Þjóðólfur - 12.08.1854, Side 6

261
geta liaft réttileg not af loks fenginni frjálsri
verzlan, og nienn fiyrftu |ivi alvarlega að lita
eptir vöruvöndun, og þess vegna aft velja sér
liæfilegn nienn til ráöaneytis í liverju einu,
sem vift víkur verzlan vift aftkomandi þjóftir;
— aft hvorutveggju fiessu var gjörftur góftur
rómur.
Embœttispróf Islendinga vid háskólann í
Kanpmanna h ö/n 1 854.
I guftfræfii.
I/elffi ílálfdánarson, (sonur séra ilálldán-
ar Einarssonar á Eyri vift Skutulsfjörfi) meft
1. aftdleinkunn („Laudabilis“).
I Málfræfti hinni nieiri.
Jón þorkel/ssonúr Skagafirfti (sonur j>or-
kells sál. Jónssonar hónda í Skagafirfti) meft
1. aftaleiiikunn. („Laudabilis“);
I „latínskri“ lögvísi.
Árni Thorstemson frá Stapa (sonur
Bjarna amtm. Jorsteinssonar konferenzráfts
og riddara). meft 2. aftleinkunn.
2 Islendingar hættu vift þetta próf.
í danskri lögvísi.
Jón þórðarsoti Thoroddsen frá Reykhól-
uin, nú sýsluin. í Barftastrandar-s (sonur Jórftar,
sál. jióroddsonar bónda á Reykhólum) meft
I. aftleinkunn (bekvem).
Erlendur þótrarinsson frá llofi í Álptafirfti
(sonur iþórarinns prófasts Erlendssonar á Hofi);
hann tók prótift í fyrra og n.ifti Jiá 1. aöalein-
kunn í hinu munnlega, en 2. eink. í siðara
(praktiska) parti liins skriílega; nú lagfti hann
sig aptur í vor undir jiann part prófsins á ný,
en náfti aft eins 2. einkunn (ikke ubekvem)1.
(Aðsent).
Frá sýslufundi Rángvellinya 1854.
f>ann 15. d. júní nián. þ. á. var funilur lialdinn aft
Stórólfslivoli í Rángárþíngi og var alþíngisniaður Ráng-
æínga, Páll lireppst. Sigurftsson á Árkvörn forseti fund-
arins. Áftur haffti hann boftaft fund þenna meft bréli,
er sýnt var á hverju nianntalsþíngi í sýslunni.
Á fundi þessuin var fyrst fram lögð og upp lesin
skrifleg iippástúnga frá Eyjafjallahreppi þess efnis, að
skora á jþíngvallafundinn aft styftja að þvi, aft sýsla
*) Svo er á skilift i lilsk. 26. jan. 1821, að af þeim,
sem taki próf í danskri lögvísi („examinati júris“,
lögfræftíngar (?) þá geti ekki aftrir fengift sýslumanns
enihætti á Islandi, en þeir, sem ná fyrstu einkunn
(,,Bekveui“) hæfti i hinu niunnl. og skrifl. próli.
þessi gæti fengift verftlagssksrá út af fyrir sig, þó aft
stiptsyflrvöldin liefðu þókit liafa liaft næga ástæftu til
aft afsegja þaft. Uppástúnga þessi haffti áftnr verift
borin upp á sveitarfnndi i Steinahellir undir Eyjafjöll-
um, og öftlazt þar fullkomift sainþykki; og af þvi
fundarmenn á Stórólfshvoll álitu aft hún stefndi aft nauft-
synleguin umbótiini og réttlátum kröfum, þá var henni
einnig veitt fuilkomlð sainþykki á fundi þessum.
I annan staft var liorin upp munnleg uppástúnga
þess efnis, að fundurinn kysi fyrir liönd sýslunnar 2
menii, til þess að standa l'yrir ölluni hrossakaupuiii i
sýslunni, ef einhver Englendíngur ltænii eptirleiftis til
aft kaupa hross, eins og nokkur undanfarin ár. Aft
ii[ipástúngu þessari var gjörftur góður róniiir, og voru
þeir strax kjörnir til þessa starfa, kaininerráð lierra Ste-
phensen og læknir herra Sk. Thorarenseti, er báftir höfftu
góftfúslega staftift fyrir sölunni í fyrra.
Eptir nokkrar uiiiræður var þar líka sainþykkt, að
skipta skylili hrossunuin í ilokka eptir gatftuin og svo
skyldi ákvefta verfthæftina.
jþegar iiuiræðiiniiin uni þelta niál var lokift, vakti
alþíngisniaftiir Páll ináls á því, að það væru svo inark-
verð og áríðandi fyrir land og lýft, húss - og sveita-
stjórnar-inálin, sein hefðu verið rædd á næsta alþingi,
að þaft væri ekki uni skör fram, þó þeim væri gelinn
sein beztur gaumur og athygli. Eundarinenn allir voru
þessu saniþykkir, og urftti þær inálnlyktir, aft þaft var
álitið tiltækilegast að nefnd yrfti sett í hverri sveit til
að íhuga inálefnin. Nefndir þessar skyldu liver fyrir
sig semla þíngmaniiinuni álit sitt, lil þess lianii gjörfti
útdráft af nel'ndarálituuiim og sanieinaði þau eptir þvi
sem auðift væri, og bæri síftan upp ályktanina á næsta
vorfundi.
En freiniir var á fundi þessuni dre|iift á þá alinennu
verzlan, og var þaft lielzt tekift til greina i því tffni
og samþykkt, aft fundarinenn skyldu aft eins vera út-
búnir nieft reiknínga úr þeim verzliinarslöftinn; Rcykja-
vík, Eyrarbakka, og Vestiiianneyuin, til þess þeir yrftu
fram laggftirá sýslufundiuiiin, yflrskoftaftir og liornir sam-
an innbyrftis. Sömuleiftis var ra-dt iini ýmsa óreglu, er
lielði átt sér staft aft iindanförnu, leiftandi bæfti af fjár-
kaupuin variiingsinanna á haustiiin, og af rekstri á fé
þeirra gegniim búfjárhaga og húsinaia; þókti þörf á
því, að sleinma stiga fyrir aft þetta yrfti eins eptirleift-
1s; var því lireift, að rita skyldi um þelta ávarp lii
þingvallafundarins. En sökuni þess aft tíminn þókti ó-
tiógur til þess á fiindinum sjálfinn, og ávarpið gal ekki
komift fram í nafni fundarins, þá fórst þaft fyrir.
Loksins er þess aft geta, aft á fundi þessutn var
sú regla sett, aft frainvegis skyldi á sveitafundum kjósa
menn á sýslufund, en á sýslufundi til þíngvallareiðar.
Ritaft í Rángárvallasýslu í júní uiániiði 1851.
(Aðsent).
— Ónefndur maður i dularham hefir í „íng“ bls.
115.—116. kastað fram nokkrum spurningum til útg.
„þjóftólfs", út af þvi, að alþíng í fyrra ónýtli-kosníngu