Þjóðólfur - 25.11.1864, Blaðsíða 2

kláðalaust nú í svipinn í Innri-Njarðvíkr hverfinu,
og í Leirunni, en aptr fanst kláði í Ytri-Njarðvík,
á 3 bæum í Garðinum: hjá Árna hreppstjóra á
Meiðastöðum, Helga á Lambastöðum og sira Sig-
urði á Útskálum, einnig fundust kláðakindr um
Miðnes, en það ætlum vér að væri helzt í ein-
stökum kindum er búðarmenn og aðrir þessleiðis
búlausir menn í Keflavík höfðu komið þángað til
gaungu og fóðrs í vetr. Vér ætlum, að það væri
milli 40 — 60 kindr samtals, er fundust kláðugar
þarna víðsvegar á svæði því, er Magnús skoðaði,
og þarf þá eigi að fara fleíri orðum um heilbrigð-
isástandið á Suðrnesjum.
það er alkunnugt, að lækníngastjórnin og
fremstu lækníngamennirnir hafa híngað til fylgt
þeirri aðalreglu og talið ómissandi, að baða féð
sem allrafyrst þegar kláðans hefir orðið vart, og
hafa þeir einkanlega tekið það fram, að bæði yrði
böðin á haustin og fram yfir miðjan vetrinn að
lángbeztum notum, enda væri þau böð líka láng-
tryggust vegna þess, að um það leyti ársins er allt
féð heimavið með tölu, svo að þá er sízt hættvið
að undan skjótist kind og kind frá böðunum og
öðrum lækníngatilraunum. þessari grundvallar-
reglu fylgdi líka Suðramtið eindregið fram í fyrra
vetr um Mosfollssveit og Iíjós; var þá baðað allt
féð á hverjum' þeim bæ sem grunsemd lék á,
hvort sem bændum var það ljúft eðr eigi; varð
líka sú einbeitta ráðstöfun amtsins í fyrra vetr að
bezta árángri um Kjós og Mosfellssveit, eins og
nú er komið fram, og eins hin samkynja ráðstöf-
un sýslumannsins í Borgarfjarðarsýslu í hitteð fyrra
með kláðaféð á Draghálsi og bæunum þar í grend.
|>að væri því ætlandi, að amtmaðr vor héldi nú
sem fastast við þessa grundvallarreglu er bæði á
við svo yfirgnæfandi ástæður að styðjast að sjálfri
sér til, eptir því sem hér stendr á, og hefir líka
gefizt svo vel að árángrinum til alstaðar þar sem
henni hefir verið fram fylgt örugglega, — og léti
svo baða viðstöðulaust allan þenna kláðuga og
grunaða fénað um Ytri-Njarðvík, Garð og Miðnes,
og síðan aptr öðruhvoru megin jólanna, ef eigi
reyndist þá alheilt. En þó að ótrúlegt sé, kvað
nú amtið ætla að láta féð þar syðra dánka svona
óbaðað framá vor, af því fiestir fjáreigendrnir af-
taki að láta baða hjá sér að svo komnu, eða þeim
sé það þvernauðugt, og af því engi þeirra hafi
nein fjáthús nema prestrinn á Útskálum1. En sé
1) Tveir merkir sjúarbændr her nærleudis hafa sagt oss,
at) allir hinir betri bændr hér vií) sjóinn ætti hægt me'b ab
gjöra str bezta fjúrskýli á vetrnra yflr kindr sínar, meb því
það satt, að amtið ætli ekki að skerast öðruvísi í
að útrýma kláðanum þar syðra, heldre'n eins og
nú var sagt, þá væri reyndar fróðlegt og nauð-
synlegt að vita, hvaða vissu háyfirvaldið hefir fyrir
því að betr vinnist að hafa fram almennar baðanir
þar syðra í vor, þegar hver maðr er önnum kaf-
inn við sjósókn og aíla sinn, en féð þá optast
komið undan allri hirðíngu og runnið víðsvegar
um fjöll og heiðar.
Iíjörþingið í Húnavatnssýslu. (Aðsent).
j>er haflt), herra ritstjóri! mælzt til aí> eg skrifaíii yíir
greinilega hvernig til gekk her á kjorþíngina í haust, og skal
eg þá gj<*ira þa<), einsog eg man gloggast,
„Kjorþingib var dagsett og haldic) a'b Micjhiisum 29.
September. Af 458 kjósendum mættu aí)eins 48. Kjorstjór-
inn, kammerrát) Kristjánsson, sem hafí)i tekift sér til aí)stoí)ar
prófast sira Jón J>órí)arson á Aubkiilu, ogprestinn sira Iljor-
leif einarsson á Blóndudalshólum, setti kjórþíngi?) me’6 laglegri
raYbu, einkum vel hljóí)andi uppá þann starfa sein fyrir hendi
var. Ao henni lokinni mælti hann, ac) ef einhver vildi taka
til máls áí)ren gengi’b væri til atkvæfta, væri þac) heimilt.
Stóí) þá upp einn fundarmanna og óskabi, aí) fá vissu um,
ác)ron atkvæc)i væri greidd, hvort þeir menn sem á fundinum
væri, myndi taka á rnóti kosníngu; beindi hann ræ%u sinni
eiukum aí) þeim lækni Jósep Skaptasyni og student Páli
Vídalín. Læknir Jósep Skaptason svarac)i þessu á þá leift:
aí) jafnvel þó hann hoflbi áformac) aí) taka móti kosníngu, ef
atkvæí)i félli svoleic)is, væri samt athugandi, ac) hann hefc)i
læknisembætti á hendi, og væri því ekki undir sér einum
komit), hvort hann gæti faric) til þíngs, og þó hann hefói full-
korninn vilja til aí) útvega annan lækni í sinn stac) mec)an
hann væri á þíngi, vissi hann ekki ac) þessu sinni, hvort sér
yrt)i þac) mógulegt; svo ef kjósendr samt sem ác)r ré?)i þaí)
af aí) kjósa sig sem aftalþíngmann, réí)i hann þeim til ab
vanda þá sem bezt kosníngu varaþíngmannsins. Stúdent Páll
Vídalín mælti þá: aí) þó hann opt væri heilsulasinn, heft)i
hann þó afrábií) meí) sjálfum sér ac) taka móti kosníngu, ef
hann fengi atkvæfti. Kjórstjóri stób þá upp og kvac)st einnig
vilja vita hvort Dbrm. Olafr á Sveinsstóc)um, sem áí)r hef?)i
veric) þíngmafcr Hónvetnínga, ætlatði nú ekki aí) taka á móti
kosníngu. J>ar til svarafci Dbrm. Olafr, ab jafnvel þó sér
inundi hafa þókt mikiib fyrir ac) skorast undan aí) taka móti
kosníngu, ef kjórdæmib ekki hefc)i haft vól á óc)riim mónnum
jafngóbum, þá samt væri hann opt heilsulasinn, svo þar sem
nú vœri vól á ekki einúngis jafngóí)um þíngmannsefnum eins
og hann væri, heldr iib líkindurn talsvert betri, þá áliti hann
sig gjóra rétt, bæbi í tilliti til sjálfs sín og sýslubóa yflr hóf-
u’í), ac) Jýsa því strax yflr, aft hann ætlaí)i ekki ab taka móti
kosníngu ab þessu sinni. |>ar næst vakti oinhver máls á,
hvort óhætt væri ac) kjósa hroppstjóra Jón Pálraason á Sól-
heimum, sem ekki var vifcstaddr? þar til svaraí)i kjórstjóri,
ab þar sem hann ekki væri biiinn aí) lýsa því yflr, ab hanu
ekki tæki móti kosníngu, væri ekkert móti því at) kjósa hann.
AÍ) þessu búnu var gengib til atkvæba, og féllu þau svo-
ab rybja hjalla sína og skomrnur undir lopti, er þeir þyrfti
lítií) á aí) halda fyrir vertíí), slá borbum innaná hjallana, og
væri þar strax fengin beztn fjárhús. >