Þjóðólfur - 25.02.1854, Qupperneq 1

þJÓÐÓLF (JR.
1854.
Scndur kaupendmn kostnaðailaust; verð: ávg., 18 ark. 1 rbd.; Iivert einstakt nr. 8 sk.; sölulaim 8. hvert.
136. — 167.
6. á r.
'25. Febrúar.
Leiðréttíng: seinasta blað Jijóðólfs, 5. febr. átti
að vcra auðkennt 134. — 13o$ — á bls.
,170. — 1. dálki 10 línu að ofan. 639 rbdd.
les: 369 rbdd.
— í seinasta blaíli stjórnarblaftsins núna,
stemlur skjrsla frá sýslumanninuin i Gull-
bríngusýslu uin dauða lijarna lieitins Hiigna-
sonar, er dauftur fánnst skainuit f'yrir noróan
Ytri - Narbvík. Eptir skýrslu jiessari liefir
„líkift verið nijög illa útleikift„, r|iví jiaft sáust
á jieini (laufta 2 sár liægra niegin á amllitinu,
aimaö rett lijá auganu, liitt á kinnbeininii,
bugsurnar(—„gamlar og slitnar“—) voru rifn-
ar, liúfuna vantaöi og klútinn af hálsinum".
Um Jietta kveðst sýslumafturinn liafa feingift
skýrslu hreppsjtjórans, „sem strax varsóktur, og1
likift var strax skohað að tilhlutun kaupmanns
fíuus; y,en það var síðan t/rafið, eins ot/ siður
er tiF. Sýsluinaðurinn telur nú, ýrnsur likur
fyrir jiví, — sjálfsagt eptir skýrslunni frá
hreppstjóranum, að öll atvik að viðskilnaði
Bjarna beitins hafi verið „augsýnilega í eðli
sínu“, — og „wiMMi" tildrögin að Jiessmn við-
burði á að geta hafa verið jiau, sem liann til
greinir í íngólfi „og f>ví sé ekki hin minnsta
tilliástæða til að ætla, að Bjarni heitinn rnuni
iláinn að mannavöldum". Jietta höf'úm vér
lieldur aldrei gefið í skyn, né „tæpt á j)ví“,
Jió sýsluinaðurinn beri oss jiað á brýn.
Vér viljum nú geta góðs til allra manna,
eins og sýslumaðurinn, og imynda oss, að
Bjarni heitinn bafi ekki dáið að mannavöldum,
nema „hafi eittbvaðóhreintkomið nærri bonum,
sein sumum jiókti öllu líklegra“, (eptir jiví
sem sýslumaðurinn segir), og eins vil juni vér
íinynda oss, að allar jiessar skýrslur séu sann-
ar. En jiessi skýrsla sýslumannsins þykir
oss samt mjög lærdómsrík í íleiru en einu.
íað er sumsé konúnglegt bann fyrir jiví, að
kasta moldu á þá menn, er hráðdauðir finn-
ast á víðavángi eður annarstaðar, og sein
meiin ekki nt'itaa hversu dáið hafa, fyr en
búið er að gefa það yfirvaldinu til vitundar,
og fyr en yfirvaldið er búið að rannsaka um
dauða þeirra. Kanselíið lagði ríkt á við bisk-
upa að sjá um, að prestar lilýddu þessu boði.
og eins má sjá af ýmsum kóngsbréfum og
kansclihréfum, að það er álitið sjálfsagt, að
lögreglustjórarnir lialdi ætlð rannsókn út af
dauða bráðkvaddra marina, ogþetta liefir líka
verið venja hér að undanförnu, að prestar
hafa ekki þorað að jarðsetja þessi lík, fyr en
yfirvaldið væri búið að rannsaka rnálið, og
eins hafa sýslumenn álitið sér skylt, að sinu
leytinu, að raimsaka þau mál tafarlaust. Jví
verður lieldur ekki neitað, að slíkt erimörgu
tilliti bæði falleg regla og riauðsynleg, ef
stórnin ætlar séraðreyna nokkuð til að afstýra
morðum og sjálfsaflifunum.
En það er samt auðséð, bæði af skýrslu
þessari og- eins þvi, að eingin yfirvalds-rann-
sókn mun liafa verið gjörð út af viðskilnaði
þessara 6 eða 7 manna, sem dáið hafa bráð-
um og vofeiflegum dauða þarna suður um í
vetur, og sem án allrar slíkrar rannsóknar
rnunu liafa verið jarðsúngnir af prestunum
„eins og siður er til“, að hvorki háyfirvöldin
né beztu lagamenn vorir álíta, að þessi laga-
boð gyldi bér, enda munu þau gefin út fyrir
Danmörku, og að nokkru leyti fyrír Noreg.
Og sjá menn hezt hér af', livað hæpið það er
að álíta, — eins og mönnum hér var þó svo
tamt um eitt skeið, — að menn séu skyldir
til eða þurfi að gefa nokkurn gaum að þeini
lagaboðum eður skipununr frá stjórnarráðun-
um, er út haf'a gengið fyrir Danmörku, eða
f'yrir Noreg á nreðari hann var saineinaður við
Danmörku; það er bert hér af, að menn
þurfi ekki að gefa neinn gaum þesskonar lögum
jafnvel ekkií þeim málunr, þar seni hér stend-
ur með öllu eins á og jiar; héldur hafi þessir
æðstu og heztu lagamenn vorir það álit hér
um, aö menn hér á landi eigi einúngis að
fara eptir þeinr lögum, sem með berum orðum