Þjóðólfur - 26.08.1854, Blaðsíða 1
þjÓÐÓLF (JR.
1854.
Scmlnr l<aupendiini kostnaðailaust; verð: árg., 18 ark. 1 rd.; hvert cinstakt nr. 8 sk.; sölnlaun 8. Iiver.
6. ár.
26. áf/úst.
160. of/ 161.
Leiðréttíng: J)að er ránghermt í síðasta blaði,
bls. 264, að lögfríeðíngur Erlendur þórarins'son
hafi náð 1." aðaleinkunn í hinu munnlega prófi en 2.
cinkunn í „praktiska" prófinu; þetta er eininitt
hausavixl. — í 157. bl. bls- 258, 1. dálk er og rángpr.
Itiagnús Einarsson f. M. G u n n I a ugss o n.
— Kaupmaftur og; bæjarfulltrúi D. Thomsen
hefir á }»essu vori sætt 2 opinberum tnáls-
sóknum: fyrir óhlyóni gegn skipan lögregltt-
stjórans í Reykjavík, og fyrir nteiityrði við
sama embættismann fyrir fógetarétti. Bæði
f»essi mál eru nú clænttl fyrir hérað.sdómi, og var
hinn nyi sýslumaður Bautnann, setudómari í
báðum. I hinu fyrra málinu var ltinn ákærði
öldúngis frí fundirin og málskostnaðurinn Iagð-
ur á almenníng, í hinu síðara var hann dæmd-
ur í 50 rdd. sektir og málskostnað. Hann hefir
skotið síðara málinu fyrir yfirdóntinn, en amt-
ið hinu fyrra. 5<tr skipaði stiptaintmaður
kand. i f/ubfrœbi M. Grímssyni að verja málið
fyrir Thomsen, ejns og sá böfðíngi hefir lengi
hragðað og sjá iná af yfirréttardómunum í fng-
ólfi, að til talsmaima eru jafnaðarlega skipaðir
„kandídatar“ og „examínatar14 í f/uðfratdi, en
j»ótt lögin segi (til.sk. 11. júlí 1800. 22. gr.).
„í sakamálum Of/ r/jafsóknarmálnm skal
stiptamtmaðurinn shipa einhvern af
sýslumönnunum, sent eru í grennd (við
Reykjavík) rðuraðra lög’lscrífjl mennií.
En D. Thomsen lýsti yfir við stiptamtið, að
hann vildi ekki |>enna ólöglesna talsmann,
sem j>ar til væri skipaðttr gagnstætt lögum,
og kvaðst helclur vilja verja sjálfur tnál sitt
fyrir yfirdóminum. Eptir að stiptqmtmaður
hafði svarað j»essu líkt og Pílatus forðuin:
„Hvað eg hefi skrifað“ o. s. frv., j>á beidd-
ist. Thomsen um jietta úrskurðar yfirdómsins,
og sannaði hann nteðfram, að kandid. M. Gríins-
8on hefði í Nýtíðindunum hreift, hve ólögulega
væri settur mykjuhaugur hans, — en j»ar út
af kom óhlýðni Thomsens, að hann jiókti ekki
hafa gegnt lögreglustjóranum í |>ví að færa
hauginn á burt, — og úrskurðaði yfirdómur-
inn, að kandíd. M. Grintsson væri óhæfur til
að verja j>etta ntál; ekki munu sanit dótn-
endumir hafa orðið allir á einti máli tneð j»enna
úrskurð. Thontsen lýsti yfir í yfirdóminuin,
að hann hafnaði að fá sjer talsmann settan,
og ætlaði sjálftir að verja ntálið, samt skipaði
stiptamtmaður sýslumann Lassen honum fyrir
talsmann. En Thomsen kom ei að siður apt-
ur fram fyrir yfirdóminn sjálfur og mótinælti,
að stiptamtmaður hefði haft lagaheimild tilað
skipa organista P. Gudjohnsen til að sækja
málið, bæði af j»ví að hann væri maður ólög-
lesinn, og j»ar til of tengdur yfirdómaranum,
j»ví krafðist Thomsen, að j»essum sækjanda
væri frá visað; en yfirdómurinn varð á gagn-
stæðu máli.
— Jegar menn lesa með athygli sögugrein
j»á, sein jietta blað færði lesendunum fyrir
skemmstu á 253. bls., |>á j»arf naumast hálærða
ntenn né sérdeilislega tilfinníngarnæpia fyrir
j»ví sem rétt er og sanngjarnt, til [»ess að finni-
ast meðferð sú, sent j»ar segir frá að umboðs-
niaðttr Díngeyraklausturs, Tt. M. Olsen, hefir
orðið fyrir af yfirvaldi sínu amtmanni Hav-
stein, mjög óvanaleg og næsta hæpin að af-
leiðingunum til, t. a. tn. ef íleiri undirmenn
amtmannsins ætti líku að fagna jafn óviðbúnir
slíku, eins og Ólsen var. Jað er að visu svo,
að amtmaður, j»að er æðsti valdstjórnarmaður
isinuamti, og jiessir umboðsinenn yfir klaustra-
og konúngsjörðunum álitast ekki í svo göf-
ugri stöðu, eða á svo háu stigi, að j»eim j»yki
[>urfa að vanda kveðjurnar. En j»að er j»ó í
rauninni ekki litilsvert, j»egar yfírvalilinu og
stjórninni hlotnast dugandis umboðsnienn yfir
jjjóðeigminum, og allra-sizt ætti yfirvaldið
nokkru sinni að hafa í frammi jiessleiðis að-
ferð, hvorki við j»essa menn né aðra, sem eru
undirgefnir, að j»ar af gæti risið almennur vafi
um og ótti fyrir, að verða, ef til vildi, að sæta
jiesskonar einræðismeðferð svona tilefnislaust