Morgunblaðið - 10.08.1997, Blaðsíða 4

4 C SUNNUDAGUR10. ÁGÚST1997
MORGUNB LAÐIÐ
FERÐALÖG
Lengsta skipulagða göngu-
leiðin rétt við Reykjavík
í sumar hefur fjöldi göngugarpa
spreytt sig á Reykjaveginum, um
120 km gönguleið sem liggur
um Reykjonesskogann. Fram-
kvæmdir stando enn yfir og segir
Pétur Rafnsson verkefnisstjóri við
Hrönn Marinósdóttur að
fyrirhugoð sé að komo þar upp
gisti- og hreinlætisaðstöðu, en
leiðinni hefur verið skipt í sjö
áfonga.
.REYKJ^Vík ,i;
Nesjavellii
Garður
Hafnarfjörði
Hamragil ■
“=Wiverager<
Kaldársel
filarvatn
JS> Þorláks-'xÁ^=
Reykjavegurmn
Reykjanesviti aö Nesjavöllum ^
gerði
5íára-\|j
Sandvík
Reykjanes-
viti
20 km
f\ leiðinni f\
1. Reykjanesviti - Þorbjörn 20 km
2. Þorbjörn (Bláa lónb) - Höfði 14 km
3. Höfði - Djúpavatn 14 km
4. Djúpavatn - Kaldársel 18 km
5. Kaldársel - Bláfjöll 17 km
6. Bláfjöll - Hamragil 20 km
7. Hamragil - Nesjavellir 18 km
FJÖLBREYTT landsvæði umlyk-
ur Reykjaveginn, nýja gönguleið
sem dregur nafn sitt af hveraguf-
um sem þar er víða að finna, en
hluti viðkomustaða liggur um jarð-
hitasvæði. Leiðin liggur um
óbyggðir Reykjanesskaga, frá
Reykjanesvita meðfram Reykja-
nesfjallgarði alla leið að Nesja-
vallavirkjun við Þingvallavatn.
Framkvæmdir hófust fyrir tveim-
ur árum og hefur Reykjaveginum
nú verið skipt í sjö mislangar dag-
leiðir, samtals um 120 km.
„Reykjavegurinn er því lengsta
merkta gönguleiðin á íslandi, en til
samanburðar má geta þess að
Laugavegurinn, sem liggur frá
Landmannalaugum yfir í Þórs-
mörk, er um 55 km.“ segir Pétur
Rafnsson sem er formaður Ferða-
málasamtaka höfuðborgarsvæðis-
ins og verkefnisstjóri fram-
kvæmdanefndar Reykjavegar.
Tvær lengstu dagleiðimar á
Reykjavegi eru um 20 km og liggja
frá Sleggjubeinsdal yfir í Bláfjöll
Morgunblaðið/Arnaldur
PÉTUR Rafnsson er verkefnis-
stjóri framkvæmdanefndar um
Reykjaveginn.
og frá Reykjanesvita að Þorbjam-
arfelli. Stysta leiðin er um 14 km
og liggur frá Leirdal yfir í Þor-
bjarnarfell.
Glstiaðstaða við hvern áfanga
Lokið var við að stika göngu-
leiðina í fyrrasumar og var verkið
í höndum Björgunarsveitar Suð-
urnesja og Hjálparsveitar skáta í
Kópavogi, en áður hafði Hitaveita
Reykjavíkur lokið við að stika
Hengilsvæðið, að sögn Péturs.
„Aðal gönguleiðin hefur verið
merkt með bláum lit, þar eð topp-
urinn á stikunum er blár, en
næsta sumar er ætlunin að merkja
stikur með grænum lit, þar sem
sögulegar, útsýnis- eða jarðsögu-
leiðir er að finna. Einnig verða
merktar sérstakar flóttaleiðir svo-
kallaðar, þar sem stysta leið í átt
að byggð er mörkuð með rauðum
stikum. Þá er einnig ætlunin að
setja upp fjölda vegpresta með
hagnýtum upplýsingum um við-
komandi svæði.“
Gert er ráð fyrir að í framtíð-
inni verði gistiaðstaða í skálum, á
tjaldstæðum og að salernisaðstaða
verði við hvern hinna sjö áfanga-
staða. „Þeim framkvæmdum mun
ljúka á næsta ári, en þá um sum-
arið er m.a. fýrirhugað að reisa
gistiskála við Þorbjarnarfell,
Höfða og við Djúpavatn. „Hver
þeirra mun hýsa um 15 manns, en
ætlunin er að nýta einnig skála
Hitaveitunnar í Henglinum,
Reykjavíkurborg ætlar að vera
okkur innanhandar með aðstöðu í
Bláfjöllum og til stendur að ná
sammningum við skálaeigendur í
Sleggjubeinsdal. Ekki er enn ljóst
hvernig staðið verður að gistingu í
Kaldárseli.“
Kostnaður 17 mil|j. króna
Sveitarfélögin á höfuðborgar-
svæðinu og á Suðumesjum hafa
séð um fjármögnun verksins, en
áætlaður heildarkostnaður er um
17 millj. króna. Innifalið í þeim
kostnaði er m.a. bygging skálanna
sem þegar er búið að hanna og
teikna en útboð hefur ekki enn far-
ið fram. Á næstunni verður einnig
gengið frá ráðningu rekstraraðila
og segir Pétur líklegt að það starf
verði í höndum ferðafélags.
Ekki erfiður yfirferðar
í sumar hefur Reykjavegurinn
notið mildlla vinsælda ferðamanna,
innlendra jafnt sem erlendra, að
sögn Péturs. „Viðbrögðin hafa ver-
ið mjög góð, en greinilega er mikil
þörf fyrir merkta gönguleið svo
nálægt höfuðborgarsvæðinu.
Einnig hafa ferðaskrifstofur leitað
mikið til okkar og gönguleiðarinn-
ar er einnig getið í ýmsum ferða-
bækhngum erlendis.
„Reykjavegurinn er ekki erfiður
yfirferðar þar sem hann er að
mestu aflíðandi og lítið er um snar-
brattar fjallshlíðar, en lengd
hverrar dagleiðar er þó ívið meiri
en fólk á að venjast,“ segir Pétur.
„Vegurinn er einnig mjög aðgengi-
legur, því hægt er að komast að
honum á bíl næstum hvar sem er.
Leiðin hefur að auki þann kost
umfram aðrar merktar gönguleiðir
í óbyggðum að hann er greiðfær
frá því snemma á vorin og frameft-
ir hausti.“
Ferðafélagið og Útivist hafa í
sameiningu skipulagt raðgöngur
um Reykjaveginn í sumar, en
ferðafélögin áttu að sögn Péturs
stóran þátt í að leggja veginn á
sínum tíma. í fyrra gengu um
1.400 manns þar um á þeirra veg-
um. í boði hafa verið dagleiðir svo
og lengri ferðir, 3-4 daga, þar sem
einnig er gengið um Þingvalla-
svæðið.
Handbók á markað f haust
Kynningarbæklingur með upp-
lýsingum um svæðið fæst á upp-
lýsingamiðstöðvum fyrir ferða-
menn, en með haustinu er væntan-
leg á markað leiðsögubók um
Reykjaveginn sem aðallega er
skrifuð af Ara Trausta Guðmunds-
syni jarðfræðingi. „Bókin á að vera
handhæg í gönguferðina, en í
henni verða kort af dagleiðunum
af stærðinni 1:50.000. GPS-merk-
ingar á stikum koma þar fram en
að auki má finna ýmsar upplýsing-
ar sem geta komið að góðum not-
um þegar gengið er um Reykja-
veginn."
í glímu við
bleikju ú
bökkum Miðúr
VOPNAÐUR veiðistöngum og
hjólum, flugum, önglum, maðki,
vöðlum og nesti lagði hópurinn af
stað í veiðiferð. Leiðin lá í Dala-
sýslu, þar sem reyna átti að fanga
bleikju og vonandi lax í Miðá.
Við ókum af stað úr borginni á
föstudagskvöldi, í svo ausandi
rigningu að rúðuþurrkumar höfðu
vart undan. Veiðimenn prísuðu sig
sæla að hafa fengið inni í sumar-
húsi í Haukadal, svo ekki þyrfti að
slá upp tjöldum í þessu rammís-
lenska sumarveðri. Að vísu er
veiðihús við Miðá, en þar voru okk-
ur tjáð að aðrir veiðimenn væru
fyrir á fleti.
Þegar Brattabrekka var að baki
kom í ljós að hellidemban var öll
sunnan hennar. Við komum okkur
fyrir í kofanum og skoðuðum kort
af ánni, til að átta okkur á vænleg-
um hyljum. Daginn eftir var mikill
hugur í okkur, en að vísu vissum
við að Miðá telst vera „síðsum-
arsá“, svo ekki var nú öruggt að
laxinn og ættingjar hans væru um
alla á. Við vissum hins vegar líka,
að undanfarm ár hafa veiðst þar
nokkur hundruð bleikjur og tugir
laxa.
v Miðá rennur milli grasbala, sum
staðar lygn og djúp, en annars
staðar veltist hún í iðuköstum yfir
grýttan botninn. Þægilegt er að at-
hafna sig við ána, enda engir
klettarnir sem klöngrast þarf um.
Ánni er skipt niður í þrjú veiði-
svæði og má ein stöng vera í notk-
un á hverju svæði hverju sinni.
Við fundum ekki hollið, sem var
að veiða á móti okkur, enda kom í
ljós að veiðimennimir gistu eftir
allt saman ekki í veiðihúsinu, held-
ur í sumarhúsi skammt frá, og
höfðu sofið rækilega yfir sig. Við
vildum ekki eyða dýrmætum veiði-
tíma í að leita þá uppi til að skipta
með okkur veiðisvæðum og byrj-
uðum því að þreifa fyrir okkur á
neðsta svæði árinnar.
Við beittum öllum tiltækum ráð-
um, flugu, maðki og spún, en ekk-
ert gekk. Smám saman færðum við
okkur neðar og lukum deginum
frammi í ósum, þar sem átti að
vera bleikjuvon. Það gekk samt
hvorki né rak og við fórum heim í
kofa með öngulinn í rassinum eftir
fyrsta daginn. Því fór þó fjarri að
við hefðum misst móðinn, enda
heill dagur til stefnu. Veðrið lék
líka við okkur, það var að vísu sól-
arlaust, sem er ágætt í veiðiskap,
en vel hlýtt. Það er akkúrat ekkert
sem mælir á móti því að vappa á
árbakka í Dölunum í slíku veðri,
þótt enginn sé fiskurinn.
Sunnudagurinn rann upp og nú
byrjuðum við á miðsvæði árinnar.
Um þá reynslu er fátt að segja,
nema að veðrið var áfram ágætt.
Fiskur sást enginn, en að vísu var
nartað í maðk einu sinni eða
tvisvar.
Það var ekki fyrr en undir
kvöldið, þegar komið var á efsta
svæðið, að eitthvað fór að gerast.
Þá náðist þokkaleg bleikja í hyln-
um Nesodda, þar sem önnur
bleikja hafði komið á land á laug-
ardagsmorgninum. Ekki gaf
Nesoddi þó meira í bili og nú var
kortið stúderað af enn meira kappi
en fyrr. Eftir kortinu fannst veiði-
staðurinn Spotti, sem lætur lítið
yfir sér, virtist grunnur og grýtt-
ur. Þar fór þó loks að draga til tíð-
VIÐ veiði í Miðá í Dölum.
inda og á skömmum tíma lágu 6
feitar og fínar bleikjur í valnum,
allar teknar á maðk.
Seiðasleppingar síðar
Lúðvík Gizurarson lögmaður er
með Miðána á leigu og er þetta
fyrsta sumarið hans þar, en und-
anfarin ár hefur Stangveiðifélag
Reykjavíkur haft ána á leigu og
sér raunar enn um sölu veiðileyfa.
Lúðvík sagði að það væri á lang-
tímaprógrammi hjá sér að sleppa
seiðum í ána, til að glæða veiði-
skapinn. Lúðvík hefur reynslu af
seiðasleppingum, því hann stund-
aði þær í Rangánni áður fyrr og
þar gáfu þær heldur betur góða
raun. „Ég byrjaði nú á því með
krökkunum mínum fyrir löngu. Þá
vorum við með laxaseiði í brúsa, í
staðinn fyrfr að vera með hornsíli í
krukku eins og krakka er siður.“
Lúðvík sagði að á síðasta ári
Ljósmynd/Bára
hefðu náðst 48 laxar í Miðá, meðal-
þungd 5,8 pund og 336 bleikjur, en
áin hafði þá dalað töluvert frá t.d.
1992, þegar laxarnir voru 213 og
bleikjurnar 650. Að sögn Lúðvíks
hafa menn ýmsar kenningar á lofti
til skýringar þessu, en hann hefur
ekki þungar áhyggjur og telur sig
geta glætt ána meira lífi á komandi
árum.
í íslensku stangveiðiárbókinni
1996 kemur m.a. fram, að í fyrra
fundu veiðimenn í Miðá fyrir því
að bestu veiðistaðimir frá árinu
áður heyrðu sögunni til vegna mik-
ils framburðar árinnar. í fyrra
fékkst til dæmis ekkert í hylnum
Nesodda, en áin hefur aftur breyst
í sumar, því Nesoddi gaf alla vega
tvær bleikjur þessa helgi sem
borgarbúar skruppu í Dalina.
Rngnhildur Sverrisdóttir.