Þjóðólfur - 19.04.1864, Blaðsíða 4

— 92 —
ekki heldr bæta um, þarsem hinn mikli Fransk-
mannsgrúi er kominn og umkríngir hér allar ey-
arnar, eins og girðíng, og eru þeir svo nærgöng-
ulir, að þeir liggja innanum hina íslenzku báta á
4—5 faðma djúpi við Landcyasand, og fara jafnvel
grynnra en bátarnir voga sér, og kvarta fiskimenn
hér um, að þeir dragi svo marga særða fiska af
aunglum Franskmanna. Aldrei hafa franskmenn
komið ln'ngað jafnsnemma sem nú, því liinn fyrsti
sást 1. Apríl. það litr því ekki út sem þeir sé
enn neinum lögum bundnir með að lialda sér í
vissri fjarlægð frá landi eða fiskimiðum landsmanna.
— þare?> þjóílélfr í nr. 3—4 þ. á., í greininni nm skip-
strönd, lýsir nokkiií) ötruvísi strandinu á slúppskipinu „Ka-
ren Johanne", færí) af skipliorra Chr. Nielsen frá Christjaníu,
en þah í rauninni var, leyft eg niér aí) biþja hinn heií)rat)a
ritstjóra þjóþólfs, at) Ijá línurn þessum rúm í blaíii síim.
Skip þetta kom 24. Október þ. á. í útsunnan ofvit)ri og
og sjógángi, siglandi inn mot) Hellnanesi, en beygþi síþan
inót litriorbri inn undir Stapa, e%a inn í svo kallaþa Ilrann-
landabót. Var þá auþsjáanlegt, aþ skipib mundi vera a?)
ieita sér hælis fyrir ofviþrinu, eiris og þaþ þá var mefe nauþaflaggi;
brutust þá Staparar, 8 menn á báti, út til aft reyna aí> bjarga
skipsmiinnum ef miigniegt væri, þar ekki var sjáanlegt, aþ
skipib í þeim sjógángi og ofviþri gæti „hángiþ" fyrir grunn-
færum sínum, eins og óvíst var, aí> ókendir merm gæti hitt
Stapalegu, hvar þá var lítib afdrep fyrir veþrinu; iukkaþist
Stöpurum samt, fyrir dugnaí) og samtók þeirra, a?) komast
svo snemma fram á legnna, aþ þeir gátu gert skipverjum skilj-
anlegt, afe eina rábiþ til bjórgunar væri ab kasta akkeruiri,
sem og skipverjar þegar gjörbu, eins og þá þegar fórn ab
höggva kabla, segl og mastur fyrir borfe, til þess afe reyna afe
skipife ekki ræki á iand í ofviferinu, enda var skipife þá komife
svo nálægt landi, afe þetta sýndist þafe eina ráfe til björgnnar
á skipi og gózi, sem og líka varfe. Hýrfeust þó skipverjar
um borfe þá nótt, en fóru næsta dag á land, ásamt mefe far-
ángri sínum, þar helzta útlitife var þá, afe skipife mundi slíta
upp og reka upp £ Sölvahamar, og fara £ mola, og bæfei manna
líf og annafe tapast.
þafe má mefe sanni segja, afe skjótræfei Stapara frelsafei
bæfei líf skipverja og annafe, þar engi vaö er á þvi, afe heffei
skipife siglt eins og út ieit fyrir tii strandreks, mundi þafe
hafa íarizt bæfei mefe mönnum og öferu, þarefe fyrir utan vík
þá, er skipife ætafei afe hlaupa nppí, er blindsker (Látrasker),
sem sökiim sjávarhaifear ekki sást.
Dugnafear-formaferinn Arni Björnsson á Stapa, sem var
helzti hvatauiafer til björgnnarinnar, ásamt hreppst. Iíristjáni
Gíslasyni og öferum Stöpurum, eiga því opinbert þakklæti
skilife fyrir fljóta hjálp vife skipverja, eins og Staparar, vife
afehlynníng skipverja, björgun og geymslu á strandgózinu, sýndu
dnguafe, gúfevilja og reglusemi, eins og eg f nafni skipherra Niel-
sens, vottafei Stöpnrum, áferen hann og hásetar lians fóru af
Stapaplássi.
Skipife mastrslaust mefe litlu af farvife var selt fyrir 132
Skrifstofa »|>jóðólfs« er í Aðalstrœti JKi 6. —
rd., mastrsbrotife, segl og kafelar sem rak á iand, samt vörur
og annafe sem bjargafe var, hljóp sig þar fyrir utan á 487 rd.
Búfeum, í Nóvember 18f>3.
S. Guðmundsson
(umbofesmafer: F. Capt. Nielsen, Commissionair).
Auglýsíngaa.
— Með þessari póstskipsferð eru nú aptr send
híngað af hinu brezka og útlenda biffiufélagi ísl.
Nýa testamenti með Davíðs sátmum í sama ágæta
skinnbandi og liin fyrri og með sama verði, semsé:
fiögur mörk hvert. Um leið og eg hérmeð áug-
lýsi þetta, bið eg þá, sem þegar liafa pantað Nýa
testamentið hjá mér, að láta vitja þess til mín við
hentugleika og sömuleiðis geta aðrir fengið það til
kaups hjá mér fyrir áminst ver. En þá, sem enn
eiga óborguð N. T., bið eg að gjöra svo vel, að
senda mér andvirðið, svo það geti sem fyrst orðið
sent liéðan til hins hrezka biflíufélags.
Iteykjavík, 18. dag Aprílm 18C4.
P. Pjelursson,
skrifari hins fslenzka biflíufélags.
— II1 u t k e s t i s-v i n n í n g a r n i r sjúkrahússins
í Reykjavili.
Laugardaginn 23. dag þessa mán., á hádegi
kl. 12, verða í bæarþíngstofunni, fyrir allra aug-
um, ervilja vera þar sjónarvottar að, látnarílukku-
hjólstokkinn hlutkestistölurnar 1—800, á skrifuð-
um seðlum jafnstórum öllum og svo saman vöfð-
um, að engi seðillinn verði frá öðrum þektr né að
greindr að utan. pegar þáerbúið aðsnúalukku-
hjólstokknum með öllum seðlunum í, svo að þeir
blandist og ruglist sem bezt, verðr únglíngr, sem
bundið er fyrir augun á og með berum handlegg,
látinn draga úr stokknum fjóra seðlana hvern eptir
annan, eins og fjórir eru vinníngarnir; verðr hver
seðillinn fyrir sig þegar opnaðr, svo allir sjái, og
hátt upp lesin talan sem á honum er, og sýnd
öllum sem eru viðstaddir.
Hin fyrsta tala sem dregin verðr, gefr þeim
sem hana á og hefir keypt, hinn fyrsta og mesta
vinníng, borðúrið.
Hin næsta, eðr önnur tala sem dregin verðr,
gefr annan vinnínginn theskeiðarnar, o. s. frv.
Ilin seldu númer ein geta helgað handhafa
þeirra vinníngana.
Nokkur númer eru enn óútgengin, og fástþau
alt fram til hádegis 23. þ. m., hjá factor 0. Fin-
sen, og hjá okkur Siemsen og Smith.
Ueykjavik, 18. Apríl 1864.
Jón Guðmundsson. E. Siemsen. M. Smith.
Utgefandi og ábyrgða maðr: Jón Guðmundsson.
Prentafer f prentsinifeju íslands. E. þórfearson.