Alþýðublaðið - 21.12.1934, Blaðsíða 2

FÖSTUDAGINN 21. DES. 1934.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Allur arðurinn af líftryggingarstarfsemi
0 Bruna- & Lífsábyrgðarfélagsins S? E A
er ágóði hinna tryggðn,
sera þeir fá í endurgreiddum iðgjöldum og%Bonus“.
Hluthafar SVEA fá að eins ágóða af brunatrygging-
ar starisemi félagsins.
Arið 1866 héS SVEii starfsemi sina,
E» V
og hefir þannig í full 68 ár notið fylsta trausts almenn-
ings, enda hafa vinsældir og viðskifti félagsins farið
hraðvaxandi ár frá ári og hafa þannig líftryggingarnar
einar aukist um rúm 50 % á síðustu sex árum. —
Ef þér líftryggið yður hjá SVEA nú fyrir áramótin,
sláið þér tvær flugur í einu höggi; þér verðið aðnjót-
andi þeirra beztu líftryggingarkjara, sem fáanleg eru
og fáið bónus strax eftir 4 ár og árlega eftir það. — II* *
Leitið uþplýsinga hjá aðalumboði SVEA á íslandi: 0. A. oFOUGFg, LðBkjdfiOTQl 1.
Umboðsmaður SVEA í Haínarfirði er: Garðar S. Gíslason, Merkurgötu 3. Víðtalstími fyrir hádegi og eftir kl. 7 e. h.
íffii 3123. - Rvik.
Kjöt- & Fiskmetis-gerðin, Reykhúsið, Útbú,
Grettisgötu 64, Sími 2667.
Grettisgötu 50. Sími 4467. Fálkagötu 2. Simi 2668.
Svínakótelettur. Svínasteik. Hangikjötið frá okkur bregst yður aldrei, Vænt sauða- og dilka-kjöt tekið daglega úr reykofninum. Nýreykt kindabjúgu. Miðdagspylsur. Vinarpylsur.
Alikálfakjöt. Nautakjöt, í buff og steik. Dilkalæri af 14-18 kg, dilkum, verður góð jólasteik. Álegg í miklu úrvali, svo sem: Svínaskinka, Serveletpylsur, Malakoff-pylsur, Nautabrjóst, Tungupyls- ur, Ostar, fl. teg. o. s. frv.
Rjúpur, spekkaðar og óspekkaðar. Grænmeti: Hvítkál, Hauðkál, Blóm- Nýir ávexfir, kíO, Purrur og SeUeri, fleiri tegundir. Rauðbeður. s
AUar fá»nleg»r n?ðarsnduvörur.
Geiið jóla'sinka*p!i» I verzlnnum okkar. Pantanir óskast sem fjrrst.
Athugið! Þ&ð beztð verðar ódýrast.
KJOT« & FVSKMETISGERÐIN
Dellsious-epli í heilum og háJfum kössum. Dríf indi, Laugavegi 63. Sími 2393.
--- ---------------------- -------------...rr. r-...1 . ~i 1 rr m,~rr — --------------------------------
HOLL HÆTTUNNAR
! ' |: ; , ' l j ‘‘ 1 • ' I ! : * '
í uxavagninum fyrir hjíálpsiemi hans, en hanm bara stóö og staríi
opnum munni á eftir léttivagn|n.um, sem hélt nú óSfluga áfram.
Romain og Desti'ne fanst ö 11 veröldin breg'ða á ki:k af gleði.
Ökumaðurinn léit simeíla í svipunni, hestaimiir þutu áfram, sóJin
kom upp, heiit og björt, og dagurinti bar þeim fyllingu lífsins.
„Ég fann þig. Ég fann þig,“ sagði Romailn hvað eftir annað.
Hann dró hana að sér: „Desitine, líttu á mig.“
Augu þ-eirra mættust • hægt, og síðan varimar.
Destme fanst kossinn vera eiins .og hrífandi tónn í söng. SáJ
Jvennar vaggaði sér iá hljóðbylgjum. Henni fanst öll músík veh-
aldarínnar renna samah í einm saimhljóm. Hennj lá við að hlæja
e,ða gráta, hún vissi ekki hvort heldur, því að hvort tvjeggja befcSi
svaJað briennandi og syngjamdi hjarta hennar svipað. Pað er d!á-
saml'egt, að vita sig elskaðam Hvernig gátu stjömurnar veríjð
kyrrar á snium stað? Hvernig gat sóJin haldið áfram á braut
sinni epts og ekkiert hsfði í skorist, þegar slíkt kraftaverk hafði
hcoriö viö V Harm elskaðli hana, Eomain riddarimn hennar.
„Sjáðu,“ sagði hún bÚðili^ga, „þetta er Bouviens-skógur. þar
sáumst við fyrst. Manstiu eftir því?“
Romain svaraði viðkvæmur:
„Ég man eftir hverju orði, sem þú hefir sagt, hverju augna iil-
liti, og ég mam eftir Jaginu, sem þú söngst: Benedtett®. Það hefir
hljómað til min í draumtum mínum eins og bænargerð."
Hamn lcysti hana á enmið og hárið og augun og kallaði hana
ölluin þieiim gælunöfnum, siem homum komu í ,hug. Hún var skóg-
arfuglinin hans, siem mú átti að fljúga með hiomum suður.
i'þessi líking vakti Destime til veruleik'ans. Hún hrökk við.
„Guð minin góður, þú verðiur að hraða þér til Spánar. Þú eyðix
tímanum. Við förum vitlausan veg. Ég er að tiefja þig. HílElaga
guðismóðir, ég hefi alveg gleymt því. Segðu ökumanninum að
nema staðar, svo að ég geti faríð út úr vagninum og þú k'Omlist
aftur á beimistu lieið.“
„Farðu þér nú hægt, yndið mitt. Ég fer með þér tii St. Cyr.“
R'omain sagði þessi orð blá'tt áfram, en það var í röddinnj
hreimur eiinbeittra yíirráða, sem konur kunna svo vel við.
„En k'Onungurinm siemdir hermenn til. að elta þig og taka þig
höndum,“ maldaði hújn í möinn. „Ég veit það, því að ég er að
koma frá Versölum.“
„Hafðu engan beig af hermö:n.numum,“ svaraði hanm róL'ega,
„þvi að þeim dettur að minsta kosti aldnei í hug að leita að mér
í klaustri, miunnu'klaustrí. Og auk þess held ég, að mér Jiggi ekki
isfvo á, f ví að nokkur tími hlýtur að líða þangað til k'Onungurinin
fær vitneskju um að, ég sé farínn. En það er alveg sania, því að
ég er staöráðiimn í að taka mér tíma, búa mjér tii tíma, ef í það
fer, til þess að fylgja þér, ekki aðleins að dyrunum í St. Cyr;.
ehldur alla leið —hann sagði þetta hægt og með hita, „alla kS|3
upp að altariniu í kapellumni."
„Sjáðu,“ sagði h.an;n svo glaðlega, „'sólin er að veía handa þér
þokuslæðu úr hrims:i)frinu.“
29. kafli.
Sagt frá hirðinni.
Þegar vagninin nam staðalr. á hlaðjmiu í St Cyr og Rom iia
hjálpaði Destine út úr hoimuni, leit hún upp í gluggana á borð>-
Salnum og vedfaði hendi'nwi- þær vortu þar ailar, Adríianne, Fanr
chon, Nímetta og hiiniar.
;Þær neru af gliugganium nneð' hvífu svuntununi síinum, svo
að þær sæju þiessia furðulegu sjón betur: Destinie de Vareil, se.n
kom aftui’ til St. Cyr1. í fyigd með fríðum riddara.
,, ÆM þetta sé sami maðiurinin log hún og systir Theisisa
hittu í skóiginum? Jie mln.;i livað hanm er tiguliegur. Sko, han,n
i *
pqp 12 góðar appelsinm* fyrir 1 krónn. Drifandi, Langavegl 63. Simi 2393.
Bezta
er ársmiði í kppÉættinn.