Ný félagsrit - 01.01.1844, Qupperneq 7

XI
I
út 1828; í rúnum, rit hans um Rúnamó og rúnirnar
C„Runemo og Runerne”~) sem er 6ta bindi af ritum ens
konúnglega danska vísindafélags; og í sagnafræli
bók hans um en elztu heimkynni og flutníngsferbir ennar
kaukasísku kynslófear („fJdsigt over den kaukasiske
Menneskestammes œldste Hjemsted og Udvandringer.
Í8i8”). þeim sem nákvæmar vilja vita hversu inart
Finnur Magnússon hefir ritab í ymsum greinum, vísum
vér til kirkjusögu Doktors Péturs Péturssonar (bls.
419-423).
þab má fullyrba, ab enginn höfundur, sem ritað
hefir á danska túngu, hefir í lifanda lííi hlotið meiri
sæmd fyrir rit sín og lærdóm enn Finnur Magnússon.
Allmörgum ritum hans hefir verib snúib á túngur annarra
f>jg!£>a: á ])jóbversku, frakknesku, sænsku og ensku, og
er þab því merkilegra, sein abrar ] >jó<bir gefa dönskuin
bókum Iítinn gaum, og liirba sjaldan um at> snúa þeiin
á sína túngu.
l?a& sem einkum aubkennir rit Finns, eptir dómi
merkustu lærdómsmanna Norburálfunnar, er framúrskar-
\ andi' skarpleikur og andans skapanda fjör, sem lætur
Ijós renna upp fyrir oss í dymmum fylsnum vísindanna.
'Iann safnar útí allar æsar, leitar og leitar meb nákvæmri
alúb, en fmnur Iíka optsinnis stor sannindi, sem hulin
hafa verib blæju fjarlægra tíma og gleymdra vibburba.
Hann er gæddur því sameiníngarafli hugans, sem finnur
hib líka í enu ólíka, og meb þessu hnoba þræíir hann
völundarhússveg fornaldarinnar; — f>aí> er sá þrábur,
semAeiítbeinir honum og hjálpar honum til aS átta sig
var sem hann er staddur.
Aþekkur þessu er dómur útlendra merkismanna
um Finn Magnússon, t. d. hins nafnfræga prófessors
I