Morgunblaðið - 11.06.2000, Qupperneq 20

20 B SUNNUDAGUR11. JÚNÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
, Morgunblaðið/Gunnlaugur Bnem Ásscir Jamil Allansson prjónar upp úr hindrunargryfju í Rcfabrekkum en haim skemmti
Minnstu munaði að Ragnar Robertsson færi a hliðina 1 vatnstorfærunni í siðustu þraut. áhorfendum konunglega hvað eftir annað með taugatrekkjandi tilþrifum.
ur þess góðar. Pað er sama hvað
maður gerir, það ljóma allir af
ánægju," sagði Ásgeir sem var lík-
lega jafnvinsælastur ökuþóranna
meðal áhorfenda sem sátu hundruð-
um saman um ökuþórana að keppni
lokinni til að verða sér úti um eigin-
handaráritun þeirra.
Sá aflminnsti vann æfingarnótið
„Ég bjóst ekki við þessu því ég er
með aflminnsta bílinn,“ sagði Ragnar
Róbertsson eftir að hafa farið með
óvæntan sigur af hólmi í aukakeppni
fyrri dag mótsins í Swindon. Með
jöfnum akstri gegnum þrautirnar
fjórar náði hann forystu í þeirri síð-
ustu þótt á svonefndum götubíl væri
og ekki eins kraftmiklum og sérbúnir
torfærubílar eru.
Ragnar varð hlutskarpastur í
tímateknum þrautum, eyddi ekki
tíma í að bakka og snúa á brekku-
toppi, eins og aðrir ökuþórar, til að
komast í gegnum hliðin þar án þess
K að snerta dekkin. „Það tapast það fá
stig við að snerta að ég ákvað að
keyra utan í dekkin fremur en eyða
mörgum sekúndum í tilfæringar,"
bætti hann við.
Ragnar gat ekki beitt niturgasafl-
gjafa í klifri upp brekkur þar sem sá
búnaður bilaði í fyrsta torfærumóti
ársins heima fyrir þremur vikum og
hann hafði ekki tíma til að gera við
hann í millitíðinni.
Meistararnir Haraldur Pétursson
og Gísli Gunnar Jónsson, Michael
Schumacher torfærunnar eins og
þulur sagði óspart, urðu í öðru og
þriðja sæti og vonsviknir yfír því að
hafa orðið að lúta í lægra haldi á sér-
búnum og öflugum bílum fyrir götu-
bíl Ragnars.
„Ég er engan veginn sáttur við
annað sætið, gekk illa í tímaþraut-
inni, tómt klúður þar,“ sagði Har-
aldur. „Svæðið er ágætt en þó ívið of
mikið grip. Það þarf engar ausur hér,
venjuleg skúffudekk eru betri. Ég á
ekki til skiptana, er bara með ausur,“
bætti hann við.
„Fyrst og fremst var þetta rosaleg
akstursleikni. Ekki spurning um
hvort menn kæmust upp brekkur
heldur hvað menn tækju mörg dekk.
Aðstæður voru jafnvel þægilegri fyr-
ir götubílana þar sem þeir eru styttri
og auðveldara að beita þeim hér. Það
hafa allir jafna möguleika því það er
svo ofboðslegt grip í brekkunum og
maður þarf ekki á mikiu afli að halda
í þeim. En við reynum að sýna okkar
rétta andlit á morgun,“ sagði Gísli
Gunnar eftir keppni fyrri dags. Sú
varð ekki raunin því þeir Haraldur
áttu ekki betra gengi þá að fagna og
lengi vel mun aftar í röðinni en loka-
staðan gefur til kynna; skutust upp á
við í tveimur síðustu þrautunum.
Skelfíngarstuna er Benedikt
flaug fram af hólnum
Talsverð tilþrif voru í keppni fyrri
dags þótt úrslitin skiptu engu fyrir
aðalkeppnina. Sýnu mest er stein-
7* vala festi bensíngjöf í bifreið Bene-
dikts Asgeirssonar, Gösla, í botni
með þeim afleiðingum að bíllinn
flaug fram af hól og sveif tvær mann-
hæðir til lofts áður en hún skall til
jarðar og stakkst á endum uns hún
staðnæmdist á réttum kili. Óhapp af
þessu tagi er afar sjaldgæft en bíllinn
var á yfír 100 km hraða er það átti
' v sér stað í lok tímaþrautar. Benedikt
Grænu þrumunni sem hvíldust lítið
meðan á torfærumótinu í Swindon
stóð. I annarri þraut æfingamótsins
á laugardag hvað við gífurleg
sprenging og eldsúla stóð upp úr vél-
arhúddi bílsins. Nítrósprenging í
blöndungi héldu menn í fyrstu en í
Ijós kom að bilunin var alvarlegri,
mótorventlar bognir og ljóst að bíll-
inn yrði ekki brúklegúr án þess að
þeir yrðu lagaðir.
Liðið vai- á daginn og góð ráð dýr
því finna þurfti nýja ventla. Breski
rallökumaðurinn Tim Line var kunn-
ugur á þessum slóðum og bauð að-
stoð sína. Ók um sveitir i nágrenni
Refabrekkna sem í keppni væri svo
jafnvel Daníel leist ekki á aksturs-
mátann. „Ég þori varla í bfl með öðr-
um, verð helst að keyra sjálfur, er
annars logandi hræddur," sagði
kappinn sem ekki skortir kjarkinn í
torfærubrekkunum. Heimsóttir voru
aðilar er taldir voru eiga varahluti en
allt kom fyrir ekki. Komið var að því
að hætta leit og snúa til baka. En þá
sannaðist að þegar neyðin er næst er
hjálpin stundum næst. Fram úr ís-
lendingunum tók bíll sem merktur
var verkstæði nokkru og á honum
stóð að það seldi bflparta. Rallarinn
steig á bensíngjöfína og framúr aftur
og bflstjórinn fenginn á endanum til
að stoppa.
Virtist vonarglætan ætla að
slokkna er bflstjórinn sagði að verk-
stæðinu hafí verið lokað fyrir ári.
Draslið væri þó allt á sínum stað og
þeim væri velkomið að gramsa í því.
Þar fannst ekkert en þó vildi það til
happs að þar var að finna sérstakt
tæki til að renna ventla, hið eina á
stóru svæði. Var því dröslað upp á
torfærusvæðið og biluðu ventlarnir
þrir renndir upp og lagaðir. Sett var í
gang og allt virtist í lagi.
Hið sama var að segja þegar
gangsett var að morgni keppnisdags.
En þegai- grípa átti til bflsins rétt
fyrir fyrstu þraut dagsins sat allt
fast; mótorinn reyndist úrbræddur.
Við blasti að hætta keppni nema mót-
or dytti nánast af himnum ofan.
Reyndist Páll Antonsson á Reisgiæj-
unni hafa tekið með sér aukamótor
og lét hann mótorinn frá sér eftir
stuttar samningaviðræður.
Skiptu um mótor á methraða
Létu viðgerðarmenn Grænu
þrumunnar hendur standa fram úr
ermum og linntu ekki látum við
frumstæðar aðstæður undir beru
lofti við torfærusvæðið í Swindon.
Settu ef til vill met því frá því þeir
tóku sér verkfæri í hönd til að hefjast
handa við að taka skemmda mótor-
inn úr og þar til Daníel ræsti nýja
mótorinn. Tim Line trúði vart
dirfsku viðgerðarmannanna og
ákvað að taka tímann, bjóst jafnvel
við að þeir gætu ekki klárað dæmið.
Enn ótrúlegra þótti honum því er
mótorinn hrökk í gang á fyrsta snún-
ingi eftir ekki nema tvær klukku-
stundir og 15 mínútur. Og svo tæpt
stóð er bfllinn var gangsettm- á ný, að
Daníel varð að gefa í til að komast að
rásmarki því röðin var komin að hon-
um í fjórðu þraut. Verður því árang-
ur hans að teljast góður miðað við að
hann missti af þremur fyrstu þraut-
unum.
Ef til vill var annasamara hjá við-
gerðarsveit Grænu þrumunnar en
annarra liða í Swindon. Framan-
Ásgeir Jamil situr á þaki bfls síns, umkringdur áhugamönnum og aðdáendum að lokinni keppni í Swindon.
Græna þruman, bfll Daníels G.
Ingimundarsonar, stóð undir nafni
strax á fyrra degi er blöndungur
sprakk í byrjun þriðju þrautar með
gífurlegum hvelli. Um leið stóð eld-
súla stóð upp úr vélarhúddinu. Eftir
vélarhávaðann og sprenginguna datt
á dauðaþögn nokkur augnablik.
Áhorfendur gripu andann á lofti
enda bfllinn nánast við fætur þeirra
og meir að segja Daníel virtist hvítna
af undrun. Slakaði mannskapurinn á
er hættan leið hjá og skemmti sér vel
er Gunnar velti Erninum og Ásgeir
Jamil sýndi hvað eftir annað tilþrif.
Átti hann ekki lengur möguleika á
sigri er drifskaft að framan brotnaði
við dans hans við brekkumar í loka-
þrautinni á fyrri deginum.
Stendur og fellur með
viðgerðarmönnunum
Enginn ökuþór er betri en við-
gerðarmenn hans, það sýndi sig í
Swindon. Á þeim mæðir að halda bíl-
unum keppnisfærum sem er ekki lít-
ið verk. Lítið væri um tilþrif í brekk-
unum og bílar færa vart í gegnum
þraut ef þeirra nyti ekki við. Oft varð
að hefja skiptilykla eða önnur tól á
reyndi að stöðva ferðina með því að
drepa á bflnum áður en hún fór upp á
hólinn en allt kom fyrir ekki. Skelf-
ingarstuna kvað við á áhorfenda-
stæðum en öllum létti er spurðist út
að Benedikt væri lítt eða ómeiddur.
Kenndi eymsla í baki eftir byltuna
miklu og marðist undan öryggisbelt-
um sínum sem skildu eftir sig dökkar
rákir, rétt eins og Benedikt væri í
svörtum axlaböndum er hann sýndi
blaðamönnum ummerkin með því að
fara úr að ofan daginn eftir.
Læknar, sem vanir eru störfum
við akstursíþróttamót, voru snöggir
á vettvang og með öryggi í huga
ákváðu þeir að flytja Benedikt á
sjúkrahús til skoðunar. Áður en þeir
tóku hann út úr bflnum gáfu þeir sér
drjúgan tíma til að búa sem öruggast
um hann undir flutning. Eftir ná-
kvæma rannsókn var hann útskrifað-
ur af spítalanum. Gösli var hins veg-
ar úr leik sakir skemmda.
Aðstoðarmenn Gunnars Ásgeirssonar vinna í vélarhúsi Amarins sem
reyndist vera með sprungu í heddi.
loft að þraut lokinni til minni eða
meiri viðgerða. Enda engin smáátök
sem eiga sér stað þegar allt að þús-
und hestöfl eru brúkuð til að klifra
upp brekkur og yfir torfærur. Létu
viðgerðarmennimir sig ekki muna
um að skipta um brotinn öxul, taka
upp eða skipta um gírkassa eða jafn-
vel heilan mótor milli þrauta. Þeir
byrjuðu jafnan fyrstir að vinna að
morgni keppnisdags og hættu síðast-
ir á kvöldin.
Og dagurinn gat verið langur, eins
og hjá viðgerðarmönnum Daníels á

_________
Gunnar Egilsson, skipstjóri frá Selfossi, var að vonum ánægður eftir
sigur á Egilsgullinu í torfærukeppninni í Swindon.