Þjóðólfur - 06.07.1853, Blaðsíða 6

114
gángi er lokilS. 5ví nálega er mér of vaxift og
óvinnandi, ah lialda því áfram meö ekki fleiri
kaupendum, auk lieldur, ef þeir skyldi fækka.
Auk enna þúngu kjara, að veröa að greiöa
allan kostnað fyrir fram fyrir liverja 6rk, og
þannig neyöast til aft leggja fyrir, afandviröi
þessa árgángs, 400 rbd., til þess aft geta staft-
izt kostnaö liins næsta, þá er mikill erfiöis-
auki og timaspillir í því fólginn, aft búa út
blaðiö og senda, einu sinni í bverri viku, í
stað þess sem áður var, einu sinni, efta mest
tvisvar, í mánufti.
Eins vildi eg mega biftja mína heiftruftu
útsölumenn og aftra landsmenn, aft láta mig
vita, sem fyrst, og eigi seinna en í haust,
ef nokkrir, og hve margir nýir kaupendur bæt-
ast vift. 3>eir sem vift bætast, og vilja fá
penna 5. árgáng keyptan, fá hann á 4 mörk.
Jón Guðmundison.
Fréttir, sft/sfarir o. fl.
— Kauptiftin er nú í sem niestum blóma, og
varla munu landsmenn hafa átt nokkru sinni
aft fagna betri verzlunarkjörum en nú. Ull
hvita taka flestir kaupmenn hér á 30 sk. pund-
ift, en tólgina sumir á 18 sk., og er flest út-
lend vara meft vægu verfti í móti.
— Enskt skip er hér komift fyrir skömmu;
ráfta fyrir þvi auftugir eftalmenn, sem ætla sér
aft ferftast hér um nokkurn liluta landsins.
Hesfakaupmenn enskir kvaft og vera ný-
komnir á Hofsós í Skagafirfti.
— Fundir hafa nú verift haldnir lieiina í
héruftuni meft flest.a slag í vor; t. d. í Árnes-,
Rángárvalla - og Borgarfjarftar-sýslum. Svo
var og fjölmennur fundur úr binu forna
Jorskafjarftar-þíngi, aft Kollabúftum,
og voru þar rædd mörg mál og samdar bæn-
arskrár til alþíngis. En af því vorhörkur
meinuftu aft balda hann svo tímanlega, aft
náft yrfti þar eptir iþíngvallafundi, þá segja
Vestfirftíngar, aft þetta hafi bamlaft þeim þar
vestra frá Jingvallareift. Einnig mun og
fundur hafa verift haldinn í $órnes - þíngi,
en lítift höfum vér af honum spurt.
— 25. f. m. haffti aldraftur maftur gengift
fram meft Arnarhólsklettum hér vift staftinn;
nokkru siftar, hinn sama dag, fannst hann
látinn í flæftarmálinu fyrir innan klettana.
H r ;/ s a l rt.
Jiað hefur opt blædt oaa í aujuni, hve margir fc-
vana búendnr þessarnr vorrar lillu og miijtru sveitar
hafa uiiiiið óbaUanlcgt tjón búsæ'd sinni oe efnahajf, með
þvf að sclja meira og minna af tððn á ári hverju, fram t
Reykjavlk og Hafnarfjðrft og þannig svipt sjáll'a sig viss-
asta og nutasælasta stofni bjaroræðia síns, og jafnfi amt til
þessa flutiifngs eydl margri dýrmætri slund bjargræðis-;
tíinans.
Vér þykjumst nærri þvf aljrjörlega sannfærðir um, að
óreula þessi og ráðleysa sé ein af enum helzlu orsökuni,
er mikið hafa gjört til að eyða velmegun sveiiarinnar,
sem þar að auki er rýr að landkostmn, og undirlögð,
eins og ölluin er kunnugt, ineira ónæði, álroðningi, og
eyðíngu af sífcldri uinrás ferðamanna og rápi ogkvabhi
Keykjavfkiirmanna, hcldur en nokkur ðnnur svcit. Jisð
cr siiinsé ætlan vor, að heysalan sé þó alira annara
orsaka vest og meinlegust; enda vantar það ekki, að
ekki, að eins góðir búmenn annara sveita, heldur og
sjálfir Reykjavíkurmenn, sumlr hverjir, jmist skopist að
eða aumkist yfir þennan f raun og veru amna neyðar-
útvcg sveilnrmanna. En vér getuni ekki dulizt þess,
að sumir Reykjavikurbúar hafa líka bæði fyrr og seinua
alið á þessari vesælu verzlun, og það með mörgu móti,
en þykjast þess á inilli verða fullkaupa á töðunui úr
Mosfellssveit, en vér þorum nærri því að fullyiða, að
hvað vel sem sumir þeirra liafa þókzt horgá hana, hafn
þeir líkloga injflg sjaldnn gjört það eins og hún cr f
raun og veru vcrð, þvf siður svo, að seljcndur hafi
orðið skaðlausir, fyrir utan það, nð þcss inunti líka a-ði-
inörg dæmi, að sumir kaupendnr — að siðiiin kaup-
mannn — hali sUamtað úr hnela borgunina, þegar töðu-
bnggarnir voru koinnir nð metaskálum þeirra. og selj-
enilur böfðu verið svo óliyggnir, nð flylja þá óbeðnir
og án þess nð semja iim borgunina fyrirfram. Vera má
að sönnu, að sumir kunni, eins og þeim flunst, verða
fullkaupa á vetrarfóðri fyrir kýr sínar f Reykjavik, sem
fá ,það bcr úr sveitinni, cinkum þeir, sem kaupa lítið f
scnn og eiga kanp við ninrga, cn eptir sölu á mjólk og
rjóma f Jíeykjavík teljum vér þó varla neinn efa á þvf,
nð tjónið lendi þö nieira, og mest f öllu tilliti, á þeim,
sem töðima selja f'rá jörðum sínuin og btium; en væri
svo, að livorirtveggja helðu óhag af þessari verzlan, þá
þykir aldrey farn vel á slíkuin viftskiptuin, og mundi þa
ráðlegast, að leggja þau niður hið fyrsta.
Töðusalan er lika i sjállri sér eins meinleg l'yrir
það, þó snauðum búendum inegi aptur f sumu tiiliti
mæla það vorkunarmál, að hægra sé um að tala, en í
að komast, svo er það lfká i þessu cfni; það er al-
kunnugt, hversu enum auðugri og efuabolri cr opt vant
að takast, að skuldbinda sér enn iimknmuniinna með
ýmsu móti, og þessi ræður þá af, »ð losa sig úr ánauð
með þv(, scm fvrir liendinni er, og athugar ckki ætfð
sem skyldi, hvert meintak það kunni aft verða sér fram-
vegis. Vér getum ekki heldur dulizt þess, að jafnvef
suni yfirvöld vor bafa gengið á undan með ófðgru eptir-
dæmi í þessu cfui, t. a. m. þegar sýslumennn (jullbríiigu-