Þjóðólfur - 22.05.1858, Blaðsíða 3

-05 -
þcirn úrskurði var af stúngið að áfrýjandanurn, eptir þvi
sem hann fór fram á (viö fógetaréttinn), yrði fram selttil
eignarhaldsumráða graslendi (eða túnspilda, „Græsmark“)
rétt hjá verzlunarhúsum hins stefnda stúrkaupmanns P. C.
Knudtzon, er áfrýjandinn hyggr að sé sín eign; hefir hann
nú, hér fyrir yfirdóminum, krafizt þess, að fógctinn í Kjós-
ar- og Gullbríngusýslu yrði skyldaðr til að setja sig í eign-
arhald graslendisins, og að liinn stefndi yrði dæmdr til
að greiða sér málskostnað skaðlaust.
Hinn stefndi fékk fyrst lángan frest, til þess að halda
vörn uppi í málinu, en kom eigi í Ijós þann réttardaginn
þegar frestr þcssi var á enda, en þcgar málinu, að til-
mælum áfrýjandans, þá var frestað til hins næsta réttar-
dags, til þess að hann gæti útvegað skjöl málsins er öll
voru í vörzlum hins stcfnda, þá kom hann fyrir dóininn
þenna (sfðari) réttardag, og beiddist enn endrnýjaðs frests,
til málsvarnar, og skýrskotaði, um útivist sína, til bréfs cr
hann hefði ritað til réttarins (yfirdómsins), en hann samt
sein áðr eigi fram lagði. En áfrýjandinn mótmælti, að
frekari frestr yrði veittr, og krafðist, að inálið yrði til
dóms tekið með þeim undirhúníngi sem orðinn var á því,
þann dag, er hinn stel'ndi átti að svara til sakar en
kom eigi.
þar sem nú af hálfu hins stefnda er ekkert fram kom-
ið, er geti leitt með sér að við hafa aðrar reglur heldr
en þær, sem löglega gilda þegar svo ber að, að hinn
stefudi f einkamálum gjörir sig sckan að útivist, þá virð-
ist eigi, að honurn verði veitt nein lengíng á fresti þeim
er hoiinm var fyr veittr, og verðr þvf nú að taka inálið
til algjörlegra dómsúrslita.
þar eð nú hinn stcfndi hefir hina áðrnefndu lóðar-
spildu f eignarhaldi sínu, samkvæmt lögformlegu al'sals-
bréfi 4. apr. 1848, sem þínglýst var án þess neinum mót-
iiiælum væri lircift, og þar cð livorki f skjölum þeim sem
ófrýjandinn lagði frain fyrir fógetadóminn, né heldr f
neinu öðru af hendi málspartanna, virðist að hafa koinið
í ljós neitt það, er fyllilega sýni, að áfrýjandinn eigi rétta
heimtu á að liinn stefndi verði sviptr þvf eignarhaldi er
fyrgreint afsalsbréf heimilar lionuin, þá verðr af þessuin
ástæðum að staðfesta hina áfrýjuðu fógetagjörð, er af stíngr
að seta liinn stefnda inn i eignarhaldið cptir þvf sem hann
fór fram á. — Eptir málavöxtum skal málkostnaðrinn niðr
falla.“
„þvf dæmist rétt að vera:“
„llinn áfrýjaði fógetadóms úrskurðr á óraskaðr að standa.
— .Málskostnaðrinn skal niðr falla.“
— Hlutarupphæbir á vetrarvertíbinni
1 8 5 8, — eru, eptir því sem greinilegast hefir getaö
spurzt, þessar: í Mýrdal mest um 450; undirEyja-
fjöllum rúm 200; í Landeyjum og Vestmanneyjum
uni 240 mest; á Eyrarbakka nm 480; í þorláks-
höfn, Solvogi og Grindavík, 350 — 400; í Höfnum
mest 7 — 800 — auk góös hákallaafla; í Garði, aö
meÖtöldum þorrahlutum, mest um 1000, meÖaihlutir
4—500; í Keflavík og NjarÖvíkum mest 4 — 500,
meöalhlutir 200—230; í Vogum viÖlíka; á Vatns-
leysuströnd um 600 mest, meöalhlutir 4—500; í
Hraununum og umhverfis Hafnarfjörö meöalhlutir
nál. 150—200; á Álptanesi beztir hlutir nál. 600,
meöalhlutir nál. 300; á Seltjarnaruesi og íKeykja-
vík álíka; á Akranesi beztir hlutir 8—900, meÖal-
hlutir um 400.
— í þessa árs „þjóðólfi", nr. 20, stendr auglýsíng frá
Krísivikfnguiii, hvar þeir fyrirskipa áfángastað ferðamanna
í landeign sinni, nefnilcga: fyrir sunnan aðalþjóðgötuna,
sein inenn raunar sjá ekki fremrf eiuum stað eu öðruin, og
þykir oss það f alla staði náttúrlegt, og vildim gjarna
fullnægja því sem oss væri unt, og vonandi, að flestir
ferðamenn gjörði svo; en það getr ekki orðið með öðru
inóti en þvf, að Krísivíkfngar leggi færan veg frá svo
nefndri Breiðugötu að austan og sunnan við Arnarfell allt
yfir Bæjarlækinn; því það vita allir sem þenna veg fara,
eða réttara sagt óveg, að þar er illfært eða ófært, eink-
um f votviðrum; en cptir lögum munu þeir sem aðrir,
vera skyldir að leggja vcg yflr sitt hérað.
Nokkrir Rángvellíngar.
Auglýsíngar.
I sambandi við fyrirkail það til skuldaheimtumanna f
dánarbúi kaupinanns J. MarUússonar, er eg hinn 5. inarz
þ. á. Iiefi gefið út, skora eg hér mcð á alla þá, sem cru
f skuld við téð dánarbú, að greiða skuldir þessar sem
fyrst, annaðhvort til mfn sem skiptaráðanda, eða, hvað
vcrzlunarskuldir snertir, til verzlunarfulltrúa búsins, Kr.
þorsteinssonar. þeir, sem grciða vcrzlunarskuldir sínar
til búsins f penínguin fyrir miðjan júlimánuð þ. á., fá af-
slátt, 5 af hundrafti, og verðr fslenzkuin vörum, sem
grciddar eru upp f skuldirnar, veitt móttaka með þessu
vcrðlagi: saltfiski, 16 rdl. fyrir skippundið, lýsi, 8 mark
fyrir kútínn, ull, 26 skk. fyrir pundið, og tólg 22 skk. fyrir
pundið.
Skrifstofu bæjarfógela f Reykjavík, 11. maf 1858.
V. Finaen.
— Salthús það, suðr í Voguin, sem tilhcyrir dánar-
búi kaupmanns J. Markússonar, verðr selt við opinbert
uppboð hér f bænum, mánudaginn hinn 31. þ. m. kl. 1
e, m. Um leið verðr einnig selt saltið, sem þar cr. —
Skilmálar eru til sýnis áðr hér á skrifstofunni.
Skrifstofu bæjarfógeta f Reykjavík, 11. maf 1858.
V. Finsen.
— Rauðskjótt hryssa, með hvitum haug um bæði
eyru og mark: hamarskorað hægra, stýft vinstra, mistist
nýlega úr ferð i llafnarfirði, og er bcðið fyrir, að halda
lienni til skila að Júnkæragerði i llöfnuin gegn sanngjarnii
horgun.
M. Jónsson.
— Skipakoma — Skiglíngin kemr dræmt. enda gánga
sífeld andviðri og norðan áttogkuldar; þessa vikuna hcfir
komið 1 skip f Hafnarfjörð til verzlunar Knudtzons stór-
kaupmans, og annað hértil staðarins, til konsul M. Smith's.
Lausakaupmaðr frá Björgvínum f Noregi kom hér og 20.
þ. mán., hefir hann að færa lítið citt af méli og bánka-
byggi, er hann eigi mun ætla að selja betr en kanpmcnn
hér f landi; eins er um sikr, en kaffe selr hann á 24 skl,
og mun færa ekki inikið af hvorugu, né lieldr af borðvið og
plaunkum; mestr farmrinn er hampr, vcfnaðr, járnsinfði
og önnur kramvara. ,