Þjóðólfur - 25.11.1864, Blaðsíða 1

J ’S. ár.
Eeyhjavílt, 25. Nóvember 1S64. 5.
— Meiðyrðasök á liendr ábyrgðarmanni
Þjóðólfs, er nú höfðuð af lierra yfirdómara Jóni
Pjelurssyni, semvarannar meira hlutans íReykja-
víkr kjörstjórninni. ,
Meiðyrði þau, er herra J. P. œtlar að gjöra
að sakarefni, segir liann að muni finnast í grcin-
inni í síðasta bl.: »Meira um þíngmannshosníng-
una í BeyUjavíh“, en ekki hefir hann tekið fram
hver þau meiðyrði sé, er hann vill ákæra, hvorki
i kæruskjalinu til sættanefndarinnar, né í stefnunni
tilbæarþíngsréttarins; sættatilraunin var lo.þ.mán.,
en gekk ekki saman, stefndi þá herra J. P. málinu
fyrir bæarþíngsréttinn, og féll stefnan í rett í gær.
En af jm' stefnan V>ygíii )égdags(5gi!dií> á tilsk. 6. Júlí
1796 (hún er ekki till) ísta% tilsk. 3. Júní 1796, þá kraftiist
áhm. þjúíiálfs; alb sokinni yri)i frá vísati, en ati sör yr7i
dæmdir 10 rd. fyrir blak og gabb og „í kost og tæríng". IJerra
J. P. mútmælti sjálfsagt, ekki samt 10 rd. upphæfcinni, og tók
svo rettriun krbfu j>essa nndir úrskorb eba dám.
— Tveir meiriháttar menn, er liafa keypt
Jrjóðólf um mörg undanfarin ár, liafa nú sagt sig
frá kaupum áblaðinu um upphaf 17. árgángs; annar
er herra Jónas Jónassen, factor ensku verzlunarinn-
ar, en bitt er Ólafr jústizráð Stephensen í Viðey.
Hann hefir keypt þjóðólf um undanfarin 12 ár eðr
lengr, en kom nú á skrifstofuna skömmu fyrir lok
16. ársins, og sagði að ekki þyrfti að ætla sér
f»jóðólf frá upphafi 17. árs, »hann gæti ekkiverið
að kaupa þessa politik(!) lcngr«. f>etta eru þó
fullgildar ástæður, eins og við var að búast þaðan;
en herra J. Jónassen hefir ekki látið uppi neinar
ástæður eða tilefni lil þessara sinnaskipta sinna
við fjóðólf, og er því valt á það að gizka, en ekki
skulum vér leiða neinar getur að því að sinni.
Pnði maðrinn er hætti nú við kaupin á þjóðólfi,
ervinnupiltr i Ánanaustum, cn sá haíði ekkikeypt
lilaðið nema 2 síðustu árin.
Fjárkláðinn. — Allt fram lil 20. þ. mán.
liefir eigi borið á svó miklu sem orðasveimi um kláða
eða grunsemd um það, hvörki um Kjós, Kjalarnes,
Mosfellssveit eða Selljarnarnes; eins er að vísu
um Álptaneshrepp, Vatnsleysuströnd og Voga, að
þaðan hafa ekki borizt neinar kláðasögur síðan um
miðjan f. mán., er útsteypt ær af Álptanesi, (eign
Sigurðar Arasonar?) sem fundizt hafði á fjalli í
síðustu gaungum, var rekin fram og skorin hér
uppá bæunum; en eptirreglum þeim sem erinds-
rekarnir og kláðalæknarnir settu hér um árið, verðr
Álptanesféð samt sem áðr eigi álitið öðruvísi, að
svo komnu, en mjög grunað þar sem eigi eru
liðnar meir en 6—9 vikur siðan kláðafé fanst það-
an úr hreppnum og innanhrepps, og var skorið
fyrir þair sakir. — I Selvogi fanst kláði um miðj-
an þ.mán.í fáeinum sauðum, er haföi verið komið
þángað til hagagaungu úr Ölfusi; þeir sauðirnir
voru frá Iíroggólfsstöðum. Undir cins og þetta
spurðist, var gjörð almenn fjárskoðun þar á bæ,
og 4 — 5 næslu bæunum, og fanst þá einnig vottr
í fáeinum kindum þar heima fyrir, og höfðu þær
allar verið á fjalli í sumar, en allt kvíféð og ból-
féð reyndist enn kláðalaust við þessa skoðun bæði
þar á Kröggólfsstöðum og i nágrenninu, og erþví
líklegast,, að þessi kláði í Ölfusinu sé nú þar upp
kominn af nýu fyrir fjallsamgaungur í sumar við
Álptuesínga- og Suðrnesjaféð, sem reynzt hefir
kláðugt bæði í sumar og haust. Ölfusíngar létu
sækja ln'ngað baðmeðöl undir eins og kláða þessa
varð vart, en sendu alla hina grunuðu sauði sína
híngað til skurðar. — Sögurnar og almannarómr-
inn um, að kláði væri enn uppi bæði um Njarð-
víkr og Suðrnes, héldust uppi án afláts. Undir
lok f. mán. lagði því amtmaðrinn fyrir Clausen
sýslumann að fara þángað suðr, og gángast fyrir
öruggri fjárskoðun, gjörði hann það, og sendi amt-
inu síðan embættisskýrslu sina um, að allt væri þar
kláðalaust; vérvitum eigi hvort amtsskipunin lagði
einnig fyrir að skoða skyldi féð í Rosmhvalanes-
hrepp, en líklega hefir það ekki verið, því nú er
sagt eptir á, að sýslumaðr bafi að eins gengizt
fyrir fjárskoðunum í báðúm Njarðvíkrhverfunum.
En er kláðasögurnar þar að sunnan héldust uppi
eptir sem áðr, þrátt fyrir téða heilbrigðisskýrslu
sýslumanns, sendi amtmaðr aptr suðr þángað til
fjárskoðunar Magnús Jónsson í Bráðræði, *6ú í
þessum mán., gekst hann fyrir að fénu væri smal-
að saman og skoðaði sjálfr; reyndist þá að vísu
— 1’7 —