Þjóðólfur - 25.02.1854, Page 2

eru íit "efin fyrir Jietta larnl.
5aft svnist líka, sem lielrlur fari í vuxt,
og nni of, afl jarflsýngja J»á nieiin mef) allri
kirkjnlegri vifiliöfn, sem taka sjálfir af ser
lífið; varla munu rlæmi til lirofialegri sjálfsaf-
lífunar en Jieirrar, er ver sögfium frá fyrir
skeinmstu af Baldvin heitnum flinrikssyni;
f,ó hefir borizt, afi liann liafi verifi jarflsettur
mei'i saungvum og líkhringíng, lijartnæmri ræflu
og göfugri likfylgfi; áreifianlegri sögur munu
spyrjast. um Jietta mef) pósti, og niunum ver
j,á skýra f>afi hetur, af efiur á.
— 1 Ingúlfi 18. hefir forstöflumafiur Jiinnar
íslenzku stjórnardeililar í Kaupmannahöfn,
jústizráf) lierra Odtltjeir Stfiphrnsen, viljaf) hera
nokkrar hriggfiur á Jiaf), sem framsögumaflur-
iun í umlirskriptamálinu á alfiingi 1853 sagöi
um galla á íslenzku J,ýftingunrii 2 lagahofia,
sem út liafa gengif) sífian 1849; og furfiar
liann sig stórum á Jivi, af) framsögumafiur
„skuli taka eldri útleggingarnar fram yfirjiær
nýju“. ipafi sést nú ekki í al|,íngistíf)indun-
uin, J,ar senr hr. Oihlgeir skírskotar J,ó til, á
bls. 224, af> framsögumaflur liafi sagt, rað út-
Iryyinyin á hiniim srinni árnm sé illavi'md-
nð%; aniiaf) mál er Jiaf), af) J,essir 2 gallarsem
framsögumafiur hefur tekið fram, eru naum-
ast vottur utn að útleggíngin sé par vr.lvöntl-
uð á seinni árunum; ekki fiunst Jrað heldur i
tiðindunum, að framsögumaðurinn hafi með
einu orði borið sanian eldri og nýrri útlegg-
íngarnar, og Jrví síður „tekið Jrær eldri fram-
yfir“. Vér „áttunr nú reyndar J,ess sízt von“,
að lierra Oddgeiri yrði að skirskota til Jreirra
orða í prentaðri bók, og leggja út af Jreim
sem ekki finnast Jiar, og beinast svo urn J,að
að rinum Jnngmanni. j,ví vér verðuin Jró að
vera sannfærðir um, að lierra Oddgeiri finnst
ekki sein réttast að eigna framsöyumannin-
nm J,au orð, sein eru í hænarskrá a/þínyis
til konúngs um Jretta mál, bls. 959: rpví enn
reynist, sem fyrri, islenzka oy óstaðfesta
útlryyinyin á nýrri layaboðunum miður ná-
kvtem oy sumstaðar öðruvísi, en hinn danski
trxti, sem Jafnaðarleya er látinn ráða“;
enda sjá allir, að jiessi orð liggja á annan
veg en Jtair, sem á er hyggt. i íngólfs — grein-
I inni, en Jiótt bæði j,essi 2 dæmi uppá hina
ónákvæmu útleggingu, sem getið er nú í Ing-
, ólíi og i aljringistiðindunum 1853 bls. 224—
225, og jrau, sem getið er í aljringistíðindun-
um 1849, bls. 527, sýni J,að ljóslega, að jtessi
orð alpíuyis eru alls ekki ofhermd, og að
[tessar „nýrri útleyyínyar“ lagaboðanna hafa
engu síður en |,ær eldri, — hversu sem málið
sjálft á Jieiin kann að vera óislenzkulegra,—
gefið fullt tilefni hæði landsbúum og Jrínginu
að bera sig upp uudan Jieim.
Jað er aptur að öllu rétt og satt, sem
herra Oddgeir segir um Jiað, að bæði kon-
úngsfúlltrúinn og aljtíng ætti að vaka yfir, að
útleggíngar hiiiua dönsku fruinvarpa, sem bor-
in eru upp fyrir jiingið og rædd |,ar, verði sein
réttastar og nákvæmastar; og Jiegar jiau mál
eru til umræðu og meðferðar, ætti liver fúng-
maðnr í sinn stað að veita J,essu fulla athygli
og hera upp um j,að j,ær breytíngar, sem við
eigá, og með J,ví móti búa í haginn fyrir sig
og alla landsnienn nákvæni lög og skiljanleg,
og létta hiniini dönsku stjórn J,au störf svo
sem verður. En aðhaldið og livötin fyrir jiíng-
menn að gæta j,essa svo sem ber og jiarf, er
og verður svo miklu minni en ella, á meðan
Jiingið er að eins ráðyrfandi píny, og á með-
an stjórninni, eins og nú, er á sjálfs valdi, að
hafna og hreyta og snúa við hverri þeirri
uppástúngu sem frá aljnngi kemur1. En sú
saina stjórn, sem snéri svo við skýriim og
skýlausum uppástúnguin aljiingis, til [teirra 2
lagahoða 6. og 18 júlí 1848, að meiníng ís-
lenzkunnar varð öll önnur en sú, sem alþíng
stakk upp á, og tekin var í danska textann,
[ressi saina stjórn getur jió nauniast í alvöru
afsakað meinírignrvillurnar sem hún lét stamla
í islenzkunni á erfðalögunum, - og sem eiga
sér jiar viðar stað en í 27. greininni, - með
(tví, að stjórnin se svo viðkvæm oy trey á
að breyta nppástúnyum alpínyis, að hún á-
líti ógjörandi að breyta neinu sem frá al-
Jiíngi keinur, jafnvel Jiví sem væri rángt. Jað
er og auðsæt.t, að ef slík viðkvæmni ætti
ekki að vera verr’ en J>ýðíngarlaus, þá ætti
1) þessu hafa og merlcis- og lagainenn'í.þínginu lýst
yfir að nokkru, með viðaukaatkvæðinu nr. 7 {,, sem þíng-
ucfndin i lagamálinu bar upp í snmar er lcið, (al|,. tíð.
1S53 bls.832 sbr. bls. 834,) og scm þíngið síðan snmþykkti.