Þjóðólfur - 31.05.1856, Blaðsíða 4

— 96 —
ur! nýlega koininn norðan af þýzkalandi, segir liann mér,
að þar tíðkist nv lækningaaðferð, nijög frábrugðin yðvarri
og sé liún miklu betri en yftar og nær því gagnstæð þeirri
er þér við halið; því lialið þér og hinir aðrir læknarmínir
eigi kynnt yður þenna lærdóm? hanu kvað þó ekki vera
spánýr". — „Veit egþaðað vísu,“ svaraði læknirinn, „að
til er lsekninga aðferð ein í IVorðurállunni scm Homóopatbia
(smáskamta læknisfræði) heitir, og kynnti eg mér Iiana, en
mér leizt eigi á blikuna, því slíkir menn lofa miklu en efna
lítið, cnda sögðu og liinir beztu læknar mér, er eg talaði
við, bæði í Parísarborg og víðar, að hún væri að cingu
nýt, og hel'ðu þeirreynt liana til þrauta“. Iloinóopathinn
fór nú að hala á móti þessu, og tóliH þeir nú aft ræða um
þ.etta frammi fyrir Ala jarli, en er það hafði gengið um
hrið, tekur Ali jarl svo til orða: „Eg legg aldrei dóm á
það er eg hefi eigi vit á, en eg skal láta reynsluna dæma
á mílli ykkar, því hún er ólýgin“. því næst segir Ali jarl
við herforíngja sinn: „taktu 48 pestveika menn (þvi
drepsótt þessi geysaði þá í liði hans), skiptu þeim í tvo
llokka, og fáðu sinn helmínginn hvorum, en sjáðu svo um,
að hvorutveggju læknarnir hafi allt það er þeir með þurfa,
og settu því næst stríðsmannavörð við spítalann dag og
nótt“. Nú var gjört sem Ali jarl bauð, eji að viku iið-
inni vorú allir liinir pestveiku dauðir hjá Homöo-
patnum; en liflæknir Ala jarls hafði frelsað 6 af lians
sjúklingum. þá lét Ali jarl kalla báða læknana á sinn
fund eiín á ný, og tók svo til orða: „Nú heli eg, „Homö-
opatli“ góður! reynt læknislist yðar hina nýju, og fýsir
inig eigi að gjöra fleiri slíkar tilraunir; en til þess að
slíkir svikarar eigi gabbi mig optar læt eg nú skera af
yður bæði eyrun, og sendi yður eins og annan eyrna-
lausan asna aplur til Norðurálfunnar, öðrum til viðvörunar;
en þú hinn dugleigi og góði lidæknir minn, skalt þiggja
af mér að gjöf svcrð þetta“, og í því rétti Ali jarl að
lækni sínum gullbúið sverð, sett gimsteinum, og var það
liinn bezti gripur.
Ætii það væri eigi liezt að reyna, hvað fljótir okkar
íslenzku Homöopathar yrðu að lækna holdsveikina og
iifrarbólguna? hitt er fullreynt, að þeir þarna fyrir norð-
an hafa ekkert áorkað við hundafárið með þessari nýju
læknínga aðferð.
Reykjavík 26. maf 1856.
J. Hjaltalín.
— Aflabrögð á vetrarvcrtíðinni 1856, eptir sem á-
reiðanlegast hefir getað spurst: í Meðallandi og Mýrdal,
rúmt 1 hundrað að meðalt.; undir Austur-Eyjafjöllum hátt
á 4. hundr. mest; undir Útfjöllunum og í Útlandeyjiim, uin 2
hundr.; í Vestmanneyjum og Austurlandeyjum, um og yfir
3 hundr.; í þorlákshöfn, Selvogi, tírindavik, Inn-Garði,
l.eiru ogNjarðvíkum, nálægt ll/2 hundr. að mcðalt.; i Kefla-
vik úm 100; í Út-tíarði, Vogum og Vatnsleysuströnd ná-
lægt 200 meðalt.; á Álptanesi, Seltjarnarnesi, ogíReykja-
vík, nál. 350 að meðalt., en rúm 700 mest; í Höfnum og
á Akrenesi. fara liæstir hlutir fram úr 1100, en að meðalt
mun teljast á Ákranesi úm 400, eða rúmlega það Há-
kallaafli var góður uin’tínia í Höfnum, og fram yfir páskn
bæði á Isafirði, í Trékyllisvík og fyrir tíjögri; þilskip hér
syðra liafa og liaft stórmikinn hákallaafla, þau scm liann
hafa stundað, eins hafa þæu, er legið hafa fyrir þorsk,
liaft bezta afla. Síðan um lok eru hér komnir um 700 hlutir
mest, en heldur sinár fiskur ogmest ísa; jafnvel meira, að
sögn, á Akranesi.
— Mannalát. 25. marz þ. á. (3. í páskum) andaðist
Jósafnt bóndi Tómasson á Stóruásgeirsá í Ilúnavatns-
þíngi, hálfbróðir séra Jóhanns á Hesti; foreldrar hans voru
Tómas stúdent Tómasson er sfðast bjó að Stóruásgeirsá,
ogLjótum, föðursystir Jóns kammerráðs á þíngeyraklaustri.
Jósafat fæddist að þóroddsstöðum 23. okt. 1788, giptist
27. apr. 1815 Helgu dóttur Bjarna bónda Steindórssonar í
þóronnstúngu í Vatnsdal, föðurbróður landlæknis jústizráðs
J. Thorstensens. „Jósafat var látprúður, friðsamur, fróður,
minnugur, reglnsamur, góðfús, gcstrisinn, vel efnaður, og'
varhanmþvi talin með beztu bændum í Húnav.þíngi og
þar almennt saknaður.“— 7. þ. inán. andaðist hér í Reykja-
vík á bezta aldri J ö rge n K r. Kj er úlf, sonur héraðslæknis
sál. J. J. Kjerúlfs fyrir austan; hann hafði dvalið á 3. ár
í fiöfn og lagt fyrir sig lifsalamennt, en kom nú inn með
póstskipinu í vor yfirkominn í uppdráttar-brjóstveiki. —
14. þ. mán. dó Jón Snorrnson, dannebrogsmaður, er
lengi bjó hér í Sölvhól, hygginn maður og ráðsvinnur. —
16. þ. inán. dó Jón Erlendsson ■ Meðalfellskoti i Kjós,
fyr hreppstjóri þar i sveit, hann var maður greindur og vel
að sér, vel hngur, góður búinaður, ráðsvinnur og vinsæll.
Auglýsíngar.
— Grár foli, únglegur, aljárnacur, meú mark (aí> sögu):
tvístýft framan hægra, er nýlega fundinn á Arnar-
felli hér í sókn. '
Fellsenda í þíngvallasveit 13. maí 1856.
A. Björnsson.
— Jarpur hestur, meb mark: standqöíur aptan bæbi,
óaffextur, stutttegldur, meí) lítilli stjörnu í enni, hvarf frá mér
öndverblega í þessum mánubi og sást daginn eptir viþ ytri
Rángá á Rángárvöllum, hvar sem hestur þessi hittist, óska
eg aþ honum yrbi komib til mín ebnr eg fengi vitneskju af
honum mót sanngjarnri þóknnn.
Litlureykjnm í Flóa 18. maí 1856.
Eiríkur Guíimundsson.
Prestaköll.
Veitt: Arnarbæli i Olfusi, 26. þ. mán., prófasti séra
tíuðmundi E. Johnsen til Möðruvallaklausturs. —
Ábúðarréttur uppgjafaprestsins í brauðinu, á Egilsstöðum,
og afgjaldið þar af er fólgið í þeim % tekjanna, sem
honum er áskilið.
Auk prófasts séra tíuðm. Johnsens sóktu þessir: séra
Björn Jónsson til Stóradals, séra Dan. Jónsson á Kvíja-
bekk, séra Jak. Finnbogason á Melum, allir 20 ára prest-
ar, séra þork. Eyjólfsson f Ásum, 13ára pr., séra Svb.
Guðmundsson til Keldnnþínga, 10 á. gl. pr., séra Bened.
Kristjánsson aðstoðarpr. á Múla, séra Jón Bjarnason í
Meðallandi, og séra Jón Björnsson aðstoðarpr. á Arn-
arbælr. '
Oveitt: Möð r u va11 a-lcla u s tur í Eyjafirði, að fornu
mati 63 rdl. 64 jskl.; 1838: 380 rdl.; f fyrra matið 390
rdl. 90skl. („Norðri“); slegið upp 28. þ. mán.; hér
fylgir engin lénsjörð handa prestinum.
Utgef. og ábyrgftarmaftur: Jón Guðmundsson.
PreutaÍJur í prentsmibjn íslands, hjá E. þórbarsyni.