Alþýðublaðið - 25.11.1959, Blaðsíða 7

;g fá aS
1 svolitla
ðurinn
edd um að
ví að hér
viðskipta-
ígan tíma
?ér? Kon-
nbað eitt-
hana ekki
en ef hún
5 fallega
in ekki
Fallegur — Ódýr — Þægilegur
Svefnstólar — Svefnsófar — Armstólar
— Dagstofusett
larnakenn
i nemend-
nne d’Arc,
lega fyrir
dó píslar-
. •— Vegna
reka eru
i í öllum
m, sagði
íum sagði
l heyrðist
ið þá með
sem hann
það finnst
styíta af
m, — það
. , . okki
er að. —
p tæki, —
'itað hafið
þessu. En
nta svínið
ég átti mér einskis ills von
á gangstéttinni. Ég slasaðist
talsvert og var flutt á spít-
ala. — Þegar ég fór að hress
ast var mér sagt, að ég hefði
fengið blómvendi frá mann-
inum, sem ók á mig, og að
hann væri alltaf að spyrja
um mig. — Svo einn daginn
kom hann í heimsóknartím-
anum og var svo eyðilagður
yfir því, sem gefzt hafði. —
Það endaði eiginlega með
því, að ég fór að hugga hann
og telja í hann kjarkinn. —
Hann kom oft eftir þessa
fyrstu heimsókn, og þcgar
ég komst á fætur hélt bann
áfram að senda mér blóra og
lots kom að því að h;r:n
. . , en þar sem tækjunum
hefur nú verið stolið verð-
um við að fresta ferðinni um
einn dag Þið hafið vonandi
ekkert á móti því . . .
I MOCO
ÉG NEYDDIST TIL
ÞESS.
Ég kynntist minni konu
eiginlega ekki neitt, — það
er það furðulega. Það vildi
þannig til, að ég kom, sem
eftirlitsmaður á vinuustað-
inn hennar. Mér leizt strax
nokkuð vel á stúlkuna, en
hjónaband datt mér sannast
að segja ekki í hug. Eg var
þarna viðloðandi í eitthvað
hálfan mánuð, en svo fór ég
til Noregs til náms. Hún
hafði haft við orð, að hún
væri því ekki fráhverf að
fara utan á einhvern graut-
arskóla, og í einmanaJeik
mínum skrifaði ég hennt og
spurði, hvort hún vildl ekki
bara skella sér i þetta og
við gætum þá haldið hvort
öðru selskap, ef heimþráin
gerði vart við sig. •— Hverju
svaraði stúlkan? Hún sagð-
ist ekki mundi koma hænu-
fet, nema ég giftist henni
strax og hún kæmi út. Ég
hef sjaldan orðið eins hlessa
á ævi minni, — ég hafði
ekki hugsað mér að flana iit
í hjónaband mitt, né yfir-
leitt hef ég þá skoðun, að
flan í neinu efni sé heppi-
legt. Það ber að hugsa mál-
ið til enda að mínu áliti, áð-
ur en ráðizt er í nokkrar
framkvæmdir, — og þessi
„suðræni tilfinningiahiti“
og æsingur er aldrei nema
til bölvunar. — En furðu-
leg frakkheit hennar æstu
strákinn upp í mér og ég
skrifaði henni á lítið spjald:
„Þú skalt bara koma“. —
Hreinskilningslega sagt
hugsaði ég með mér, að ég
þyrfti nú ekkert frekar að
giftast henni, það hlyti að
vera hægt að draga hana á
því, þegar hún væri kornin
og gæti ekki hlaupið burt til
mömmu sinnar. — Hún kom
•— mikil ósköp, og þegar ég
tók á mó'ti henni á brautar-
pallinum var hún svo vesöl
og lágvaxin, að mér fann’st
hún mundi vmgiast hvert
sem væri, ef ég hefði ekki
lega verið heppinn. en því
einasta skrifa ég þetta bréf,
að ég vildi aðvara meðbræð-
ur mína við kænsku kven-
fóiksins. Það sveltic sig og
horast til þess að ná sínu
markmiði, en þegar í hjóna-
bandið er komið snarfitna
þær og taka til sín öll völd,
þar til við erum ekkert orðn
ir annað en sköllótt, lítil hús
dýr, sem geymd eiu inni í
skrifstofu, á meðan ná-
grannakonan er spurð spjör
unum úr yfir kaffibolla
frammi í eldhúsi.
Penni.
☆
í SUNDHÖLLINNI.
ÉG FÓR í Sundhöllina
einn föstudagsmorgun fyrir
fjórum árum. Ég man að
það var föstudagur bara af
því ,að ég ætlaði að þvo
mér um hárið fyrir helgina,
en miðstöðin heima var bil-
uð. — Það var fullt af fólki
í Höllinni og ég var aðhugsa
um að fara að koma mér upp
úr, þegar ég skyndilega var
kaffærð harkalega. Þegar ég
loks komst upp á yfirborðið
aftur með hálfa laugina upp
í mér sá ég hann í fyrsta
sinn, sem seinna varð mað-
urinn minn, — Næst hitt-
umst við á balii, og þá bauð
hann mér upp „til að rifja
upp gamlar endurminning-
ar“ eins og hann komst að
orði. Tveim árum seinna
vorum við gift og vorum þó
þá búin að eignast eldri telp
una. Árið eftir fæddist hin,
og nú er einmitt ár síðan við
skildum. — Ég sé hann
stundum á götu — með
þeirri nýju . . . Hvort hann
nappaði hana í Sundhöllinni
hef ég ekki hugmynd um,
en ég veit bara, að ég hata
það hallarhús og allt, sem
sundi viðkemur . . .
— Ein loks á þurru landi.
1000 tíma rafmagnsperur fyrirliggjandi
Í5—25—40—60—82—109 Watt.
Sendum gegn póstkröfu hvert á land sem er.
MARS TRADING COMPANY H.F.
Klapparstíg 20 — Sími 1-73-73
« ._______________________________________
IN birt-
rar frá-
ianna af
:ir hefðu
ium sín-
tr þann
ixt, að
»orizt 3
;i, sem
:egja frá
itýraleg-
þess og
águ sam
HANN ÓK Á IIANA.
Ég veit ekki, hvort marg-
ir hafa kynnzt á eins skrýt-
inn hátt og ég og maðurinn
minn. Það vildi nefnilega
þannig til, að hann ók á mig.
Hann vaí og er bílstjóri að
atvinnu, og eitt sinn í hálku
skransaði bíllinn hans á göt-
unni og rann á mig, þar sem
bauð mér út. Þannig hófust
kynni okkar og ári síðar v or
um við gift með pomp tg
pragt. Nú e.gum við böfC
og yndishgt heimili. Hann.
er einn af þekktustu bii ;tjo'
um bæjarins, og ég vona,
að hann aki aldrei á neina
framar.
N.N.
einhverja stjórn á henni. Á
fáum dögum komst ég að
því, að hún var aigjörlega
bjargarlaus í borginni án
rnín og heimþráin virtist
ætia að láiga utan af hcnni.
öll hold. Ég neyddis til að
giftast nenni.
Þetta hefur gengiá ágæt-
lega hjá okkur, ég hef lík-
ið gert fyr
spurði af-
vöruhús-
stóð og
[ kringum
Bélsfrun Asgríms Lúðvíkssonar
Bergstaðastræti 2 — Sími 16807
Við liöfum bætt úr bráðri þörf.
Gljábrenndlr verðmerkilislar
á búðarhillur fyrir staðlaða (standard) plast-
stafi, afgreiddir í
SMIÐJUBÚÐINNI við Háteigsveg, sími 10033.
h/fOFNASMIÐJAN
UNHOlll 1Ö - B«i*)AVÍj< - -TÍSlANDI
Alþýðubiaðið