Morgunblaðið - 22.08.1996, Blaðsíða 4

4 C FIMMTUDAGUR 22. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
Við náðum lágmörk
um og þurftum því
enga undanþágu
í þessarí grein heldur
Sig'urður Einarsson
áfram að fjalla um það
hvers vegna hann og
Pétur Guðmundsson
kepptu ekki á Ólympíu-
leikunum í Atlanta.
Fyrri grein hans birtist
í blaðinu í gær.
5. Morgunblaðið 24. júlí 1996.
(Júlíus Hafstein)
„Málið er afgreitt af hálfu
Ólympíunefndar og viðmiðunar-
nefndar og verður ekki tekið upp
aftur hér.“ ... „það verður ekki
gerð undanþága fyrir tvo íþrótta-
menn. Það þurfa allir að sitja við
sama borð.“
Þessi ummæli Júlíusar sanna
fáfræði hans^ og gefa jafnvel til
kynna að Ólympíunefndin hafi
ekki haft allar upplýsingar sem til
þarf. Við þurftum enga undan-
þágu! Við vorum með lágmörk og
við vorum einu íþróttamennirnir
sem ekki fóru á leikana með hæstu
lágmörk innan þess tíma sem al-
þjóða fijálsíþróttasambandið og
Öí lögðu fram! Er það að sitja við
sama borð? Árangur sá er Óí
krafðist af okkur í júlímánuði,
nokkrum dögum fyrir leikana í
Atlanta, hefði veitt okkur útkomu
í að minnsta kosti 12. sæti í okkar
greinum á leikunum, til jafns við
hið glæsilega íslandsmet sem Jón
Arnar Magnússon setti á leikunum
í tugþraut svo dæmi sé tekið. Þess
má geta, með fullri virðingu fyrir
okkar efnilega sundfólki, að allt
tal Júlíusar um að sundmenn okk-
ar hafi náð A-lágmörkum fyrir
leikana þarfnast nánari útskýring-
ar við. Þessi A-lágmörk ÓI voru
miðuð við alþjóðleg B-lágmörk
plús 2%. Þetta er hróplegt ósam-
ræmi og óviðunandi vinnubrögð
af hálfu viðmiðunarnefndar OÍ.
Sigurður Einarsson, formaður
viðmiðunarnefndar, og Júlíus Haf-
stein nota sem rök í okkar máli
að hafa hafnað þátttöku skíða-
manns á ÓL í Lillehammer sem
var í 258. sæti á heimslista í sinni
íþrótt en krafa viðmiðunarnefndar
Óí á þeim leikum var sú að íþrótta-
maðurinn væri í 250. sæti á heims-
listanum. Þessu til staðfestingar
er umsögn Júlíusar Hafstein í
Morgunblaðinu þann 17. janúar
1996. Sérstaklega í ljósi ítrekaðra
yfírlýsinga formanns Óí um að
íþróttamennirnir verði að sitja við
sama borð og lúta sömu reglum.
Þess má geta að lokum að á þetta
ósamræmi var ítrekað bent af
íþróttamannanefnd ÓI við for-
manninn og nefndarmen.n fram-
kvæmdastjórnar Óí fyrir leikana.
Jafnframt hélt íþróttamanna-
nefndin sérstakan fund um málið
þar sem ósamræmi Óí var úr-
skurðað ólíðandi og mælst var til
að við fengjum þátttökurétt. Sér-
fræðiálit íþróttamannanefndarinn-
ar var hundsað með öllu. Svo mik-
ið um ásetning formannsins um
að nýta sér fagaðila við ákvarðan-
ir um málefni ólympíufara.
6. Morgunblaðið 24. júlí 1996.
(Júlíus Hafstein):
„Það er rétt að Pétur og Sigurð-
ur náðu íslensku lág-
mörkunum fyrir tíu
mánuðum en allir eru
sammála um að sá
árangur getur ekki
fleytt þeim inn á leik-
ana. ... þá væri alveg
eins hægt að miða við
árangur fyrir tveimur
árum eða jafnvel ijór-
um árum.“
Hveijir eru allir þeir
sem sammála voru?
Ég hef vitneskju um
að ekki voru allir í
Ólympíunefndinni
sammála og flestallir
sem vel eru upplýstir
um málið eru ósammála þeirri
ákvörðun að senda okkur ekki.
Júlíus hefur margendurtekið
þau ummæli að alveg eins væri
hægt að miða við árangur fyrir
tveimur eða jafnvel fjórum árum,
en þó ráðríkur sé þá breytir Júlíus
ekki lögum alþjóðafijálsíþrótta-
sambandsins sem viðurkennd eru
af alþjóðaólympíunefndinni og
segja að lágmörkum til að öðlast
þátttökurétt á ólympíuleikunum í
Atlanta skuli ná á tímabilinu 1.
janúar 1995 til 16. júlí 1996.
Þess má geta að júdómenn byija
að vinna sér rétt með stigasöfnun
tíu mánuðum fyrir leika af því að
reglur alþjóða júdósambandsins
kveða svo um. Ég veit ekki betur
en að ólympíunefnd hafi unnið að
því í heilt ár að koma „wildcard"
manni inn á leikana. Ég hef velt
þeirri spurningu fyrir mér hvernig
Júlíus hefði tekið á því ef íslenska
handknattleikslandsliðinu hefði
verið boðin þátttaka á ÓL 1996 í
stað annarrar þjóðar eins og gerð-
ist fyrir Ólympíuleikana 1992.
Hefði hann neitað þeim um þátt-
töku á þeirri forsendu að þeir
hefðu ekki unnið sér þátttökurétt
á HM sem haldið var á íslandi
fyrir fjórtán mánuðum sem þykir
ekki of langur tími. Eða hefðum
við þá kannski setið við sama borð?
Þess má geta í þessu sambandi
að nokkrir íþróttamenn frá Banda-
ríkjunum, sem áunnu sér ólympíu-
von með árangri sínum á úrtöku-
móti Bandaríkjanna, komust ekki
á leikana sökum þess að þeir náðu
ekki þeim alþjóðlega árangri sem
við náðum í okkar íþróttagreinum
innan þeirra tímamarka sem IAAF
setur sem forsendu fyrir þátttöku-
rétti á leikunum. Allir aðrir
íþróttamenn sem náð höfðu sam-
bærilegum árangri og við gerðum
og unnu sér þátttökurétt á banda-
ríska úrtökumótinu fengu að
keppa á leikunum. Það voru mann-
réttindi þeirra burtséð frá líkum
þeirra á að vinna til verðlauna.
7. Morgunblaðið 24. júlí 1996.
(Júlíus Hafstein):
„Pétur og Sigurður ættu að
bregðast við eins og Martha. Þeg-
ar ljóst var að hún næði ekki lág-
markinu sagði hún eitthvað á
þessa leið: Jæja, þetta tókst ekki,
en nú fer maður að búa sig undir
Sydney.“
Er Júlíus með þessu að mælast
til þess að við gleymum öllum
þeim undirbúningi og vinnu sem
við lögðum á okkur með það í
huga að ná sem lengst á ólympíu-
leikunum í Atlanta? Er hann að
mælast til þess að við eyðum
næstu fjórum árum til undirbún-
ings fyrir ólympíuleikana í Sydney
með það í veganesti að málum
verði eins háttað?
Er Júlíus með þessu
að segja að við eigum
nú að taka stefnuna á
Sydney og ætlar hann
kannski að styðja við
bakið á okkur fram
að þeim tíma?
8. Morgunblaðið
24. júlí 1996. (Júlíus
Hafstein)
„Þeir hafa fengið
meiri stuðning en
nokkur annar frá
nefndinni en því mið-
ur tókst þeim ekki
ætlunarverkið."
Það er rétt hjá Júi-
íusi að við nutum veg-
legra styrkja frá Ólympíusam-
hjálpinni til kostnaðar við æfing-
amiðstöðina í Tuscaloosa, Alab-
ama. Ólympíusamhjálpin er stofn-
un innan alþjóðaólympíu- nefndar-
innar sem veitir þjálfunaraðstoð
til frambærilegra íþróttamanna
frá smáum þjóðríkjum. Þessa
styrki fengum við fyrir atbeina
ÓI á þeim forsendum að við höfð-
um náð alþjóðlegum lágmörkum
til þátttökuréttar á leikunum.
Meira að segja í júnímánuði 1996
samþykkti Ólympíusamhjálpin
frekari kostun á undirbúningi okk-
ar fyrir leikana, enda vorum við,
frá sjónarhóli Ólympíusamhjálpar-
innar, öryggir keppendur í Atl-
anta. Okkar helsti stuðningur kom
ekki úr hendi Júlíusar Hafstein.
Hér ber okkur séstaklega að þakka
Afreksmannasjóði ÍSÍ og Glímufé-
laginu Ármanni og mér jafnframt
Sjóvá- Almennum tryggingum og
Sport tec 2000. Jafnframt, ber ég
hlýjan hug til þeirra nefndar-
manna Óí sem veittu okkar mál-
efni stuðning á lokasprettinum.
Ef Júlíus er að ofan að tala um
andlegan stuðning þá skjátlast
honum þar einnig. Það telst ekki
vera mikill andlegur stuðningur
frá formanni Ólympíunefndar ís-
iands eins og haft er eftir honum
í Morgunblaðinu 24. júlí 1996: „En
ég get ekki farið inn á völlinn og
kastað fyrir þá.“ Þetta sýnir hroka
og yfirgang í framkomu og er með
öllu ósæmandi forystumanni um
ólympíumálefni og krefjum við
hann um opinbera afsökun!
Því má ekki gleyma í öllu þessu
máli að það er ekkert einkamál
okkar Péturs og Óí með hvaða
hætti okkar þátttöku á Ólympíu-
leikunum i Átlanta var hafnað.
Þjóðin í heild sinni á rétt á því að
fulltrúar hennar sem eiga góða
möguleika á að komast í úrslita-
keppni Ólympíuleikanna fái tæki-
færi til að spreyta sig á leikunum.
Sérstaklega ef þeir hafa náð al-
þjóðlegum lágmörkum innan al-
þjóðlegra tímamarka. Ekki hvað
síst þegar reynslan er annarsvegar
og um er að ræða einstaklinga er
áður hafa verið í fremstu röð á
ólympíuleikum fyrir Islands hönd.
Framganga Júlíusar Hafstein í
þessu rnáli er stórlega ámælisverð
og því miður erum við Pétur ekki
einu þolendur vinnubragða for-
mannsins. Samskiptamáti Júlíusar
við afreksíþróttamenn þjóðarinnar
mun aldrei verða liðinn meðal sér-
fræðinga um afreksíþróttir og
verður að skoðast í framtíðinni
sem klaufaleg mistök sem aldrei
skal viðhafa að nýju í samskiptum
við íþróttamenn framtíðarinnar.
Sjáumst í Sydney!
Höfundur er spjótkastari.
Sigurður
Einarsson

Sigur okka
verðskuld
Eg held að sigur okkar hafi verið
verðskuldaður því við áttum í raun
mun meira í leiknum og fengum fleiri
tækifæri til þess að klára þetta en
þeir,“ sagði Hilmar Björnsson, besti
ieikmaður KR-inga, þegar liðið lagði
Mozyr frá Hvíta-Rússlandi að velli í
gær.
„í leiknum úti í Hvíta-Rússlandi voru
svæðin úti í hornunum þeirra veikasti
hlekkur og fyrirfram vorum við nokkuð
vissir um að þetta yrði svipað í dag [í
gær]. Við reyndum þar af leiðandi að
byggja upp spil okkar samkvæmt því
og eins og leikurinn þróaðist lékum við
mikið upp hægri kantinn. Það gaf
ágæta raun og ég fann mig ágætlega
en annars var þetta fyrst og fremst
sigur liðsheildarinnar og ég tel að okk-
ur hafi tekist mjög vel upp í þessum
leik,“ bætti Hilmar jafnframt við.
Þormóður Egilsson fyrirliði
„Þetta var mjög góður sigur og það er
miklu fargi af mér létt. Það var mikil
barátta í þessum leik en við hefðum
hugsanlega átt að geta skorað fleiri
mörk. Sigurinn er þó að sjálfsögðu fyr-
ir öllu og þrátt fyrir að við næðum ein-
ungis að nýta eitt færi þá erum við