Morgunblaðið - 07.02.1997, Qupperneq 4

4 B FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 1997 B 5
DAGLEGT LÍF
ASTA AIMTOIMSDOTTIR, 71 ARS
Yoga-æfingar og
streitan hverfur
TUTTUGU ár eru liðin frá því
Asta Antonsdóttir fór í fyrsta
yogatímann sinn. „Þá tók líf mitt
stakkaskiptum því streitan hvarf
eins og dögg fyrir sólu.“ Yoga
er besta leikfimin sem völ er á,
sérstaklega fyrir fullorðið fólk,
telur Asta. „Astand likamans
batnar til muna en yoga er einn-
ig andlega nærandi. Þess vegna
myndi ég aldrei þora að hætta
enda kæri ég mig svo sem ekk-
ert um það.“
Ásta, sem er fyrrverandi tann-
smiður, stundar Hatha Yoga
tvisvar í viku en það felst í
teygjuæfingum og djúpri öndun.
Hver tími byggist á 50 mínútna
æfingum og 10 mínútna hvíld á
eftir.„Við byijum á því að slaka
á og svo teygjum við smátt og
smátt og tökum allra handa
snúninga en því fylgir enginn
hasar. Þannig verður maður
aldrei þreyttur nema á notalegan
hátt.“
Mysudrykkur og félagsskapur
Hvað mataræði varðar kveðst
Ásta borða allan mat en er ekki
mikið fyrir „nýmodern" rétti,
pasta, pitsur og annað þess hátt-
ar. Fyrir og eftir yogatímann fær
hún sér mysusopa. „Iðulega
mæti ég töluvert snemma, spjalla
við fólkið og fæ mér mysu sem
er afskaplega svalandi drykkur."
Frá upphafi hefur Ásta æft í
Yogastöðinni Heilsubót og ber
staðnum vel söguna. „Mér líður
ljómandi vel þar, andinn er góð-
ur, fólk er á öllum aldri bæði
karlmenn og konur. Meira að
segja eru nokkuð margir á mín-
um aldri sem hafa stundað
íþróttina jafnlengi og ég.“ Alla
tíð hefur Ásta verið mjög heilsu-
hraust, „hvort sem það er nú
góðum genum eða yoganu að
þakka en annars er ég í eðli
mínu afar lítil íþróttakona held-
ur ósköp venjuleg manneskja."
Enn sem komið er hefur Ástu
ekki tekist að draga eiginmann-
inn með sér í yogatíma. „Hann
hefur ekki áhuga enda er mjög
misjafnt hvað hentar hveijum
og einum.“
Af og til lætur Ásta sig dreyma
um að fara til Indlands, þar sem
íþróttin hennar er upprunnin.
„Ætli verði nokkuð af því í þessu
lífi en kannski í því næsta.“ ■
ÞORSTEIIMIM EINARSSOIM, 86 ARA
Utvarpsleikfimi
alla morgna að
hætti Halldóru
„LÍKT og selur á skeri, ligg ég á
grúfu á gólfinu og anda djúpt. Þá
rek ég upp álkuna, geri höfuðæfing-
ar og hvessi augun.“ Þannig lýsir
Þorsteinn Einarsson leikfimi sinni
en kl. 9,50 hvem dag hlýðir hann
kalli Halldóru Björnsdóttur sem
kennir morgunleikfimi hjá Ríkisút-
varpinu.
Þorsteinn sem var íþróttafulltrúi
ríkisins í um 40 ára skeið, er mað-
ur hraustlegur útlits og líflegur,
nánast eins og unglingur svo frár
er hann á fæti. Því þakkar hann
aðallega hollri hreyfingu en frá
fermingu hefur hann iðkað allra
handa íþróttir og var meðal annars
sem ungur maður methafi í kúlu-
varpi nokkur ár í röð. „í þá daga
stundaði ég meðal annars róðra,
handknattleik, leikfimi og glímu en
glíman er talin frumíþrótt hins upp-
rétta manns. Nú sakna ég þess
helst að geta ekki hlaupið."
Þorsteinn kveðst borða allan
mat, m.a. hákarl, skyr og græn-
meti en vikulega útbýr hann fjalla-
grasasúpu og söl snæðir hann
reglulega.
Afkomendur orðnir 54
Æfingakerfi Halldóru íþrótta-
kennara reynir smátt og smátt á
alla vöðva líkamans, að sögn Þor-
steins. „Ég var slæmur í öxl en hef
ekki fundið fyrir verkjum lengi og
því fínnst mér vissara að stunda
morgunleikfimina. Æfingarnar eru
flestar hægar og henta því vel öllum
aldurshópum. Stundum biður Hall-
dóra hlustendur um að sitja á stól
og gera æfingar fyrir kviðinn og
reglulega gerum við æfíngar fyrir
ljósop og vöðva augnanna með því
að horfa langt út í bláinn og hvessa
svo augun á ákveðna hluti. Alltaf
eru gerðar axlaræfíngar svo sum-
um fínnst nóg um en ekki veitir
af þvi axlarvöðvar vilja bindast í
hnút og því fylgir höfuðverkur.“
Eiginkona Þorsteins heitir Ásdís
Jesdóttir, þau eiga 10 börn og 44
barnabörn og barnabarnaböm.
Daglega fara þau í göngu niður í
Laugardal. „Þar göngum við um
grasagarðinn og gefum brauð; önd-
um, gæsum og einni álft, mörgum
þröstum og störrum."
Félag áhugafólks um íþróttaiðk-
anir aldraðra hefur starfað í nokkur
ár og Þorsteinn er virkur í því starfí.
„Félagsmenn eru um 200 og saman
förum við á dansæfíngar, stundum
holugolf, bocchia sem er ítalskur
knattleikur og margt fleira.“ ■
+
má rækta á margan hátt
OLAFUR HAIMD, 28 ARA
*
I tae kwon-do hoppar
enginn hærra
en hann hugsar
„TAE kwon-do er 2000 ára göm-
ul þjóðaríþrótt Kóreubúa og hef-
ur náð mikilli útbreiðslu um allan
heim. Hérlendis er þessi einstak-
lingsíþrótt, sem stundum er
nefnd sjálfsvarnarlist, iðkuð
reglulega af um 250 manns,“
segir Ólafur Hand sjálfstæður
auglýsingateiknari sem æft hef-
ur tae kwon-do hjá íþróttafélagi
Reykjavíkur undanfarin 6 ár.
Hann segir íþróttina snúast um
að ná andlegu jafnt sem líkam-
legu jafnvægi. „I tae kwon-do
felst góð hreyfing og góðar
teygjur en jafnframt öðlast iðk-
andinn víðari sýn á lífið og tilver-
una.
Æfingakerfið byggist á íhug-
un en jafnframt tækniæfingum
sem fela í sér há spörk út í loft-
ið eða í púða og kröftugum hand-
arhöggum."
Markmiðið er að verða betri
einstaklingur en grunnhugsunin
er að allir séu jafnir. „Hver og
einn setur sér takmark enþað
tekur tíma að ná árangri. I tae
kwon-do hoppar enginn hærra
en hann hugsar. Takmarkið er
fyrst að verða örlítið liðugri og
sparka aðeins hærra en með tím-
anum förum við að reyna við
erfiðari og andlegri hluti.“
ívið fleiri karlmenn en konur
stunda íþróttina. „Konur eru um
40% iðkenda en alla jafna eru
þær fljótari að ná tökum á henni
þar sem þær eru liðugri og opn-
ari fyrir andlegum málefnum."
íþróttin nýtur einnig mikilla vin-
sælda meðal barna og unglinga.
„Þetta er sannkölluð fjölskyldu-
íþrótt en þeir foreldrar sem æfa
hjá IR æfa á sama tíma og börn-
in en í öðrum sal.“
Lærir að
forðast illindi
Tae kwon-do útleggst á ís-
lensku „leið handa og fóta“, að
sögn Ólafs. „Heimspeki hennar
felst í að læra að bera virðingu
fyrir sjálfum sér og umhverfinu.
Þótt um sjálfsvarnarlist sé að
ræða, kennir hún að forðast skuli
deilur sem geta leitt til slags-
mála. Besta sjálfsvörnin er að
beita orðum en ef þau duga ekki
er farsælast að ganga á brott.“
Ólafur æfir í einn og hálfan
klukkutíma i senn að jafnaði
þrisvar í viku. „Eftir tveggja ára
þjálfun komst ég fyrst að raun
um að íþróttin er miklu meira
en líkamsæfing og keppni. Tae
kwon-do er lífsstill sem maður
tileinkar sér og er alla ævi að
læra. Ég fæ mikla útrás á æfing-
um og líður jafnan mjög vel á
eftir.“
Ólafur borðar allan mat sem
er á boðstólum. „Ekki er lagt
uppúr sérstökum fæðutegundum
og því borða ég allan mat en allt
er gott í hófi.“
Tuttugu trébyssur, sex rýtingar og stökkhest-
ur með sessu voru meðal örfárra tælga sem
nemendur Lærða skólans í Reykjavík notuðu
til leikfímisæfínga árið 1857. Með tímanum
fjölgaði möguleikum til líkamsræktar og
íþróttaiðkun varð almennari en áður. Hrönn
Marinósdóttir og Arni Sæberg ljósmyndari
hittu karlmenn og konur á ýmsum aldri sem
farið hafa ólíkar leiðir sér til heilsubótar.
GUÐRIÐUR ASGEIRSDOTTIR, 36 ARA
Skylmist til að hvíla
hugann frá
daglegu amstri
UNDANFARIN fímm ár hefur Guð-
ríður Ásgeirsdóttir æft skylmingar
með höggsverði hjá Skylmingafélagi
Reykjavíkur. Áhuginn á íþróttinni
hefur þó blundað í henni frá barns-
aldri. „Frændi minn æfði íþróttina
og sem barn horfði ég oft og tíðum
aðdáunaraugum á sverðin hans. Um
tíma æfði ég hlaup og fór í sund en
flosnaði fljótlega upp úr því. Loks lét
ég til skarar skríða og fór á fyrstu
skylmingaæfinguna. Nú mæti ég að
meðaltali tvisvar í viku, einn og hálf-
an tíma í senn.“
Guðríður starfar hjá íslenskum
textíliðnaði og á átta ára gamlan
son. „Skylmingar eru skemmtileg
íþrótt, þær krefjast mikillar einbeit-
ingar en eru jafnframt góð leið til
að hvíla hugann frá daglegu amstri."
Um 30 manna hópur mætir reglu-
lega á æfíngar hjá félaginu en færri
konur en karlar hafa heillast af
skylmingunum enn sem komið er, að
sögn Guðríðar. „Nauðsynlegt er að
fá fleiri konur en bót í máli er að
breiddin í aldurshópnum er mikil,
allt frá unglingum til fólks um fímm-
tugt og það gerir æfingarnar allar
mun skemmtilegri.“
Undir handleiðslu Nikolai Mateev
frá Búlgaríu æfir hópurinn ýmiss
konar viðbragðs-, árásar- og vamar-
æfingar. „Töluverður tími fer einnig
í góða upphitun en loks pörum við
okkur saman og skylmumst i um 30
mínútur." Nikolai hefur þjálfað hóp-
inn í fimm ár. „Hann hefur háleit
markmið og stefnir á að fara með
hóp á næstu Ólympíuleika.“
Þrjár
tegundlr sveröa
Búnaður til skylminga kostar allt
að 80.000 krónum að sögn Guðríðar.
„Ekki er nauðsynlegt að koma sér
upp fullkomnum búnaði til að byija
með því félagið lánar allt sem þarf.
Fyrst í stað er best að æfa í venjuleg-
um íþróttagalla og í vattvesti en
seinna má kaupa hvítan hlífðarbún-
ing, grímu, hanska, skylmingaskó og
sverð."
Þijár tegundir af sverðum eru vana-
lega notaðar til skylminga; stungu-
sverð, lagsverð og höggsverð. „Hér-
lendis er mest kennt á höggsverð þar
sem þjálfarinn er sérhæfður í því en
nokkrir nemendur læra einnig að fara
með stungusverð.“ ■
DAGLEGT LÍF
Skokkar með Skugga
á hverjum degi
HUNDURINN Skuggi og húsbóndi
hans, Guðmundur Magnússon pró-
fessor í hagfræði við Háskóla ís-
lands skokka daglega um vest-
urbæinn sér til heilsubótar. „Fyrir
vinnu á hveijum morgni er það
fastur liður hjá okkur Skugga en á
sumrin þegar veðrið er gott, kýs
ég fremur að hjóla en hundurinn
hleypur ótrauður með.“ Guðmundur
segir gott að byija daginn á hálf-
tíma útiveru en þannig er hann
Dóra-leikfimi
í Vesturbæiarlaug
HÓPUR árrisulla borgarbúa hef-
ur haft það fyrir sið í háa herr-
ans tíð að hittast hvern morgun
í Vesturbæjarlaug og iðka svo-
kallaða Dóra-leikfimi. í blind-
öskubyl jafnt sem blíðalogni
standa þau eins og klettar við
sundlaugarbakkann klukkan
7.33, tilbúin í æfingarnar.
í hópnum eru um 15 karlar
og konur á aldrinum 35 til 75
ára. Leiðbeinandi þeirra heitir
Halldór B. Þorvaldsson en hann
byggir æfingakerfi sitt á Mull-
ers-æfingunum sem nutu mikilla
vinsælda fyrr á öldinni og gera
enn. Æfingar Halldórs grund-
vallast eins og þær á teygju- og
öndunaræfingum.
Lára Hjartardóttir skrifstofu-
stjóri í Álfabakkaútibúi Spari-
sjóðs Reykjavíkur og nágrennis
er ein örfárra kvenna í klíkunni.
„Dóra-æfingarnar og sundlaug-
mun betur í stakk búinn til að tak-
ast á við dagsins önn. „Skuggi hef-
ur einnig gott af hreyfingu en hann
er af Schaeffer kyni og er sex ára
gamall.“
„Ég hef alla tíð stundað ein-
hveija líkamsrækt en hún hefur
færst í aukana með árunum. Ég
æfí körfubolta með gömlum félög-
um þrisvar í viku í hádeginu og tvo
eftirmiðdaga í viku sæki ég tíma í
blakíþróttinni. Fastur kjarni mætir
á æfingarnar en alltaf eru að bæt-
ast nýir félagar í hópinn. Á sumrin
þegar íþróttahúsið er lokað gríp ég
í tennisspaðann frekar en að sitja
aðgerðarlaus. Sem strákur æfði ég
handbolta og körfubolta og þegar
ég hélt utan til náms hélt ég því
áfram.“
„íþróttirnar hafa ekkert gert mér
nema gott,“ segir Guðmundur. „Ég
er bæði hressari og skapbetri og
hvort sem það er því að þakka eða
einhveiju öðru verður mér sjaldan
misdægurt. Samtals hef ég ekki
misst meira en hálfan mánuð úr
vinnu vegna veikinda og umgangs-
pestir heija sjaldnast á mig.“
Allt er hægt ef vlljinn
erfyrlr hendl
Aðspurður um hvemig gefist tími
til svo mikillar íþróttaiðkunar svar-
ar Guðmundur að allt sé hægt með
góðri skipulagningu. „Þetta er
spurning um vilja. Stundum vakna
ég aðeins fyrr á morgnana eða læt
einfaldlega annað síður mikilvægt
víkja.“
Að eigin sögn borðar Guðmundur
allt sem tönn á festir. Ég tek lýsi
á hveijum degi, meira að segja þau
tíu ár sem ég dvaldi erlendis en nú
er ég í stjóm Lýsis hf. svo ekki er
annað hægt en að halda því áfram.“
Á bannlista Guðmundar er áfengi,
kókdrykkir og vindlingar.
„íþróttunum fylgir mikill félags-
skapur og ég hef ráðlagt mínum
nemendum að fara í íþróttir eða
kór til að ná betri tengslum við
skólafélagana. Sjálfur held ég varla
lagi svo ég hef haldið mig við
líkamsræktina.“ ■
arferðirnar eru mér ákaflega
nauðsynlegar. Yfirleitt mæti ég
um kl. sjö á morgnana og byrja
á því að synda 500 metra, þá fer
ég og hitti karlana mína í heita
pottinum, við spjöllum saman um
landsins gagn og nauðsynjar en
nákvæmlega 3 mínútur yfir hálf-
átta byija æfingarnar. Þá stönd-
um við á sundlaugarbakkanum
og Halldór leiðbeinir okkur í um
10 mínútur.“
Slæm
frðh varfselnkennl
í tíu ár hefur Lára iðkað íþrótt
sína og fær slæm fráhvarfsein-
kenni ef hún getur ekki mætt
af einhveijum ástæðum. „Það
tók mig töluverðan tíma að bind-
ast sundferðunum en nú er ég
ómöguleg ef ég kemst ekki. Auk
þess er félagsskapurinn nijög
skemmtilegur en árlega förum
við saman á Vínartónleika Sin-
fóníuhyómsveitar íslands og allt-
af drekkum við saman jólakaffi
á Kaffivagninum.“
Lára segir aukakílóin stundum
vera fleiri en hún hefði óskað
sér. „En það skiptir ekki eins
miklu máli og andleg og líkamleg
vellíðan."
Eln stór
fjölskylda
Stemmningin er mjög sérstök
í Vesturbæjarlaug á morgnana
að sögn Láru. „í rauninni erum
við eins og ein stór fjölskylda
því alltaf mætir sami mannskap-
urinn. Margir nota ætíð sömu
skápana og hver og einn syndir
náttúrulega alltaf á sinni braut.
Til dæmis verð ég hálffúl ef ein-
hver ókunnugur syndir þvert í
veg fyrir mig,“ segir Lára skelli-
hlæjandi.