Þjóðólfur - 05.05.1862, Blaðsíða 5

saman kynzt mönnnm fjrir tilstuíilan hans eíiahinna mórgu,
sem af honnm hafa numif)?
Hif) sjöunda, sem höf. minnist á, er, a% þegar þetta
„ýa safn koini inn í messusanngsbiikina, muni snmar Ðokkar
\erha jafnvel of hiaþnir, en í suma muni vanta sálma, og aþ
til þess hafl ekki veriþ haft nóg tillit. þaf) er víst og satt,
af) þaf) væri æskilcgast, af) allir flokkar messnsaungsbókar-
innar gæti orf)if) nokknrnveginn af) jófnufsi aufiugir. En til
þess af) koma mef> ,af)flnníngu“ í þessa átt, þurrti hóf. af)
vita, af) til væri nógir botilegir sálmar í hvern flokk, en ekki
af) varpa henni svona gálauslega fram, og annafshvort ætlast
til, af) þaf) væri tekib, sem ekki var til, eíia (og þaf) er lítif)
betra) at) tekif) væri hvaf) sem bjíist, til af) fylla töluna í
þeim sálmaflokknm, sem mif)r væri aufmgir. En þaf) er
máske „smekkr“ hans sem gjörir, af) hanu ekki hikar vif)
þvílíkt úrnr.fi; svo mikif) má samt sjá, af) þær þjóf)ir, sem
á seinni tímum hafa fengit) endrbættar messnsaungsbækr sín-
ar, ogeru oss náskyldar í andlegu tilliti, hafa ekki viljaf) nota
þá atferf).
Sá sem heflr leyft sér af) gjöra þessar athugasemdir ósk-
ar þess af heilum huga, bæfii vegna málefnisins sjálfs og vegna
lieifrs þjófar vorrar, af) messusaungsbókin megi á sínum tíma
verfa sem bezt aukin og endrbætt; en hann verfr líka af)
óska hius, af) þeir, sem hér eptir kunna af) starfa at> því,
gæti varaf) sig á, af) útrýma svo mörgu gófu, sem ver (máske
fremur flestum öflium þjótlum) eigum til eptir hiu eldri aud-
ríku skáld vor, til þess af) gefa rúm öfiru nýrra, sem heflr, ef
til vill, margfalt niinna af anda og krapti, og enn fremr óskar
hann, af) allir, sein nokkuf) hreifa vit) þessu máli, megi gjöra
þaf) í kristilegnm kærleika og mefi þeirri gætui og samvizku-
semi, er hæflr svo árifeanda efni.
A * *
Eptir af) hinn fyrri hluti athugasemda þessara var þegar
kominn út, heflr merkisprsstr nokkur sent höfuudi þeirra rit-
gjörf) alveg sama efnis, til af) koma 1 blöfin. þessi prestr
getr þess og, af) í hans söfnufmm sö vifjbætirinn í almennu
afhaldi, og þegar vif)haff)r bæt)i í kirkjum og heimahúsum;
og cinkum sö haun inönnum getþekkr vegna hinna gófiu
€ldri sálma, sem í bonuin eru.
— Ó. —
Út fluttnr íslenzkar vörur til ntlanda 1860 og
söluverb þeirra, eptir „Berl. Tíf)indum“ 2. og 3. Jan. og
2 6. Febr. ■1862). I
Blafiif) „lslendíngr“ heflr nú haflt) 3. árgaungu'sína mefi
því, af) spreyta sig á verblagsskýrslnm þeim, er vér höfum
anglýst ötirn hvoru sífian í fyrra, eptir preutuþmn skýrslum
Staf)ar„mæglaranna“ í Kaupmannahöfn, og er eins og þessar
skýrslnr hafl snortif) hjartataugar ábyrgtarmannsins og liinna
útgefendanna, sem uú er hætt af) nafngreina mef) spariletrinu.
En þóaf) þaf) megi sýnast ótrúlegt, sem talaf) heflr verif) her
í bænum af sumum, af) vist einn ef)r tveir af vorum svonefndu
kanpmönnum væri nú orfmir „heimu]egir“ útgeféndr og hálf-
opinberir styrktarmenn blatsins, þótt eigi vildi þeir láta nafu-
greina sig af) svo komnu, þá liggr aptr næst,, af) álykta þaf)
af greiniuni, sem vér her eigum vib í 3. ári „ísl.“ 6,—8. bls.,
afj eitthvaí) sé satt í þessu, sem talaf) er og reyndar ekki
gótmannlega af) orfíi kvefif), „at hann „Isl.“ okkar sft nú
ortinn máiigara-blat“. þvi svo er at sjá, sem „mæglara
skýrslurnar, þær er vir höfurn anglýst, hafl komit útgefeud-
unum næstailla, og erþat bágt. En þess bitjum vér at allir
gæti vel, at þjótólfrheflr ekki rángfært „mæglara‘skýrslurnar
í neinu, eu þóat þessar skýrslur eitsvarinna enibættismauna
væri eigi sem réttastar í einlivorri grein, þó svo væri, at þar
væri „talit einúngis hit hæsta vert“ (—en þetta eru nú þar-
atauki ósannindi um skýrsluna 14. Febr., sem er auglýst
í þ. árs þjótólfl, bls. 59, því þar er getit hæsta og lægsta
verts á hverri þeirri vöru, íslenzkri og útlendri, sem þar
er iiefnd —), þá K'tli sjálflr hinir eitsvörnu „mægjarar“ sök
á þessu, þeir er skýrslurnar hafa út geflt, en ekki þjótólfr,
er auglýsir þær at eins ortréttar, og er þá uær fyrir útgef-
endr „ísl.“, at láta „mæglarana“ keiina á því í dagblötunum
í Khöfn, og auglýsa þar ofanígjaflr sínar og leitréttíngar, og
væri þá at royna, hvort hinir fölli ortlansir og varnarlausir
fyrir anuari eins mángaraspeki, eins og þessari, sem þarna
keuir í „ísl.“ Skýrsla Jijótólfs, sú sem hér rætir um, er at
vísu bygt til hlitsjónar á sex mæglaraskýrsium prentutum,
frá 29. nóvbr. 1861 til 14. Febr. 1862, en eigi á „þremr“,
eins og „ísl.“ segir, en hinar eldri vertJagsskýrsliir þar næst
á nndau höftum vör auglýst átr, í 13. ári þjótólfs, bls. 150
— 57, og 14. ári, bls. 11.
Eu monsieur „lsl.“ vertum vér at bitja þess at gjöra
svo vel at standa þángat betr met áminníngar sínar um þat
til vor, hverjar opinberar skýrslur vér töknm inn í blatit,
eta látum óanglýstar; og sízt ferst því hlati at vandlætanm
slíkt, er um undanfariu 2 ár heflr enga opinbera eta áreit-
anlega verzlunarskýrslu haft at færa, og varla ueitt aunat um
verzlim, heldren lausar og mjög óáreitanlegar sögusagnir um
algengt söluvert í Reykjavík öfcru hvorn; blati, sem heflr
ekkert annat haft fyrir sér í þessum efnum heldren inunu-
legar brennivínssagnir frá mángarans borti, ferst sízt at veit-
ast at oss fyrir þat, at vér færum opinberar embættisskýrslur
um sama eful. Ekki þarf „Isl.“ beldr at hreykja sér hátt af
þessari skýrslu, er hann færir nú eptir BerJ. Tít. 2. og 3.
Jan. þ. á., því vér höfum nálega á hverju ári um undanfariii
9 ár fæTt alveg samkynja skýrslur, eins og blat vort sýnir
sjálft,. ortréft eptir dönskum blötum, og heflr verit tekit úr
„Oversigt over Kjöbenhavns og Kjöbstedornes Handel og Skibs-
fart“ þat og þat árit næst á nndan. Var þat sjálfsagt, at
vér gertim sania í ár eius og hin árin. En fyrst er þat nú
bert, at þessmn skýrslum í Berl. Tít. 2. og. 3. Jan. ber
ekkert verulegt í niilii um vert á íslenzku vörunni vit þat,
sem segir í mæglara-skýrslunum, er vér höfum fyr auglýst, og
var vit því at búast, þar sem hvorutveggju skýrslurnar eru
einmitt eptir mæglara, eins og „Isl.“ vertr at játa. En hitt
heflr höf. í „Is).“ skemmilega yflrsézt, at auglýsa ekki skýrslu
danska kousúlsins í Liverpool til stjórnarinnar í Danmörku,
úr Berl. Tít. 26. Febr. þ. á., um sölu og söluvert á íslenzkri
ullu á Englaudi næstl. sumar og haust og um byrjun þ. á.,
því sú skýrsla er hæti ýugri en hin, og þar til miklu áreit-
anlegii um nllarsöluna á Englandi, eius og etlilegt er. At-
alinntak þessarar skýrslu konsúlsins skulum vér auglýsa jafn-
framt hinni; en hún mnn sýna þat í ýmsum greinnm, at
þessum kaupmönnum eta kaiipmannavinum í „ísl.“ hoflr þókt
þat betra til at fegra sinn málstat, at auglýsa hana ekki.
— Hverfum vér at svo mæltu til skýrslunnar í Beil. Títind-
um, um „atfluttar vörur frá Nortrlöndum til Danmerkr
árit 1861 (og söluvert þeirra)“.
„Frá íslandi".
„DIU Af henni flnttust (til Danmerkr) I850skp.; óseit nm