Þjóðólfur - 10.07.1862, Qupperneq 5

- 121
krían málib, ogamtmai&r vor afsag&i beinlínis ab
styrkja neitt til Skorradalsvar&arins af hendi subr-
amtsins.
Skömmti eptirþetta, eba nálægt nm sama leyti,
ritabi amtmabrinn í snbramtinu syslumanninum í
Borgarfjarbarsyslu bréf, 9. f. ntán., þar „veigrar
amtib sér vib ab standast kostnab af fjárverbi öbr-
um eins og í fyrra"’, en fyrir skipar „stránga
„heimavöktun saubfénabarins á þeim bæum,
„hvar klábinn hefir upp koniib í vetr“, „og vill, ab
„Borgarfjarðarsýsla sltajfi einn eba tvo menn,
„eptir sent þurfa þykir, helzt til fjárvöktun-
„ar á Draghálsi". I nibrlagi umburbarbréfsins
frá sýslnmanni segir svo: „stiptamtmabrinn er ekki
„fjarlœgr, ab jafnabarsjóbrinn taki nokk-
„urn þátt í, ef dugleg heimavöktun fengist, helzt
„á Draghálsi".
Vér sjáum af þessu, ab Björn bóndi á Drag-
hálsi verbi síbr en ekki iiart úti fyrir þab, ab hann
hefir alib klábann hjá sér í 6 ár; hann á ab vera
laus vib þab ab vakta fé sitt sjálfr á sinn kostnab,
svo ab þab valdi ekki almennu tjóni, lieldr á Borg-
arfjarbarsjúsla öll ab leggja til þess tvo menn, sum-
arlángt(?) á sameiginlegan almennan kostnab sinn,
og ab því leyti þeir tveir menn ekki nægi til þess
ab vakta fé Björns, þá 'álítr amtmabrinn ekki íjar-
lægt ab subramtib allt kosti til vöktunarinnar af
jafnabarsjóbnum!
Borgfirbíngar urbu, sem von var, höndum uppi
útaf þessu amtsbréfi, er barst þeim í umburbarbréfi
sýslumanns, þeir vildu leggjast á eitt meb Hún-
vetníngum ab hafa fram Skorradalsvörb, en þab af-
stakk nú amtmabr, en skipabi þeim í þess stab ab.
leggja fram tvo menn á sameiginlegan kostnab sýslu-
búa til þess ab vakta fé Björns á Draghálsi; Borg-
firbíngar töldu því hina brýnustu naubsyn á ab eiga
meb sér sýslufund bæbi um þetta velferbarmál þeirra
og önnur hérabsmál. A hinn bóginn voru Arnes-
íngar, og fnllnægbi þeim síbr cn ekki umburbarbréf
aintsins 13. f. mán., er vér höfuin auglýst úr helztu
atribin hér ab framan, bls. 112. þab þókti t. a.
m. sjálfsagt, ab eigi ætti síbr ab vera rétt dræpt
hib útsteypta fé Benedikts yfirdómara á Ellibavatni,
heldren klábafé sira þórbar á Mosfelli, o. s. frv.,
því menn gátu eigi vibrkent, ab klábarolla manns-
ins væri réttarhærri fyrir þab þó eigandi hennar
væri hærri embættismabr eba bæri naínbót.
1) þessi og ónnar orb, sern hör eru aubkend, eru tekin
orbrett eptir umburbarbréfl sýslumannsins til hreppstjóranna,
þyí er birtir þeirn amtsbrclib 6. f. mán.; en sjáli t auitíbréflb
höfum vfcr ekki séb.
því voru afrábnir hérabsfundir: í Borgarfjarb-
arfjarbarsýslu, ab þíngnesi 26. f. mán., í Arnessýslu,
ab Hraungerbi 21. f. mán.
Vér höfum enga skýrslu fengib frá Hraun-
gerbisfundinum, og vitum eigi hvort þar vorn önn-
ur hérabsmál rædd. En um Ijárklábamálib varb sú
nibrstaban á þeim fitndi, ab kvebja til 3 menn á
sameiginlegan kostnab til þess ab færa subramtinu
áskoran fundarins um þetta mál. Til þeirrar farar
voru kosnir: Gubmundr fyr hreppstjóri Olafs-
s o n á Asgarbi í Grímsnesi, J ó n varaþíngmabr
Jónsson á Kílhrauni og Magnús lireppssjóri
Sæmundsson á Aubsholti í Ölfusi. Áskorunin
frá fundinum, er þeir færbu amtinu, hljóbar þannig:
,þegar bréf ybar, hávelborni herra, frá 12. þ. m., barst
hreppstjórum fyrir vestan Hvítá í Arnessýsslu, var, ab tilhlut-
un surnra þeirra, af alþíngismanni Arnesínga saman kallabr
sýslufundr ab Hranngerbi 21. sama man. Sóktu þann
fund, auk alþíugismannsins, 13 hreppstjórar, en 22 bændr.
Gjörbu furidarmenn ab umtalsefrii, hvernig fjrirmaelum
amtsbréfsins bezt og ugglausast j-rbi fullnægt, því allirját-
ubu þab fúslega, ab nægilega trygg heimavóktiin væri hib
eina mebal til ab verja vestari hluta Árnessýslu fjárkláb-
anum sumarlángt. En aptr töldu menn þab víst, ab heima-
vöktunin gæti því ab eins orbib trygg, ab Árnesíngar hefbi
áreibaulega menn til millireiba á sýslutakmörkunnm, til ab
reka aptr þær kindr, sem kynni ab sleppa, annars vegar
frá Arnesíngum, og hins vegar frá Gullbríugu, Kjósar og
Borgarfjarbarsýslnm. Fuudrinn áleit ennfremr, ab þab mnndi
mjög tryggja heimavöktun í liinum sjúku og grunubu hér-
ubum, ef kindr þaban væri rétt dræpar, svo framarlega sem
hittist innan takmarka í Árnessýslu. Til þess nú ab þetta
álit fundarins fengi framgiíng, óskubu fundarmenn þess í
einu hljóbi, ab vér uudirskrifabir hreppstjórar og alþíngis-
mabr, leitubum ybar fulltingis, hávelborni herra, og leyfum
vér oss þá, samkvæmt tilmælum fuudariiis, ab bybja ybr
ab fyrirskipa :
1. Ab 1.0 menn verdi valdir, ab tilhlutnn sýslumannshTs í
ArnessjVlu til abgæzlu á takmörkunum frá Skorradals-
vatni, austr ab Árnessýslu takraörkum, og þaban eptir
takmörkum nefndrar sýslu subr í 6jó.
2. Ab laun handa þessuui mönnum fáist borgub, annab-
hvort af því fé, sem stjórnin heflr veitt til ab útrýma
fjárklábanum hér á landi, eba af jafnabarsjóbi Subr-
amtsins.
3. Ab skipun sú, sem nefnt amtsbréf uppáleggr Mosfalls-
sveit, Kjalarness og Rosmhvataneslireppi um hoimavökt-
nn, verbi þegar ístab látin ná til sllra hreppa í Guli-
bríngu og Kjósarsýslum, samt til Borgarljarbarsýslu, og
ab allt saubfé. úr þessum sýslum sé. rétt dræpt, þegar
þab hittist innan takuiarka Ániessýstu.
Staddir að Hraungeröi 21. d. Júní 1862.
Nefndarmenn sömdu hér vib amtmann sjálfan um nibr-
lagsatribin í áskorun fnndarins, og sendi hann meb þeim
svar sitt, en þeir fengu ab sjá þab ábr. Vér höfum eigi
séb sjálft svarib, en þekkjum svo til þess, ab fullyrba má,
ab amtib bafl heitib ab láta fullnægja þeim abalatribum