Þjóðólfur - 08.09.1850, Qupperneq 3

1*0
okkar hyggju öldungis ólögmætt í tolltekj-
unni, sem vjer ekki vitum, livort víÖar hefur
átt sjer staö, en í sufturunulæminu. Hjer
var nefnilega í fyrra vor, eins og sjá má í
þingtíftindunnm 1849. bls. 419, lagftir 2 sk. á
hvert tíundarbært hundrah til jafnaftarsjóðs-
ins; og hefur alþingistollurinn af lausafjenu
verift í þessu gjaldi innifalinn, því eptir þvi
sem ráfta er af ræftum 2 þingmanna, bls. 419
og 468, samt sjer í lagi af orftum stiptamt-
mannsins sjálfs tvívegis bls. 414 og 418,
hefur alþíngistollurinn af lausafjenu í suft-
urumdæminu verift borgaftur úr þess jafnaftar-
sjóð; en þaft er kunnugt, aft ekki hafa allir
hingaft til lagt í jafnaftarsjóftinn, sem þó eiga
þingtolli aft lúka; og sje mörgum þannig
sleppt frá þingkostnaftargjaldi, þá er þeim,
sem eptir verfta, auftsjáanlega órjettur gjörft-
ur, því þess meira lendir á þeim kostnaftar-
ins. Vjer sjáum ekki, aft í opnu brjefi 18.
júlí 1848, sje lausafje presta eöa annara em-
bættismanna undanþegift alþingiskostnaöar-
gjaldi; og það er auftsjeft aft alþingið, þeg-
ar þaft lagfti grundvöllinn, sem lagaboft þetta
er byggt á, ekki liefur ætlazt til þess. Lát-
um vjer okkur nægja í því tilliti að vísa til
þíngtíftindanna 1847, bls. 252, 256, og 257,
og verður ekki sjeð, að nokkrum þá hafi
komið það til hugar. Svosjáum vift afþing
tíðindunum 1849, bagfti af dæmisögunni mm
Bembættismanninn í Landakoti“, og af því,
hvernig 2 af þingmönnum fórust orð bls. 401,
aft ekki er gjört fyrir öftru ráft, en aft af því
sje goldift. Segir annar, aft prestar taki, Bað
því leyti lausafjeft snerti, dálitinn þáttíþing-
kostnafti“; og hinn: rprcstar eruþó ekhi hlut-
tekningarlausir í þingkostnaftinum, peir gjalda
pó af fjenafti sínum“; og er sá lögvitringur,
þó hann máskje ekki sje kunnugur því, hvern-
ig tollur þessi var tekinn í sufturumdæminu,
eptir því sem af orftum hans er aft ráfta, því
þar hafa prestar ekkert goldift af lausafje
sínu til þingkostnaftarins, og líkast til ekki
lieldur verftslegu embættismennirnir, sem ekki
leggja til jafnaðarsjóftsins; er þessi lögfrófti
maftur þó einn í þeirra tölu, og mátti í því
tilliti vera þessari tilhögun kunn.ugur; og
skiljum vjer því ekki, hvernig þessu víkur
vift. En hvernig sem þvi er varift, þykir oss
öll þörf að átelja þessa aftferft; og meft því
ekki er aft vita, nema fleiri gallar hafi enn
verift á gjaldheimtu þessari, og hvort sem
er, krefjumst vjer í nafni gjaldþegna og allr-
ar alþýðu, aft auglýst verfti á prenti, liversu
mikift í»ú þegar, og svo árlega, er goldift af
þingkostnaftinum úr hverju amti, liverri sýslu,
og liverri sveit; því nema sú auglýsing sje
svo nákvæm, kemur hún fyrir ekkert. £yk'r
okkur vel til fallift, aft þeir reikningar fylgi
þingtíftindunum; en þó því yrfti ekki vift komift
í þetta sinn, má þó ekki fresta, aft birta það
meft öftrum liætti, og reyna að koma lagfær-
ingu á gjaldheimtu þessa; því vift er aft bú-
ast, aft óánægjan aukist því meir, því leng-
ur sein þessu fer fram, og ekkert er sjer
af því skipt.
(Frambaldið siðar).
Til Arnesinga.
I No. 18. af „Lanztíðindunum* hef jeg
gjört yður grein fyrir, Árnesingar! hvaft
mikift þjer gulduft í fyrra af föstu og lau.su
fje yftar til lúkningar alþingiskostnaðinum.
Hjer vil jeg nú sýna yftur, hvað þjer hafið
goldift í ár, og er þaft töluvert meira, en í
fyrra, bæfti vegna þess aft tollurinn var í
sjálfum sjer hærri, og svo einnig fyrir því,
aft ýmsir af þeiin verftaurum, sem almennt
eru goldnir í jarðarskuldir, voru með hærra
verfti í verftlagsskránni í ár, heldur en í
fyrra.
Jess er aft gæta vift skýrslu þessa eins
og hina fyrri, aft einúngis 109 rbd. 13 sk. af
hinumsvokölluftu sakamálapeningum (186 rbd.
93 sk.) ganga í endurgjald þingkostnaftarins;
en eptirstöðvarnar 77 rbd. 80 sk. renna inn í
amtssjóðinn.