og kulda tala þeir um Akur-
eyri sem þeim fannst lítill og kaldur
bær. Þeir minnast hins vegar Kaffi
Reykjavíkur með hlýhug, fannst
fjörið vera mikið þar. Mér heyrist
á þeim að þeir eigi mjög ljúfar minn-
ingar frá Islandi, umfram heims-
meistaratitilinn!"
Nú eru liðnir nfu mánuðir frá
Morgunblaðið/Karl Pétur Jónsson
Bundinn Montpellier ítvö ár
Þýskaland heillar
GEIR er samningsbundinn Montpellier í tvö ár en að loknum þeim
tíma getur hann vel hugsað sér að flytjast örlítið norðar í Evrópu,
til Þýskalands. ,,Ég neita því ekki að ég hefði vilja lenda í örlítið
sterkari deild. Ég held að þýskur handbolti gæti átt vel við mig, þar
er varnarleikurinn í hávegum hafður og hann er minn helsti styrk-
ur. Kannski endar maður þar, ef maður endar þá einhvers staðar í
frekari atvinnumennsku,“ sagði Geir Sveinsson, sem á myndinni er
í miðborg Montpellier.
Geir Sveinsson
og fjölskylda
á faraldsfæti
frá 1989