Skírnir - 01.01.1846, Qupperneq 2

um enn segja um.” lnní söguna á ekkert, nema
jiab, sem 1 einhverju tilliti mibar til a& [ioka mann-
kyninu fram á boginn ellegar þá f>að, scm að
minnsta kosti sætir miklum breitingum og mikils-
liáttar hreifingum i lifí þjófca og manna. Enn nú
er, einsog allir vita, Skirni svo varið, að bæfci er
hann eptir lögum félagsins of stutt rit, til þess hann
einsog hin stærri dagblöð i útlöndum géti haft
annála hvers liðinda árs Iivervetna um heiminn
inni að halda, og lika er Iionum frá upphafi vega
sinna svo varið, afc, einsog hverr árgángur hans
getur ekki verið svosem framhald þeirrar sögu,
sem byrjuð er i hinum fyrri árgaungum, (því
liinir fjrri hafa enga eginlega sögu inni að halda,
og margir atburðir, sem þar er drepið á, detta
niður botnlausir), eins flýtur það af sjálfu sér, að
ómögulegt er að rita sögu viðburðanna hvervetna
um heirn sama árifc og þeir fæðast sjálfir; það
er einsog raaðnr vildi fara að seroja æfisögu gam-
almennis, mcðan liann liggur enn í vöggu. — það
sér þvf hverr og einn, að Skfrnir gétur hvorki
verið veraldarsaga hvers árs, því það stríðir á móti
hlutanna gángi; og heldur ekki ársannáll, til þess
er hann mikils til of stnttur; hann má ekki vera,
nema 10 arkir á stærð í hærsta lagi; enn ætti liann
að vera nokkurnvegin fullkominn ársannáll, þá veitti
ekki af hundrað örkum f minnsta lagi. Eg verð
því strax í upphafí að géta þess, að eg hverki vil
láta hnýta þessum árgángi Skfrnis aptanf hinn
fyrirfarandi, því margt af þvf, sem þar er ádrepíð,
var ckki annað eun stutlir lopaspottar, sem ávalt
slitnuðu og hverki höfðu uppliaf né enda, þó stutt