Morgunblaðið - 14.12.1999, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 14. DESEMBER 1999 C 3
ÍÞRÓTTIR

Reuters
Örn Arnarson styngur til sund í 100 m baksundi á Evrópumeistaramótinu í Lissaborn, þar sem hann kom í mark sem sigurvegari á 53,13 sek.
Elsti meist-
arinn afhenti
Emi gullið
ÞEGAR Öm sigraði í 100 raetra
baksundinu á fóstudag tók hann
við gullverðlaunum sínum úr
hendi Marie Smith-Vierdag, en
hún er elsti Evrópumeistarinn
sem enn er á lífi. Hún er Hollend-
ingnr, 94 ára gömul og sigraði í
100 metra flugsundi árið 1927 en
þá var keppt í Bologna á Italíu.
„Eg og breska stúlkan Joyce
Cooper komum hnífjafnar í mark
og menn vom lengi að velta því
fyrir sér hvað ætti að gera. Síðan
var ákveðið að við skyldum synda
aftur, við tvær. Ungfrú Cooper
sagði þá: Nei, ég er of þreytt. Þar
með varð ég Evrópumeistari,"
sagði Smit-Vierdag, sem hefur
verið blind síðustu tvo áratugi.
Klim tvíbætti
heimsmetið
MICHAEL Klim, sundmaður frá
Ástralíu, tvíbætti heimsmetið í
100 metra flugsundi á ástralska
meistaramótinu sem fram fór í
Canberra um helgina. Hann synti
á 52,03 sekúndum í undanrásum
á föstudag og síðan á 51,81 sek. í
úrslitum á sunnudag. Klim er 22
ára og hefur sett sjö heimsmet í
25 metra laug á árinu. Alþjóða
sundsambandið á eftir að stað-
festa heimsmet hans um helgina.
Svíar sigursælir
SVIAR unnu flest gullverðlaun á
Evrópumeistáramótinu í sundi
sem lauk í Lissabon í Portúgal á
sunnudag. Hlutu samtals tiu gull,
sem var hclmingi meira en næstu
þjóðir, Þýskaland og Ukraína.
Theresa Alshammer var sigur-
sælust Svía, vann fern gullverð-
laun og bætti heimsmetin bæði í
50 og lOO inetra skriðsundi
kvenna. Úkraínska stundkonan
Jana Klochkova í fjórum greinum,
200 og 400 metra fjórsundi og 400
og 800 metra skriðsundi.
Sannköll
uð hetja
FYRIR réttu ári eignuðust ís-
lendingar hetju á sviði íþrótta,
Öm Arnarson, sundmann úr
Hafnarfirði. Þá varð hann Evr-
ópumeistari í sundi, fyrstur Is-
lendinga, er hann kom fyrstur í
mark í 200 metra baksundi á
Evrópumeistaramótinu í 25 metra
laug í Sheffield.
Hafi einhver efast um hæfileika
og getu þessa yfirvegaðra sund-
manns þá hlýtur efinn að hafa
minnkað við fregnir nýliðinnar
helgar. Þá vann Órn eitt mesta
íþróttaafrek íslenskrar íþrótta-
sögu. I fyrsta lagi varði hann
Evrópumeistaratign sína í 200
metra baksundi og í öðru lagi varð
hann Evrópumeistari í 100 metra
baksundi á Evrópumeistaramót-
inu 25 metra laug í Lissabon í
Portúgal. Afrek Amar er eitthvað
sem engum íslenskum íþrótta-
manni hefur áður tekist á Evrópu-
meistaramóti, þ.e. að verja tign
sína og gera um leið gott betur og
bæta annarri í safnið. Næst þessu
kemur titilvöm Gunnars Huseby
á EM í frjálsíþróttum 1950 þegar
Gunnar varði tign sína í kúluvarpi.
Það er mikið afrek að verða
Evrópumeistari í sinni keppnis-
grein en það er enn meira afrek að
mæta til leiks og verja tign sína,
allir vilja vinna meistarann, velta
honum úr hásæti sínu. Öm varði
tign sína í 200 metra baksundi sl.
föstudag og mætti til leiks að nýju
daginn eftir og lagði grunn að
sigri í 100 metra baksundi, sigri
sem honum féll í skaut á sunnu-
dag. Hann stóðst álagið sem fylgir
því að vera í fremstu röð, mæta til
leiks og vera fremstur meðal jafn-
ingja. Álagið er gríðarlegt enda
segir Öm í samtali við Morgun-
blaðið í dag að hans andlegu ekki
síður en líkamlegu kraftar hafi
verið á þrotum að keppni lokinni á
sunnudaginn.
Islendingar eiga fáa afreks-
menn í íþróttum, e.t.v. eru þeir
ekki fáir sé miðað við höfðatöluna
góðu, en hvað sem því líður þá er
það ljóst að Islendingar eiga enn
færri hetjur. Örn er hetja sem ís-
lenska þjóðin á að vera stolt af og
um leið gera til hans kröfur því
hann gerir óendanlegan kröfur til
sjálfs sín.
Hann er atvinnumaður í íþrótt-
um, hans lifibrauð er byggt upp á
þrotlausum æfingum með það að
markmiði að ná árangri á stórmót-
um. Hann hefur einnig lært af því
sem rangt hefur verið gert og er
þess skemmst að minnast þegar
hann sagði í samtali við Morgun-
blaðið í haust að það hefðu verið
mistök að velja ekki á milli Evróp-
umeistaramóts unglinga og full-
orðinna sem voru
haldin nærri hvort
ofan í öðru sl. sum-
ar.
A EM unglinga
varð Öm Evrópum-
eistari í einni grein
og vann silfur í ann-
arri áður en veik-
indi vegna lélegs kosts í Moskvu
settu strik í reikninginn og komu í
veg fyrir ein verðlaun til viðbótar.
Þegar við veikindin bættist þreyta
eftir langt úthald er til Istanbúl
kom, á EM fullorðinna, snerust
vopnin í höndum Amar og niður-
staðan varð vonbrigði. Af þessu
hafa Örn og Brian, þjálfari hans,
lært, það má glöggt sjá þegar dag-
skrá næsta árs, Ölympíuársins, er
skoðuð. Á dagskánni er einn há-
punktur, Ólympíuleikarnir í Sydn-
ey, þar verður allt lagt undir og
keppt á fáum öðrum mótum um
leið og áhersla verður lögð á að
breyta æfingum til þess að vera
sem best undir keppni í 50 metra
laug búinn.
Árangur Arnar og þjálfara hans
í Lissabon er uppskera þrotlausr-
ar vinnu til margra ára. Því skal
eigi gleyma að Öm er aðeins 18
ára síðan 31. ágúst. Hann var
yngstur keppenda í úrslitum 100
og 200 metra baksundinu á EM en
stíll hans og tækni bentu ekki til
þess að þar væri unglingur á ferð.
Og það var einmitt tæknin sem
tryggði honum öðm fremur gullin
tvö. Stíll hans og tækni bar af og
undirstrikar um leið þá gríðarlegu
elju sem lög hefur verið við æfing-
ar undanfarin ár þar sem hverju
smáatriði hefur verið sinnt af alúð.
Það gildir þegar
komið er út í keppni
á meðal þeirra
bestu, þá getur
hvert smáatriði rið-
ið baggamuninn og
kannski var það
einhver erfið æfing
sem endurtekin
hefur verið æ ofan í æ sem skilaði
sigrinum í 100 metra baksundinu
þar sem aðeins munaði fjómm
hundraðshlutum úr sekúndur á
Emi og silfurverðlaunahafanum.
Öm æfir sund í 30 til 40 klukku-
stundir á viku. Hann hefur áram
saman verið ákveðinn í að ná
árangri, ekki aðeins hér á landi,
heldur blanda sér í hóp þeirra
bestu í heiminum. Fyrir fjómm
ámm sagði Örn í samtali við
Morgunblaðið að hann langaði til
þess í framtíðinni að keppa á Ól-
ympíuleikum. „Til þess verð ég að
bæta mig verulega á næstu ár-
um,“ sagði hann þá. í dag er það
aðeins formsatriðið að ná lág-
marki til þátttöku á leikunum.
Hann þarf einungis að stinga sér
til sund í 50 metra laug, hann þarf
ekki að gera sitt besta til þess að
tryggja sér farseðilinn, það næst-
besta dugir, slíkar hafa framfar-
irnar verið.
Örn er kominn í fremstu röð í
baksundi í heiminum en hann ætl-
ar sér lengra. Hann sagði fyrir
þremur ámm að það væri full-
komlega raunhæft að hann yrði
einn fremsti sundmaður Evrópu
og heims sem ynni til verðlauna á
Olympíuleikunum í Aþenu 2004.
Þá var hann annar besti bak-
sundsmaður síns aldursflokks í
Evrópu. „Hvers vegna ætti ég að
dragast aftur úr þótt ég verði
eldri?“ Já, af hverju, það er ekkert
lögmál.
Þegar Örn lét hafa þetta eftir
sér hafði hann átt í keppni við
Þjóðverjann Sebastian Halgash.
Sá er árinu eldri og verið Emi
fremri í Evrópumeistaramótum
unglinga. Á sunnudaginn snemst
hlutverkin við. Öm vann 100
metra baksundið, en Halgash
varð sjötti á svipuðum tíma og
nægði Erni til fjórða sætis í sömu
grein á EM fullorðinna í Sheffield.
Enginn skyldi freistast til þess
að gera lítið úr afreki Amar Arn-
arsonar í Lissabon. Hann varð
tvöfaldur Evrópumeistari bak-
sundi í 25 metra laug. Það kostar
ómælt erfiði að standa á efsta palli
í íþrótt sinni og skiptir þar engu
máli hversu löng sundbrautin er.
Menn vom ekki að hefja keppni í
sundi í 25 metra laug í síðustu
viku, þótt e.t.v. sé saga Evrópu-
meistaramótanna í 25 metra laug
ekki löng. Met hafa þó verið skráð
í sundgreinum í 25 metra laug um
margra áratugaskeið.
Við lok þessarar þúsaldar eiga
íslendingar glæsilega íþrótta-
hetju sem lætur verkin tala. Hún
skín skært og á mikla möguleika á
að láta ljós sitt skína skært langt
inn á nýtt árþúsund. Hetjan er um
leið fyrirmynd unglinga fyrir ein-
urð, ákveðni og hógværð og sönn-
un þess að með vilja og reglusemi
er hægt að komast í fremstu röð í
heiminum.
Ivar Benediktsson
Við lok þessarar
þúsaldar eiga ís-
lendingar glæsilega
íþróttahetju sem
lætur verkin tala