Alþýðublaðið - 02.12.1959, Qupperneq 6

NÚ er Farah Diba kom-
in heim til Persíu með
kynstrin öll af kistum og
töskum fullum af dýrindis
fatnaði, sem hún keypti út
á reikning keisarans af
Persíu, þegar hún var í
París. Áður en hún fór frá
París átti hún viðtal við
franskan blaðamann, þar
sem hún sagði honum,
hvernig henni væri innan-
brjósts, frá hamingju sinni
og, áhyggjum. Hér fer á eft
hugsun veldur mér meiri
kvíða en orð fá lýst. Ég hef
alltaf sagt við sjálfa mig:
„Þegar þú giftir þíg skalt
þú ekki eiga færri en þrjú
börn.“ Það er af því að ég
elska börn. Þegar ég var
skátaforingi í Teheran gætti
ég barna. Ég ákvað þá þeg
ar, og það stendur enn fast,
að ég ætla aldrei að láta
barnfóstrum eftir börnin
mín. Ég skal alltaf hafa tíma
til þess að helga þeim krafta
mína og hverjum skyldum,
sem ég þarf að gegna, skulu
þau ekki þurfa að líða fyrir
það.
Ég hef persónulega
reynslu af því, hvernig það
er að vera svipt ástúð for-
eldranna, því að ég missti
föður minn, þegar ég var 10
ára. •— En ég veit, að keis-
arinn elskar börn. Það sé ég
á því, hvað annt hann lætur
sér um litlu dóttur sína,
Shahnaz prinsessu. Þegar
ég er komin upp { rúm á
kvöldin og get ekki sofnað,
ekki muna eftir því, þegar
ég var aftur kynnt fyrir
honum í síðasta mánuði. í
þessari viku tek ég mér far
heim til Teheran sem verð-
andi keisaraynja. Og samt
þekki ég varla meðlimi fjöl
skyldunnar, sem ég tilheyri
eftir fáar vikur.
Keisarinn og ég höfum
lítið verið samvistum, því
að ég fór strax til Parísar
til að gera innkaup. Ég virði
fyrir mér dásemdarkjólana,
sem ég á að bera, þegar ég
er orðin keisaraynja, en
stundum vakna ég upp á
nóttunni og held að þetta sé
allt bara draumur.
í veskinu mínu hef ég
allaf lúð blað, en í því er
grein, þar sem keisarinn
segir, að hann unni Sorayu
enn mjög, og að hann vildi
gjarnan giftast henni, ef
hann gæti. Ég spyr sjálfa
mig: „Elskar harm mig aldr
ei eins og hann elskaði
hana?“ Af því að keisarinn
hefur ennþá aldrei sagt að

ir frásögn hennar (þýdd og
endursögð):
Þetta eru síðustu vikurn-
ar, sem ég er ólofuð, ung
stúlka. Innan skamms gift:
ist ég keisaranum af Per-
síu og frá þeim degi verður
líf mitt allt annað. Það er
aðeins mánuður síðan að
mér barst sú undraverða
frétt, að keisarinn vildi
giftast mér. Frá þeim degi
hefur hugur minn verið í
uppnámi.
Ég efast um að nokkur
stúlka geti ímyndað sér,
hvað þetta hefur að segja
fyrir mig. En jafnhliða því
að ég er hamingjusöm er
ég þó um leið kvíðin. En er
ekki gifting mín líka dálítið
sérstök? Ég ætla að giftast
manni, sem ég þekki varla.
Keisarinn er fyrsti maður-
inn í mínu lífi. Og þó að ég
þekki hann varla. elska ég
hann. Ekki af því að hann
er keisari Pevsíu, heldur af
því, hvaða mann hann hef-
ur að geyma.
ERFITT HLUTVERK
Næstu vikurnar og mán-
uðina byrjar þetta allt sam-
an, nýtt líf, sem keisaraynja
af Persíu, nýtt líf sem eigin-
kona keisarans. Þetta veld-
ur mér áhyggjum, og ég
spyr sjálfa mig stöðugt: „Er
ég. nógu sterk til þess að
gegna þessu hlutverki?“ Ég
hefði sannarlega viljað hafa
meiri tíma til undirbúnings.
Það eru milljónir hluta, stór
ir og smáir, sem ég vildi að
ég kynni. Þessir hlutir hvíla
þungt á hjarta mér, en ég
get engan talað við um þá.
Það er vegna þessa, sem ég
get ekki sofið á nóttunni,
vakandi bylti ég mér í rúm
inu og bið til guðs, að ég
megi standast allt það, sem
bíður mín.
ÉG VIL EIGA ÞRJÚ BÖRN
Ég veit að tilvonandi eig-
inmaður minn væntir mik-
ils af hjónabandi okkar.
Hann vill umfram allt að ég
ali honum erfingja. Það er
unaðsleg tilhugsun, en ég
væri enn hamingjusamari ef
ég vissi ekki, að hann hefur
þegar skilið við tvær kon-
ur, af því að þær gátu ekki
uppfyllt þessa ósk hans. Sú
verður mér oft hugsað til
hörmunga Sorayu fyrrv.
keisaraynju. Ég hafði nokk
uð fylgzt með skrifum blað-
anna um það mál. Ég held,
að ég gæti ekki afborið að
líða það, sem hún hefur lið-
ið. En ef til vill hefur hún
skrifað það sama og ég geri
nú, þegar hún var í mínum
sporum: vonir sínar og
drauma.
Þegar ég sit hér og horfi
yfir þök Parísarborgar
verður mér hugsað til þess,
að aðeins fyrir örskömmu
var ég óþekkt stúdína. í dag
þekki ég sjálfa mig varla
aftur. Ef ég hefði ekki hitt
keisarann aftur, væri ég nú
á heimleið úr mínum gamla
skóla. Það er satt, að ég
hafði verið kynnt fyrir keis
aranum áður, við opinbera
móttöku í persneska sendi-
ráðinu, en keisarinn virtist
hann elski mig. En það er
ekki aðeins það, sem gerir
mig órólega. Ég ó.ttast, að ég
uppfylli ekki þær kröfur,
sem hann gerir til min. Er
ég konan, sem liann þarf?
Verð ég fær um að uppfylla
óskir hans og vonir?
Ég er alls ekki eins óróieg
út af húsmóðurskyldum mín
um. Keisarinn hefur sagt
mér, að hann elski fjöl-
skyldulíf og ég hlakka íil
að geta beitt þekkingu
minni í húsagerðariist til að
skreyta nýja heimiliö. Svo
er það allt þetta þjónustu-
hð, sem ég þekki ékkert til.
Ég verð að haia tíma til að
venjast lúksuslífi, því að
hingað til hefur ekki verið
um slíkt að ræða.
Eitt er það enn, sem þjak
ar mig. Ég hef mjög gaman
af að stunda íþróttir, en get
FARAH sver við kóraninn. Hún hefur heitið því að gera
keisarann hamingjusaman og hún biður Allah að hún
megi ala keisaranum ERFÐAPRINS.
Sumir reyna að lyfta sér hærra upp með því að hamast
með höndum og handleggjum. Þessi alhliða hreyfing allra
vöðva merkir, að maðurinn er hneigður til að „leggja sig
allan í“ það, sem hann tekur sér fyrir bendur. (Svipur
leikarans virðist staðfesta þessa staðhæfingu.)
Grace, fursíafrú í Monaeo,
fyrrverandi kvikmyndadís í
Philadelphi og Hollywood,
hopjiaði líkt og hertoga-
hjónin af Windsor, — er
hún hafði tekið af sér skóna.
— Atferli þeirra allra sýnir,
segir Halsman, ákveðið
merki hyggni og framsýni.
ég haldið því áfram, þegar
ég er orðin keisaraynja? Ég
efast um að ég geti það.
Keisarinn er dálít.io sér-
stæður. Hann hefur sjaldan
talað við mig um íilfinn-
ingar sínar, og aldrei um
ást. En hann talar oft um
skyldur sínar við land sitt
og þjóð. Þeir, sem þekkja
hann betur en ég, segja mér
að þetta sé einkennandi fyr-
ir hann.
Halsman greinir s\
þeir sem beygja hr
þeir hoppa, reyni ;
hátt, en geri það s:
Þeir, sem reyna
kaft, eru metnað
og vilja hafa áhri
Brigitte Bardot
leggja hart að sér
hátt.
II1111111111111111 i 111111111111111111111:
Frá barnsaldri, se
eigi að hafa fætur
ekki saman, þegar
er hún orðin fullo
en einnig sjálfstæf
Richard Nixon, va
forsetakjörs á næs
Halsman segir: St
handleggina, en f«
ljóst vald sitt og n
sterkur og voldugi
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieiiiiiiiiEiniiiii
ÉG ER DÁLÍTIÐ HRÆDD
Ég mun reyna af öllu
hjarta og af allri sálu minni
að reynast góð eiginkona og
góð keisaraynja. Það er líf
mitt frá.þessari stundu. Keis
arinn hefur tilkynnt mér, að
ég muni oft fylgja honum í
opinberum ferðum. Sú hugs
un veldur mér svoluium
kvíða. En ég reyni að vona
hið bezta.
Keisarinn á fjölda halla
og einkaaðsetra, einkaflug-
vélar og glæsilega skemmti
snekkju ásamt með fjölda
bíla. Því miður öll þessi auð
æfi, en ég mun leitast við
ið missa ekki sambandið við
almúgafólkið, sem ég er vön
að lifa með og sem ég er
upprunnin irá.
Ég er dálíixö hrædd, en
ég er ákveðin í að verða
hamingjusamsta kona heims
ins.
-¥■
^ „HVERNIG líkar yður
við nýju vinnukonuna,
kæra frú?“
„Þetta gengur allt saman.
Hún syngur og trallar dæg-
urlög allan daginn og ég
vinn í takt.“
U N D R A-
HVOLFIÐ
VOPNAÐIR heykvíslum
og öðrum svipuðum morð-
tólum standa þorpsbúar við
búnir við hlöðudyrnar, þeg-
ar lögregluþjónninn opnar
þær. — En . . . inni í rökkri
&--- ~_* ; "'t'
hlöðunnar er ekke
„Æ, Frans,“ seg
hlæjandi. „Hvar
viðbjóðslega dýr i
tm
g 2. des. 1959
Alþýðublaðið