Morgunblaðið - 05.06.1998, Blaðsíða 5

4 B FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
Þeir hafa yfírheyrt háa og lága, smákrimma og hvítflibba, sakleysingja og syndara. Líka fundið og
rannsakað sönnunargögn sem dugað hafa til að koma mörgum misindismanninum bak við lás og slá,
Valgerður Þ. Jónsdóttir yfirheyrði þrjá rannsóknalögreglumenn hjá ríkislögreglustjóraembættinu

t' rv

DAGLEGT LÍF
HÖGNI Einarsson í efna-
liagsbrotadeild, Har-
aldur Árnason í tækni-
rannsóknastofu og
Baldvin Einarsson í alþjóðadeild
hafa allir starfað hjá ríkislög-
reglustjóraerabættinu frá stofnun
þess 1. júlí siðastliðinn. Með próf
frá Lögregluskóla ríkisins upp á
vasann hafa þeir líka um árabil
starfað samkvæmt gamla skipu-
lagi löggæslumála hjá lögreglu-
stjóraembættinu í Reykjavík og
síðar hjá Rannsóknalögreglu rík-
isins.
Ný lögreglulög, sem tóku gildi
1. júlí 1997, fólust m.a. í að Rann-
sóknalögregla ríkisins (RLR) var
lögð niður og stofnað embætti
Ríkislögreglustjóra (RLS). Breyt-
ingin hafði í för með sér að rann-
sóknir brotamála færðust til lög-
reglustjóraembætta landsins auk
þess sem saksókn varð að mestu í
höndum einstakra lögreglustjóra-
embætta. Með gildistöku laganna,
tók ríkislögreglustjóraembættið
yfir mörg verkefni sem áður voru
í dómsmálaráðuneytinu, auk þess
að samræma störf löggæslunnar í
landinu og innleiða nýjungar.
Samkvæmt lögunum er eitt meg-
inhlutverk ríkislögreglustjóra að
miðla upplýsingum innan lögregl-
unnar og fylgjast með og vinna að
því að hinum pólitísku ákvörðun-
um æðstu handhafa ríkisvaldsins,
sem lúta að löggæslu, verði fylgt
eftir.
Haraldur Johannessen hefur
gegnt embætti ríkislögreglu-
stjóra frá 1. febrúar síðastliðn-
um. í Morgunblaðinu 1. júlí 1997
vakti Bogi Nilsson, þáverandi
FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 1998 B 5^
ríkislögreglustjóri og nú ríkis-
saksóknari, athygli á skýrari
ákvæðum um hlutverk lögregl-
unnar í landinu, en verið hefðu
áður í lögum. Þá nefndi hann að
ríkislögreglustjóri myndi hafa
eftirlit með að framkvæmd lög-
gæslu yrði í samræmi við lög og
embættið myndi veita lögreglu-
stjórum stuðning. Ríkislögreglu-
stjóri annaðist einnig alþjóða-
samskipti á sviði löggæslu og
sinnti yfirstjórn einstakra lög-
gæsluverkefna á landinu.
Markmið nýju lögreglulaganna
er fyrst og fremst að gera rann-
sóknir afbrota hraðari og skil-
virkari en áður og samkvæmt
þeim hafa þeir félagar, Högni,
Haraldur og Baldvin ásamt öðrum
þjónum réttvísinnar núna unnið í
tæpt ár.
EFN AH AGSBROT ADEILD
RLS
- rannsakar alvarleg brot á
sviði fjármála og viðskipta þar
með talin skattalagabrot, um-
hverfis- og tölvubrot og brot á
lögum um stjóm fiskveiða
hvar sem er á landinu og ann-
ast saksókn í þeim nema ríkis-
saksóknara beri að höfða mál-
ið samkvæmt fyrirmælum laga
um meðferð opinberra mála.
Græðgi
er oftast
undirrótin
Morgunblaðið/Þorkell
HÖGNI EINARSSON
EFNAHAGSBROT er viðvarandi
brotastarfsemi í annars löglegum
rekstri," er ein skilgreining lag-
anna á málaflokki sem fellur
undir efnahagsbrotadeild RLS. „Hvít-
flibbadeildin" eins og gárungarnir kalla
hana stundum,“ segir Högni Einarsson,
sem mestan hluta starfsferils síns hefur
rannsakað auðgunarbrot jafnt smá-
krimma sem hvítflibba....eða bara venju-
legs fólks, sem lent hefur í klandri vegna
klaufaskapar og er oft komið í vonlausan
vítahring," heldur hann áfram og viður-
kennir að græðgi sé oftast undirrót brot-
anna, sem hann hefur fengist við í áranna
rás.
„Auðgunarbrot fíkniefnaneytenda eru
þó ef til vill undanskilin. Aðrir eru út-
spekúleraðir og ætla sér að lifa á þaul-
skipulögðum fjársvikum. Þótt ég hafi oft
orðið undrandi á bíræfninni hef ég yfir-
leitt fundið meira gott en slæmt í hverri
manneskju."
Hlutlaus rannsóknaaðili
Sem hlutlaus rannsóknaaðili leitar
Högni jafnt sönnunargagna til sýknu og
sektar, enda markmið hans ekki síður að
finna sakbomingi málsbætur. Ef rann-
sóknin bendir til refsiverðs athæfis fer
málið í dóm, sem byggir á ákæru sak-
sóknara ríkislögreglustjóraembættisins.
Högni segir starfið bjóða upp á tækifæri
til að kynnast mörgum hliðum mannlífs-
ins, en ánægjulegast finnst honum að
eiga endrum og sinnum þátt í að aðstoða
fólk við að ná rétti sínum og hugsanlega
komast út úr fjárhagslegum vítahring.
Högni ólst upp í sveit og þótt hann, eins
og flestir ki’akkar í þá daga, læsi leynilög-
reglusögur í gríð og erg, hvarflaði ekki að
honum að feta í fótspor söguhetjanna.
Þess í stað lærði hann bifvélavirkjun, en
ýmsar tilviljanir urðu til þess að hann hóf
störf hjá RLR árið 1977 og ílentist í lög-
reglustörfum. Hann hefur einkum fengist
við að rannsaka þjófnaði, tékkamisferli,
skjalafals, umboðssvik, bókhaldssvik,
skattalagabrot og ýmislegt sem tengist
vafasömu peningavafstri. Málin segir
hann vitaskuld miserfið viðureignar, oft-
ast verði ítarleg rannsókn til að leysa þau,
stundum ráði heppni og jafnvel hugboð
eða innsæi hvemig til tekst.
Allir með vinnuvettlinga
Af og til kemur líka fyrir að þjófarnir
komi sjálfir upp um sig. Högna er
minnistætt eitt slíkt atvik, sem gerðist
þegar hann hafði nýhafíð störf hjá RLR.
„Við fengum senda ítarlega, handskrifaða
skýi-slu frá hreppstjóra nokkrum úti á
landi þar sem hann lýsir innbroti í kaup-
félagið og bensínsöluna á staðnum. Hann
tilgreindi samviskusamlega allt, sem
hafði verið stolið og neðst á skýrslunni
stóð: Greinileg fingi’afór sáust á staðnum.
Við fórum tveir á vettvang og skoðuðum
verksummerki. Af einhverjum ástæðum,
sem ég man ekki lengur, bárust böndin
fljótlega að þremur piltum héðan að
sunnan. Við yfirheyrslur neituðu allir
staðfastlega sakargiftum en báðu um að
fá að lesa skýi-slu hreppstjórans. Að lestri
loknum rak einn upp roknahlátur og
sagði: „Fífl getur maðurinn verið, við vor-
um allir með vinnuvettlinga.“!“
Annað mál sem Högna er í fersku
minni frá þessum árum er innbrot í skart-
gripaverslun þar sem ógrynni af gulli og
gersemum var stolið. Búið var að yfir-
heyra fjölda manna en hvorki hafði geng-
ið né rekið að upplýsa málið íyrr en
Högni segist hafa fengið hugboð um að
ákveðinn maður væri viðriðin málið.
Prjónavettlingur í ferðatösku
„Þá tíðkaðist að tveir úr RLR færu í
eftirlitsferðir á fóstudags- og laugardags-
kvöldum um miðborgina. Við vorum tveir
á ferðinni eitt kvöldið og komum að venju
að máli við nokkra „góðkunningja". I
samtali við einn þeirra kom fram að mað-
ur, sem oft var í slagtogi með þeim, væri
á leið til Kaupmannahafnar. Mér íánnst
tiltekinn maður ekki þesslegur að fara í
frí til útlanda og án þess að gera mér
grein fyrir ástæðunni var ég sannfærður
um að hann tengdist skartgi’iparáninu
með einhverjum hætti. Við, félagarnir,
ákváðum að fylgja hugboðinu eftir,
hringdum í vararannsóknalögreglustjóra
til að fá samþykki hans fyrir að elta
manninn út á flugvöll og handtaka hann
ef ástæða væri til.
Arla morguns brunuðum við því á eftir
rútunni, handtókum manninn, sem ekki
kvaðst hafa neinn farangur meðferðis,
leituðum á honum, fundum hasspípu en
ekkert góss og vorum harla vonsviknir.
Þá er kallað úr afgreiðslu og maðurinn
vinsamlegast beðinn að sækja töskuna
sína. I henni var prjónavettlingur og í
honum á sjöunda tug gullhringa, festar og
þvíumlíkt, sem þó var aðeins hluti þýfis-
ins. Eg get ekki skýrt hvers vegna ég
fékk svona mikinn áhuga á manninum í
tengslum við þetta mál, en hann reyndist
vera sendisveinn fyrir höfuðpaurinn, sem
gómaður var í kjölfarið."
Ekki í ruslafötuna
En núna fæst Högni við mál af öðru
tagi og heldur að mestu kyrru fyrir innan
veggja ríkislögreglustjóraembættisins
þar sem hann grúskar í heljarmiklu papp-
írsflóði í leit að vísbendingum og sönnun-
argögnum. Honum finnst margt hafa
breyst til batnaðar á undanförnum árum.
„í gamla daga hafði ég stundum á tilfinn-
ingunni að vera að vinna fyrir ruslaföt-
una. Núna gegnir öðru máli því það tekur
mun mun styttri tíma að fá ákæru og dóm
og ferlið er öruggara en áður auk þess
sem meiri samsvörun er á milli dóma.“
Mannekla hjá lögreglunni segir Högni
þó gera allt of mörgum kleift að stunda
vafasöm viðskipti um langa hríð án þess
að nokkuð sé að gert. „Kærur eru yfirleitt
upphaf rannsóknar hjá lögreglustjóra-
embættinu. Ef efnahagsbrotadeildin væri
betur mönnað skapaðist aukið svigrúm til
frumkvæðis í rannsókn samkvæmt
orðrómi og ábendingum."
ALÞJÓÐADEILD
RLS
- annast samskipti innan al-
þjóðasamtaka, svo sem Inter-
pol, en er einnig ætlað að vera
tengiliður í lögreglusamstarfi
við önnur Norðurlönd og innan
EES.
Interpol
SIRENE
Baltcom
Enginn
bófahasar
hjá Interpol
/
IALÞJOÐADEILD RLS eru tveir
starfsmenn, sem að sögn annars,
Baldvins Einarssonar lögreglufull-
trúa, er 100% aukning frá í fyrra. í
skipuriti RLS er skilgreiningin SIRENE,
Baltcom og Interpol. Fyrstu tvö nöfnin
eru framandi, en efalítið kannast flestir
við Interpol. Þó telur Baldvin ímyndina
svolítið á reiki og margir geri sér í hugar-
lund harðsnúna, í-ykfrakkaklædda lög-
reglumenn, sem elti uppi og handtaki eft-
irlýsta glæpamenn.
„Interpol eru alþjóðasamtök sakamála-
lögreglu með svokallaða NCB, National
Central Bureau, eða landsskrifstofu í
hverju landi eins og hjá okkur í alþjóða-
deildinni. Við erum ekki í neinum bófahas-
ar því starfið felst einkum í fjarskiptasam-
böndum gegnum nokkurs konar tölvupóst
eða bréfasíma," segir Baldvin. „Lands-
skrifstofur virka eins og trekt í báðar átt-
ir, þ.e. ef starfsmenn NCB í öðru landi
óska eftir upplýsingum eða senda fyrir-
spurn leita þeir til okkar og öfugt. Við
söfnum gögnum og erum nokkurs konar
skiptiborð, sem miðlar upplýsingum og
fyrirspurnum til réttra aðila innan lög-
gæslunnar. Við tökum aldrei þátt í að-
gerðum við handtökur og þess háttar,“
segir Baldvin, sem þó lenti stundum í
hálfgerðum bófahasar þegar hann var lög-
regluþjónn í Reykjavík upp úr 1981 og
síðar rannsóknarlögreglumaður hjá RLR.
Greni og lausungarlýður
„Við hjá RLR vorum vitaskuld kallaðir
út vegna ólíkustu mála, smáþjófnaða,
rána og jafnvel einstaka sinnum vegna
manndrápa," segir hann og vill lítið fara
út í þá sálma. Eins og aðrir laganna verð-
ir kynntist hann ýmsum sér áður óþekkt-
um hliðum mannlífsins og sumum harla
dökkum. Svokölluð greni vissi hann til
dæmis ekki að þrifust í henni Reykjavík,
en samkvæmt skilgreiningu lögreglunnar
er það bæli eða staður þar sem lausung-
arlýður venur komur sínar. „Sum voru al-
ræmd og lögreglan gerði sitt til að upp-
ræta þessar miðstöðvar glæpastarfsemi
þar sem þýfi og fíkniefni gengu kaupum
og sölum og misindis- og ógæfufólk lifði í
eymd, volæði og sóðaskap."
Baldvin segir að sem betur fer séu Is-
lendingar á góðu róli með þjónustu við
fólk sem fýsir að rífa sig upp úr vesal-
dómi, óreglu og afbrotum. Lögreglan
reynist slíku fólki oft haukur í horni, enda
ætlast til að löggæslumenn séu í stakk
búnir til að aðstoða fólk við að komast á
beinu, breiðu brautina. „Hér eru um-
komuleysingjar heldur ekki látnir deyja á
götum úti,“ bætir hann við.
Baldvin finnst súrt í broti þegar fólk tal-
ar um að siga lögreglunni á einhvern eða
einhverja. Lögregluþjóna segh’ hann fyrst
og fremst fulltrúa fólksins til að viðhalda
lögum og reglu, fulltrúa sem fólkið geti
leitað til og fengið úrlausn sinna mála.
Baldvin nam lögfræði þegar hann réðst
sem sumarafleysingamaður hjá lögi’egl-
unni. Af ýmsum persónulegum ástæðum
hætti hann námi og tók próf frá Lög-
regluskóla ríkisins 1985. Þremur árum
síðar réðst hann til RLR og fékkst eink-
um við mál sem snertu fjársvik, skjalafals
og skattalagabrot áður en hann hóf störf í
alþjóðadeildinni. Viðfangsefnin þar á bæ
eru af allt öðrum toga en eigi að síður
áhugaverð að mati Baldvins. Milliríkja-
samskipti við fjölda erlendra stofnana og
samtaka vega þar þyngst. Samstarf við
Baltic Sea Taskforce gegnum samskipta-
netið Baltcom er eitt þeirra, en verkefnið
settu stjórnmálamenn Norðurlanda,
Eystrasaltsríkjanna, Þýskalands og Pól-
lands á laggirnar.
Norrænt kollegasamstarf
„Starfsemin er enn á frumstigi, en
markmiðið er að sporna við skipulögðum
glæpum í löndunum og auðvelda upplýs-
ingaflæði þeirra á milli. Annar sam-
skiptaaðili okkar er PTN eða Police og
Toll i Norden, sem er norrænt samstarf
lögeglumanna og tollvarða í sendiráðum
um allan heim. Þeir eru nefndir liaison
offícers, skammstafað LO, og ei-u nokk-
urs konar tengiliðir þegar ekki er grund-
völlur fyrir formlegri fyrirspurn til Inter-
pol en þó ástæða til að grennslast fyrir
um meinta glæpamenn eða ólöglega
starfsemi.“ Til skýi’ingar nefnir Baldvin
að hann geti til dæmis hringt í sænskan
lögreglumann í sendiráðinu í Lissabon og
beðið hann að afla upplýsinga. „Kollega-
samstarf af þessu tagi er oft fljótleg leið
til að vinna að lausn mála,“ segir Baldvin.
Ef Schengen-samkomulagið, þ.e. niður-
felling landamæra ESB þjóða, verður að
veruleika og íslendingar gerast aðilar að
samkomulaginu, kemur væntanlega í hlut
alþjóðadeildar RLS að annast undirbún-
ing og veita SIRENE ski’ifstofunni for-
stöðu fyi’ir SIS eða Schengen Information
System. Skrifstofan yrði starfrækt með
svipuðum hætti og NCB fyrir Interpol.
„Þótt allt sé óvíst ennþá um ffamvindu
mála er ljóst að slík landsskrifstofa yrði
nauðsynleg á Islandi ef við tökum þátt í
samstarfinu. Breytingarnar sem sam-
komulagið hefði í för með sér eru gífur-
legar og brýnt að fylgjast vel með fram-
vindu mála, kynna sér lög og reglugerðir
þar að lútandi með tilliti til hvernig fyi-ir-
komulaginu yrði háttað hérlendis.“
,Á ekki lögi’eglan líka að kunna allt,
vita allt og geta allt,“ svarar Baldvin í
gi-íni þegar hann er spurður hvort
Schengen sé honum mikið hjartans mál.
„Þetta er bara vinna eins og hver önnur,
en raunar oft mjög skemmtileg. Mitt
hjartans mál er að löggæslan í landinu
verði betur mönnuð en nú er til að sinna
forvarnarstarfi í auknum mæli. Ég vil að
löggæslan sé sýnilegri og brunnarnir
byrgðir áður en börnin detta ofan í. Lög-
gæslan þarf líka að hafa svigrúm til að
einbeita sér að „smámálunum“,“ segir
Baldvin og á þá við ósiði eins og að henda
rusli á almannafæri eða fara yfir á rauðu
ljósi. Slíkt virðingarleysi fyrir sjálfsögð-
um skyldum og almennri kurteisi telur
hann að vindi smám saman upp á sig og
auki agaleysi í þjóðfélaginu.
TÆKNIRANNSÓKNARSTOFA
RLS
Samanburðarrannsóknir á
sönnunargögnum.
Leiðsögn um vettvangsrann-
sóknir, töku sönnunargagna,
meðferð þeirra o.þ.h.
Aðstoð við vettvangsrann-
sókn.
Fingrafara- og Ijósmynda-
safn.
Svipaðar
tilhneigingar
við falsanir
ÆTLI sprettgleðin til fótanna
sé ekki að mestu farin úr
mér,“ segir Haraldur Ái’na-
son, sem á að baki 35 ára
starf sem lögregluþjónn og rannsókna-
lögreglumaður, og unir nú glaður við
skrifborðið sitt hjá RLS. Þar rýnir hann í
rithönd þeirra sem grunaðir eru um fals-
anir af ýmsu tagi og finnst slíkt rétt eins
lifandi og að hlaupa uppi bófa og ræn-
ingja.
Eftir fimm ára starf í götulögreglunni í
Reykjavík hélt Haraldur utan og vann
sem öryggisvörður hjá SÞ í rúmlega tvö
ár, kom heim, tók aftur til við fyrra starf
þar til hann réðst til rannsóknalögregl-
unnar í Reykjavík 1974 sem tæknirann-
sóknamaður og hefur síðan unnið sem
slíkur hjá RLR og nú hjá RLS. „Utan
nokkurra mánaða sem mér var kippt út
til að aðstoða við rannsókn Geirfinns-
málsins. Mér fannst feikilega lærdóms-
ríkt að kynnast vinnubrögðum Karls
Schultz og raunar er málið mér minnis-
stæðast þeirra sem ég hef fengist við.“
Sakborningum „úthlutað“
Eins og að rannsókn málsins var staðið
fékk hver rannsóknarlögreglumaður „út-
hlutað" einum sakborningi til yfii’-
heyrslna og jafnframt fyrirmæli um að
kynna sér æviferil hans og aðstæður. Slík
ráðstöfun telur Haraldur hafa bæði já-
kvæðar og neikvæðar hliðar. „Hættan er
sú að aðilar verði of nánir og myndi til-
finningasamband. Hins vegar fannst mér
ég gera mér betur en áður grein fyrir hve
uppvaxtarskilyrði geta ráðið miklu um
hvernig fólki vegnar í lífinu. Efalítið hefði
margt í lífi sakbornings „míns“ þróast til
betri vegar við aðrar aðstæður," segir
Haraldur, sem enn kveðst bera hag hans
fyrir brjósti.
Sem sérfræðingur RLS í skjalarann-
sóknum rekur Haraldur núna einkum
slóð manna samkvæmt pennastrikum.
Hann man samt þá tíð er hann rakti slóð-
ina á tveimur jafnfljótum. „Einu sinni,
Morgunblaðið/Þorkell
HARALDUR ÁRNASON
árla morguns um hávetur, var tilkynnt
um innbrot og stórfelldan þjófnað í skart-
gripaverslun i miðborginni. Uti var leið-
indaveður og slydda, sem þó hafði ekki af-
máð fór eftir grófmynstraða skósóla í
grenndinni. Ég fylgdi sporunum eftir en
sóttist verkið seint og illa því auk slydd-
unnar hafði hitaveiturör í gangstéttinni
víða brætt förin. En ég var kominn í mik-
inn veiðihug og ákveðinn í að gefast ekki
upp þótt ég væri orðinn blautur og kaldur
og hefði margsinnis tapað slóðinni. Eftir
þriggja tíma hringsól um Þingholtin upp-
skar ég loks ái-angur erfiðisins þegar ég
sá sams konar fótspor í kjallaratröppum
húss eins við Laufásveginn, þar sem ég
heyrði ræningjana monta sig af að hafa
stungið lögguna af. Ég hraðaði mér niður
á stöð eftir liðsafla og var bara nokkuð
ánægður með minn þátt í að upplýsa mál-
ið. I ljós kom að þjófarnir voru Bretar
sem höfðu um langt skeið rænt og ruplað
og haft lifibrauð af iðju sinni.“
Sama sjoppa, sami þjófur
Heldur fyrirhafnarminni en eltingaleik-
urinn í Þingholtunum, voru nokkur
sjoppurán þar sem sama sjoppan og sami
þjófurinn komu alltaf við sögu. „Þetta var
dæmigerður tækifærisþjófur, sem hafði
til siðs að ræna sjoppuna á leiðinni heim
til sín og fékk lögregluna jafnhraðan í
heimsókn til að sækja góssið. Honum
tókst nefnilega að opna peningakassann
með alveg sérstökum hætti; ýtti á tvo
takka í stað eins og strimillinn sýndi því
tvö tákn en ekki eitt eins og hjá af-
gi-eiðslustúlkunum. Iíauði áttaði sig vita-
skuld aldrei á mistökunum," segir Har-
aldur og er svolítið skemmt.
Þar til árið 1989 þurfti RLR að leita til
utanaðkomandi sérfræðinga um rann-
sóknir á rithandarsýnum í tengslum við
skjalafalsanh- og þvíumlíkt. „Slíkum mál-
um hafði fjölgað mikið og því var afráðið
að senda tæknirannsóknamann til Bret-
lands til náms í fræðunum. I byrjun leist
mér ekkert á hugmyndina, taldi að skjala-
rannsóknir, sem einnig eru fólgnar í að
rannsaka alls konar letur, bæði hand-
skrifuð og prentuð, og gera tæknilegar
rannsóknir á skjölunum sjálfum, hlytu að
vera afar einhæfar og tilbreytingarlaus-
ar.“
En Haraldur ákvað að slá til og segist
aldrei hafa iðrast ákvörðunarinnar. Hjá -
honum eru yfirheyrslur liðin tíð og hann
er sjaldnast í návígi við sakborninga.
„Þeir eru bara á borðinu hjá mér í líki
mismunandi undirskrifta,“ segir hann.
Haraldur skoðar sérhvern staf og sér-
hverja lykkju gaumgæfilega með saman-
burðarfræðina, sem hann lærði í
Birmingham, að leiðarljósi. „Innanríkis-
ráðuneyti Breta rekur sex rannsókna-
stofur fyrir lögreglumenn í Bretlandi, og
er stofan í Birmingham ein af tveimur
sem fæst við skjalarannsóknir. Leiðbein-
endur eru virtir vísindamenn, sem sífellt
voru að leggja fyrír okkur ílóknar þraut-
ir. Ég hafði bæði gagn og gaman af nám-
inu, sem varð mér góður grunnur til að
skipuleggja rannsóknir mínar hérna
heima og rökstyðja niðurstöðurnar fyrir
dómi.“
Sneiða hjá sömu þáttum
Sérþekking Haraldar nær ekki til að
lesa pei’sónuleika fólks út úr skrift þess
en hann segist vel geta hugsað sér að
læra þá list síðar. Hann er liins vegar vel
heima í því hvaða tilheigingar fólk hefur
og framhjá hvaða þáttum það reynir að
sneiða þegar það breytir rithönd sinni.
„Atvinnuleyndannál,“ segir hann og er
þögul sem gröfin.
Haraldur segir að þótt mikil vinna liggi
að baki niðurstöðum sínum, sé verkið ein-.
ungis hálfnað á þeim tímapunkti. „Næsta
ski’ef er að sannfæra dómarann. Þá koma
auk skýrslu alls konar myndrænar skýr-
ingarmyndir til sögunnar; glærm- og
margfalt stækkaðar myndir". Slík gögn
hefur Haraldur staðlað og þróað á undan-
förnum árum og kappkostað að hafa þau
sem best úr garði gerð.