Alþýðublaðið - 29.12.1934, Blaðsíða 3

LAtfQAiiDAQIN N '29. DES, 1934.
( í ' ":í"
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÚTGEFANDl :
A-L Þf ÐUFLOKKURINN
RITSTJORI:
F. R. V ALDEMARSSON
Ritstjóm og afgrelðsla:
Hverfisgötu 8—10.
SIM AR :
4900—4906.
1900: Afgreiðsla, auglýsingar.
4901: Ritstjórn (innlendar fréttlr).
1902: Ritstjóri.
4903: Vilhj. S. Vilhjálmss. (heimal
4904: F. R. Valdemarsson (heima).
4905: Prentsmiðjan.
4906: Afgreiðsla.
Hvers vepa gekk i-
haldið at jingi?
ACHÆFI Íhaidsmarma (Sjálf-
stæðisfiokksins og Bæmdaíi.)
er þ eir gengu af þlngi í þimgil'okim,.
hiefir vakið almenma umdrun.
Síðasti fundur þingsins hefir
jafnam verið skoðaður siem eíns
konar hátiðafundur, og hefir það
veiið talin sjálfsögð skylda allra
þingmanma að mæta, nema því
giLdari 'orsakir hömluðu. Þiegar
því tveir ftokkar gera samþykt
um það að mæta ekki við slíkt
tækifæri, verður það ekki skiiið
á anman hátt en þann, að þeir lýsi
fyrirlitningu sinni á . alþilngr —
enda hefir þeim skiimimgi verið
haidið fraiii1 í máfgagrii íhaldsjjrs,
Momgunblaðinu.
Þá liggur 'næst fyrir að gera
sér ij'óst hvað geti legið til grund-
valiar fyrir slítkri fyrijrlitnimgu.
fhaldið hefir verið! í miinmi hiuta
á þiessu þingd. Eðlilieg afleiðing
þiess hefir orðið sú, að því hefjr)
giengið treglicga að koma sínum ;
málum fram. Hims vegar virðast |
að íhaldinu háfi gemgið mjög clla j
að átta sig á þesisari staðreynd. |
En hvað siem um þetta er, þá
er hitt viist, að aLdrei hefir 'niokkur
flokkur á íslandi tekið því eins
illa og ómannfega að vera f
minmihluta og þá þar af lieiðaindi
litlu tóðandi eims og fhaldið á
nýafstöðmu þingi.
Pað er .staðreynd, aem allir
hlijóta að viðmrkenma, að íhaldið
hefir yíir engu að kvarta í sam-
bandi við þimgið — mema því, að
það var í minmihiuta. Þietta er
enda viðurkemt með þvf, að Ólaf-.
ur Thors: og Magnús Guðmunds-
aom þökkuðu de'ildarforsetum fyr-
'ir góða og óhlutdræga fundar-
stjórn.
En í|hald'ið> var í minni hiuta.
Þess vegna fyrirlítur það þimgiðj.
Þeir, sem fylgst hafa jneð því,
siem gerst hefir síðustu árin á
sviði stjórnmála í ýmsum lönd-
um, þekkja imargar hliðstæður
við: þiessa framkomu. Þær hlið-
stæður er að finna í Þýzkalandi
|og í öðrum nazistalömdum.
Það, siem hefir gerst I þeimi
löndum, er í stuttiu máli þetla:
Hið pólitíska Jýðræði hefir fært
þjóðirnar mær og nær þvi ima,r.ki,(
að fá leinmig lýðræði á sviði at-
vinmumálanna. Auðvaldsherrar
þiessara larnda hafa séð þá stund
nálgast, að þeir yrðtu að siieppai
yfirráðum yíir framleiðslutækjuin-
um úr sínum höndum. Þeir hafa
séð þá stund náigast, að' atvinnu-
tækim yrðu rekin með alþjóöar-
heill fyrir augum, en ekki þeirra
einkahagsmuni. Og þegar svo var
komið, tóku þeir að fyrir líta lýð-
ræðiði, þá var sá háttur upptek-
iinm aðð verja forréttimdi sín með
valdi.
Þiessi saga er nú að gerast hér
á Iislandi. Fyiir k'osmingiarnar í vor
var íhaldið svo óheppið að sýna
nazistahug sinn. Það boðaði þjóð-
iinmi að það: ætlað.i að taka þærj
þjóðir til fyrirmyndar, sem út-
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Iraðfrysting á islenzknm fiski.
Eftir H. Gustafsson, framkvœmdarstjóra.
(Frh. af 1. síðu.)
Hr. Espólín finst þessar skoð-
anir svo hiægiliega ramgar, að
hann finnur sig knúðan fil að
skýra málið. Hann „skýrir mál-
ið“ á þanm hátt, að fólk freistast
til að halda, að hér sé bara um að
gera að frysta fisk í þúsundum
tonma, o.g semda hanm síiðan út og
sielja hanrn. Ef vandinm við fisk-
frystlngu væri ekki mciri en þctla,
hefði árangurinn af tuttugu ára
s'tarfsemi í þessari greiin orði|3
betri ien nú er. Það eru að visu
fieári en hr. Espólím, sem fimst
þetta viðfangsefni auðieyst, því
að fj'öidi af auðtrúa mönmum og
ríkisstjórnum haía áramgurslaust
fleygt mörgum miijónum króna
i það, að byggja frystihús og
frysta fisk. Hr. Espóiín hefir
ednmig farið fjárhagslega illa út
úr tilraunum sínum og frystihús
hans orðið að hætta störfum þrátt
fyrir það, að hanm hefir not'ið
styrks, oig bjartsýni hans því ó-
skiljanleg, ef honum er alvara
með það, sem hanm segir.
Af því, sem ég skrifa í skýrsiu
minmi geta mienn ekki dregíð þær
ályktanir, að ekki sé hægt að seJja
rmedra áriega en þau 375 tomn,
sem sænsk-ísiemzka frystihúsið
fliutti út í ár. Þvert á móti íæt
ég þiess greiniliega getið, að iisk-
magn þetta ætti að mega hækka:
um 1000 tomm á einu ári.
Af grain hr. Espóliins liggur
beint við að áiykta, aði ekkiert sé
þvi til fyrirstöðu, að þegar sé
byrjað á að selja frystam fisk,
einkum þorsk, og að við, sem
mótmæluin þessu, vitum ekki
hvað við erum að segja.
Jú, við vitum veJ hvað v|ið segj-
um, og ég þori að fullyrða, að
í, Evrópu eru ekki enm þá full-
mægjamdi skilyrði fyrir hendi, sem
gera það mögulegt, að sielja fryst-
am þortsk í stærri stíi. Ástamdið
er mjög svipað i hinum ýmsu
löndum Evrópu, og ég get gefið
þær upplýsiingar, að í Englandi
t. d. befir ekki verið tiL frysti-
hús, sem hægt befir verið að
gieyma í fryistan f>is>k i mægilegu
rrosti fyr lem. í sumar, >að íixma
það, aem við erum í sambandii
við, lét byggja í Grimsiby stórt
mýtisku frystihús til frystingar og
geymsiu á frystum fiski. Eng-
liendingar hafa áður geymt frysta
fiiskinm' í frystiskipum, sem legið
hafa á höfnumum, og við höfum
eiinmiig orðjði að mota þau ívissum
tilfellum. I þessu sambandi skal
ég geta þess, að siðast iiðið ár
var eyðiilagt fyrir okkur töluverí
mikið af rauðspnettu í eimu frystií-
húsi í London vegna lélegiar
gteymslu. Við þessa örðugleika
bætist það, að erfitt er að fá imn-
flutnimgsíeyfi til ýmsra landa, og
t. d. fengum við eitt sinn pöntum
á 500 tommum af frystum fiski,
en hvorki >okkur ieða þáverandi
rýmt höfð-u rauðu hættunni, eins
og það var orðað.
Engum efa er það bundið', að
þietta var það, s>em hvað. miest
situddi að kosningaiósigri íhalds-
ins. Em þrátt fyrir þetta getur það
ekki látjð' vera að auglýsa enn á
ný mazistainnræti sitt. Þegar það
sér að þaði fær ekki ráSiið á lýcl-
ræðilegum og þingræðilcgum
grundvelli, gengur það út úr söl-
um þingsins, skellir hurðum og
segir: Við fyririftum þimgið, af
því að við eruin í imis nib.luta. —
Þietta sögðu nazistar í Þýzkalandi
líika.
En íslenzkir kjósendur munu
siegja: Við fyrirlítum þá leiotoga,
siem ekki þola að vera í minni-
hluta. I þeim hópi mun verða
fjöldi mætra manna, sem til þessa
hafa fylgt íhaldinu að máium.
ríkisstjórn tókst að fá inmfiutn-'
imgslieyfi tii viðkomamdi lands.
Hr. Espólim talar um það, að
ekk isé tii neinmar frambúðar að
senda fiskinn í stórum heiiumi
íJökum, eims og tíðkast hefir með
þanm fisk, sem sendur befir ver-
ið út. Þotta er mál, s>em ég álít að
beri að rannsaka með sýnishorna-
sendimgum, og hvað Engliending-
um viðvíikur, þá vilja þeir alls
>ekki aðra pakknimgu á þorsk-
ílökum >en heil flök.
Því er haldið fram i gmeimin!r.Sj,
að fisk beri >eingöngu að frysta
eftir þeirri aðferð, sem lieyli
Jengsta geymslu á fiskimum.
Jafnframt er það gefið í skyn,
að fisik, sem frystur er eftir Otte-
sens aðferö, sé ekki hægt ag
geyma len.gur en 3 mámuði, en
fiskur Espóiíns þoli aftur á móti
7 til 8 mánaða geymslu. Reynsla
mín viðvfkjandi geymsJu á fryst-
um fisk nær eimnig tii fiskjar
Espólíns, sem hefir verið geymd-
ur í sæmsk-íslenzka frystihúsimu
•í 7 tii 8 mámuði. pá miemrn skortir •
tiiifinmamlega dómgreind til að
dæma um fisk, sem vilja halda
því frnrn, að nokkurm fisk, hvaða
aðferð sem hann er frystur eít-
ir, sé hægt að geyma i frysti'
meir >en ca. 3 mánuði án þess, að
geymsian hafi áhrif á gæðin. Það
er þetta, sem sala á frystum
fiski hefir strandað á. Það er vel
hægt að borða frystan fisk, sem
hefir verið geymdur Lengur en 3
mánuði, em það vill hamm enginm,
ef hægt er að fá nýjam fisk,
jafnvei þó að sá fiskur hafi ver-
ið geymdiur í ís yfir lengri tíma.
Hér getur ekki verið um neimn.
misskilining að ræða, því að dag-
liega koma fyr.T dæmi þiessu tii
S'ömnunar.
(Það, sem íslandi er þörf á, er
að fimna og vinna upp ma,rkað,
þar siern hægt >er að selja fiskinm
imnan nokkurra máinaða frá því
hann er frystur. Þá fyrst getur
maður vænst niokkuns árangurs
af viðilicitni súnmi, því að þá get-
ur maður selt vöru, sem stiendur
nýja fis'kinum fylliiega á sporði.
Það má heldur ekki' gl>eyma:.t.
að við geymsluna bækkar verð-
ið á frysta fiskinum um oa. 2
aura ,pr. kg„ og auk þess tap-
ast vextir af peningumum.
Aðferðirnar við fisk-
frystingu.
'par eð hér er >nú almennur á-
hugi' fyrir fiskfrysfingu og far-
ið er fram á einkalieyfi fyri'r
hverja aðferðina eftir aðra, en
reynt að koma þeirri skoðun inn
hjá almenmingi, að leinhverjar dul-
arfullar og margbnotnar aðferðir
séu notaðar við fiskfrystin.guna,
vil ég í stuttu niáli ge:ra gnein
fyrir því, hve einfalt mál hér er
um að ræða.
Hér er um tvær skyldar að-
ferðir að ræða eftir því hvort
fiskurdinm er í beirnu eða óhe'imm
sambandi við frystivökvann.
Ottesiens aðferðim er >ein af
þeim, þar sem fiskurinm er í b>eiin>u
s-ambandi við> frystivökvamin.
ÍÞiessi aðferð er þanmig, að bland-
að er saman í stóran geymii
venjuliegu salti og vatni. I geyrn-
imum eru frystipípur og áhöld,
s>em halda vökvanum í stöðugri
hringrás. Þessi saltvökvi >er kæld-
ur niður í ákveðið kuldastig
(den krieohydriatiske punkten) og
síðan er fiskurinn látinm ni'ður í
saltvökvann, sem frystir þamnig
meðalstóran þorsk á rúmum
klukkutíma. Þisssi aðferð, eða a'ðr1-
ar svipaðar, eru meðal annars
rjotaðar í Evrópu við frystimgu
á allri lúðu, siem vsidd er við
GrænJand, og eimnig á mýbygðum
rússmeskum frystiskipum og
mokkrum mýbygðum frönskum
skipum.
Öninur aðferð, siem mikið er
iniotuð í N>oregi, er hitn svokal.laða
„överrisJi'ngs“ aðferð, sem franir-
kvæmd er á þann eimfalda hátt,
að kalda saltvökvanum er spraut-
að yfir fiskinn svo hann frýs.
jÞessar tvær aðíerðir er bezt
að mota, þegar um er að ræða
frystiingu á heiium fiski.
Eftir öðrum aðferðum, þar s.em
fiskurinm er ekki í beíau sam-
bandi við frystivökvann, ferfryst-
imgim aðatlaga fram á þann hátt,
að fLskurkin er iagður í stái-
kassa ellegar á eða á milli stál-
reima, sem eru kæidar með
frystivökvanum.
Skrefið er ekki stórt milii hinma
fyrstu leáiníöldu aðferða og þeirra,
sem nú er haJdið á lofti að sé
eimkaieyfi á.
í gamia daga, og í vissum tii-
fellum enmþá, þar sem hægt er
að fá ódýran ís, var beitusíld
fryst þanmig, áð siiLdin var sett
á járnbakka og biilið miili sfld-
amma fyJt með vatni og sett svo
iok yfir. Því næsf var blandað
saman ís og salti og bakkarnir
látnir standa á þiessu þar til síld-
in var fryst. I staðinn fyrir ís
og sal.t igetur maður í sumum tii-
feilum og mueð betri árangri not-
að frystivélar, sem kæla miður
saitvökvann, er síðan hefir hring-
rás um bakkann.
Eimkaleyfisaðferð hr. Espólins
er í aðalatriðum sú, sem. ir.efmd
er mú sfðast við frystimgu á síid.
Það ber þó að athuga, að þessi
síðasttaJda aðferð er ekki mothæf
í framkvæmdimni, ef frysta á heii-
an fisk.
Ég befi stungið upp á því að
miota sæmsik-ÍBJenzka frystihúsið í
satðimn fyrir að byggja nú þegar
öinnur frystihús með miklum til-
kostnaði, vegna þ>ess, að þar eru
til mægilega stórar vélar til að
frysta með og viðunamdi geymsila.
Ef frysta á eftir einhverri amn-
ari aðferð eru það smámunir einiir
að breyta tiil. Fyrir frystihús hef-
ir það mikJa þýðingu að hafa
stórar vélar, svo hægt sé að
frysta strax þanm fisk, sem inn
kemur, svo hanm þurfi ekki að
bíða sóilarhringum saman eftir
frystimgu, ef mikið berst að. Nú
sem stendur er hægt að frysta í
húsinu 50 t'onn af fiski á sólar-
hriing eftir Ottesens aðferðimnij,
v>g ííhúsimu eru véiar til að frysta
auk þess 50 tor.n á sólarhring
eftir hinum óbeinu aðferðum.
Frysting á flökuðum fiski
Eins og sjá má, er það mjög
dmfalt oig óbrotið >og emgum tekn-
iskum eða pnaktiskum örðugieik-
am bundið að' frysta fisk á viöum-
andi hátt. Sú aðfer’ö, sem ég mæJti
mistð i skýrslu minni, sem eimfald-
astri oig beztri við frystingu á öll-
um sundursk'orinum fiski, t. d. öll-
urn fiski í heilum flökum eða
smærri skömtum, er, að láta fisk-
flökim eða fisksk-amtama í opaa
bakka, að lö'gun svipaða þeim,
siem mú eru miotaðir við frystimgu
á beitusíld. Þessir bakkar eru síð-
an iátnir þanrig, að frystivökvimn
hefir hr'ingrás undir botni þeirra
'Og upp með hliðunuim. Á þ>ennan
hátt frýs m'eðalstórt þ'orskflak á
ca. 30 mímútum, >og þennan fisk
má arueð meira en fullum rétti
kalla hraðifrystam. Eftir þau 5 ár,
sem ég hefi fengist við íiskfryst-
ingu hér, hefi ég komist að þcin/,
niðurstöðu, að þessi framúrskar-
andi einfalda aðferð við fryst-
ingu á fiskilökum er áreiðanle,«
sú eimfaidasta, ábyggilegasta,
hremiegasta, ódýrasta og bezta
aðferð', sem komið getur tiL mála
héFcó Islandi til að byrja með>, og
auk þessa er ekk>ert einkaieyfi á
henmi, svo héegt er fyrir svo að
segja hvern sem er að nota hama.
Fisktegundirnar og hrað-
frystingin.
Hr. Espólfn heldur því fram, að
það sé einkennileg skoðun hjá
stjórnanda Sænsk-íslenzka frysti-
hirssins, að frysta hinn dýrari
flatfisk. Hanm s>egir enn fnemur,
að samkvæmt sinmi skoðun sé
hér „um regimvitlausa stefnu að
ræða“. Hr. Espólín sýnir hér til-
finmanlega litla framsýn'i og virð-
ist hafa mjöig óljósar hugmyndir
um það, hverju hann er að mæla
með. Yfirleitt gengur hann út frá
því, að hér sé bara um að gera að
frysta þorsk og fiytja út. Af
neynslunini er það ljóst, að fyrst
er leitað að markað fyrir dýra'nl
fiskinm. Þanmig er það eimmág mieð
ísfiskinm, og emn fremur vitum
við, að þegar Engiendingar fiska
við Græniamd, þá frysta þeir lúð-
una ern salta þorskinn. I Amerfku
er það einmig fyrst og fnemst
laxirnn og ýsam, sem unmið er að.
tÞað er emginn, sem af gieymsku
eða heimsku gengur framhjá
þorskinum, lieldur er það aðeims
staðreynd, að >ennþá er örðugt
að firina marfcað fyrir hann. Við
það, aði vinna upp markað á öðr-
um fisktegundum frystum skap-
asit möguleiki til þess að koma
einnig þorskinum á framfæri.
Sökum þ'ess ,að hér á íslandi
er svo að segja eingöngu um
þomsk að> ræða, höfum við einm-
ig lagt aðaláherzluna á ha,nm, eins
og iíka sjá má á því, að við
flytjum út 2^2 sinmum meira af
þoœk em kola. Okkur er það vel
ljósit, að það er nauðsym á að
útvega ma kað fyrir frystan þ'Onsk,
: og við vianum þ'ess vegma að því
i eins og fjárhagur okkar frekast
: leyfir. Eg giet gefið þær upplýs-
ingar, að í Englandi fáum við
aðieins kostnaðarverð fyrir þorsk-
fiökin, en heldur ekki meira, og
má það kallast gott.
Viðskifti'n verða miklu trygg-
arai með því að frysta dýraista
fis'kinm og selja hann á örugg-
um markaði, og mað'ur á ektó á
hættu að tapa stórfé vegna þess,
að kolinm kemur skemdur á sölu-
staðinn, Auk þ'ess er það> til mik-
illa hagsmuna, að þá er hægt að
fjiska að staðaldri án tiilits til
þ>ess, hvernig stendur á skipafierð-
um tii Englands,
I sumar höfurn við fryst stóra
kiolanm, em sent smákolainn út ís-
aðan vegina þ>ess, að smákiolinn
þiolir illa geymslu frystur >og hef-
ir því-selst mjög illa. Árangurlmn
hefir orðið' sá, að ísaði kolinn hef-
ir seist svo illa í Englandi, að
hanin hefir >ekki eisiu sir.|ni selst
fyrir kostnaðarverði, heidur hefir
orðið á honum hrcint tap.
Hraðfryáíing á flökuðum
smákola.
Þetta hefir orðið til þiess, að ég
hefi neynt að notfæra smáik>oi-
anm á amnarn hátt. Ég hefi komið
því tiL leiðar að ákveðið befir ver-
ið, að. við gerum tiJraunir í sitæirlrii
stíl með að ílaka sm>ákoIa:.n og
roðfletta, >og frysta hanm siðian f
opmmm bökkum á þann hátt, sem
ég befi rnæit með hér að framan.
Hér er mn að ræða minsí 200
tonn af smákola yfir sumarið',
og ef gert er ráð fyrir, að eir.n
maður flaki ca. 80 kg. af kola
y i: al.la i da inn, verða þefta 2500
dagsveik eða vinrna fyrir 25
mar.mis í rúma 3 mánuði, ef það
heppnast að framkvæma þ>es,sa
fyrinætlun að fullu. Þetta yrði
góð hjáip til þetss að bæta úr at-
virmuteysinu yfir sumarið msðal
þeinta, sem fiskvir.mu stunda.
Reikma ég m>eð að geta veitt fujia
vinnu ailan dagiriþ í staðimm fyrir
____________ 3
; 1 ; 1 1
það, að ef þiessi fiskur væri ís-
aður, mundi hann aðeins veita
fáeiniim mönnium atvirmu mokkra
tima á dag öðru hvoru. Auk þess
vinst það, að inmflutmmgsleyfið til
Englands er ekki fylt með 1001
og beimum. Flökin vikta aðeins
ca. 40 0/0 af vikt fiskjarins og sparv
ast þamnig 60% eða i þessu til-
felii 120 tonm.
'jÞað ætti nú að vera hverjum
manmi ljóst, að það er mjög ó-
sammgjamt að haLda því fram, að
ekki sé til neimma hagsbóta að
frysta o.g senda út dýram koLa.
iÞað >eru einmitt þessar tilraunir,
sem eru mjög nytsamar, því að
þær taka mjög lítinm hluta af
þvl fiskmagni, sem leyft er tii
viðkomandi landa, og fiskurimn
er dýr, því að hann kostar nokk-
uð á aðra knónu kílóið komið i
geymslu hér hjá okkur og vininiu-
laun af hverju útfluttu tonni er
ca. 400 krónur..
Hr. Espólín spyr, hvað eigi að
gera við þá togara og sjómenm,
sem undanfarið hafi haft atvimmiu
við veiðá og flutnimga, ef kolimn
sé sendur frystur til Englands.
Sá, sem þannig spyr, hlýtur að
hafa mjög litla hugmynd um það,
hvernig hér hagar til. Flestir tog-
ararmir fara ekki ’ á ísfiskveiðair
fyr en í ágúst—sept., því eims
og menn vita, þá horgar sig ektó
að koma fyr með góðan þorsk
eða kola, og um þetta leyti höf-
mn við fryst megnið af kolanum.
Við> frystum því kolanm yfir sum>-
arið, meðan lágt verð er á hon-
Um( í Englamdi, em gott veður hér
og bezti tíminm fyrir bátana að
fiska, og seljum hanm svo þegar
kemur fram á haustið og mark-
aðurinm hækkar.
(Það, hvernig hr. Espólím reikm-
ar út kostnaðinm á kolanum og
þorskskömtmn símum komnum til
Mið-Evrópu bemdir til, að hanm
reikmi kostnaðinn við sjálfa fryst-
inguma óeðlilega mikið hærri em
hanm er hjá okkur eða nokkru
öðru frystihúsi, sem leggur stund
á þenman atvinnunekstur svo til
frambúðar sé. Ef maður tekuri
þ'Orskskamtana, þá fá sjómennim-
ir i sinn hlut fyrir vinnu sírna
veiðarfæri, bát o. fl. ca. 20 aura
fyrir beinlausam þorsk í 1 kg.
skömtum, og vinmulaum, sem
verkamenmirmir í iandi fá, era i
rnesta lagi 6 aurar. Þ>essi skamt-
ur, kominm til landamæra ein-
hvers Mið-Evrópulandamma ætti
þá að kosta ca. fjórum simnum
meira.
Ef þessi miklii kostnaður, sem
reiknað >er með, stafar frá Es-
póLíns-aðferðxnni, þá er sú aðferð
ekJri niothæf >0g getur ekki hjálp-
að landinu út úr þeim örðug-
ieikum, sem það á nú við að
st.lða, og er heldur ektó þess verð
að fá styrk. Sú aðferð, sem er of
dýr í motkurn >og örðug í fram-
kvæmdinmi, ætti að fá að verða
sijálfdauð í næði.
Ég viL að endingu gefa mömnr
um það ráð, að láta hina dýre
keyptu reynslu amnara landa í
þessum efntum sér að varnaði
verða. Reynið ektó að selja gaml-
an og slæman frystan fisk, þvi
að af homum hefir Evrópa feng-
ið nóig, heldur skipuleggið sölu
á mýjum og góðum frystum fisld
o>g það raun bera góðan árangur,
pvi að nxeð isfiskinn hefir ís-
land verstu aðstöðuna, cn þá
beztu fyrir frystan fisk.
H. Gmkifs&o)ir
dohannes Kr. Jóhannes-
son.
Syngur, kveður og leikur gamaiu
söngva, ástaræfintýrissöngva og fl,
nýtt í Varðarhúsinu laugardaginn
29. þ. m. kl. 8 '/s.
Aðgangur -1 kr, við inngaiigxnh-