Ný félagsrit - 01.01.1846, Blaðsíða 9

XIII
sem hulinn fjársjófeur, sem geymir efalaust mörg
merki hins staka lærdóms og ibjusemi þessa
merkismanns.
Meban hannvar í Kaupmannahöfn í þetta síbasta
sinn, komu fram í dagblöbum Dana nokkrar ákærur,
um stjórn hans á lands-uppfræbíngar-félaginu og
prentsmibjunni; hann tók sér þetta nærri, svaraði
óforsjálega og espabi meb því mótstöbumenn sína.
Utaf þessu reis laung misklíb og málaferli, sem án
efa hafa ollab honum miklum áhyggjum og miklum
kostnabi, svo eptir þaí> kom lítib sem ekkert út af
ritum frá honum sjálfum. Eptir nokkur ár varb
hann aö láta af hendi allt þab, sem til var af
prentubum bókum, og fékk einúngis ab halda prent-
smibjunni, sem þá var álitin landsins eign, fyrir
árlegt eptirgjald, þab sem eptir var æfinnar. 17.
dag Marz-mánabar 1833 hvíldisthann, saddur lángra
og merkilegra lifdaga, saddur metorba, og þó án efa
meö þeirri sannfæríngu, ab dagar sínir hefbi verib
„mæba og erfibi”.
Allir eru samdóma um þab, ab Magnús Stephen-
sen hafi verib einn hinn merkilegasti mabur, sem
t
verib hefir á Islandi. Hann var einn hinn lærbasti
lögfræbíngur, og í sakamála-lögummunhann einkum
hafa átt fáa sínamaka; sýndihann opt, abliann hafbi
Ijósari hugmyndir um hinar mildari grundvallar-
reglur, sem ávallt ná meiri og meiri festu í hinni nýj-
ari saka-löggjöf allra sibabra þjóba, en mebdómendur
hans; og í öbrum greinumhinnar íslenzkulögfræbi var
hann án efa Iærbastur mabur á Islandi, síban Pál