Morgunblaðið - 12.04.1996, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 12. APRÍL 1996 B 7
DAGLEGT LÍF
Tákntímans
ÞEIR sem heillast af fallega hönn-
uðum hlutum ganga svo langt að
segja að það sé alltaf ánægjulegt
að rísa úr rekkju eftir að hafa
vaknað við hljómfagra hringingu
úr fallegum vekjaraklukkum. Það
eru líklega ekki allir sammála
því, en þessar klukkur eru falleg-
ar. Það er eiginlega þess virði að
láta þær vekja sig til
þess eins að dást að
þeim. Svo er alltaf
hægt að fara aftur
að sofa. |
^SVISS ARMY.
Ferðavekjaraklukka
úr trefjagleri sem
kostar um 4.000
krónur í Banda-
ríkjunum. Fram-
leiðandinn
ábyrgist að
hringingin fái
fólk til að
stökkva upp úr
þéttustu svefn-
pokum.
► SKAGEN. Silfur
liúðuð vekjara-
klukka í Art-Deco
stíl. Klukkan sem
kostar 15 þús-
und kr. likist
beltissylgju
þegar hún er
lokuð.
•4 LEXON. Mött
álklukka á 3.500
krónur. Þegar
klukkan er opn-
uð hvílir hún á
lokinu. Hring-
ingin verður sí-
fellt háværari
eftir því sem
notandinn
þrjóskast leng-
ur við að vakna.
AHERMES.
Klukka í leður-
ramma á 34.000
kr. Klukkuskíf-
an hvílir í
skeifulaga stál
ramma.
► TIFFANY. Þessi
klukka kostar um 28
þúsund kr. og fæst í
rauðum, svörtum,
grænum eða bláum lit.
Hulstri úr eðluskinni
er rennt í sundur og
þá kemur i Ijós látúns-
skífa og standur
þannig að klukkan
getur staðið á borði.
► GEORG JENSEN. Vekjaraklukka úr stáli og 24 karata gulli eftir
danska hönnuðinn Lene Munthe. Kostar um 62 þúsund krónur. Klukkan
hvílir á lokinu þegar hún er opnuð. Svart leðurhulstur fylgir.
Stólarnir
gleðja augað
en hafa ekki hagnýtt gildi
JJJ NU ER hægt að láta drauminn um sérhannaða
klassíska stóla á heimilið rætast fyrir mun minni
2 pening en áður. Sá böggull fylgir hins vegar
mm skammrifi að stólarnir eru svo litlir að það fer
. líklega betur um þá uppi í hillu en á stofugólf-
inu. Þeir eru sem sagt ekki ætlaðir
® til hagnýtra nota, aðeins til þess
að gleðja augað og hjörtu eig-
enda sem með sanni geta sagst
eiga sérhannaða stóla eftir
heimsþekkta hönnuði.
Þýska safnið, Vitra Design
Museum , sem meðal annars
hýsir stærsta safn veraldar
af nútímalega hönnuðum ,
húsgögnum, hefur sett á
markað 27 tegundir smá-
stóla sem allir eru um 10
sentimetrar á hæðina.
Stólarnir eru seldir í hús-
gagnaverslunum víða um
heim, nokkrir fást til dæm-
is í Danmörku, í Illums
Bolighus á Strikinu, og
kosta frá sjö þúsundum ís-
lenskra króna upp í ellefu
þúsund krónur. I
ÞESSI stóll sem Barbiedúkk-
an stendur við, kallast Verner
Panton og er frá árinu 1958.
ÞRÍR litlir en þekktir.
Efstur er tréstóll eftir
Gerrit T. Rietvelds, í
miðjunni stóll hannað-
ur af Alvar Aalto og
neðst stóll eftir Hans
J. Wegner. Hæð stól-
anna þriggja er 10-13
sentimetrar.
MEÐ AUGUM LANDANS
Sjónvarp
á íslandi og í Moskvu
1..........
María Elínborg Ingvadóttir hefur búið
í Moskvu sl. ár þar sem hún gegnir
starfi viðskiptafulltrúa Útflutnings-
ráðs íslands við íslenska sendiráðið.
i ÞRÁTT fyrir lesenda-
k bréf í dagblöðum um
furðulega metnaðar-
lausar dagskrár sjón-
■ varpsstöðva átti ég
^ von ^ neinum
[ M ) breytingum þegar ég
jL. kom síðast heim i frí,
Odagskrárnar höfðu
ekki verið svo félegar
fyrir. Ekki veit ég hvort
minni mínu er um að
kenna, en þegar ég
settist fýrir framan
sjónvarpið til að eiga
þar notalega stund
flaug mér í hug, að
lengi gæti vont versn-
að. Ég held að þeir sem ráða ríkj-
um við val á dagskrárefni sjón-
varpsstöðvanna ættu að sýna
meiri ábyrgð og metnað og hafa
í huga að án áskrifenda verða
þeir eins og vængstífðir fuglar,
ríkissjónvarpið líka.
Ég hef velt því fýrir mér hvaða
sjónarmið ráði ferðinni við rekstur
sjónvarpsstöðva. Það hlýtur að
vera það, að velja efni sem vekur
áhuga sem flestra og ná þannig
fleiri áskrifendum og fleiri aug-
lýsendum. Eru þá þessar dag-
skrár í samræmi við smekk fólks,
eru þessar kennslustundir í of-
beldi, pyntingum, skemmdarverk-
um af öllum toga og virðing-
arleysi fyrir öðru fólki, það sem
við, áskrifendurnir og uppalend-
urnir, viljum bjóða börnunum
okkar og sjálfum okkur á notaleg-
um samverustundum fjölskyld-
unnar? Er þetta efnið sem auglýs-
endur vilja hafa í bland við kynn-
ingar á vörum sínum? Við vitum
að áhrif sjónvarpsefnis eru mikil,
líklega má sjá afleiðingar þessa
þáttar í uppeldi heimilanna, í
markvissum fantabrögðum of-
' beldisseggja. Hvernig væri að
áskrifendur ættu sína fulltrúa,
þegar valið er sjónvarpsefni og
niðurröðun þess ákveðin á útsend-
ingartíma sjónvarpsstöðvanna,
venjulegt fólk, mæður og feður,
sem hafa það að leiðarljósi að
dagskráin sé skaðlaus öllu venju-
legu fólki, metnaðarfull og upp-
byggileg.
Þaö þarf aö veita aðhald
Auðvitað höfum við þann
möguleika, að segja upp áskrift
og gera það harða atlögu að ríkis-
sjónvarpinu, að þeir sæju sig til-
neydda til úrbóta. Líklega höfum
við ekki staðið okkur sem skyldi
í að veita þessum stöðvum nauð-
synlegt aðhald, það er svo auð-
velt að hugsa sem svo, að einhver
annar en ég hljóti að eiga auð-
veldara með að kvarta. Mér finnst
nokkuð súrt að hugsa til þess,
að þegar ég gagnrýni eitthvað
kemst ég alltof oft að þeirri niður-
stöðu, að líklega eigi mitt eigið
aðgerðarleysi sinn þátt í að við-
halda ástandinu. Kannast fleiri
við_ þetta?
Islenskir þáttagerðarmenn og
innflytjendur sjónvarpsefnis
ættu að leita í smiðju sjónvarps-
stöðvanna hér í Moskvu, ýmis-
legt gætu þeir lært þar hvað
varðar þáttagerð. Margir þeirra
þátta sem hér eru á dagskrá,
eiga erindi til íslendinga. Því
miður ætla Rússar að ganga í
gegnum skeiðið, allt er best sem
útlent er, sem við könnumst svo
vel við, og því er ógnvænlegt að
sjá hvað erlendar lélegar myndir
ryðjást inn í dagskrárnar og
varla líður sú vikan að ekki byrji
nýr þáttur úr flokknum 199 þátta
vandamálin.
Virðing fyrir lífinu
Ég hef svo sannarlega undrast
það, hvað sjónvarpsstöðvarnar
hér í Moskvu hafa komið því við,
að gera góða og metnaðarfulla
þætti af ýmsum toga. Heimsóknir
í gamlar, fallegar byggingar, þar
sem kynnt er saga þeirra og
mannlífið sem þar nærðist, upp-
lestur ljóða og skáldverka, þekkt-
ir listamenn kynntir, ævi þeirra
og störf, söngfuglar á öllum aldri
og með margvíslegan bakgrunn.
Þessir þættir eru áhugaverðir og
hin besta skemmtun fyrir alla
aldurshópa, í þá er lagður
metnaður. Með ívafi tónlistar,
mynda úr unaðsheimum náttúr-
unnar, röddum sögumanna sem
flytja mál sitt af tilfinningu fyrir
verkefninu, en ekki í neinum
skýrslutón, eru þættirnir gæddir
lífi og lotningu fyrir því sem fal-
legt er og vel gert. Mér finnst
ég vera ríkari eftir að hafa notið
slíkrar dagskrár. Boðskapur þess-
ara þátta gæti verið berið virð-
ingu fyrir lífinu og leggið metnað
í að lifa því. ■
María Elínborg Ingvadóttir