Morgunblaðið - 11.06.2000, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2000 B 13
1“
Morgunblaðið/Kristinn
og það yljar blaðamanni þegar hann heyrir
kunnuglega rödd. Þar er sýnt brot úr mynd-
bandi Chris Cunninghams við lag Bjarkar og
er því ætlað að vera kynning á Cunningham,
sem einnig hefur gert myndbönd við lög
Madonnu. Til stendur að hann leikstýri bráð-
lega sinni fyrstu kvikmynd í fullri lengd.
Þegar fjórir dagar eru liðnir af sýningunni
hefur skáli Kólumbíu enn ekki verið opnaður.
Ef undan er skilið myrkraherbergi þar sem
glittir f 24 karata gullafsteypu af 12 þúsund
ára gamalli grímu. Ferðin um skála Mexíkó
hefst á panorama-kvikmynd, með frum-
stæðri tölvugrafík, og nær hápunkti í kyn-
legri þrívíddarferð um kirkjugarð á degi
hinna dauðu. Ferðinni lýkur á veitingastað,
með líflegri stemmningu og mexíkönskum
réttum.
BRASILÍA HEFUR VINNINGINN
Að dómi blaðamanns hefur brasilíski skál-
inn vinninginn. Ekki vegna þess að þar sé
skotið upp fleiri flugeldum en hjá hinum
þjóðunum, heldur næst sú stemmning sem
stefnt er að. Fyrst verður fyrir gestum í
stirndu myrkraherbergi tilvitnun í Luis Oliv-
eira: „En við erum einnig gerð úr stjörnuryki,
sem þyrlaðist upp fyrir örófi alda, í gríðar-
miklum sprengingum, sem frjóvguðu alheim-
inn fyrir lífstíð. Gætið að því að stíga ekki á
drauma ykkar á himninum eða stjörnurnar á
jörðinni."
Því næst sökkva gestir ofan í sand og
gægjast um sjónpípur á landslag með yndis-
legri tónlist eða regni í eyrunum, eftir því
hvað við á. Það rignir nefnilega líka í Brasil-
íu, þótt í öllum öðrum löndum á heimssýn-
ingunni hafi sólin verið negld föst á himininn.
Að síðustu tylla gestir sér í setustofuna,
gæða sér á „banana boms boms“, dást að
gluggaútsýninu út frá hornfánanum á gríðar-
stórum knattspyrnuleikvangi, og hlýða á
heimakæra hljómsveit stilla strengi sína í
sófanum. Ef maður hefði drjúgan tíma þá
gæti maður vel hugsað sér að verja degin-
um í góðu yfirlæti á þessu heimili.
HOXHA, GADDAFI OG THERESA
Það er sýning Albaníu sem kemur blaða-
manni hvað mest á óvart. Til að byrja með
gengur hann inn um svart tjald í lítið kvik-
myndahús þar sem sýndar eru gamlar áróð-
ursmyndir einræðisherrans Enver Hoxha.
Þegar gengið er út úr því má sjá flennistórar
myndir af sæg af flóttamönnum, sem eru að
flýja Albaníu, einnig á valdatímum Hoxha.
Ferðinni lýkur svo í öðru kvikmyndahúsi. Þar
er engin mynd sýnd, en bíógestir geta
myndað sjálfa sig með Hoxha og albanska
dýrlingnum Móður Theresu. Það er blaða-
manni hulin ráðgáta hvers konar landkynn-
ing þessu er ætlað að vera fyrir Albaníu.
Þá er Græna bókin, sem dreift er á sýn-
ingu Lýbíu, ekki síður forvitnileg. Hún er
skrifuð af einræðisherranum Muammar Al
Gaddafi og þar leysir hann vandamál heims-
ins á 119 síðum. Hann byrjar á því að leysa-
vandamál lýðræðisins í fyrsta kafla, þá leysir
hann efnahagsvandamál sósíalismans í öðr-
um kafla og í þeim þriðja leggur hann grunn-
inn að kenningu, sem ætlað er að leysa hin-
ar tvær af hólmi. „Kona er kvenleg vera“,
orðar hann svo snilldarlega. „Að neyða kon-
ur til að sinna störfum karla er óréttlát aðför
að kvenleika þeirra karlastörf gera að engu
fríðleika hinna kvenlegu vera, sem var ætl-
aður fyrir kvenleg störf.“ Þá vitum við það.
Mörg ríki hafa sín eigin slagorð; ekki öll
jafngáfuleg. Þannig er slagorð ísraelska
skálans „From the Holyland to the Whole-e-
land“ og verður að teljast í besta falli •
ósmekklegt. Eitthvað hefur ábyrgðin stigið '
þeim til höfuðs, sem hönnuðu slagorð ná-
granna ísraela í sýrlenska skálanum: „Hver
gáfumaður á sér tvær ættjarðir, - sína eigin
og Sýrland". í framhaldi af þessu veltir mað-
ur fyrir sér hvort ekki hefði átt að hanna
slagorð fyrir íslenska skálann, t.d.: „Náttúru-
paradísin ísland, þar sem jafnvel konurnar
eru lífrænt ræktaðar." -