Þjóðólfur - 07.08.1865, Blaðsíða 1

lf. ár.
Reyltjavík, 7. Ágúst 1865.
3».
— PóstgnfiiskipiÍ! Arcturus kafnaíii sig hcr um kl. 11,
3. þ. rnán. Meþ því komu mi: stiptamtmaþr vor kerra IIi 1-
mar Finsen meö frú sína, 4 bórn og annaí) skyMuliþ,kand.
jnris Látus Blömial met) konu sína og 2 börn þeirra (hún
sigldi til kans hcþan í fyrra, í Júní ferbinni mefe eldra barn-
íb, þó aíi ekki væri þess þá getib í þjóþóltl); danskr stú-
dent Möller ab nafni, er tetlar ab feríast her ser til lieilsu-
bótar. Eriglendingar, er a'tla aí) ferbast her, metlal þeirra er
Dr. Leared frá Lnndúnum sem her hetlr komií) tvisvar ábr;
sumir ætla aí) reyna ab koma hér á þangbrenslu; þarat)-
auki voru 4 niþrsiibumenn til Hendersons verzinnarinnr.
þeir oiga a?) vera til hansts og sjóba iiibr sauíiakjöt. Eun
kom moi) þessari ferí) frakkneskr vísindaniabr, Nougaret
aþ nafni, frá Parísarburg, og er hann þar meVitgefandi blat)s-
ins Moniteur, er færir allar auglýsingar og yflrlýsingar Frakka-
keisara og stjórnar hans. Ilann hafbi ferbazt í vor uni Italíu
og Sikiiey og skoba?) Etnu (eldljalliþ), fór svo þalban rakieibis
til Khafnar, en nábi ekki í næstu ferbina hcr á nndan, eins og
hann ætlaþi, og ferbabist því norbrnm Svíþjób síbari hluta
Júní og framan af f. mán. þángah til liann nú fckk far-
ií> híngaí); ætlar hann nú ah forbast til Heklu og Geysis.
— Póstskipib fer eigi hcþan fyrir 10. þ. mán.
— Lát heldri manna.— 2. f. mán. andaðist að
Hofl í Vopnafirði eptir iánga legu og sjúkdóms-
kröm, stúdent Pátl Melsteð (Pálsson málafiutníngs-
manns í Iteykjavík) að eins 21 árs að aldri, fæddr
30. Jan. 1844. — 9. f. mán. andaðist að Ytri-
Skógum undir Evjafjöllum, nál. 60 ára, luisfrú Sig-
ríður Einarsdóttir (stúdents Ilögnasonar sama-
staðar), kvinna sira Kjartans Jónssonar prests til
Eyindarhóla, merkis- og dugnaðarkona. — Að
kveldi 28. f. mán. andaðist í Hafnarfirði frú Óline
Frederihhe Clausen, borin Ilagen, kvinna Clausens
sýslnmanns í Gullbríngu- og Kjósarsýslu, bún dó
af barnsburðarafleiðíngum og bafði 2 dögum fyrir
alið sveinbarn er lifir; hún var að eins á 29. ári
fædd í Ivhöfn 1836, góð kona og kurteys og vel
að sér.
LTLENDAR FRÉTTIIV.
I. Frá frittaritara vorum í Kavpmannahufn dags.
23. Júlí 1865.
Síðan um daginn hefir mcst borið á þrefi
og þjarki þýzku stórveldanna útaf hertogadæmun-
um. Prússar vilja fyrir hvern mun reka burt það-r
an hertogann af Augustenborg, ætla að þá muni
brátt lækka roslinn í ílokk bans, sem híngaðtil
hefir verið mikill; þessi Augustenborgar flokkr
er nú orðin engu vinveittari Prússum, en fyr var
hann Dönum. það er svosem auðvitað, að liann
hefiráallar lundir rcynt að misbjóða Dönum þeim
sem í Slésvík eru á þjóðverja valdi, og urðu svo
mikil brögð að yfirgángi þeim, sem þýzkir em-
bættismenn hafa sýnt, að Prússastjórn gerði út
mann, prinzinn af Holienlohe, til þess að prófakær-
ur manna, og eiga nú Danir í Slésvík um stund
þángað mest athvarf sem Prússar eru. Prússar
hafa látið það í veðri vaka, að það væri ekkcrt
frábært afreksverk, sem þeim myndi va\a í aug-
um, að koma Augustenborgar hertoganum út yfir
iandamærin, en Austrríkismenn, semaðlögum eru
jafnmiklu ráðandi í hertogadæmunum, segja aðþá
skuli vera sér að mæta; hefir nú gengið í heit-
íngum milli Prússa og Austrríkismanna, og nú
stendr svo, að við fullum fjandskap má búast á
hverri stundu. Austrríkismenn vilja ekki vera var-
búnir ef í illt fer, vilja því fyrir hvern mun sætta
sig við Úngverja. Keisarinn gerði sér ferð til Úng-
aralands, og var þar vel fagnað, og er hann korn
heim úr ferðinni skipti hann um ráðaneyti; varð
Schmerling að víkja; á honum höfðu Úngarar og
annars allar óþýzku þjóðirnar í Austrríki ýmugust;
því að hann vildi láta ríkið allt hneigjast mest að
þýzkalandi; en óvíst telja menn að nýa ráðaneyt-
inu auðnist að koma á fullum sáttum við Úngara;
þcir hafa reynt ofmikið af falsi og flárœði stjórn-
arinnar, til þess að þeir gíni við hverju ginníng-
arboði. Á Ítalíu bafa Austrríkismenn og viljað mýkja
sig; setulið það, sem þeir hafa haft í Veneziu (svo
mikið sem þeir ættu setu i óvinalandi), liafa þeir
nú heimt lieim að mestu, og í orði er enda að
þeir vili gánga að því, að játa Victor Emmanuel
ítalakonúng; þeim tókst reyndar miður heppilega
til fyrir skemmstu, það komst upp um þá, að
þeir í'éru að því öllum árum, að engi sættkæmist
á milli Italakonúngs ogpáfans, sem vænlega horfði
um stund; en nú hefir ekkert samizt, og ekki hefir
það bætt um vinfengi ítala og Austrríkismanna.
Á Ítalíu er annars mikill fjöldi manna, sem
alls ekki hirðir um ncina sátt við páfann, og þyk-
ist komast af klerkalaus, en því er miðr að all-
151 —