Morgunblaðið - 17.03.2000, Blaðsíða 2

móÍbgunblÁ-ðAð
2 TÓ ^ÖSTUDAGUR 17. MARá 2000
1
DAGLEGT LIF
ÚTI AP BORPA
MEÐ NÝJU EUROVISIONHETJUNUM
Við vorum bæði“
ÞAÐ var ákvörðun blaða-
manns að fara á Kringlu-
krána. Bæði er staðurinn
steinsnar frá vinnustað
hans og eins lék honum forvitni á að
kynna sér þær breytingar sem þar
hafa orðið að undanfömu. Og þær
eru talsverðar, bæði hvað varðar
innréttingar og áherslur í þjónustu
við gesti. Segja má að Kringlukráin
hafi breyst úr krá með matsölu í veit-
ingahús og matsölustað, sem breyt-
ist svo í danshús um helgar. Matseð-
illinn er líka stærri og fjölbreyttari
en áðurvar.
Viðmælendumir, Telma Ágústs-
dóttir söngkona og Einar Ágúst Víð-
isson, söngvari hljómsveitarinnar
Skítamórals, gera engar athuga-
semdir við staðarvalið, en afþakka
fordrykk fyrir matinn. Þau segjast
bæði vera „öll í hollustunni" og
Telma biður um Sódavatn, en Einar
fær sér Sprite. Greinarhöfundur
pantar hins vegar hvítt Kalifomíu-
vín, Ernest & Julio Gallo - Char-
donnay, sem er vín hússins enda hef-
ur hann ákveðið að panta
Breiðafjarðarhörpuskel í salatbeði,
marineruð í hvítvíni og tómatmauki,
í forrétt. Telma pantar Rækjukokteil
- þennan sígilda með ristuðu brauði
og Einar fær sér Snigla að sérstök-
Telma Agústsdóttir og
Einar Agúst Víðisson
verða fulltrúar Islands í
Evrópusöngvakeppn-
inni í ár. Sveinn Guð-
jónsson forvitnaðist
nánar um hagi þeirra í
kvöldverðarspjalli á
Kringlukránni.
um hætti hússins, ristaðir í hvít-
vínssmjöri með smjördeigsþaki.
Aðspurður kveðst Einar vera ætt-
aður austan af fjörðum og alinn upp í
Neskaupstað. Telma er alin upp í
Garðabæ og á ekki langt að sækja
sönggleðina, en hún er dóttir Ágústs
Atlasonar úr Ríó-tríóinu.
Einar: „Pabbi er nú líka þrælmús-
íkalskur. Hann má eiga það karlinn.“
Blm: - Telma, þú hefur náttúrlega
smitast af söngbakteríunni frá
pabba þínum?
Telma: „Já, ætli það ekki. Þegar
ég var lítil var ég alveg harðákveðin í
að verða söngkona. Svo bætti ég
gjaman við að ég vildi líka verða
dansari og búðarkona."
Einar: „Þegar ég var 12 ára vann
ég söngvakeppni á Norðfirði og 14
ára var ég farinn að syngja á böllum.
Eg náði því meðal annars að syngja
með Smára Geirs, forseta bæjar-
stjómar, og Ágústi Armanni, skóla-
stjóra Tónlistarskólans."
Blm: - En hvernig atvikaðist það
að þú fórst að syngja með Skítamór-
al, eru þeir ekki frá Selfossi?
Einar: „Jú, þeir eru búnir að spila
saman frá því þeir vom smástrákar.
Ég kynntist þeim svo árið 1997, og
hef sungið með þeim síðan.“
Blm: - Er alltaf sama sukkið í
kringum hljómsveitarbransann?
Einar: ,jUlt næturlíf hér á landi er
orðið mjög sukksamt og það á ekkert
frekar við um þá sem era í hljóm-
sveitarbransanum en aðra. Ef eitt-
hvað er hefur frekar dregið úr
hljómsveitasukkinu frá því sem áður
var. Þessar gömlu sukksögur af
poppurum hafa yfirfærst frá kynslóð
til kynslóðar, og eiga kannski ekki
alltaf við rök að styðjast. Sjálfur er
ég hættur öllu ragli enda gæti ég
ekki staðið í þessu með því móti. Við
voram til dæmis að spila fimm kvöld
í síðustu viku og auk þess fóra tveir
dagar í að taka upp myndbandið með
Morgunblaðið/Sverrir
Eurovisionlaginu. Svo er ég með út-
varpsþátt á Mónó, frá tíu til tvö á
hverjum degi. Ég gæti þetta ekki
með því að sukka líka. Enda hefur
sýnt sig að þeir sem að gera það
brenna út á tiltölulega stuttum
tíma.“
Blm: - Hvað með þig Telma, ert
þú í einhverri hljómsveit?
Telma: „Ég stofnaði á sínum tíma
hljómsveitina Spur og þar kynntist
ég kærastanum mínum, Gunnari
Jónssyni gítarleikara. Starfsemi
hljómsveitarinnar hefur legið niðri
að undanfornu og nú einbeiti ég mér
bara að þessu Eurovisionverkefni.
Svo sér maður bara til hvað gerist
eftir það.“
Þjónninn: - Hvernig bragðast for-
rétturinn?
Einar: „Sniglarnir eru þrælgóðir
og svo era bláber og allur andskot-
inn í þessu líka ...“
Telma: „Þetta er ágætt, bara
Einar Ágúst Víðisson og Telma
Ágústsdóttir verða fulltrúar ís-
lands í Evrópusöngvakeppninni.
svona venjulegur rækjukokteill."
Blm: „Hörpuskelin úr Breiðafirð-
inum bragðast vel og svo er hvítvínið
mjúkt eins og flauel.“
Einar: „Er það ekki frekar eins og
silki?“
Eftir að hafa lokið við forréttinn er
er komið að því að panta aðalréttinn.
Telma velur Tagliatelle Pesto, það er
skinka, sveppir, paprika og parmes-
an. Einar fær sér Kjúklingaskjóðu,
sem inniheldur kjúklingabringu með
sveppasósu. Blaðamaður heldur sig
við sjávarréttina og pantar Ofnbak-
aðan saltfisk að hætti Katalóníubúa.
Blm: -Hvemig atvikaðist það að
þið fórað að syngja saman í Eurovis-
ion. Hafið þið unnið saman áður?
Telma: „Nei, við þekktumst eigin-
lega ekkert áður en við fóram að
Kók-aðdáendum-
ir Jessica, Daði og
Nanna í stofunni
heima.
Kók
í hólf og gólf
Jessica Thomasdóttir safnar alls konar munum
með vörumerkinu Coca-Cola af mikilli ástríðu.
Valgerður Þ. Jónsdóttir kíkti í heimsókn o g
skoðaði stofudjásnin.
til Coca-Cola. Hér áður fyrr kveðst
hún aldrei hafa safnað einu eða neinu
„... nema kannski hári,“ segir hún eft-
ir nokkra umhugsun.
Fínkembir flóamarkaði
Jessica fæddist í Bandaríkjunum,
heimalandi Coca-Cola, og ólst þai-
upp til sex ára aldurs. Síðan hefur hún
farið allmargar ferðirnar vestur um
haf til að að heimsækja föður sinn í
Flórída. Þá notar hún tækifærið og
viðar að sér hlutum merktum Coca-
Cola. Hún segist einkum fínkemba
flóamarkaðina þar ytra í leit að þess-
um merku gripum og ávallt vera á
vaktinni hvar sem hún sér merkinu
bregða fyrir.
„Frá því söfnunaráráttan heltók
mig hafa munir með Coca-Cola merk-
inu, því miður fyrir mig, snarhækkað í
verði. Efalítið er fólk að átta sig á að
sumir þeirra eru mjög gamlir, jafnvel
/
HEIMILI Jessicu
Thomasdóttur og bama
hennar, Daða og Nönnu, er
Coca-Cola í hávegum haft.
Ekki aðeins þykir heimilisfólkinu
drykkurinn með afbrigðum góður
heldur hugnast húsfreyj-
unni fá stofudjásn
betur en munir
prýddir þessu
heims-
þekkta
vöra-
merki.
Á
fimm ár-
um hefur
Jessica
safnað að sér
ótrúlegustu
hlutum, gömlum
og nýjum, sem allir
eiga rætur að rekja