Alþýðublaðið - 31.12.1933, Blaðsíða 5

ALI»f ÐtíBLASIfi
LESBÓK ALÞÝÐU:
Ritstjóri Þóibergur Þóiðarson
Unaðar lífsins
Þá heimila lögin útgjöld til op-
inberra framkvæmda, alt að 3300
milljónuim dollara.
Landbúnaðarlögin, F. R. A.,
miða að því, að takmarka fram-
leiðslu ýmsra landbúnaðarafurða;
-er lagt á þær ákv-eðið neyzlu-
gjald, sem síðan er úthlutað á
meðal peirra bænda, er takm-ar-ka
framleiðsluna. Enn frernur eru
vextir af skuldum bænda lækkaðir
með styrk frá ríkinu.
t lögunum eru eininig ákvæði,
sem telja má að sett hafi v-erið til
í.ð póknast hinini áður nefndu
stefnu þeirra, er teíja „inflatiotn"
eina úrræðið. Forsetinn h-efir vald
til að f-ella dollarinn í verði um
50 »/o miðað við gullgengi, að
skylda aðaibankana til að kaupa
i’íkisskuldabréf fyrir 3000 millj.
dollara og þar að auki fékk hann
feyfi til að innleysa rikisskulda-
bréf fyrir alt að 30000 milljónuan
dollara, með því að gefa út nýja
pei úngaseðla, er nemi þeirri opp-
ha ð.
f næstu grein rnuinum vér skýra
frá árangri og fnamkvæmd þess-
ara ráöstefana.
(Framhald.)
m
Menni.rinir hafa æfmlega lofað
liðna tíman-n. Ef vér ættum að
trúa á dóma hvernar kynslóðar
um samtíðina, gætum vér ekki
varist þeirri hugsuti, að þá hlytr
um vér öli að vera komin til hel-
yftds fyrir iángalöngu. Lítum nú
bara á vinnukonuvaindkvæðið.
Pegar fyrir mörgum öldum voru
húsmæðurnar teknar að kveina og
kvarta yfir spillingu tímianna og
yfir þvi, hve vinnukionurnar væru
pá orðnar óbjörgulegar skepnur.
Ojá! Mennimir sur.gu lof og dýrð
guilöldinni, sem þeir áttu að ba-ki
sér — þegar hún langamma saldi
túskildingskökur fyrir einn skild-
ing og græddi þó drjúgan skild-
ing á söiunini.
Þessi æfargamli hieypidómur
um hnignun -og spillingu tímanna
gengur aftur með hverri nýrri
kynslóð. En vér getum samt v-eðj-
að um þá staðreynd með rólegri
fullvissu, að h-eimurinn hefir i
raun og veru tekið miklum biieyt-
ingum til bóta — að vér fjarlægj-
umst Mð jarðneska helvíti, en ná-
lægjumst það ekki;
En við og við hafa komið tíma-
bii með eins konar millib-ils-
ástandi, tímar, þar sem alt er, á
reki o-g mennirnir geta því me'ð
nokkrum réttí ergt sig yfir. og
harmað þá góðu, gömlu daga,
s-em liðnir eru. Vér lifum einm|itf
á einu slíku timabili. Það hendir
ekki ósjald-an, að vér hinir eldri
segjum við æskulýðinn: Þið vitið
ekki, hvað lífið er. Þið hafið ekkd
lifað þá daga, þegar ait var auð-
velt að fá og alt var ódýft, þegar
við gátum ferðast veröldina á
enda án þess að mokkur maður
gengi eftir vegabréfi, þegar. geng-
isvandkvæðið var ekki komið til
sögunnar, þegar við vissum, að
sterlingspundið var 18 krónur,
frankinin- 72 aura og dollartnn 3
krónur og 75 aura, þegar við
höfðum með öðrum orðum fastan
Gleðilegt nýjár! Þökk fyrir uiðskiftin\
ALÞÝÐUPRENTSMIÐJAN
1
nn&xnnnxnxxxnununxxxxnxun
n n
K U
'0 GLEÐILEGS NÝJÁRS
^ óskar öllurn
52 Á, EINARSSON ,t- FUNK Ct
J2 J2
J2 J2
u J2
52Jt<J2J2J2J2í252J2J2J2J2J2í2J2t2t2J2J2í2S2J2J2t2J2
OLEÐILEOr NVJÁRi
Prtkk íyrir viöskíftín.
VERZLUN SÍMONAR JÓNSSONAR,
Laugauegi 33.
grundvöli til þess að byggja á og
áttum ekki stöðugt á hættu að
sjá ölium okkar útreikningum
umturnað.
En vér gleymum því of oft,
þegar vér terurn að lýsa þessum
kostum, að slíkt hið sama hefir
iðulega endurtekið sig í sögunim,
en þróunim jafnað yfir alt með
tíð og tíma. Jafnvel hinn vitrasti
alira manna gleymdi þessu, þeg-
ar hann komst svo að orði, að sá,
sem ekki hefði lifað á undan
stjórnarbyltingummi 'frönsku, hann
þekti ekki unað lífsins. Monisdeur
de Tallieyrand kunni nú annars
að snúa smældumni sinni, hv-emág
svo sem hjól tímans voltist.
Það eru ákveðin einkenmi, s-em
eru sameiginleg öllum siíkum um-
skiftatímum. Vissar stéttir þjóð-
félagsins hafa mist eitthvað af
réttindum sínum og kvarta há-
stöfum yfir missinum. Aðrar
stéttir hafa unnið aukin réttmdi,
en kunma ef til vill enn þá ekki
að nota þau. Þær sakna þeirrar
verndar, sem fyigdi ófrelsinu.
Eins oig Gyðingamir í eyðimörk-
i.nni óska þær að hverfa aftur til
egyptsku kjötkatlanna.
En það líður ekki á löngu áður
en alt jafnar sig. Heiminum er nú
einu sinni þann veg fyrir komiiði,
að alt leitar jafnvægis. Allir ‘að-
iljar sætta sig við hina nýjui mið-
urröðun hlutanna og reyna að
laga sig eftir henni. En viö öil
slík ald-ahvörf hefir grunnmúr
þjóðfélagsins lyftst iog ný iög
komið upp á yfirborðíð. Fledri en
áður eru komnir sólarmegiín í líf-
inu. Sú menning ein, sem er geng-
in til þurðar, líður undir Lok við
þjóðfélagsbyltingar. Fornaldar-
menniingin grisk-rómverska með
sinu fágaða og glæsilega yfir-
stéttalífi var reist á grunni þræia-
haldsins. Og hún hruindi öll í
rústir, þegar losna tók um þræl-
dómsfjötrana, því að hinn imnxi
kraftur var þorrinn. Aftur á m-óti
gat þjóðféfag Bandaríkjanna þol-
að afnám þræiahaldsins og stað-
ið jafnrétt eftir vegna þess, að
það var ungt og heiibrigðara.
Við skulum aftur víkja að mon-
sieur de Taileyrand. Halnn þekti
gamla skipulagið — lénsherra-
stjórnina — út og inn, hinar hæ-
versku venjur þess, yfirborðsfág-
un og botnlusa spillingu. Homum
var þauikunnugt um alt þetta,
hinum háæruverða biskupi að
Austin. Hann vann einnig að
hxuni þess og tortfmingu. Hann
var sjálfúr þátttakandi í bylting-
unni. En aldrei gat hainn gl-eymt
ljómanum, sem lagði frá horfn-
um æskudögum. Og þó var hon-
um það Ijóst, að hér var ekki
eingöngu skaði sk-eður. Þeir at-
burðjr höfðu gerst, að konungin-
um af guðs náð var steypt af
stóli, að aðall og klerkastétt
höfðu mist auð simi og einkarétt-
indi. En þeir stórviðburðir höfðu
líka orðið, að nýjar stéttir þjóð-
félagsins, með nýjan, hugsunjarhátt
og nýja, óþreytta hæfileika, höfðu
tekið sæti við stjórnarvölinin.
Sporið var stigið: frá aðalsveldi
til borgaraveldis. Þegar bylting-
unni lauk, var það borgarastéttin,
sem fór með völdin. Og meir og
meir hneigðist húln í lýðræðásátt-
ina, og smám saman — sumpart
fyrir hugsjónahvatir, sumpart af
nauðsyn — dTógust fleiri og fleiri
upp á við, eftir því sem ji-eir
lærðu að koma sér á framfæri og
fengu hlutdeild i stjórn þjóðfé-
iagsins.
Vaidhafamir gömlu voru úr
sögunni, Aðrir voru seztir í siæti
þedrra og gátu nú n-otið unaðar
iífsins og valdannia.
Hér var, þrátt fyrir alt, stigið
stórt spor fram á við. Á eftir
skriðunni miklu kom hiin hæg-
fara þróun. Og eins og það er
víst, að skriðurnar eru nauðsyn-
legar til þiess að koma róti á
hlutina og vama því, að alt
stirðni í dauðaró, eins rétt er
hitt, að það er hin hægfara þró-
un, sem gefur þroskaðan ávöxt
I þessum heimi kemur ekkert af
sjálfu -sér, og ekkert fæst fyrir-
hafnarlaust.
Eftir sigur þriðju stéttarinnar
hófst svo barátta hi-nnar fjórðu-
Mikið hefir uitnist í þeirri bar-
áttu. Reghir hafa verið settar um
vimmtima og vinmulaun, — regl-
ur, sem að vísu fullnægja ekki
ýtrustu hugsjónakröfum, en fela
,þö í sér stórmikla framför, borið
saman við það ástand, sem áður
var.
Fjórða stéttin hafði vaknað til
meðvitundar um mátt samtaka og
skipulags. Með samtökum tókst
henni að vinn-a mikla si-gra, ekká
-eingöngu fyrir harðvítuga bar-
áttu, heldur einnig fyrir þau ein-
földu sannindi, að samtökin vom
til. Þræidómur barna í námum
og verksmiðjum, sem mjög tíðk-
aðist um eitt skeið, var afnum-
inn; þjóðfélagstryggingar ýmsar
lit-u Ijós dagsins í öllum Helztu
ínenningarlö-nduni; bamafræðsla-n
varð almemi. V-erkam ainnastétti, i
rétti sig úr kútnum og gerði kröfu
til að standa öðrum stéttum jafn-
fætis.
Svo kom heimsstyrjöldin, og í
kjölfar henn-ar sigldu byltingar og
um-brot Og á þessum umbrota-
thnum var aftur tekið að syngja
gamla sönginn: um hina gömlu,
góðu daga, um unaðinm og ör-
yggið, sem hvarf.
Otkoma-n verður án efa svip-
uð og áður fyr. Þegar afturkipp-
urinn, sem fylgir umbrotunum
eins og skugginin sólinná, er um
garð genginn, munum vér sjá, að
í þjóðfélagsbyggingunini er orðið
víðara til veggja og hærja undir
loft. Vér munum sjá þjóðfélag,
sem veitir fleirum en áður hJut-
dieild í usnaði lífsi-ns.
Það verður þjóðfélag sameign-
ar, samvi-nnu og samhjálpar.
Þýtt.
GLEÐILEGT NÝJÁR!
Þökk fyrir viðskiftin
á liðnu ári.
Verzlunin
Lœkjargötu 10 B
GLÉÐILEGT NÝJAR!
Þökk fyrir viöskiftin,
Einar O. Malmberg,
Vesturgötu 2.
^ l «■! -I f ^
iA GLEÐILEGT NÝJAR! " g
m Vélsmiðjan HÉÐINN £3
m

£. 11
n
n
n
n
mmmmmmmsm
IIM
gf GLEÐILEGT NÝJÁR!
Þökk fyrir viðskiftin
á liðnu ári.
§§§ Verzlun
Þorsteíns Jónssonar,
§=§ Klapparstíg 30.
ílllllilll
m)1