Þjóðólfur - 08.09.1850, Blaðsíða 2

17S
lieyrfti, að önfivegissúlur hans voru funrlnar;
sagði hann svo fyrír hjúum stnum öllum, að
jtau skyltlu þegar búast til ferðar, því að
hann myndi unt skamt taka sig upp nteð
allt sitt og hverfa þangað, sem hamingja hans
kallaði hann. Já er allir voru til ferðar bún-
ir, fórlngólfur vestur yfir heiði, og voru í för
með honum fjórir tugir inanna. Segir ekki
af ferftum þeirra, fyr en þeir koma að hálsi
einum seint á degi, skammt fyrir ofan Arnar-
hól. 1>e'r fara frarn hálsinn, unz þeir sjá
rjóður eitt allfagurt. Já mælti Ingólfur: hjer
skulum vjer liafa náttstað. En árla á morg-
un skulunt vjer uppi vera, og fara að skoða
hinn nýja bústað. Síðan slá þeir þar tjöldum
í hliðinni. Varð þá mörgurn til rætt um,
hversu þeint mundi lítast á hinn nýja bústað
þeirra. Ljet Vífill vel yfir hormm og sagði
gott af; en Karli mælti: svo segir mjerhug-
ur um, að eigi muni jeg sækja unað á útnes
þetta. Vífill mælti: víst hefur þó enginn af
oss, enn sem komið er, meira borið úr býtum
frá nesi þessu, en þú; eða manstu eigi eptir
öskjunum með gullhringnum, er þú fannstfyr-
ir vestan Arnarhól? Man jeg eptir þeim,
segir Karli, og mun jeg sýna yður fundinn.
Síðan tók hann öskjurnar, lauk þeim upp og
Ijet gripinn ganga um meðal allra. 5orsteinn,
sonur Ingólfs, þreifþegar öskjurnar, skopraði
þeim niður brekkuna og mælti: nú mun jeg
nefna ás þennan Öskjuhlíð. 5egar Ingólfur
handljek hringinn, brá honum og mælti: sama
er gjörð á hring þessum og fóstrunaut mín-
um; og ef þú vilt selja mjer hringinn, Karli,
skaltu frelsi fyrir bafa; en þú, Vífill, skalt
frjáls vera fyrir fundinn á súlum mínum.
Jeir þökkuðu honum báðir. Eptir þetta tóku
þeir á sig náðir. 3>egar með sólu var Ing-
ólfur á fótum og kona bans. Gengu þau tvö
saman upp á hliðarhrygginn. En er þau
komu þar, sem hæstur var hryggurinn, rann
sólin upp að íjallahaki, og sendi geisla sína
yfir láð og lög. Ingólfur leit yfir landið frá
norðri til suðurs og var hljóður. Ja maelti
Ilallveig: fögur eru nes þessi, er fram liggja
í flóann. Ingólfur svarar: það hygg jeg, að
flói þessi muni fiskisæll vera, því svo er að
sjá, sem landiðrjetti hjer flata hönd í haf út;
og munu á síðan margir menn, er byggja
land þetta, sækja björg og blessan á nes
þessi. Og nú minnist jeg hringsins góða, er
jeg dróg á löngutöng hinnar ánauðugu konu.
Fram á nesi þessu mun jeg byggja, og
mun Ingólfsbær, er stundir líða, verða höfuð-
staður íslands, og af honum mun þjóðinni
mikil hamingja standa. jþá leit Ingólfur til
austurs, fjell á knje og tilbað þann, sem sól-
ina liafði skapað; en er hann stóð upp apt-
ur, sá hann reyki mikla á landi uppi, og ýtti
þeim hægur loptandi á haf út. Já mælti
Ingólfur: nú kom mjer í bug, hversu jeg
skal nefna bústað minn; en jeg geymi mjer
að nefna það nafn, þar til jeg liefi sjeð stað-
inn, og á kallað yfir hann heill og hamingju.
Eptir þetta gengu þau Ingólfur og Hallveig
aptur til tjaldanna; voru þá allir vaknaðir
og bjuggust þegar til ferðar.
(Frainlialdið síðar).
Frá nokkrum hændum í Aniessýslu.
t Reykjavíkurpóstinum 1849, bls. 145—
146, og í Jjóðólfi bls. 71, fá bændur í Öl-
vesi og Selvogi ofanigjöf fyrir það, aö þeir
þá um vorið tregðuðust við að greiða þann
hluta alþingiskostnaðarins, sem lagður er á
fasteignina. Vjer viljum engan veginn mæla
þeim málbót, sem þverskallast við að greiða
þau gjöhl til almennra þarfa, sem á eru lögð
með auglýstum konunglegum lagaboðum, með-
an þau lagaboð eru í gildi. En eins og það
er vítaverðt fyrir gjaldþegna, ef þeir greiða
ekki góðviljuglega þannig lögskipuð gjöld,
þá verður ekki neitað, að það hins vegar er
nijög áríðandi, að þeir, sem stjórna eiga lög-
unum og heimta gjöldin, gæti í öllu tilliti
rjettrar reglu, og geti gjört gjaldendum grein
fyrir, á hverjum iögum hver gjaldheimta sje
byggð. Og viljum vjer, sem þetta rituni, lialda,
að nokkur óregla hafi stundum fylgt gjald-
heimtunni í Árnessýslu, enda hafi hún ekki
ætíð haft skýrar greinir laganna við að styðj-
ast. Teljum vjer þar til:
1. Alþinffiskostnaðartökunn. Hjer var
þingkostnaður ekki tekinn af bændakirkju-
eignum, og viljum vjer ekki fara um það
mörgum orðum, þar eð þetta efni kom til um-
ræðu á alþingi í fyrra sumar, og vonandi er,
að á því fáist rjetting fyrir þingsins tilstuðl-
an. En annað var líka óreglulegt, og að