Alþýðublaðið - 23.12.1959, Blaðsíða 12
SSlEí
\Pá midc/efálderlige kirkemaierier og ud
•skæringer serman præsíer, englé og
'djævle, der spiller sækkepihe.
r rrr ersekkja-
m BmÉÉ eípan
m*. mmm skozk?
Sekkjapípan er þjóðar-hljóð
íæri Skota, en er eklti þaðan
komin KaMear og Hebrear
þekktu hana, Nero þanai
hana og rómverskir her-
menn blésu í hana á her-
göngum sínum.
Á kirkjumálverkum frá
miðöldum sjást prestar, engl
ar og djöflar leika á sekkja-
pipu. Og á dögum Lúðviks
14., þegar Frakkar höíðu
yndi af hjarðljóðum, léku
hirðmenn og hirðmeyjar á
sekkjaþípur, sem höfðu gull
slegin fíiabeinsmunnstykki
og sekki gerða af dýrasta
silki. (Næst: Saga silkisins).
gp &/ rjtl/Jpti\ Copyrighl P. I. B. Bon 6 Copenhogen
ER SÆKKEPIBEN SKOTSK ? Sækkepiben
er det nationale musikinstrument i Skotland, men
stammer ikke derfra kaldæerrie oq Hebræeme
romer-
Oq under Ludvig j% da Frankrig sværmedefor
hqrdepoesi, spilledts hoffets damerog herrer pa
sækkepiber, hvis mundstijkker var af gu/dbesla-
•if elfenben og hvis sække var overtrukket med
ineste silke. CNæste: Silkens hisíorie)
kendte den, kejser Nero trakterede den og
ske soldater bruqte den pé marchen.
0ouoO C)0
OoOo°r
umojjp >
' MAÐUR hringdi til leigu-
bílstöðvar og. kvartaði mjög
yfir, að bíll, sem hann hafði
pantað til að aka sér á flug-
völl, væri ekki kominn.
Símastúlkan var mjög af-
sakandi, en reyndi að hugga
manninn með- því, að flug-
vélar væru alltaf á eftir á-
ætlun.
,,Það verður hún áreiðan-
lega í kvöld, því að ég er
flugmaðurinn/1 var svarað
í símanum.
^opyfighí P. í. B, 3ox 6 Copenhogen
M0CO_
GEORG gamli er Skoti í
Glasgow. Fyrir skemmstu
heimsótti ég hann og við
fórum að tala um nýlátinn
vin okkar. „Ég heyri sagt,
að Harry hafi látið eftir sig
5000 pund,“ sagði ég.
,,Nei, ég held nú ekki,“
sagði Georg.
Ég leit undrandi á hann.
„Harry lét ekki eftir sig
neina peninga,“ sagði Ge-
org, „liann var slitinn burt
frá þeim.“
FILIPUSI fannst það fífl-
djarft að hefja sig til flugs
um miðja nót á þungri flutn-
ingaflugvél til að fara til lít-
ils flugvallar einhvers staðar
í Suður-Englandi. „Ég- skil
ekki hvers vegna þér finnst
nauðsyn bera til að reka nef-
um það. Ég er strax farinn að
htakka til að hitta Richards
bónda aftur“. Filipus ypptir
öxlum. „Jæja, þú veizt bezt
um það sjálfur11, segir hann
svo, ,,en ef við lendum í vand
ræðum, þá er það þér að
kenna“.
ið í þetta mál“, segir hann
önuglega við Frans, þegar
þeir loks hafa hafið sig til
flugs. „Þetta kemur okkur
ekkert við“. En Frans fæst
ekki til að láta af fyrirætlun
sinni. — „Ég þekki þennan
Summerville náunga“, segir
hann, „og ef við látum lög-
regluna eina um þetta, gæii
það orðið of seint fyrir Hill-
ary. Og hvað við kemur flug-
vellinum, þá skaltu bara Iáta
mig um hann. Ég þekki flug-
brautina ágætlega, svo að við
komumst klakklaust L gegn-
HEILABRJOTCR.
Finnið fjögurrar stafa
tölu, þar sem kvaðratið af
þeirri tölu, er myndast af
tveim seinni töiunum, er
jafnt tölunni.
(SSST ==
680I+TFT =t:£8H_sSI) ‘gSZT
MOfHavTiaíi v nsíivt
— Égr veit satt að segja
ekkert hvað ég hef keypt.
Ég gleymdi gleraugunum
heima.
GftANHARNIB
ééfwt- ★^ ★#★# ★#★#★#★■£ ★# ★# ★# ★$★* ★$*$ * ^
11 n •r rr—vrH
1? 23. des. 1959 — Alþýðublaðið