Ármann á Alþingi - 01.01.1832, Page 57

57
fi einfjserjn tjtbi fiev&ergi5>f)aíbarinii ab tifa ftcfð fi miffú
<£it t)ib gerum nó f»o rób ft)rir/ ab pab t;rbi, Jfi
munbi fab fofla nieira ab borba f)jð f)anum enn ab
fifa fi matfeff fínum f;crna* 2ifa f'nntii fumum ab
»erba fjœttara »ib, ab epba meiru í 9íet)fja»ff enn
f)e'r, f»{ fiar ev ffciro fem tcelir. fþab er og crtfan
mfn, ab Sanbffngib mttnbi geta fengib ein^oorn tif
ab matreiba ft)rit fufítrúana f)ér »ib $jarfi, um
bejta tfman fi firimt, ef peir »ifbu, og fifi fprftu
jpeir effi ab fafna 9íepfja»ffr »egtta matarin?.
fþú fegir ab { Ofet)fja»{f geti fíeffit fettgib
tccfifcert til ab fjfi og í)líjbtt fi Sanbfíngib. fþetta
er ab »{fu fatt, og fifn bejta fiftceba; ett fifi ffirbti
fjfiffr, ab fab eru margir menn íir einffofttm (tobum
fi lanbimt, er f S)íet)fja»tf fettgi bctra tcefifœri tit
ab fjfi fi $fngib ; 2lu(tanmetin og ©umtfenbfngat cettu
noffub (jcegra meb pab, en fjoorfi 9íu|lftvb{ngar né
5?e(lft)vb{ngar nfi Oíorbffngar, p»{ íeib Oiorbfenbíttga
liggr fram í)jfi $jarfi, og f)inir eiga fjalbait leib tií
9iet)fja»{fr. 91ú er þab aubfcert, ab fjefé ccerijmiffu
fvamar ab áffct, ab ffpnfamir mettn úr ofíttm lanbás
fjórbúngtmum fceu jj{ttgib, fjefbvenn ab afíir fcett pab
úr einum fjárbúngi. Slu|Tanmcnn og ©unnfetibfngar,
ega farabattfi mjog ffantt í)fngab, f»o ab fjeim t)rbi
auboefbt ab foma fi fjtugib fem oifbtt; þefð et og
ab ocenta, ab ef 2fu(íftrbíngum cg ÍBeffftrbfngttm og
Olorbfenbfngttm pcetti [»o mifib oatib t Sanbfifngib