Þjóðólfur - 05.11.1848, Qupperneq 3

3
§var
uppá „tyálfprbt um fnmetnírtg ©rímtúitgu braubá
toib Unbtrffllð."
Einn af sóknarbæiiduin Grímstungu er orð-
inn rithöfunður; ritgjörftin, sem hann hefur
samið, erprentuð i ágúst-mánaðar arki Reykja-
víkurpóstsins 1848, og er yfirskript heimar:
Hí)álfvrbí um fantftníngu ©rtmstúngubraubí síb Unb-
trffHá." Að visu er nú ritgjörðin naumast
þess verð, að varið sje tíma og fyrirhöfn til
að mótmæla f»ví, sem hún fer með; því að hún
ber }>að sjálf með sjer, að hún á við lítið að
styðjast, og er fremur erðin til af vilja en
mætti; en úr jtví hún er nú komin fyrir al-
menningsaugu, og leiðir, ef til vill, einfalda
og auðtrúa nienn í villu, jtá finnst mjer vert
að leiða aTliyglTTnanna að efninu og aiulan-
um í henni.
Umtalsefnið er j>að, sem alkunnugt er
að i orð hefur komið, að Grímstungu og
Undirfells sóknir verði lagðar saman og
gjörðar að einu prestakalli; er jiað auðsjeð,
að bónda geðjast lítt að jjessu áforrni; en í
stað jiess að sýna með ástæðum, að fyrirtæk-
ið sje ekki vel hugað, leitast hann við að
gjöra j»að iskyggilegt með j»ví, að drótta að
mjer eigingjarnri hlutdrægni í tillögum inínuni
um málefnið. Hann tekur það frain, að jeg hafi
mælt fram með sameiningu brauðanna, „þá
ntfb þfim stbaufa, ab 4 pjtu bctírnir tir Unbírfrllð*
fófn prbtt lagbtr ttl iþíngtprabrattbí, boð cr ab ffííja
ftfé braubs, ftm jrg fttji ab." Að jiessu búnu
sýnist augnnmið ritgjörðarinnar vera, að fæla
stiptsyfirvöldin frá að fara lengra fram í þetta
mál, sumpart með fagurgala, og sumpart með
hótunaranda; og með jiessu jjykilst. höfundur
ritgjörðarinnar hafa „ab frctea fálu fína!"
Jeg ætla nú ekki að tala um ritgjörðina
að jiví leyti, sem hún er stíluð til stiptsyfir-
valdanna; jiví jeg er viss um, að hún glepur
ekki sjónir fyrir þeim, og liræðir jiau ekki
frá, að fara j»ví fram, sem jiau álíta rjett, og
sjá, að byggt er á gildum ástæðum; en að
því leyti, sem ritgjörð bóndans snertir sjálfan
mig, finn jeg mjer skylt, að bægja frá mjer
þeim óhróðri, sem að mjer hefur verið beint, og
gjöra í stuttu máli grein fyrir afskiptum mín-
um af því málefni, sem hjer er umtal um, þótt
jeg kvíði því engan veginn, að nokkur, Sem
jiekkir mig, ætli mjer það, að jeg vilji vanbrúka
þá stöðu, sem jeg ersetturí, til að fara nokkr-
um hlut frain móti betri vitund, fyrir sakir
eigin hagræðis.
(Framhaldið síðar).
Frjettir.
Vjer gjörum ráð fyrir, að flestir af legendum J>jóð-
ólfs, liafl sjeð og lesið Reykjavikur|ióstinn; en þar hef-
ir verið sagt frá helztu athurðum, sem orðið liafa er-
lendis sumarið sem leið, og, eins og við er að húast,
farið llestuin orðum mn ófriðinn milliiin bana og jjjoð-
verja; þess vegna viljum vjer ekki taka það upp apt-
ur, sein þar finnst ritað, heldur halda' sögunni áfram,
þar sem lienni sleppur í septemher-örk póstsins. En
ef vjer sjátim oss fært, þá vilduin vjer einlivern tíma.
áður en langt um liður, fara fleirum orðum um sitt
hvað, sem við liefur liorið í öðruni löndum á sumrinu
sem leið, en sem Reykjavíkurpósturinn hefur annað-
hvort ekki minnzt á, eða að eins nefntánafn. Að svo
mæltii tekur jijóðólfur til að segja frjettirnar.
Ilinn 7. ilag októherniánaðar kom póstskipið út
hingað í Reykjavik eptir freka liálfs niánaðar útivist.
Með því hárust ýms tiðindi, og skal hjer getið hinna
lielztu. 26. dag ágúst-mán. var vopnahlje sainið í
Máliney í Svíþjóð milliun Dana og jijóðverja, er
standa skai í 7 uiánuði, en segja skal þvj slitið mán-
uði fyr, en ófriður hefst að nýju, el sætlir komast ekki
á að fullu og öllu. Ilerskip Dana skulu upp frá þeim
ilegi, sein vopnahlje keinst á, ekki framar hanna sigl-
ingar út og inn á liafnir, eða leggjn liald á kaupför.
Öllimi herteknuin mönnuin, 'Og þeim, er i varðlialdi liafa
verið, skal aptur skilað af hvorumtveggja. Skipuin
öllura, sem tekin liafa verið, og farmi þeirra skal apt-
ur skila. Prussar lofa, fyrir liönd sjálfra sin og jjjóð-
verja, að gjalda Dönum skaðahætur fyrirvistir og aðra
hluti, er þeir urðu af hendi að láta við jþjóðverja i
siimar, þá er þeir óðu inn í Jótland, en Danir lofa apt-
ur á hinn hóginn að gjalda fullt verð skipa þeirra og
farma, sem húið er að selja og ekki verður aptur skilað
í sömu mynd og likingu (in natura). Ilerlið hvorra-
tveggja skal burt fa'ra úr hertogadæmunum og eyjum
þeiin, sein þar að liggja, nema einar 2000 hermanna
mega hvorir fyrir sig hafa þar til varnar við spitala
og hertýgjahúr. Meðan vopnahljeið helzt, skal nefnd
manna stýra hertogadæmunuin, í nafni Dana konungs,
svo sem bertoga í Holsetalandi og Sljesvík, en lög-
gjafarvald hefur nefndin ekki á liendi; því að það skal
niðri liggja meðan vognahljeið er uppi. I nefnd þess-
ari skulu Vera 5 manns; kýs Danakonungur 2 fyrir
hönd Sljesvíkur, en Prussakonungur 2 fyrir hönil IIol-
setalands, en hinn flmmta, sem vera skal forseti i