Þjóðólfur - 26.08.1854, Blaðsíða 8

Reykjavíkur-brauðiö ,er yeitt sér'a Haligr. prófasli
•iónssyni á Ilólmuni. — Lögfr: Erlendnr þórar-
insson er búinn að ná 1. einkunn og er algjörlega
veitt ísafjarðarsýsla, hann kom nií til landsins.
— Eptir }>ví sem oss er skrifað af verzlun ( sumar
frá hinum ymsu héruðam, þá hefir íslenzka varan vcr-
ið allstaðar tekin betur enn í Reykjavik og á Erar-
bakka, neina má ske lýsi, cptir Jiví scm verðlagið hefir
verið þar opinberlega og almennast; ull í Múlasýslun-
um 27 sk., tólg 22 sk.; cn rúgur flj rdd.; ;i Akureyri,
Hofsós og Skagaströnd var hvít ull 28—30 sk., tólg
22—24 sk. Vestanlands var ullin 28 sk.j saltur fiskur
á ísafirði 20 rdd., harður fiskur 22 rdd., og eins í Vest-
manneyjum. Lausakanpmenn gáfu hér í þessiiin mán-
uði fyrir saltfisk 20 rdd., fyrir ull 28 sk., tólg 24 sk.
Kornvaran var víðast með sama verði og hér, nema í
Múlasýslunum, hálfnm dal vægari hver tunna.
— Fleygzt hefir að norðan sá orðasveymur, að ráðs-
konan amtmannsins á Friðriksgáfu liafi alið harn og
kennt bóndasyni þar i grennd, og er það varla í frá-
sögur færandi; hitt er merkilegra, ef satt væri, sem
barst þar með, að barnsfaðirinn hafi orðið 200 rdd.
ríkari á burðardegi barnsins, og hefir þá nierkilega ræzt
á honum orðtækið: „gefur guð björg mcð barni“; en
„alltjend segja mennirnir til sín“!
__ 17. þ. m. vaið hér syðra vart við loptsjón, bæði
að llraungerði í Flóa, að Fcllsenda í þíngvallasvcit og
liér í Reykjavík; það var um kvöldið um náttmálabil,
og var lopt blikað og skýjað; mikluin bjarma sló niður
á jörðina og laggði með lienni sein af eldíngp, niður-
gánga bjarmans var um hánorður (héðan úr Vík að sjá
um norður-landnorður); skönnnu eður nálægt 1.}—2
inínútum síðar, heyrðist úr söinu átt svo miklar drnnur,
að líkast var sem fallbissuskot riði af, og heyrðist óm-
urinn lengi eptir jörðunni. A þessa lcið liafa þeirlýst
loptsjón þessari, séra S. <i Thorarensen í Ilraungerði
og Árni hreppstjóri á F’cllsenda, og kcmur það hcim
við það, sem staðarbúar hér, sem þá voru á gángi,
veittu eptirtekt. Telja menn víst, að þetta hafi verið
Vfgahnöttur, og væri fróðlcgt að heyra af þcssari
loptsjón úr öðrum héruðum hér fyrir norðan, einkuin
úr Borgarfirði, og hvort hvellurinn heyrðist þar einnig
í norðri, eða í suðri; þvf í þeirri átt, sem hvellurinn
heyrðist úr, hefir vígahnötturinn sjálfsagt sprúngið. Fróð-
leg ritgjörð mn vígahnetti og aðrar samkynja loptsjónir
er til eptir herra Björn Gunnlaugsson, riddara, f „JVý-
tíðinduin11, bls. 52, 63 og 70—71.
— Hjaltastafta - biuni. Á prestselrinu Iljaltastök-
um í Skagaflrbi varb sá þúngi atburíiur a?> morgni 8. þ.
m. ab þar brunnu til kaldra kola öll bæjarhiís meb úti-
húsum, 9 ah tölu, og allt sem þar inni var, nema fólkib,
þaí) gat bjargar sér hálfnakib út um glugga; eldurinn kom
npp í smibjunni, sem var norþust húsa, en vindurinn var
á nordari, og tók svo hvert húsib vib af öíiru; allt brann
til agna sem þar var til og prestur átti og heimilisfólkib,
hús og búsgögn, allur fatnabur, og vetrarforhi allnr, og
er sagt, at> þar haft margnr hlutur eigulegur farizt, því séra
Ólafur þorvaldsaon var efnakur ab lausafé og bær
hans vel húsbaur. þar) er vonandi, aí) margur verþi til ab
rétta séra Olafl hjálparhönd af góbum vilja og dreinglund
sinni, til þess at> bæta honum aí) nokkru þettaþ mikla
og tilflnnaulega fjártjón, þó vart sé aubib ai) bæta úr því
ab fullu, því hann er mabur ástsælf og góhs eins maklegur
af þeim sem þekka hann. Nokkrir Skagflrþíngar voru þeg-
ar farnir ab lihsinna honum ;Æ nokkru, þegar síbast frétt-
ist; kaupmabnr Niels Iíav stein gaf honurn 20rdd.; bóndi
einn spurdi prest hvort allt hefbi brunnih, sem harm átti ?
prestur kvab já vib því; þáspyrbóndi, hvert vetlíngar hans
hafl brunnií) lfka? prestur kvah svo vera; þá eru hérna vetl-
íngar, kvab bóndi, og snaraííi ab presti sjóveth'ngslubbum, —
en í þeim voíu 30 spesíur; bóridi þessi heitir þorkell, og
býr á Svabastöhum. Ekki vitum vér til að abrir hafl
liíisinnt séra Olafl neitt hér sybra, heldur en jómfrú Mar-
grct Jónsdóttir gamla í Reykjavík; hú sendi honuin
8 rdd.
— Hjá bókmenntafélaginu í Reykjavík fæs,t 4. og sí%-
asta hepti Fornyrþanna í kaups fyrir 4 mörk.
— Undirskrifaþur bibur alia sölumenn og kaupendur bæbi
þjóbfundartíbindanna 1851 og Alþíngistíþindanna 1853,
sem ekki hafa enn gjört grein fyrir andvirbi þessara tíc'-
inda, at) gjöra svo vel og greiba þab hib fyrsta.
Reykjavík, 23. d. ágústm. 1S54
J. Arnason.
— Hjá undirskrifuímm fást bækur þessar:
Ný Félagsrit 14. ár, fyrir <54 sk.
Nýtt Stöfunarkver handa börrium. Akureyri 1854, innb.
fyrir 16 sk.
Tímatal sem nær yflr 56 ár, frá 1854 til 1010. Aknreyri
1854, fyrir 8 sk.
Tíbavísur mn árin 1801 —1815, orktar af séra þórarni
Jónssyni. Akureyri 1853, fyrir 64 sk.
Reykjavík 17. ágústm. 1854.
E. Jónsson.
— Hestur, raubur, meí)allagi-stór, 11 vetra, affextur, al-
járnaímr, mark: illagjörb vaglskora aptan hægra, sneidt
framan vinstra; á lendinni vinstramegin cru meb tjöru
markaðir þessir staflr I.. J>. S.
þessi hestur kom nýlega aí) Bár hér í hreppi, hvaþan
hann var fyrir 2 árum síbann látin í burtu í Reykjavík, í
hestakapum, til einhvers skólapilts.
Hesturinn verbur au tilhlutun minni fyrst um sinn, geymd-
ur í Bár og má eigandiun vitja hans þángab mót sanngjamri
borgun fyrir hiríiíngn, og þessa auglýsíngu. Árni Magnússon.
Prestaköll: Óveitt: Ás í Fellum f Norðurmúla-s.,
að fornu mati 18 rdd. 16 sk.; slegið upp 21. J>. m.
Miklaholt í Ilnappadals-s. (var tekið ofan til veitíngar
21. þ. m. ea ekki búið að ákveða hver hreppa skuli
í morgun).
— Næsta blað, hcil örk, kemr út laugard. 9. sept.
Ábyrgðarmaftur: dón Guðmundsson.
Prentaður í prentsmiðjn Islands, hjá E. þórðarsy ni.