Þjóðólfur - 17.11.1862, Blaðsíða 7

fyllínga; svo er t. d. varií) svonefndu Pollengi í BræWtúngu-
hverflnu (í Biskupstúngum); minstr hluti þess veríír sleginn
arlega, en nú í ár var þaí, teigsleigÆ, en svo heflr aldrei
oro^ um 27 næst undanfarin ár; scíktu um 20 búendr þáng-
a drjugan heyskap í sumar, ank þeirra er áttu; svo var og
um hrnar kafloþnu Arnarbælisforir í Ölfusi, aíi þángat) súkti
ys ap hinn nresti fjoldi. En þessleiþis dæmi eru eins
11 er svo fáum gatu kornic) ab haldi, þogar til almonníngs
■tr • . í>vr fyrst var almennr grasbrestr á túnum og er al-
* taiinn /'i~ t(,^ul:,restr aíi viixtum og þaban af meira,
„ rfekÍnn,Í Austr-Skaptafellssýslu og her og lrvar um surrn-
anveríiar Mýrar, hví bar h-f ,v , ,
_ * v 1 fia'a toour náfc þvi sem vant er 1
Kieoalárum. Ta<ban verka<Sic<- k , , , ,
An ... doist ao visu í bezta lagi vioast hvar;
en engjaheyskaprinn tók -v
. 5'^r vibast um land; ' fyrst var al-
mennr grasbrestr á Pn„{
meunari fóþrbresti oa "" hÍ“ ^ n‘ÍklU ‘I’
víírast hvar uu. u, l)vertl'k f>’rir er>gjeheyskap
þvr þá brá vftast tV Vegar h5fuíídeSi- aí> kal!a mítti-
gengft stöþugr '^ 81"8 st&í>n&ra rignínga eius og fyr hafíri
eiai , ururi voru þab margir her sunnanlands, aíi
rfettir, og m-' )urDurU1 engjaheyskapar síus fyr en undir
reynast p ll <rri Setai hve áreibanlegt fóbrhey þab muui
uiikill sn'ó W' iefti’ e^r um nii!>jau September féli
aþ VÍ8U ' æ 1 iu r s>'hra °8 uorbanlands; liér fell sá snjúr
siimii s • 'i ^ fjal!lendi og um hinar háiendari sveitir; en
landnorbri0' eTt™1 hald’Zt h'’r á S'Ærlandi sí?)an- af
blota- h6\ ‘ aupio þess á milli í útsubr og hafsuftr met)
mj”*g á þat) SI^1)k^ngi^ jafnan haft yflrboridft, og aukizt
þa& svo mikib laifi'ÍÖTllla mánu!&- 80111 af honum er. V»ri)
fí) fenti víba oaVí T*1' Vetrnáttum °S um lok f- man-- a?>
02 var h' 1 Sle,ncia um Ölfus og Grímsnes og ví()ar,
ö var pa uni tíma aí, ,
LýugdalsheÆi sakir 'f \ fjí'rrekstramenn komnst ekkl >8r
sr» snemma yflr 0„ “ fr'.'ar’ En tmdic l>eirri fCnn- 61 lag?íi
um,eiga margir tivoJI ' ■'^ UPP * fjallaSVeÍt,‘n'
h« um Mosfellssvoit “tl e,‘n f dag’ ^ á fjaIlahæum
ar v , , ’ °® eiUstoku menn um Grímsnes og víft-
dl* Nautpemn&i i <■
Suþrlandi einkum k' . iV‘ S‘ír"m °s a,ment farga?l hér á
syþri hlnta p Um’ 8r Sagt SV0 mnni teljast til, a?) nm
x;:;: *>* ■
nýtíug varþ góþ á S> b’U’ en min,la þeg»r norílar dregr, því
um >' Múlasýslum og “LtT ÍkT 0g eink-
hehr haustveþiáttau veriþ miklo F * "Í8lu'
sybra hví h' \ i v 'U betri °s tiagstæbari en her
2,^ tJlTl mÍkla hrÆ dagana 12- —13. Sept-
lágu alment J Snjl'ritm hestum f hvib, 0g ferþameun
var þ r um hf tn ’ Þ tl’k Þenna snj0 strax UPP aPtr
«
margjj. vot„ i 8 * 'Hviílra og storma, svo aí>
k0mih upp n "m a* f° hef6i fent- 01 Þa?> var aptr
gengu. um 8(íllla; ar ,°8 fJuil’ f gúbvibrunum sem 4 undan
þýngsli á jr.rf) 0„ / mana?lam<5t ror» þarkomin mestn snjú-
víþa í Skagaflrbj ’ "" ’ svo a?> ekki Þ>'>kti fært bæa milli
Fískio, ’ nama 4 BklW
r ísKigengd y' v.
hausti, nærfelt umhventT J"‘Stakiesa mikil °? j'ifn á þessu
alla el&r flesta flrc&i í AlaiTsT.iaT‘d ’ gl5ílr atli er skrifaÞr um
hverfls liyafjorifi; mokílski m’ sama se8ir Nortíaiifari um-
í MiHÆi, Hrútaflríli, Steingr.CflX&am«t Septbr. - Oktþr.
siimuleiþis gúþr afli uudir Jökli «r BV °! ísafÍarl6ardj,'1Pi
- er Btbast spurbist. Her syþra
heflr og flskr verií) nægr fyrir, einkiim á grunni, og þaþ hér
inn um öll sund, en gæftir verií) mjög stopular og ótryggar
sakir umhleypínga og illvibra, og sjaldan som aldrei geflþ at)
leita til Sviíis; 14. þ. máu. reri þángaí) einn hör af Sel-
tjarnarnesi, og aflafci 50 til hlutaf af stútúngi og þorski á
lítilli stundci. þess heflr og set) víÞa morki, ab fiskimiþin
eru full meí) æti venju fremr; hör sybra lieflr hafsíldin gengiþ
óvanalega mikil inn á víkr og sund; var hftr í Reykjavík dregiþ
á fyrir hana og aflaþist vel, en kom ac) litiu lialdi sakir kunn-
áttuleysis á at) hagnýta sör, og óvana. Dm Hrútafjört) og ísa-
fjc’irþ heflr fjarska mikit) rekiþ af Smokkflski, og á Akreyri
og þar um kríng mikii) af Kolkrabba.
— Kályrkja- og jari&eplarækt lieflr víÞast brugþizt í ár, og
af jarþeplum vart meira en helmíngs eptirtekja neinstaÞar.
|>akkarávarp.
þegar eg á næstliímu sumri misti ektamann minn, Böíivar
sál. Jónsson, frá mer og 8 úngum böruum, urc&u mjc'ig margir
heicjrsmenn til au styrkja mig, bæcji met) fegjöfum og viunu-
styrk, hverjar gjaftr og hjálp í ýmsan máta mer veittar eg í
þakklætisskyni vildi gjöra hljóþbært, meþ því at) biíija hinn
háttvirta útgefara þjóþólfs, afe ljá línum þessum rúm í blaþi sínu.
Kptir aþ minn sálaþi ektamaÞr lagþist banaleguna, sem
var snemma á slætti, byrjuíiu sveitarbúar hör á því afe ljá
mör allir eitt dagsverk til heyvinnu, og sumir floiri, ókeypis.
Sóknarprestr minu, herra B. Björnsson, auk þess aí) gefa mer
upp allt, er eg átti honum at> greiha bæþi vi&víkjandi greptr-
uninni sem og þessa árs tíund, gaf mör 4 rd. Prestrinn herra
J. Hjörtsson á Gilsbakka ferftaílist tvisvar híugaþ til heimilis
rníns, í annaþ sinn til ab skíra barn fyrir mig, en í aniiaí) sinn
til a'b flytja húskvebju, fyrir hver verk sín og ómak liaun ekki
þáþieitt skildíngsvirþi. Emerit-prestrinn herra Guþiaugr Svein-
bjarnarson á Kvíum, auk þess a& hvetja ailra, gaf mer sjáifr
3 rd., allir líkmennirnir gáfu mör upp líkmanuskaup sitt og
kirkjuhaldarinu legkaupiþ; þorsteinn GuÞmuiuisson á Hæli 10
rd.; Einar Halldórsson áÁsbjarnarstöþum 3 rd.: skóiapiltr þor-
kell Bjarnason 1 rd.; Jón Snorrasou á Kvíum 2 rd,; hreppst.
Björn Gu&mundsson á Hjar&arholti 2rd.; þorbjörn Sigurbar-
son á Helgavatni hálfa tuiinu af korni; Jóhannes Sveinsson á
Sí&umúlaveggjum vetrgamla kind og dagsverk; Jón Árnason á
Stö&lakoti vih Reykjavík, upp geflþ af skuld höruin bil 5rd.;
Guínnundr Jón6son á Brúarhrauui í Hafuarflribi sömulei&is 4
rd.; Sigur&r Sigurbarson á Fornahvammi dagsverk. Her ab
auk hafa tveir mer óvandabundnir menn, Eiríkr Jónsson á
GuÞnabakka og Bjc'irn Gubmundsson á Dýrastöbum, 4ekib at'
mér sitt barniÞ hvor.
þarafe auki hafa enn i sumar allir bændr í þessum hreppi
geflb mér eitt dagsverk til heyvinnu, sumir í vinnu, sumir
borgab fyrir. Sýslumabr minu, herra Jóh. Gn&mmidsson, gaf
mér upp öll sín skiptalaun á búi mínu, og var þafe nál. 11
rd., en þeir bændrnir Gísli Tómásson í Efranesi og Jón Hall-
dórsson á Svarfhóii gáfu mér í haust sína vetrgamla kindina hvor.
Allar þessar gjaflr og lijálp og margar fleiri velgjörbir í
orbi og verki, einkum nágramia mimia, og sérílagi þeirra
manna, karla og kvenua, sem veittu mér og heimili mínu ná-
kvæmustu abhlynuÍDgu í mínum bágustu kríngumstæbum, þá
eg iá á barnssauig þegar mabrimi ininn sála&ist, bib eg gub
ab launa öllum á honum þóknanlegri og þeim hagkvæmri tíb.
Örnúlfsdal í þverárhlib, í Septembermánubi 1862.
íngibjörg Pétrsdóttir.