Ný félagsrit - 01.01.1846, Blaðsíða 5

IX
hinnar nvju mentunar, sem liann vildi fylgja fram,
og liann hélt skofeunarmáta þessum fastlega ávallt
meban hann haf&i prentsmiSjuna undir höndum. j>a&
er au&sætt, aí> ábata-von hefir ekki verib hvöt hans
í þessu, lieldur hefir hann miklu framar hafnab ábata
þeim, sem honum var í lófa laginn, til aí> fram-
kvæma þaí>, sem hann áleit réttara; því enginn ætli,
ab hann liafi ekki vel vitaö þab, sem reynslan hefir
síban sýnt, ab iniklu meiri ábata er ab vænta, þar
sem fólk er svo vana-fast, af gömlum bókum sem
allir þekkja, en af nýjum og ókennduin. Ilitt er
annab mál, hvort hann hafi ætíb verib heppinn í aí>
velja og hafna, eba valib rétta abferb til ab koma
því fram sem liann vildi. Um hvorttveggja þetta
var alþybu dómur honum mótfallinn, og liib síbara
hefir hann sjálfur séí> á eptir, ab honum hefir skjátl-
ab, eins og flestum verbur, sem eru ötulir fram-
kvæmdarmenn, og liafa ekki þolinmæbi til aí> bíba
eptir tíbinni. Hann var þar ab auki ætíb meiri
lærdóms-mabur en smekk-mabur, oghafbi aldrei lagt
sig svo nibur vife liina íslenzku bókfræbi, ab hann
næbi anda hennar og ritmáta þeim, sem Islendíngar
fella sig vib; þess vegna hafbi mart af því góba,
sem er í ritum hans, miklu minni áhrif á Islendíngaj
en þab mundi hafa haft, ef ritmáti hans hefbi verib
þjóblegrk
Jafnframt því, sem hann reyndi til ab umskapa
/
bókmentir Islendínga, tók hann einnig um þessar
mundir mikinn þátt í landstjórnar-málefnum; samdi
hann hina almennu bænarskrá um verzlunarfrelsiö