Þjóðólfur - 21.05.1853, Blaðsíða 2

82
öllu leyti fallizt á þessa skoftun og þessa aö-
ferð, en þótt þa?» virftist öldúngis gagnstætt
hinum upprunalegu aöalástæftum alþíngistil-
skipunarinnar, og þeirri skoöan á stööu hinna
konúngkjörnu á jþínginu, sem þeir hafa sjálfir
haft eins og aftrir, og sem er eðlilegust i sjálfu
sér; — því bæöi hefir stjórnin sæmt þessa
menn á ýmsan veg síðan 1851, bæði með nafn-
bótum og riddarakrossum, 1— þaö er merki-
legt, hversu herra jiórður Sveinbjörnsson hefir
orðiö útundan í þessu efni, — og svo hefir
hún nú, að sögn, kvadt séra þórarinn prófast
Kristjánsson til þess að vera konúngkjörinn
varaþingmann, liklega fyrir hinar bljúgu og
auðmjúku samhnegíngar hans og samróma at-
kvæðagreiðslu með þeim fimm á fundinum
1851, en þar í mót hefir sfjórnin nú gengið
fram hjá séra Halldóri prófasti Jónssyni, sem
þó hefir verið tvívegis áður konúngkjörinn,
og er reyndur að dugnaði, en þvi miður (!)
líka að þeirri hreinskilni sem stjórnin virðist
nú að hafa eins beina óbeit á í þessum efn-
um, eins og hún hefir liitt að vettugi, hvað
fulltrúar þjóðarinnar, og fyrir þeirra munn
þjóðin sjálf, hefir lýst yfir um vantraust sitt
á nokkrum þeim mönnum, sem stjórnin ætlar
nú að ota fram á þingið af sinni hálfu.
3>ví þó það eigi lieima hjá amtmanni og
riddara lierra I*áli Melsteð fremnr en
má ske flestum, eða öllum vorum æðstu em-
bættismöimum Cfað enginn fríi honum vits”,
— og þetta sama hefir mátt segja og átt
heima um svo ótal marga af vorum æðri em-
bættismönnum og höfðíngjum, allt frá dögum
Hvamm - Sturlu, og þó er svo komið fyrir
oss sem komið er, — þó naumast nokkur
maður geti efað, að herra Melsteð er færari
uni að vera konúngsfulltrúi en flestir ef ekki
allir vorir innlendu höfðíngjar sem nú eru uppi,
sakir reynslu lians og þekkíngar, fjölhæfslær-
dóms og Iipurleika alls, — þá finnst þó svo
að segja hverjum manni, að það sé eitthvað
óviðfeldið ef ekki ískyggilegt í því, að stjórn-
in skuli hjóða oss hann fyrir meðalgángara
milli sín og vor á alþíngi, nú í ár, eptir það
að hún liefir sjálf gengið fram hjá honum,
reyndum aðstoðarmanni konúngsfulltrúa 1845
og settum konúngsfulltrúa 1849, og þó tekið
heldur annan öldúngis óreyndan til þess starfa
1851, og eptir það að flestallir þjóðfulltrúarnir
1851, lístu opinberlega yfir og rituðu honum,
að hann hefði brugðizt köllun sinni og trausti
þjóðarinnar þegar liann var forseti á fundin-
um, en bar ekki við að halda uppi svörum
eða vörn fyrir harin gegn augljóslega ósönn-
um áburði konúngsfulltrúa og „rángri aðferð
lians að hleypa honum upp sem ekkert ólög-
legt hafði aðhafzt“l. "það lítur nú svo út,
sein fullur helmingur hinna þjóðkjörnu al-
þíngismanna í ár verði þeir sömu sem rituðu
herra Melsteð hið áminnsta vantraustsbréf, og
það er nokkurn veginn vafalaust, að þetta al-
þing hefði aldrei kosið liann fyrir forseta sinn
í þetta skipti, þó þess hefði verið kostur, þrátt
fyrir alla hæfdegleika hans til þess.
Allt um þetta hefir nú stjórnin kosið herra
Melsteð til konúngsfulltrúa á alþing í sumar,
til meðalgángara inilli sin og vor Islendínga,
og þannig gengið fram hjá bæði ýmsuin öðr-
um höfðíngjum, sem fyrir engu opinberuvan-
trausti liafa orfiiö, og svo peiin manni sem
hún hefir sett h#r til æðstu valda, sem hún
tók fram yfir herra Melsteð 1851, og sem aö
vísu varð einnig fyrir vantrausts yfirlýsíngu
af hendi þjóðfundarmannanna, en engu fremur
eða jiýngra enn herra Melsteð. llerra Trampe
hefði getað tekið sér duglegan og vinsælan
aðstoðarmann, og þá hefði hann naumast staðið
neinu fjær þíngmönnum; og varla verður að
neinu betra eða sætara bragðið að herra Mel-
steð, þó stjórnin hafi seilzt svona í hann upp
yfir höfuðið á greifanum.
|það er nú vafalaust, að þar sem að nokkru
marki er haft alinenníngsálit og almennt van-
traust sein hiklaust er búið að lýsa yfir af
liinum |ijóðkjörnu fulltrúum, eins og var 1851
um háða þessa herra, þar hefði stjórnin skirrzt
við að kveðja slíka menn til meðalgángara
milli sin og þjóðfulltrúanna; — svona lét
jafnvel danakonúngur undan þjóðfulltrúúnum
jiegar hann hætti að setja Örste.d fyrir full-
trúa sinn á þingunum í ílróarskeldu og Ye-
björgum, en tók Bany í stað hans; — og
suinstaðar liefði stjórninni ekki hahlizt það
uppi, þó hún hefði farið sliku á flot. Sumir
menn mundu og skirrast við jiað sjálfir að
taka slíkri köllun, úr því svona væri komið
‘) „f'ædrcTandel11 19. sejil. 1851.