Þjóðólfur - 09.07.1859, Side 3

Eg vcrb nú, öllu frenir en nokkru sinni ab
iindanförnu aÖ biöja hina heibru&u útsölumenn
blaÖsins og abra kaupendr aö skyra nier frá því
sem fyrst þeir geta, og eigi seinna en meb
haustferbum , h v e m a r g i r k a u p e n d r g a' n g i
frá, þegar þetta 11. ár þjóbólfs er á enda meb
lokum októbermán.; subramtsbúar hafa verib láng-
tregastir á því híngab til, ab skyra frá þessu í tíma,
en vér vonum ab þeir bæti úr því. Fækki eigi
kaupendr nibrúr 1000, mun „þjóbóllr" byrja 12.
ársgaungu sína, en ella verbr iiann ab hvílast.
Eg verb ab bibja hina heibrubu útsöiumenn og
kaupendr ab gjöra mér sem greibust og bezt skil
fyrir andvirbi þessa 11. árg. blabsins; innskriptir í
búbir hér sybra verba teknar ab helmíngi, ef þær
koma fyrir lok þessa mánabar, og avísanir til kaup-
mannahafnar, í alla borgun, ef þær koma til mín
fyrir vctrnætr.
L'tgefandinn.
(Absent).
— Eg hefi ekki séb Norbra, nema i svip, því
hann hefir legib í böndum á pósthúsinu. Vib liéld-
um, ab þeir mundu gefa okkr bandingjann lausan
fyrir páskana, cn þab hefir ekki orbib, þrátt fyrir
allar atrennur; en einn stakr Norbri hefir þó borizt
i hendr okkar hér, og hcfir liann farib niilli manna.
í einu blabinu, er grein frá Konrábi út af því, sem
eg ritabi í fyrra í „Ný félagsrit", um útgáfu á nokkr-
um Íslendíngasögum, og þar á mebal um Gi'slasögu
Súrssonar. Konráb vill eklti kannast vib vísuna:
Ileyr undr mikil, heyr örlygi, en þar til liggja þó
tvenn rök ab þab sé vísa: 1) hljóbstafirnir, sem eru
einkenni alls íslenzks kvebskapar, og 2) er orbib
örlygi eitt af ókendum heitum skáldskapar, og
livorki finnst né getr fundizt í óbundinni ræbu. Mér
iinst Konráb seilast of lángt til lokunnar um þýb-
íngu þessa orbs, lygi og Ijúga á ekkert skylt vib
örlygi, scm er alþekt orb, og þýbir vj'g, styrjöld.
Snorri Sturluson, Iiragi gamli, Egill Skallagrímsson,
hafa orbib í þcssari þýbíngu, þab eru þrjú vitni,
og öíl fullgild, og livort danskt barn veithvabOr-
1 o g er, en ab þab þýbi uhyre Lögn (haugalygi),
þab hefi eg hvergi séb nema í orbatíningi Konrábs.
Orbin „eins eba íleiri" eru nokkurs konar drag sem
fylgir vísunni. Eg vil nefna til samanburbar drauma-
vísur l’orsteins Síbu-Hallssonar,1 þar fylgir viblíka
drag hverri vj'su; þar lykja orbin: „æfi þinnar, þor-
>) porsteinssaga Síbn-IIallssonar er nú prentub í Lestrar-
bók próf. Móbrusar í Loipzig.
steinn, lífib frá þér þ>orsteinn, þab mál sem er í
vj'sunni á undan. l’etta munnvarp þorkels er nokk-
urskonar spá og fyrirbobi þeirra óskapa, sein síbar
koma fram í sögunni, en frá rifjum þorkelis komu
síban köld ráb og banvæn, fyrst vj'g Vekings en þar
af hlauzt víg þorgríms og sekt Gísla og bani hans
og margra manna, eins og íleiri. Eg er því ekki
samdóma Konrábi mínuin í þessu efni, en finst þab
réttnefni, ab kalla örlygi frændvíg þau og fóstbræbra-
morb sem hlutust af óheillatali þeirra Aubar og
Asgerbar, og ab orbin eru framsett meb fornri stöku
eikr mjög svo áhn'nskrapt þeirra. En um skinn-
bréf þab sem Konráb ekki þekti, er málib svo vax-
ib. I vibaukanum vib safn Arna nr. 20 folio finst
lítib bókáhulstr. sem í eru geymd nokkur skirinblöb
og slitr úr ýnisum Islendíngasögum. Allir, sem
nokkub skygnast eptir í safni Arna, þekkja brot
þetta. þegar Jón Sigurbsson gaf út landnámu
(1843), þá tók hann þaban brot Melabókar, sein
prentub er aptan vib Landnámu, og þegar hann fám
árum síbar gaf út síbara bindi af Islendingasögum
(1847) þá liefir hann prentab brot úr Harbarsögu
eptir þessum blöbum. þab liggr því sannarlega eng-
inn hulibshjálmr yfir þeim, en nú vildi svo óhappa-
lega til, ab stærsta sögubrotib sem þar er, er úr
Gísla sögu Súrssonar. — Konráb þrætir þess ab þab
standi í sögunni, ab Gísli hafi kvebib vísuna: teina
sé ek í túni í því hann horfbi á hanginn. Eg get
engum gefib trúna, en sagan segir svo: Gísli sezt
nibr ok gjörir at trénu, horfir á hauginn þor-
gríms, snjór var á jörbu, konursátu upp í brekk-
unni, þordís systir hans, ok margar abrar — Gísli
kvab þá vísn.
þab er sagt ab gub hafi forhert Faraós hjarta,
en afdrif hans urbu, ab hann druknabi í hafimi ranba
og sagan segir, ab af honum og hans libi sé komib
allt selakyn. þessi afdrií Faraós sýna, ab þang-
ab til geta menn forherzt, ab menn verba selir eba
selum líkir. Eg óska þess, ab enginn forherbist svo
fyrir mínar sakir, ab hann verbi fyrir slíkum álögum.
Eg svara ekki Sveini mínum Skúlasyni uppá
ávarp hans, því þab hefir annar góbr mabr gjört
fyrir mína hönd. þab er ekki einleikib hvab minn
elskulegi vin og skólabróbir, er óréttvfs dómari milli
mín og Konrábs í þessari stafadeilu. þab skyldi
þó aldrei vera, ab Konráb sé búinn ab gefa Sveini
jobapróventu sína, og ætla sér á bezta aldri ab gjör-
ast próventukarl í Norbra; viti menn, ab Hræreki
þótti gób vistin á Kálfskinni forbum.
Kinhöfn 30. maí 1859.
Gubbrandr Vigfússon.