Alþýðublaðið - 25.11.1959, Blaðsíða 6

stað í Genf, þar sem hún
starfaði, og þau voru nánir
kunningjar að því er sagt
. Pola Negri heldur því
'fram,, að hún hafi verið
trúnaðarvinur hans, og hún
hafi vitað allar! framtíðar-
áætlanir hans.
,,Hann var ómótstæðileg-
ur, og ég varð dauðástfangin.
honum í fyrsta sinn, sem
sá hann“, skrifar Pola.
gar hann varð að íara,
vaddi hann mig á járn-
orautarstöðinni með þessum
orðum.
„Ég elska þig Poia, en til
þess hef ég engan rétt. Ég
hef ekkert að bjóða þér
nema fátækt og iandflótta.
En þú ert ung og fögur kona
— sem átt eftir aö leggja
heiminn að fótum þér.
En Pola er ekki nefnd
neins staðar í skrifum Len-
ins eða skrifum um hann,
— illar tungur bæta því við
— að hún hafi einnig verið
góð vinkona Hitleis — að-
eins ein af mörgum . . .
Sneri á kvennaverðina og
fékk 150 pund fyrir tiltækið

HIN mikla kvik
myndastjarna frá
blómaskeiði þögl
kvikmyndanna, Polt
Negri, er nú önnum
kafin við að skrifa ævi
minningar sínar og til
þess að vekja dálitla at
hygli á bókinni hefur
það verið látið kvisast
út, að einn af merkustu
köflunum fjalli um
hennar platónska ásta-
samband við Lenin.
Hún hitti hann á skemmti
Ungfrú Pat
Herra Peter
NÝLEGA sögðum við hér
í Opnunni frá Englendingn-
um, sem vann veðmál með
því að eta nokkrar lifandi
mýs. Hann lenti í kasti við
Dýraverndunarfélag fyrir
tiltækið.
Svo virðist sem Englend-
ingar hafi mikið dálæti á
veðmálum, því nú heyrðum
við aðra sögu af háskóla-
stúdentinum Peter,---sem
vánn 150 punda veðmál með
því að dvelja daglangt inni
á kvennavistum í enskum
skóla, þar sem karlmönn-
um er stranglega bannaður
aðgangur.
Hann gerði samning við
nokkrar vinkonur sínar að
kynna sig sem úngfrú Pat.
Hann mætti til hádegisverð-
ar dulbúin sem stúlka, og
um kvöldið kom hann til
kvöldvöku í grárri kven-
peysu, röndóttu pilsi, með
hárkollu og eyrnarlokka. —
Síðar gekk hann um ganga
vistarinna rí hópi „stallna
sinna“ og verðirnir
tóku ekki eftir neinu, —
þrátt fyrir sín arnfráu augu.
— Ég var dauðhræddur,
sagði hann á eftir, en ég
vissi að mér veitti ekki af
því að fá 150 pund upp í
hendurnar. Ég kunni alls
ekki vel við mig með þetta
leiðinlega duft, sem þær
kalla púður og varalita-
klessu, en verst þótti mér
þó að heyra í rödd sjálfs
mín, sem hljómaði eins
skræk og veimiltítuleg og ég
frekast gat.
„Hann var stórkostlegur“
--------var álit vinkvenn-
anna . . .
fKonaáaðvera einsog eld-
gígur falinn Mir jökulís'
HINN frægi kvikmynda-
stjóri Aifred Hitchoek í
Hollýwood hefur sagt ensk-
um blaðamanni frá áliti
sínu á stúlkum. Samtalið
þeirra á milli fór fram yfir
máltíð á dýrðlegum veitinga
stað í London. Einhver
stúlka gekk fram hjá borð-
inu og blaðþmaðjurinn
spurði um álit Hitchocks á
henni. Hinn frægi kvik-
myndastjóri leit allra
snöggvast á stúlkuna, svo
rak hann gaffalinn í væna
pylsu og sagði.
— Hún er ekki dularfyll-
ri en þessi pylsa hérna . . .
f rauninni hefur ekki ver
ið neitt að sjá í þeim andlit-
um, sem birzt hafa á hvíta
tjaldinu að undanförnu, —
hél hinn frægi maður áfram
og yppti öxlum.
Hugsaðu þér bara allar
þessar stúlkur með ofur-
dularfull, köld og spennandi
mikinn barm og heilmikið
beinarhröngl . . . Þokki er
ekki eitthvað, sem á að sjást
. . . strax . . . Ég kýs frem-
ur hina „köldu“ kvengerð.
Kona á að vera eins og eld-
gígur falinn undir ísjökli,
sagði Hitchock, sem um leið
kom upp um sig með það,
að Grace Kelly, sem sagði
skilið við kvikmyndirnar
fyrir furstafrúarnafnbótina,
hlýtur að vera eitt hans
eftirlæti.
— Já, ég uppgötvaði hana
í „Dial M for Murder“, •—
(Lykill að leyndarmáli), á
undan henni var það Ingrid
Bergman. Fullkomlega kald
ar að sjá, en samt eimir af
eldinum, sem innifyrir
brennur. Samkvæmt skoð-
un Hitchock var Eva Maria
Saint skemmd með „smá-
telpuhlutverkum".---------
„Hver hefur áhuga á stúlku
sem á eftir að stækka????
Ég hlakka til að leiðbeina
henni í nýju myndinni henn
ar . . . þar er hún leyndar-
dómsfull. Þar kyssir hún
Cary Grant á sama hátt og
Grace Kelly kyssti hann í
„Grípið þjófinn“, smákoss,
sem fær blóðið til að fossa
í æðum mannsins.
Vera Miles er einnig ein
af mínum eftirlætisstúlkum.
Hún á nú von á barni, en ég
bíð þess þolinmóður, að hún
geti hafið leik að nýju, því
að ég veit að hún er þess
virði. —■ Síðast þegar ég sá
hana var hún bersköllótt, —
þar eð hún ætlar að leika í
júgóslavnesku myndinni
frægu, — en hún var enn
dularfull, köld og spennandi
-------Hún var kona ...
X-
+ UNG stúlka hafði keypt
sér loðkápu með afborg-
unum og stóð ekki í skilum.
Einn dag fékk hún bréf frá
fyrirtækinu þar sem skrifað
stóð: „Hvað myndu ná-
grannar yðar segja um það,
að við kæmum og sæktum
loðkápu til yðar“
— Fáum dögum síðar
barst fyrirtækinu bréf frá
stúlkunni svohljóðandi: —
„Ég hef rætt málið við ná-
búa mína og þeim finnst
það væri reglulega illa gert
af ykkur.
ég nokkr
yður, — í
greiðslustúlkan í
mu mann, sepa
horfði ráðv-illtur j
S
S
s
s
s
s
Já, mætti i
við yður
spurði ma
- Nei, ég er hrs
gangi ekki, þ
eru svo margir '
vinir, að ég hef ei
UM DAGH
um við nokk:
sagnir eiginm
því hvernig þc
kynnzt konun
um. Þetta ba
ríkulega ávi
okkur hafa 1
bréf frá fólh
gjarnan vill s
því á hve ævir
an hátt leiðir
maka þeirra 1
s
hefur fendrazf
ÞESSI stúlka var ein með
al þúsunda, sem sóttu um að
fá að leika hlutverk Önnu
Frank í samnefndri kvik-
mynd. Hún var einnig með-
al þeirra, sem sneru von-
sviknar aftur, þegar Midie
Perkins hreppti hhossið. —
Það léttist hcldur brúnin á
henni um daginn, þegar hún
fékk allt í einu skeyti frá
einu helzta kvikmyndafélag
inu í Hollywood, sem bað
hana að koma aftur til
reynslumyndunar. í þetta
sinn hafði hún heppnina
með sér, og nú hefur verið
ákveðið, að hún leiki aðal-
hlutverkið í stórmvndinni
„Rutarbók“. — Upptaka
myndarinnar hófst í ísrael
15. þessa mánaðar, Elana
Eden stendur sig vcl, að
sögn fróðra — svo vel, að
þeir segja, að ný stjarna
hafi tendrazt.
til rabbs.
— Já, en vitið ]
an mín hefur ran
hvað, og ég finn ]
í mannþrönginni,
sér mig ræða vií
stúlku verður hi
lengi að koma.
-o-
+ ÍPARÍSvart
arinn að segjs
um sínum frá Jeai
sem barðist hetju
föðurlandinu og
vættisdauðá á báli
hennar merku af
likneski af henni
frönskum kirkju:
hann.
Enginn í bekki
orð, þar til rödc
frá aftasta bekk:
— Kennari, hv<
Tarzan? — Allt.
hefur gert, •— og
ekki ein einasta
honum í kirkjunu
finnst mér ekki
réttlátt . . .
UNDRA-
HVOLFIÐ
SKYNDILEGA stekkur vís-
indamaðurinn á fætur. —
„Sprauturnar mínar ... —
þeim hefur verið stolið“. —
Frans og Philip líta furðu-
lostnir hvor á annan. Hvað
er nú á ferðinni? En and-
lit lögregluþjónsins verður
alvarlegt. „Þetta er rán og
ofbeldi“, segir hann „ég
verð að skýra yfirboðurum
mínum strax frá því, sem
hér hefur gerzt.“ Hann
skálmar burt. Dr. Duchene
hallar sér aftur í stól. —
„Þetta er hræðilegt, herrar
mínir. Ég sé, að þið eruð
komnir til þess að sælcja
svínið. Ó, já, þið vitið auð-
vitað ekki, hvað
Ég hef fundið up
sem . . . en auðv
þið ekki áhuga á
ég verð að sprai
0 25. nóv. 1959 — Alþýðublaðið