Þjóðólfur - 17.10.1865, Blaðsíða 4

— 182 —
Rd. Sk.
flyt 23,898 32
Héraðslæknirinn í Eyjafjarðar- [og
þíngcyjarsýslum Jón Constcmt Fimen,
laun................................... 900 »
Héraðslæknirinn í Áustfirðingafjórð-
úngi (Múlasýslnm og Skaptafellssýsln Mnni
cystri; embættÆ úveitt): laun, (ank leignlansra
afnota af jurbinni Brekku í Eyíiaþínghá) . . 600 »
Lyfsalinn í Reykjavík, húsleigustyrkr 150 »
Tvær ljösmæðr í Reykjavík, 50 rd.
hver................................... 100»
Hinar aðrar yfirsetukonur á íslandi . 100 »
Laun o. fl. samtals 25,748 32
3. töluliðr, Önnur Útgjöld (til þeirra
stjórnargreina er liggja nndir lúgstjórnina)
samtals 16,329 rd. 32 sk.
Styrkr (handa nppgjafar-landsetnm S kóngs-
júríiunnm í Gullbríngu- og Kjósarsýslu) í Stað
framfæris á hinum niðr lagða Gufunes-
spítala..................................
í þarfir póstmálefnanna ....
Til eflíngar jarðyrkju o. II. . . .
Til gjafameðala og fyrir útbýtíngu
þeirra . - . . .....................
(Um þaí>, hvernig fi: fiessu skuli skipt npp milli
lyfjabúíianna, - þá er í fjárlógnm pessum skýr-
skotaí) til athugasemdanna nm þetta efni í fjár-
lúgunum 1863—6<t, en þar er sú skipting á gjúr
aíi lyfjabúíin í Reykjavík fái 273 rd. 32 sk., á
Stykkishólmi 90 rd., og á Akreyri 36 rd. 64 sk,)
Styrkr handa hinu islenzka bók-
menntafélagi til að gefa út skýrslur
um landshagi .............................
Til útgáfu hinn íslenzka lagasafns
(í athngagreinnm vií) fjáriögin segir, ah fjár-
veiting þessi se til útgáfu 15. bindis laga-
safnsiris).
Til þess að standast kostnaðinn er
leiðir af Alþingi 1865 .................. 12,000 »
Lánsfé handa Vestmanneyíngum til
þess að geta útvegað ser þiljubát til
eflíngar sjávarútvegnum.................. 1,200 »
Útgjöld í notum lögstjórnarinnar alls 42,077 64
(Niðrlag í næsta bl.)
JÓHANNESAR GUÐSPJALL o. s. frv.
(Framh.). Kenníng M. E. í þessum greinum
er þá engi nýmæli, hann hefir tínt hana saman
óg tekið hana upp eptir ýmsnm eldri trúarvillu-
mönnum. f>að verðr ekki sagt um M. E., að hann
sé bundinn við nokkra vissa trúarvillu eina fremr
en aðra; hann hripsar sitt frá hverjum, notar það
96 »
1,000 »
300 »
400 »
400 »
933 32
síðan eins og honum er lagið, og hrærir öllu
saman eins og honum bezt líkar. f þrenníngar-
iærdóminum fyigir hannvillu Sociniana, í lærdóm-
inum um Krist er hann lærisveinn hinna gyðíng-
legu trúarvillumanna Ebionitanna, í friðþægíngar-
lærdóminnm aðhyllist hann Sociniana, í skírnar-
lærdóminum fylgir hann villutrú Baptistanna, eins
og kunnugt er af riti hans um skírnina. Trúar-
villa M. E. lýsir sér þannig sem trúarvilluvíngl
eða trúarvilluhríngl, það er að skilja: villutrú,
sem er á sífeldu reiki, en enga vissa stefnu hefir.
f>að er aðal einkenni trúarvínglsins, að það heldr
í enga vissa átt, trúarvínglsmaðrinn reikar og
flækist um alla afvegu, en vill með engu móti að-
hyliast þjóðbraut trúarinnar, þann rétta veg, sem
kristnin fer, hann fer einförum í trúnni, og er
eíns og vánkakind, sem tekr sig útúr hjörðinni,
fer einmana um alskonar villustigu, þar sem hún
ratar í hættur og ófærur, og ferst að lokum við-
skila við hjörðina. Ánnað einkenni trúarvíngls-
manna er það, að þeir vita ekki af villu sinni;
þeir þykjast einir fara hina réttu leið, og vera
jafnan einir á hinum rétta og þraunga vegi trúar-
innar, en álíta alla aðra menn auma villuráfandi
sauði, kristilega kirkju í vanþekkíngar og villuá-
standi. Kirkjusagan færir nóg dæmi þess, hversu
þessar andlegu missýníngar einkenna vanalegaalla
trúarvínglsmenn, blekkja þá og fylla andtegum
þótta; þeir þykjast hafa guðlega köllun til þess,
að koma fram sem siðabótarmenn til að hreinsa
kírkjutrúna og endrskapa kirkjulífið; þeir berafyrir
sig innblástr andans, eigna sér sérstaklega gipt
heilags anda, yfirnáttúrlegar vitranir og bendíngar
guðs anda æðri heldr en öðrum veitist. En þess-
ar æðri vitranir og bendíngar hafa þá ekki reynzt
annað en draumórar sjúks og óstjórnlegs ímynd-
unarafls, ekki annað en hégómlegr heilaspuni sjálfra
þeirra, sem þeir hafa talið sér trú um, að væri
innblástr heilags anda, og leitazt við að troða upp
á aðra eins og guðlegri opinberan. I þessari
blindni og þessum andlegu missýníngum lífir, því
miðr, M. E. líka. þeir sem þekkja hann af bók
þeirri, er hann skrifaði fyrir 20 árum, um Bapt-
ista og barnaskírn, munu hafa tekið eptir því, að
hann þá þegar hafði það álit á sér, að hann hefði
köllun til þess, að endrskapa kirkjulífið og koma
á siðabót í kirkjunni, og sömu draumórar um æðri
köllun gæast nokkurn veginn greinilega fram í
þessum síðasta ritlíngi hans (bls. 87.), þar sem
hann segir: »aðforsjónin hafi gefið sér, auk þekk-
íngar sinnar á kirkjusögunni, á annan hátt Ijósar