Alþýðublaðið - 07.11.1959, Síða 6

FANGAR
FRUMSKÓGARINS
NEGRARNIR hlaupa í
áttina til eldflaugarinnar,
en þeir hörfa óttaslegnir
aftur, þegar þeir koma þar
að, sem hið furðulega fer-
líki liggur. Hvað er það,
sem hangir og dinglar fram
og aftur í loftinu? Er það öllu lokið. En þá sér liarin, Allt tilbúið til fararinnar, klöngrast upp á eldflaugina
dýr? Er það ófreskja? Frans hvernig óttinn afskræmir en reipin, sem halda flug- og heggur reipin sundur í
hefur vakandi auga á svip- andlit þeirra. ... Já, þessir belgnum föstum við jörðina, nokkrum höggum. í sama
órigðum villimannanna, ef náungar eru dauðhræddir verður að losa áður en lagt bili svífur loftbelgurinn til DIANA DORS,
þeir ráðast að belgnum er við loftbelginn. Frans léttir. er af stað. Frans grípur exi, himins og þeim er borgið. þekkta enskt
myndadís, er ein
sem von á á barni
nýárinu. — Ekki hc
ið heyrzt að undanf
þessa oft umræddu
en fyrir skömmu k(
hjón, Diana og mað
ar Dickie Dawson,
og þá kom orsökin
Diana er ófrísk og
draga sig út úr sai
islífinu um sinn. -
hún hefur sjálf
þessa barnspeysu V.
ekki, en hver veit n
hafi einnig þannig ii
til. að bera? ...
UM daginn gengum við
inn á kaffihús hér í Reykja-
vík til þess að fá okkur síð-
degiskaffisopa í rigning-
unni. Andspænis okkur
sátu tvær stúlkur, sem töl-
uðu ákaft saman á erlendu
tungumáli. Þær sátu gegnt
hvorri annarri við tveggja
manna borð og notuðu ó-
grunsins. Þessar mjóu, litlu
veikbyggðu manneskjur
voru klæddar þröngum síð-
buxum og lausum blússum.
Þær höfðu aðeins pantað sér
kaffi, en sígaretturnar voru
enn ekki nema hálfreyktar
milli mjórra fingranna. —
Hér voru listakonur á ferð,
meðlimir úr hinum amer-
íska ballett, sem sýndi á
dögunum í Þjóðleikhúsinu.
Þær voru að standa upp,
þegar við loks áræddum að
spyrja, hvort unnt væri að
eiga við þær örstutt viðtal.
— Við erum bara alveg
að fara, því miður. Við eig-
um að fara að æfa.
Það var sú, sem setið
hafði gegnt okkur, sem varð
fyrir svörum, sú með „tagl-
ið“. — Hún gaf sér samt
tíma til að brosa afsakandi
og segja til nafns, Wilma
Curley.
— Ballettdans — það er
auðvitað ægileg vinna.
spart handahreyfingar til út
skýringar máli sínu. Handa
hreyfingarnar voru fíngerð-
ar eins og stúlkurnar sjálf-
ar, sem virtust lágvaxnar
■' og hold í minnsta iagi utan
á beinunum. Sú, sem sneri
andlitinu að okkur, var svo-
Grsfutta
Þeim lá svo á út í rign-
inguna, að í flýtinum datt
okkur ekki í hug að spyrja
neins frumlegra en hvernig
þeim litist á landið?
— Ég hef aldrei séð neitt
þvílíkt. Það er dásamlegt,
sagði Wilma Curley. (Hrá-
blautur gusturinn ýlfraði
samsinnandi í því er einhver
kom inn um kaffihúsdyrn-
ar.)
lítið veikluleg að sjá, ef til
vill studdu ómálaðar varirn
ar að því að svo virtist, en
andlitsdrættir allir voru fín
geriðr og hárið slétt greitt
aftur í „tagl“.
Hin hafði mjóan hnakka
og mjóar axlir. Ósjálfrátt
kom það í hugann, hvort
þær mundu þá og þegar
ekki hefjast á loft, um leið
og þær sveifluðu handleggj
unum.
Klæðnaður þeirra rak
endahnútinn á staðfesting
— Hvernig er að dansa
fyrir íslenzka áhorfendur?
— Það er líka yndislegt.
— Þið megið auðvitað
ekkert borða? (Fyrir fram
an þær var aðeins kaffi-
kanna á milli plastbollanna
og öskubakkans með nokkr
um sígarettustubbum.)
— Jú, við getum borðað
eins og við viljum, því að
við dönsum það strax af
okkur aftur.
Wilma Curley
— á æfingu. —
Enda hlógu þær núna
hvor framan í aðra. — Já,
ég held að við hljótum að
elska að dansa. (Wilma Cur-
ley lagði áherzlu á hvert
orð.) . . . Með það fóru þær
út í rigninguna, á þessu „ó-
ja, sem
— Vinna? Já, það er mik-
il vinna. (Og nú litu þær
hvor á aðra með meðaumk-
unarbrosi að einfeldni spyrj
andans.)
-— Þið hljótið að elska að
dansa. (í andliti þeirra og
öllum svip sást dansinn,
dans í marga klukkutíma,
mörg ár, erfiðleikar, allt
það, sem þær höfðu afsalað
sér fyrir dansinn.)
MAÐUR kom inn í
lyfjaverzlun og bað um
meðal við hiksta. Lyfsalinn
greip flösku upp á hillu og
skellti innihaldi hennar
framan í viðskiptavininn.
— Hvers vegna gerið þér
þetta? hrópaði viðskiptavin
urinn æfur af reiði.
— Vitið þér ekki, að ör-
uggasta ráðið gegn hiksta
er að gera fólki hverft við?
—- Já, en það er konan
mín, sem hefur hikstann,11
sagði vesalings viðskipta-
vmurmn.
viðjafnanlega landi“ á leið
á æfingu upp í Þjóðleikhús
— og launin eru — klapp
að kvöldi. ...
☆
LISTAKONAN Lili El-
ina drap um daginn
bezta vin sinn. Þetta hljóm
ar kannski dálítið harð-
neskjulega, en þegar þess er
gætt, að „vinurinn11 var
rúmlega 3 metra löng kyrki
slanga, sem ætlaði að
kyrkja eigandann sinn, —
þá skýrist má-lið.
MARGT skeður í lofti
ekki síður en á sæ. Um dag-
inn var það, að forríkur
Ameríkani varð svo hrifinn
af flugþernunni,. sem var í
þeirrf vél, sem hann flaug
með frá New York til Róm-
ar, að hann bað hana að gift
ast sér. Ungfrúin hafnaði
boðinu, en kurteislega og
með ljúfu brosi. Hún hugs-
aði svo ekki mejra.um það,
því hvað hendir ekki hrif-
andi fallegar flugfreyjur?
— Eri hinri aldraði, ríki
herramaður hugsaðj meira
til hennar, því að fyrir viku
síðan fékk hún bréf, þar
sem henni var skýrt frá því,
að milljónerinn væri látinn,
en hefði í erfðaskrá sinni
arfleítt hana að 100 000 doll
ara upphæð. — Svo liúh er
nú, ef svo má að orði kom-
ast, hin káta ekkja, — sem
aldrei hefur gifzt.
SOFFÍA LOREN syng-
ur að því er sagt er með
„sérstökum sj-arm“ í nýrri
mynd. — Ef maður sér Soff
íu fyrir sér um leið og hlust
að er, hljómar söngurinn
enn betur •— segja þeir . . .
Abbe Lane
heitir - þessi-
unga kona.
Hún hefur
verið nefnd
„kynþokka-
drottning
heimsins"
— hvorki
meira né
minna. En
auðvitað er
það maður-
inn hennar.
sem heldur
svona ræki-
lega utan
um hana. —
Hann heitir
Xavier Cu-
gat og er
hljómsveit-
arstjóri. En
það hafa
víst áreiðan
lega færri
áhuga á því að heyra um
hann.
PAT BOONE er hér í
hópi fegurðardrottn-
inga frá í ár. Frá vinstri:
Ungfrú Ítalía. Pat, ungfrú
Frakkland og ungfrú Col-
umbia.
Engin þessara varð „ung-
frú alheimur“, en ungfrú ít
alía missti alveg ja
þegar hún varð þ
„Ég hef allt til
vinna,“ sagði hún.
Illar tungur segj;
anska fegurðardro
sem hlaút hinn efti
il, hafi gengizt und
aðgerð til þess að
brjóstmál, en kar
það bára illkvittn
nautanna, sem koir
þessari sögu af stai
☆
NYLEGA lásu
blaði grein ef
hony Steel, fyrrv. e;
hinnar sænsku Ar
berg. •— Þar sagði ,
frá aðdragandanum
aði þeirrá hjóna, og
lög beggja og kvil
stúss út um hvip
hvappinn hefðu át
ina að hjónabandss!
Hann sagðist aldrei
gleyma Anitu sin
lægni hennar og '
hann vildj allt til ^
fá hana aftur — c
með henni að nj
hjónaband. — Greii
yfirskriftina, — Ef
um aðeins átt barn, -
hefði verið, að bör
verið í hjónabandi
Anthony við, að
hefði ekki farið si
varð á.
★
KRULLl
0 7. nóv. 1959 — AlþýðubJaðið