Þjóðólfur - 22.08.1862, Blaðsíða 5

- 143
Arnason, stiptsbúkavöÆr og biskupsskrifarl, voru hálfbræír.
Sira jiiáríir var tvíkvongaíir og átti fyr Vilborgn, einaafhin-
um merkilegu dætrum Iugvars btinda Magnússonar(?) á Skaríii
á Landi og áttu þau eiun son erliflr, íngvar aíl nafni; en síb-
ari kona hans sem iuí liflr hann, er þóra Auíjunsdóttir prests
til Skarbsþínga á Landi Jónssonar, bróhur sira Arnórs prófasts
og skálds í Vatnsflríii, meb þeirri konu sinni á hann og eitt
barn á lífl. Um þab ieytl sira þóÆr útskrifafcist (1825?)
varþ honum barns auþib meb skólaþjónustu á Bessastóibiim,
Ouílnfu aí) nafni, og er sá þeirra sonr sira Jón á Anbkúlu.
— 28. efia 29. s. mán. andabist 8G ára merkismabrinn Sig-
n rí)r stúdent Jónsson á Varmahlíí), fabir þeirra sira Jóns
sál. á Broi5)abólsta?> í Vestrhópi og Páls alþíngismanns í Ar-
kvörn og fleiri barna, en oss skortir helttu atribi æfl hans og
mnnu þau verþa siíar anglýst í þessu bl. — Er sama aT>
segja um siraBjörn sál. þ or I á kss on, prests Loptssonar, er
andaþist ab Höskulstöfium öndverblega í f. mán.
„Pegar faraábetr en vel, þá fer opt ver en illa«.
Blabií) „Íelendíngr" hefir nu veri?) uppi á 3. ár,
og hefir þó aldrei haft ab færa neina leiíibeinandi
grein um fyrirkomulag og ástand hins lærba skóla
eba hvernig þab niatti umbæta, o. fl., fyren nú í
3. ári blabsins nr. 7, 18. f. mán., aí) kemr grein
um lærba skólann og skólamálsnefndina, og er köll-
iií) »Aðsend«, eins og vant er um svo margar
greinir í „ísl.“, sem þó sverja sig eindregib í ættina.
þab er sagt um börn þau, sem getin eru í
fólsku eba ölæbi, aí) þau verbi bæbi ófrýnileg út-
lits og einatt fífl og frávita; þab er von þó ab föb-
urnum verbi um og ó ab gángast undir faberni
bams, er bæri svo augljós merki fólsku hans og ó-
reglu; en hvab skal segja ef króginn er nú fæddr
í hjónabandi, og ber þar til á sér augljós merki
pápans, — ekki má bera þab út, þab verbr ab
vera þarna á heimilinu innan um hina krakkana; —
þab eru líka fæstir gestir svo ókurteisir, — þóab
glögt sé gests angab, — ab þeir fari ab spyrja hjón-
in, hvort þessi bjáni sé eitt af þeirra börnum, og
getr því pápinn einatt huggab sig vib þá ímyndun,
ab abrir haldi ab krakkinn sé gustukabarn, nibr-
setníngr, eba »aðsent«.
þessi grein í „Isl.“ er sú eina almennna grein,
sem blabib hefir fært um málefni lærba skólans, og
hún ber augljós einkenni þess, ab hún er ekki getin
reibilaust eba án ryks í kolli1. llöf. greinarinnar
’ 1) Til sanniudamerkis um þub, ab grein þessi heflr mis-
iikab mörgum, eins og húu á skilib, er þab, ab þjóbólfl hafa
verib sendar tvær ritgjörbir á móti henni, og önnur þeiira
meb fullu uafui höfutidarins; en af því þar þykir berlega
beinzt ab nafngreindum mauni og skírskotab til ferba hans,
bæbi norbr í Skagafjörb og subr á Subrnes, og austr í Mebal-
laud, og til „fróbleiksins“ og sibgæbanua, er sami mabr-inn
gjórbi sig svo frægan meb á þeim ferbum, eins og víbar,
fer þegar í upphafi ab skýra mönnum frá, ab „öll-
„um, sein nokkub sé annt um velferb lands vors,
„verbi og ab liggja þúngt á brjósti málefni hins
„eina latínuskóla sem nú er uppi“. Oþarfi er nú
ab vefengja, ab þeini herrum útgefendum „Isl.“ sé
ant um vell'erb lands vors, — sei sei, þab vita allir,
ab þeir eru þar vakandi og sofandi, þar sem er um
velferb landsins ab gjöra, — eba sjái þib ekki og
heyrib nafnib; „Islendíngur“, —en þarnaskyldi
menn þó halda, ab „velferb landsins“ heffci hrokkib
uppaí klakknum hjá „Islendíngi", því hann hefir
aldrei hreift þessu máli meb einu orbi fyr en nú,
og má því meb ölluin sanrti heimfæra uppá blabib,
þab sama sem höf. ber stiptsyfirvöldunum á brýn
meb svo makalausri fyndni; því „fsl.“ hefir „borb-
ab og sofib eins vært fyrir því“ (og hver skyldi
trúa því ura „IsP!) og hefir horlt á þab „meb köldu
blóbi“, ab velferb landsins sætti þeim óförum, „ab
árlega fækkubn þeir sem á skólann gengi“.
Hvab á þá allt þetta vebr og vængjasláttr í
„fsl.“ svona eptir dúk og disk? eba hvaba lax-
hreistr var þab sent gaf kríunni þarna málib? þab
var þessi skólainálsnefnd sem var sett; ja so; stipts-
yfirvöldunum var þó skipab þab ab kvebja 3 menn
í nefndina; — en þó þab! þurfti stiptsyfirvöldun-
um ab mistakast þab svona herfilega, fyrst ab gánga
fram hjá ábyrgbarmanni Íslendíngs og allri þessari
legio af útgefendum hans, nema Dr. Hjaltalín, og
bæta svo gráu ofaná svarf, og kvebja Jón Gub-
mundsson f nefndina, — hann Jón Gubmundsson
þó þó, „sem stjórnin hefir aldrei viljab veita sýslur
„né aunan starfa í stjórnarinnar þjónustu;'“ en nú
álíta stiptsyfirvöldin liann „í þessum efnum hafinn
„yfir ýmsa embættismenn í Reykjavík og þar ígrend“
(taki þib eptir því). (Nibrl. f næsta bl.)
þá hófnm ví-r eigi viljab taka bvornga greinina. En þetta se
sagt höfundnnum sjálfum til naubsynlegra upplýsínga um þab,
hvers vegna þær koina ekki. Rist.
1) þetta er nú samt nolikub fullyrt hjá höf., eu sjálfsagt er
gób meiníngin; J. G. var þó t. d. kvaddr af konúngi sjálf-
mn á alsherjar ríkisþíngib í Danmörkn, er bjó til gruudvall-
arlögin, 1848 — 49; þá var honnm og nm vorib veitt Skapta-
fellssýsla um 3 ára tima, sem settum, meb kgsúrsk. 19. maí;
siban beflr bann átt setu í 2 konúngleguin nefndum, þó ab
kouúngr hafl eigi sjálfr kvatt hann í þær, og verib settr mála-
flutníngsmabr vib yflrdóminn nú á 5. ár. þetta síbasta er
nú höf. kannske ókunnugt, af því hann þekkir líklega ekki til
yflrróttarins; en herra P. Melsteb, einn af helztu útg. „ísl.“,
og sem nú er nýskeb orbiun málaflutningsmabr á sama hátt,
hlýtr ab vita, hvort þetta má ekki heita starð í stjórnarinnar
þjúuustu.